"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] - บทที่ 20 คนข้างกาย โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

แฟนตาซี,ย้อนยุค,ผจญภัย,ดราม่า,จีนโบราณ

รายละเอียด

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ] โดย Nyx Stellarion @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

"จากห้องผ่าตัดสู่ตำหนักหลวง! แพทย์หนุ่มมือใหม่หัดเป็นหมอในยุคโบราณ จะเอาตัวรอดจากเหล่าขุนนางและองค์หญิงอย่างไร?"

ผู้แต่ง

Nyx Stellarion

เรื่องย่อ

ลู่หยาง แพทย์หนุ่มผู้มีความสามารถโดดเด่นด้านการแพทย์สมัยใหม่ เกิดอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัด ทำให้เขาพลาดเข้าสู่มิติใหม่และมาปรากฏตัวอยู่ในยุคจีนโบราณ ในร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ป่วยหนัก

เมื่อฟื้นขึ้นมา ลู่หยางพบว่าความรู้ทางการแพทย์ในยุคนี้ยังคงล้าหลัง และโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ กำลังคุกคามชีวิตผู้คนเป็นจำนวนมาก ด้วยความรู้และทักษะที่สั่งสมมา เขาจึงตัดสินใจใช้ความสามารถของตนในการช่วยเหลือผู้คนในยุคนี้

สิ่งที่น่าสนใจคือ ลู่หยางไม่ได้มาเพียงลำพัง เขามีระบบสร้างยาที่ไม่จำกัดติดตัวมาด้วย ระบบนี้สามารถสร้างสมุนไพรและยาที่หายากได้ทุกชนิด เพียงแค่เขามีส่วนผสมที่จำเป็นและสูตรยาเท่านั้น ทำให้ลู่หยางสามารถรักษาโรคที่ไม่เคยมีใครรักษาได้ และสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะหมอเทวดา

เรื่องราวของลู่หยาง จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าติดตาม เขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมาย ทั้งจากการต่อต้านของแพทย์แผนโบราณ การเมืองในราชสำนัก และความรักที่ซับซ้อน

สารบัญ

ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 1 ก้าวแรกสู่เส้นทางใหม่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 2 เส้นทางที่มองไม่เห็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 3 การปรับตัว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 4 คิดค้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 5 ทดสอบว่าเจ้าพร้อมแล้ว,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 6 ขอแสดงความยินดี,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 7 เจ้าเป็นใครกัน (ฉบับแก้ไข),ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 8 ผู้คนที่ครึกครื้น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 9 สิ่งที่ไม่เคยรู้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 10 เพื่อที่ช่วยเหลือและเพื่อ.....,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 11 รักษา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 12 เปิดกิจการ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 13 เพื่อพักผ่อนในยามค่ำคืน,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 14 ข่าวที่แผ่กระจาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 15 เข้าสู่เมืองหลวง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 16 เวลาเท่านั้นที่จะสามารถบอกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 17 การได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 18 สิ่งที่หมอต้องเผชิญ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 19 กลับไปอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 20 คนข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 21 ชั่งเงียบเหงา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 22 เจ้าเลือกได้,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 23 ผลกระทบของโรค,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 24 การเดินทาง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 25 สายลมยามเย็น,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 26 คำมั่นสัญญา,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 27 ใต้แสงจันทร์,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 28 ยืนอยู่ข้างกาย,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 29 บทแห่งสุข,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 30 สายลม,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 31 ชีวิตที่ปกติ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 32 เผื่อในวันที่ข้าไม่อยู่ที่นี่ ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 33 การได้พบกันอีกครั้ง,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 34 การขับไล่,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 35 ข้าขอละ,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บทที่ 36 ความสุขที่จางหายไป,ทะลุมิติมาเป็นนักปรุงยา ในยุคจีนโบราณพร้อมกับระบบสร้างยาที่ไม่จำกัด [จบ]-บที่ 37 สิ่งที่ขาดหายและสิ่งที่มาเติมเต็ม จบ

เนื้อหา

บทที่ 20 คนข้างกาย

มู่หยุนยิ้มบางเบาดุจกลีบดอกเหมยยามต้องลมหนาว ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและสุขุม "ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากให้เจ้าได้พบปะผู้หนึ่ง เจ้าจะยินยอมหรือไม่?"

เมื่อคำพูดจบลง เสียงฝีเท้าแผ่วเบาก็พลันดังขึ้น เฟยหยางปรากฏกาย ณ เบื้องประตูโรงยาที่เป็นที่พักของลู่หยาง บุรุษหนุ่มในอาภรณ์เรียบง่ายแต่สะอาดสะอ้าน กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่สุภาพ "ข้ามีนามว่าเฟยหยาง ขอรับ และตั้งแต่นี้ไป ข้าจะรับหน้าที่เป็นคนรับใช้ข้างกายของท่าน"

มู่หยุนยืนฟังด้วยท่วงท่าสง่างาม เมื่อเฟยหยางพูดจบ เขาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความไว้วางใจ "ข้าขอฝากท่านไว้กับเฟยหยาง ข้าจำต้องเดินทางไปต่างแดน คาดว่าคงใช้เวลาราวห้าวัน ระหว่างนี้จงดูแลตัวเองให้ดี และอย่าได้กระทำการใดที่เกินเลยจากขอบเขต ข้าขอลา"

สิ้นคำ มู่หยุนก็หมุนกายออกไป ร่างสูงสง่าเลือนหายไปในสายลมราตรี ทิ้งไว้เพียงบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบสงบและความรู้สึกหลากหลายในใจของผู้ที่ยังยืนอยู่ในที่นั้น...

