วันที่ท้องฟ้าสดใส แสงแดดอบอุ่น สายลมเย็นพัดเอื่อยๆ 'ยู' รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าตอนกลางแจ้ง เมื่อเจ้าตัวดันล่วงรู้ความลับของ 'คีธ' เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่อยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิตว่า เขาไม่ใช่เบต้าธรรมดา
รัก,แฟนตาซี,โอเมกาเวิร์ส,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,นายเอกท้องได้,พระเอกธงเขียว,พระเอกคลั่งรัก,พระเอกซึนเดเระ,รักวัยรุ่น,romantic,slice of life,ชายรักชาย,Feel good,แมว,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,เพื่อนสนิท,BL,Boy Love,โอเมก้าเวิร์ส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันที่ท้องฟ้าสดใส แสงแดดอบอุ่น สายลมเย็นพัดเอื่อยๆ 'ยู' รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าตอนกลางแจ้ง เมื่อเจ้าตัวดันล่วงรู้ความลับของ 'คีธ' เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่อยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิตว่า เขาไม่ใช่เบต้าธรรมดา
ผู้แต่ง
Ambersweet_XIX
เรื่องย่อ
Keith's Love ความลับของทาสแมว
Keith x You
คีธ x ยู
'ยู' เป็นนักวิจัยที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในเขตชนบท หลังจากเรียนจบชีวิตของเขาราบรื่นเป็นพิเศษ
เขาโชคดีถึงขั้นได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาเอกตามที่ใฝ่ฝันไว้อีกด้วย และแล้วจังหวะชีวิตของเขาก็สะดุด
เพราะ 'คีธ' เพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาเกือบ 10 ปี เปิดเผยความลับที่ว่าแท้จริงแล้ว 'คีธเป็นแมว' ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย
ถึงยูจะไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อน แต่เขามั่นใจว่าตัวเองเป็นทาสแมวตัวยง
แสดงว่าหลังจากนี้... เขาก็จะได้เลี้ยงแมวสมใจแล้วน่ะสิ (?)
พูดคุยก่อนอ่าน
นิยายเรื่องนี้อยู่ในจักรวาลของเซต #ความลับตระกูลครอสโซ่ โดยแบ่งเป็นเรื่องราวของพี่น้องตระกูลครอสโซ่
เริ่มต้นด้วยเรื่อง #ความลับของทาสแมว ที่มีพระเอกอย่าง 'คีธ' น้องชายคนเล็กของบรรดาพี่น้องในตระกูล ที่หนีวังมาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์กับเพื่อนสนิทถึงชนบทอันห่างไกล
แน่นอนว่า สามารถอ่านแยกกันได้โดยไร้ปัญหาค่ะ (ღ´◡`ღ)
อนึ่งนิยายที่ลงในเว็บยังไม่ผ่านการจัดหน้าและพิสูจน์อักษรนะคะ ถ้าเปิดขาย E-Book แล้วจะดำเนินการทำรูปเล่มให้เรียบร้อยแน่นอนค่ะ
.
.
.
ติดตามข่าวสาร หรือพูดคุยกันได้ทาง...
แฮชแท็กทวิตเตอร์ #ความลับของทาสแมว
Writer : Ambersweet_XIX
Artist : buttér
(นักเขียนมือใหม่+นักวาดมือใหม่ จับมือกันเดบิวต์ผลงานชิ้นแรก ขอบคุณคุณบัตเตอร์มาก ๆ ที่วาดภาพปกสุดแสนน่ารักออกมานะคะ)
Typography : ณะเอย
(ขอบคุณเพื่อนที่ทำไทโปให้ตามบรีฟเลย ซาบซึ้งใจมากๆ)
.
.
.
E N J O Y R E A D I N G
;)
A m b e r s w e e t _ X I X
E N J O Y R E A D I N G
;)
-----------------------------------------------------
วันรุ่งขึ้น ยูรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษ การได้นอนเต็มอิ่มเหมือนได้ชาร์จแบตเต็มร้อย ท้องโครกครากเตือนให้เขาลุกจากที่นอน อาบน้ำแปรงฟันเรียบร้อย นาฬิกาดิจิทัลบนชั้นวางของบอกว่าตอนนี้เริ่มสายแล้ว เขาเปิดประตูห้องนอนเดินลงมาชั้นล่าง เดินตามกลิ่นอาหารที่ทำให้น้ำลายสอเข้าไปในครัว
ข้างในมีคีธในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงขาสั้นสีเทาอ่อน ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ แต่ที่น่ามองกว่านั้นคือ เขาสวมผ้ากันเปื้อนสีส้มสดใสลายดอกไม้
เชฟประจำบ้านกำลังจดจ่ออยู่กับการจัดแต่งจาน
