เจ้าจันทร์ ผู้ที่ชื่นชอบการอ่านนิยาย ทำสวนปลูกผัก และเป็นหลานชายของเชฟชื่อดัง จนได้รับการสืบทอดการความรู้ด้านอาหาร แต่ใครจะไปคิดว่าชีวิตที่เรียบง่ายมีความสุข จะได้ทะลุมิติมาแบบในนิยายกันเล่า!
เกิดใหม่,ชาย-ชาย,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย,แฟนตาซี,ภูติจิ๋ว,นายเอกเก่ง,กำลังภายใน,ทำอาหาร,นิยายวาย,นิยายจีนโบราณ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เจ้าจันทร์ ผู้ที่ชื่นชอบการอ่านนิยาย ทำสวนปลูกผัก และเป็นหลานชายของเชฟชื่อดัง จนได้รับการสืบทอดการความรู้ด้านอาหาร แต่ใครจะไปคิดว่าชีวิตที่เรียบง่ายมีความสุข จะได้ทะลุมิติมาแบบในนิยายกันเล่า!
ผู้แต่ง
นกฮูกน้อย
เรื่องย่อ
เจ้าจันทร์เด็กหนุ่มที่มีความสามารถหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นการทำอาหาร การทำสวน และแพทย์แผนจีนและสูตรยาที่เรียนรู้จากเจ้ ที่อยากให้น้องเก่งหลายด้าน ความสามารถการต่อสู้หลายแขนง แต่สงสัยจะเห็นว่าเขาใช้ชีวิตราบเรียบสุขสบายเกินไป
จนวันหนึ่งเขาเกิดอุบัติเหตุมีรถเสียหลักมาชน ทำให้เขาทะลุมิติมาอยู่อีกโลก ซึ่งเป็นโลกที่มีเกอ ผู้ชายที่สามารถท้องได้หุ่นบางเพรียวเหมือนผู้หญิง และชาย หญิง การแบ่งชนชั้น กำลังภายใน ของวิเศษมากมาย
เจ้าจันทร์มาอยู่ในร่างของเกอที่แต่งงานแล้วและมีลูกที่โตห้าขวบ ชีวิตหลังจากนี้ของเจ้าจันทร์จะเป็นแบบไหนก็คงแล้วแต่ลิขิตสวรรค์และความเปลี่ยนแปลงที่เขาไม่สามารถคาดเดาได้
นิยายเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการและความชอบในการอ่านนิยายแนวนี้
เป็นแนวใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์เรื่อย ๆ มีการต่อสู้บ้างเล็กน้อย
มีการดำเนินเรื่องตามจินตนาการ ดังนั้นอาจมีเหตุการณ์ที่ไม่สมเหตุผลบ้าง
"อ่านเพื่อความสนุกเท่านั้น"
ฝากกดใจ ให้กำลังใจด้วยนะคะ
#คอมเมนต์ได้ แต่อย่าว่าแรง ไรต์อ่อนไหวง่าย#
"ขอบคุณมานะคะ ที่สนับสนุนนักเขียนคนนี้"
ตั้งแต่เกิดจนจำความได้เจ้าจันทร์ได้เรียนรู้การทำอาหารจากคุณปู่ เรียนรู้การทำสวนจากพ่อแม่ เจ้าจันทร์ไม่ได้เก่งมากแต่สามารถเรียนรู้ได้เรื่อย ๆ อย่างมีความสุขเพราะมีคนรอบตัวที่ค่อยสนับสนุนในสิ่งที่เขาสนใจ