ณ โรงยาที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน เสียงลมหายใจแผ่วเบาแทบจะเป็นสิ่งเดียวที่ขับเคลื่อนกาลเวลาให้ผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทันใดนั้น ลู่หยางก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มแต่แฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เฟยหยาง เจ้าทำสิ่งใดได้บ้าง?"

เฟยหยางช้อนสายตามอง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นราวกับหินผาที่มิอาจสะเทือน

"ข้านั้นชำนาญในวิถีแห่งนักรบ ด้วยฝีมือของข้า เพื่อนร่วมรบต่างขนานนามว่า 'กำแพงเหล็กแห่งหินผา' ที่แม้พายุจะพัดโหมก็ไม่อาจสั่นคลอนได้"

เมื่อคำพูดของเฟยหยางจบลง ลู่หยางก็หัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"งั้นหรือ? ยอดเยี่ยมยิ่งนัก เช่นนั้นเจ้าสนใจจะไปตลาดกับข้าหรือไม่?"

ทันทีที่ลู่หยางกล่าวจบ เสียงท้องร้องโครกครากของเขาก็ดังขึ้น ทำให้บรรยากาศเคร่งขรึมแปรเปลี่ยนเป็นความขบขันที่ทั้งสองมิอาจกลั้นหัวเราะไว้ได้

ณ ตลาดที่คลาคล่ำด้วยผู้คน เสียงพูดคุยและเสียงแม่ค้าร้องเรียกแข่งกันดังเซ็งแซ่ ลู่หยาง ก้าวย่างอย่างกระตือรือร้น ดวงตาของเขาพราวไปด้วยความมุ่งมั่น ขณะเลือกเฟ้นวัตถุดิบสำหรับการทำอาหารอย่างพิถีพิถัน “เอาอันนี้... แล้วก็อันนั้น... อ้อ! อันนี้ด้วย” เสียงของลู่หยางเจือความสนุกสนาน เฟยหยาง ผู้ติดตามคนสนิทเดินตามมาพร้อมแบกถุงผักผลไม้ที่เพิ่มจำนวนขึ้นทุกขณะ ทั้งสองดูเหมือนจะเพลิดเพลินกับกิจกรรมในยามเช้าอย่างเต็มที่

เวลาล่วงเลยจนกระทั่งถึงช่วงบ่าย ภายในครัวของโรงยาหลังวังหลวง กลิ่นหอมจากวัตถุดิบสดใหม่อบอวลไปทั่วห้อง ลู่หยางมองดูวัตถุดิบที่จัดเตรียมไว้อย่างตั้งใจ "เอาล่ะ เริ่มกันเลยดีกว่า วันนี้เราจะทำ 'ผัดหมี่ซั่ว' " เขาพูดพร้อมรอยยิ้มแห่งความมั่นใจ

ส่วนผสม (สำหรับ 3-4 ที่)

เส้นหมี่ซั่ว
เนื้อหมูหรือเนื้อไก่
แครอท
กวางตุ้ง
เห็ดหอม
น้ำมันพืช
น้ำตาลทราย
ซีอิ๊วขาวเห็ดหอม
ผงปรุงรส
พริกไทยขาวป่น
วิธีทำ

ตั้งหม้อไฟแรง เติมน้ำเปล่า รอจนน้ำเดือด จากนั้นนำเส้นหมี่ซั่วลงต้มจนสุก
เมื่อเส้นสุก นำไปล้างในน้ำอุณหภูมิห้องเพื่อหยุดความร้อน จากนั้นพักไว้
ตั้งกระทะไฟกลาง ใส่น้ำมันพืช ผัดแครอท เห็ดหอม และเนื้อสัตว์จนเริ่มสุก
ใส่ผักกวางตุ้งลงไป ผัดให้พอสุก จากนั้นตามด้วยเส้นหมี่ซั่ว
ปรุงรสด้วยน้ำตาลทราย ผงปรุงรส ซีอิ๊วขาวเห็ดหอม และพริกไทยขาวป่น ชิมรสตามชอบ
ผัดให้ทุกอย่างเข้ากันดี ปิดไฟ พร้อมเสิร์ฟ
กลิ่นหอมกรุ่นลอยออกไปไกลถึงหน้าห้องครัว เรียกให้บรรดาสาวใช้และขุนนางที่เดินผ่านไปมาต้องหยุดชะงัก ลู่หยางจัดจานอย่างประณีต เส้นหมี่ถูกจัดเรียงเป็นวงอย่างงดงาม เนื้อหมูและผักวางประดับอย่างลงตัว

“นี่ของเจ้า” ลู่หยางส่งจานให้เฟยหยาง ก่อนจะหยิบจานของตนมานั่งเคียงกัน

เฟยหยางตักอาหารเข้าปาก คำแรกที่กลืนลงไปทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “อร่อย! รสชาติกลมกล่อม ไม่เค็มไป ไม่หวานไป ชั่งเริสรสจริงๆ”

ลู่หยางยิ้มเล็กน้อย ขณะมองดูเฟยหยางตรงหน้ารับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย ราวกับว่าสิ่งเล็กน้อยนี้สามารถนำความสุขมาสู่หัวใจของเขาได้อย่างแท้จริง

โปรดติดตามตอนต่อไป
敬請期待下一集。