งานอดิเรกหลังจากว่างของเขาคือการอ่านนิยาย เจ้าจันทร์เคยคิดว่าคนเราจะอ่านนิยายไปถึงเมื่อไร หลังเรียนจบจะอ่านอยู่ไหม ทำงานแล้วจะอ่านอยู่ไหม ใครจะคิดว่าไร้สาระไหม
สุดท้ายเจ้าจันทร์ก็อ่านตั้งแต่เรียนจนเรียนจบ มีงานทำอายุจะเข้าแล้วสามแล้วก็อ่านอยู่และที่ขาดไม่ได้คือเกมทำฟาร์มหน้าไก่ เขาก็ยังมีอยู่แม้ไม่ได้เล่นแล้วก็ตาม บางครั้งก็คิดว่าถ้าเรามีฟาร์มแบบที่ไม่ต้องทำเองจะดีแค่ไหน
วันนี้ก็เป็นวันที่ทุกคนในครอบครัวจะไปทำบุญกัน เราจะทำบุญกันทุกวันพระสำคัญ เหมือนเป็นการร่วมญาติในวันนี้ด้วย อ้อลืมบอกพี่ชายเขาเป็นหมอ พี่สาวเป็นเภสัชกร ส่วนเขาเป็นหนูทดลองของพวกพี่ ทำให้ได้ความรู้ต่าง ๆ มาเพราะได้อ่านได้เรียนรู้ไปพร้อมกับพี่ บางทีพี่ ๆ จะให้เขาเป็นคนป่วยแล้วลองตรวจร่างกาย
"มา ๆ เจ้าจันทร์ลูกเรียกพี่ ๆ มา เดี๋ยวเราเข้าไปกราบหลวงพ่อกัน" คุณแม่คนสวยของเขาเอง
หลังจากที่เข้ามากราบหลวงพ่อแล้ว คุณแม่ซึ่งเป็นเจ้าแม่สายมูก็ชื่นชอบที่จะดูดวงที่สุด แม่บอกว่า เพราะดูดวงแม่จึงได้เป็นแฟนและแต่งงานกับพ่อ หมอดูบอกว่าดวงแม่ใกล้จะมีครอบครัวแล้วแต่ต้องอายุไม่เกิน 25 ไม่งั้นหลังจาก 25 ไปแล้วแม่จะไม่มี
แม่กังวลมากและตอนนั้นแม่ย้ายที่ทำงานใหม่เจอพ่อที่หล่อตรงสเปกแม่เลยจัดการรวบหัว รวบหางกินกลางตลอดตัว ตอนที่แม่เล่ามันก็แบบฮ่ะ ได้เหรอ ได้จริงดิ แต่ความจริงคือแม่เป็นรักแรกของพ่อ พ่อเลยย้ายตามมาแต่แม่ไม่รู้ และคุณคิดว่าแม่จะขอหวยละซิ ฮ่า ๆ ฮ่า ๆ มันก็อาจจะมีบางถ้าโชคดีคุณอาจจะเป็นเศรษฐีก็ได้
"หลวงพ่อเจ้าขาดูดวงของลูก ๆ อิฉันให้หน่อยเจ้าค่ะ เมื่อไรจะได้แต่งงานมีคู่กับเขาสักที เจ้าพวกนี้ก็โต ๆ กันแล้ว ไม่มีพามาบ้านสักคนเลย" คนเป็นแม่อย่างเธอก็กังวลนะ ลูกสามคนจะเข้าเลขสามกันหมดแล้วหลานสักคนยังไม่มี อย่าว่าแต่หลานเลยพ่อของลูก แม่ของลูกก็ไม่เคยมีพามาบ้านสักครั้ง แม่กลุ้มใจจริง ๆ
ซึ่งก็ได้แต่รอยยิ้มจากหลวงพ่อท่าน
"ใจเย็น ๆ นะโยม ทุกคนนั้นมีคู่นั่นแหละอยู่ที่ว่าช้าหรือเร็วจะเจอ บางคนอาจเจอช้า บางคนอาจจะเจอเร็ว ๆ นี้ ใกล้ไกลแล้วแต่บุญวาสนาโยมไม่ต้องห่วง"
"เดี๋ยวก็เจอ ส่วนโยม ชื่ออะไรนะ" วาสนาคนเราไม่เท่ากันจริง ๆ
"ผมเหรอ อ่อ เจ้าจันทร์ครับ" เจ้าจันทร์ยังงงอยู่ ที่อยู่ ๆ ก็โดนถามขึ้นมา
"อย่าเดินทางกลางคืนและระวังในการขับรถ ด้วยละช่วงนี้"
"อ่อ ครับ"
"มานี่มา หลวงพ่อจะผู้แขนให้"
เจ้าจันทร์ขยับตัวไปข้างหน้ายื่นแขนซ้ายให้หลวงพ่อ ผู้ชายพระท่านผูกแขนซ้าย ผู้หญิงผูกแขนขวา
"หลังจากนี้เหนื่อยหน่อยนะเจ้าจันทร์ แต่ให้อดทนมันจะผ่านไปด้วยดี สิ่งที่เรียนรู้มาก็นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ เนื้อคู่เจ้าเขารออยู่ เขาจะเป็นที่พึ่งของเจ้าในยามที่เจ้าลำบาก จำไว้นะ อดทนเท่านั้น" ข้าทำได้เท่านี้ละหนา ไม่อาจช่วยได้มากกว่านี้คนทางนั้นเขารอเจ้าอยู่ ข้าขอให้เจ้ามีแต่โชคดี
แม้จะไม่เข้าใจเท่าไร แต่เจ้าจันทร์ได้แต่ตอบรับและก้มกราบ ก่อนที่จะให้คนอื่นพูดคุย
จากนั้นทั้งครอบครัวก็ไปทำทาน แจกอาหาร ก่อนที่จะพากันกลับไปพักผ่อน
"แม่ครับ เดี๋ยวจันทร์จะไปส่งของที่กรุงเทพฯ นะครับ อาจจะไม่ได้กลับ ทุกคนไม่ต้องรอนะ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ รักทุกคนนะครับ"
เจ้าจันทร์ว่าจบก็เข้าไปกอดแม่ พ่อ พี่ชาย พี่สาว ไม่รู้ทำไมวันนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าปกติจะมีคนใดคนหนึ่งออกไปทำงานบ้างธุระบ้างแต่วันนี้อยู่ครบและไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น เหมือนมีอะไรดลใจให้พูดออกไป
"ไม่รอไปพร้อมพี่ละลูก เดี๋ยวพี่ก็ไปทำงานพอดี แม่ว่ารอหน่อยไหม"
"ใช่ รอไปพร้อมพี่ไหม อีกไม่กี่วันเอง" เจ้าจอม พี่ชายของเจ้าจันทร์
"พ่อก็ว่างั้นนะ"
"ใช่ ๆ หลวงพ่อท่านก็ว่า อย่าพึ่งเดินทาง รอก่อนไหมเรา" จอมขวัญ พี่สาวเอ่ยทักท้วงขึ้นมา
"จันทร์ก็อยากรอนะครับ แต่งานนี้สำคัญไม่ไปไม่ได้เลย เอาเป็นว่าผมจะระวังนะครับทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะ "
"แต่ว่า..." ทุกคนที่แสดงสีหน้าว่าเป็นห่วงมาก
"นะ นะครับ งั้นเอางี้ไหม เดี๋ยวถือสายไว้เลย ผมขับรถไปด้วย ทุกคนก็คุยกับผมไปด้วย ดีไหม แต่จะเบื่อกันไหมน้าาา" เขาเข้าไปอ้อนกอดคุณแม่
"ดี ๆ ถือสายไปด้วยแม่จะได้สบายใจ" กลับกลายเป็นว่าทุกคนเห็นด้วยอย่างมาก
ออกเดินทางมาได้ครึ่งทางไม่รู้ทำไม เขารู้สึกหวิวยังไงไม่รู้
"แม่ครับ ทำอะไรเหรอครับ"
"แม่กำลังทำขนมหวานไว้รอเรากลับมากินนะ"
"โอ้โห้ อย่างนี้ต้องอร่อยแน่เลยครับ"
โครม... เอี๊ยด..... ปัง....
"เจ้าจันทร์ลูก เกิดอะไรขึ้น เจ้าจันทร์! "
"เจ้าจันทร์ ตอบพ่อสิลูก เจ้าจันทร์!"
"พ่อ... แม่... จันทร์... เจ็บ... เจ็บมาก ๆ เลย ... อึก"
"อดทนไว้นะเจ้าจันทร์ พี่โทรหารถพยาบาลให้ อดทนนะจันทร์ รอพี่ก่อน รอพี่" เจ้าจอม ทั้งบอกน้องทั้งตั้งสติโทรหารถโรงพยาบาลด้วยมือที่สั่นระริก
"รอพวกพี่นะ พี่จะออกไปหา รอนะ รอก่อน"
ทุกคนแทบจะทำอะไรไม่ถูก กลัว กลัวว่าจะไปไม่ทัน กลัวน้องน้อยของพวกเขาเป็นอันตรายไปมากกว่านี้
"ผม... รักทุกคนนะ ครับ... ดูแล อึก ตัวเองด้วยนะ อย่า... เสียใจเลย อึก..." เจ้าจันทร์กล่าวด้วยลมหายใจที่แผ่วเบาพร้อมทั้งกระอักเลือดออกมา ก่อนหมดสติไป
"จันทร์ จันทร์ลูก คุณ! เร็วหน่อย จันทร์ได้ยินแม่ไหมลูก ตอบแม่หน่อย แม่แทบจะขาดใจแล้วลูก"
คุณแม่เป็นลมล้มลงที่อ้อมกอดของสามีที่อยู่ข้าง ๆ กัน
"จันทร์รอพ่อกับพี่นะลูก รอก่อนนะ ลูก"
ทุกคนในครอบครัวต่างใจเสีย ที่เจ้าจันทร์เงียบเสียงไป
"ท่านแม่ ท่านแม่ขอรับ ตื่นเถิดขอรับ ต่อไป เซียวหยางจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ชน"
"คุณชายปล่อยฮูหยิน พักผ่อนก่อนนะขอรับ เดี๋ยวบ่าวจะพาไปกินอะไร รองท้องก่อน ค่อยมาใหม่นะขอรับ" ซีซวน บ่าวชายของคุณชายน้อยไป๋ เซียวหยาง
"แต่ว่าเราอยากอยู่กับท่านแม่ เรา..." เด็กน้อยไม่อยากลุกจากมารดาไปไหน หากมารดาฟื้นจะได้เห็นหน้าเขาเป็นคนแรก
"กินสักครู่นะขอรับจะได้มีแรง หากฮูหยิน ฟื้นขึ้นมาจะได้ไม่โดนดุนะขอรับ" โถคุณชายน้อยของบ่าวช่างน่าสงสารโดนแท้
สุดท้ายซีซวนก็กล่อมให้คุณชายน้อยก็ลุกไปกินอะไรรองท้อง หากคุณชายเป็นอะไรไปอีกคน นายท่านเฟยหมิงทำโทษเขาแน่
เมื่อไม่มีใครอยู่เจ้าจันทร์ก็ลืมตาขึ้น ที่นี่ ที่ไหนนะ เราเกิดอุบัติเหตุนี้ รถข้างหน้าขับมาเร็วมาชนเข้ากับรถเขาเต็ม ๆ ทำตอนนี้ไม่ไม่มีบาดแผลเลยล่ะ
หรือว่า อ่ะ!... เจ็บ ความเจ็บจี๊ดเล้นเข้ามาที่สมองพร้อมภาพความทรงจำของร่างนี้ ต่างก็ไหลเข้ามาเป็นฉาก ๆ ทำให้เจ้าจันทร์สลบไปอีกรอบ