“ตื่นเช้าจัง ทำเมนูอะไรน่ะ” ยูเดินเข้าไปใกล้ ได้กลิ่นเนื้อสัตว์และกาแฟ แต่กลับไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น เพราะคีธรีบเอาฝาครอบที่เข้าชุดกับจานใบใหญ่มาปิดไว้ไม่ยอมให้เขาดู จากนั้นก็ใช้เครื่องรมควันอัดควันเข้าไป
ยูรู้มาว่าเครื่องรมควันเหมาะสำหรับอาหารที่ผ่านการใช้เทคนิคซูวีที่คีธมักจะใช้อยู่บ่อย ๆ เพราะจะไม่ทำให้อาหารที่สุกอย่างพอดีแล้วสุกขึ้นไปอีก พออัดควันเข้าไปแล้ว ปิดฝาครอบไว้ อาหารจานร้อนก็เสร็จสมบูรณ์พร้อมกับรสชาติที่ล้ำลึกไปอีกขั้น
“ทายดูสิ”
ยูตอบด้วยความมั่นใจ “ต้องเป็นสเต๊กแน่นอน”
“ถูกครึ่งเดียว ยกอีกจานออกมาแล้วจะให้กิน” คีธยกมุมปากขึ้น เดินออกไปจากห้องครัวด้วยความไว้ตัว
“ครับเชฟ!” ยูยกอีกจานตามไปอย่างกระตือรือร้น เขานั่งลงข้างคีธอย่างประจบประแจง ไม่ยอมไปนั่งตำแหน่งตรงข้ามเหมือนตามปกติ คีธหรี่ตามองอีกฝ่าย เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงเปิดฝาครอบออกเป็นการนำให้ยูรู้ว่า การกินอาหารมื้อแรกของวันเริ่มต้นขึ้นแล้ว
“สเต๊กไก่ซอสกาแฟ!” ยูตาลุกวาวตั้งแต่ได้ชิมคำแรก นี่คือเมนูที่ยอดนิยมประจำร้าน ที่เขาไม่ได้กินมาเกือบปีแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พอจะรู้วิธีทำอาหารจากนี้อยู่บ้าง
เนื้อไก่จะถูกปรุงด้วยเกลือและน้ำตาลพร้อมกับหมักลงในน้ำกาแฟ 10 นาที จากนั้นก็ซีลสุญญากาศเอามาซูวี หรือก็คือ การทำอาหารด้วยเครื่องมือที่โอนถ่ายความร้อนผ่านน้ำตรงไปยังอาหารทุกทิศทางแบบช้า ๆ ซึ่งโรงงานอาหารแปรรูปหลายอย่างก็ใช้วิธีนี้ในการเพิ่มสัมผัสที่นุ่มชุ่มฉ่ำให้อาหารเช่นกัน
ใช้เวลาสิบห้านาทีจนเนื้อนุ่มได้ที่แล้วจึงนำเนื้อไก่มาแอร์ดราย หรือทำแห้งแบบใช้ลมร้อน ให้ผิวเนื้อแห้งเล็กน้อยก่อนจะนำไปย่าง แล้วเบิร์นหนังให้กรอบ
ส่วนซอสกาแฟจะมีรสเปรี้ยวที่นำมาตัดขมของไซเดอร์ หรือน้ำแอปเปิลที่หมักด้วยยีสต์ตามสูตรพื้นบ้าน ตบท้ายด้วยการเติมความหวานจากน้ำผึ้งดอกกาแฟ เพิ่มกลิ่นหอมลึกซึ้งให้ซอสกาแฟ
สุดท้ายคือมันฝรั่งอบชีส แคร์รอตผัดเนย และแตงกวาสไลด์ ที่ทำให้อาหารมื้อนี้กลมกล่อมครบองค์ประกอบ
ยูละเลียดกินทีละคำจนหมดพลางสังเกตสีหน้าของเชฟประจำตัวไปด้วย เขาจำได้ว่า ครั้งล่าสุดที่เขาได้กินอาหารเมนูพิเศษจานนี้ คือตอนที่เขากับคีธทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เมนูนี้อาจจะเป็นตัวแทนความรู้สึกของคีธเมื่อคืนนี้ ที่ใช้เสียดสีเขาจากการทำสงครามเย็นรึเปล่านะ ชายหนุ่มหลุบตาลง ใช้มือข้างหนึ่งดึงแขนเสื้อของคีธเอาไว้ “คีธ เมื่อวานโกรธเรื่องอะไรเหรอ บอกได้รึเปล่า”
คีธมองมือน้อย ๆ ที่จับเสื้อของเขาเอาไว้แน่น เขาเก็บงำถ้อยคำที่อยากพูดออกมาเอาไว้ พลางหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะส่ายหน้า เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า “ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ แต่วางใจเถอะ หายโกรธนานแล้ว”
ไม่ยอมพูด แสดงว่าแมวน้อยคงมีเรื่องในใจไม่น้อยเลย
ยูเห็นว่าคีธไม่ยอมพูด ก็ไม่อยากเซ้าซี้อีก เอ่ยอย่างจริงใจว่า “ไม่บอกก็ไม่เป็นไร เพื่อนสนิทอย่างพวกเราทะเลาะกันบ้างก็เรื่องปกติ แต่มีเรื่องอะไรก็บอกกันได้นะ” ยูพูดจบก็ลุกขึ้นเก็บจานเข้าครัวไปล้างเรียบร้อย
ชายหนุ่มยังมีรอยยิ้มบาง ๆ ประดับไว้บนใบหน้า ดวงตาสีทองมองเงาร่างที่กำลังตั้งอกตั้งใจล้างจานอย่างเหม่อลอย ในอากาศยังมีกลิ่นกาแฟลอยอบอวลอยู่จาง ๆ ปลุกให้เขารู้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
อาหารมื้อนี้หอมกรุ่น หวานฉ่ำ และขมขื่น
เหมือนรสรักไม่มีผิด
หลังจากที่จูบยูไปวันนั้น พวกเขาก็ไม่เคยพูดถึงมันอีก ราวกับไม่เคยมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมาก่อน เป็นเพราะว่ายูไม่เคยว่าอะไรเขาเลย ไม่แสดงถึงความไม่ใจ เป็นปกติราวกับไม่ยินดียินร้ายต่อเรื่องใด ๆ ทั้งสิ้น
เหมือนกับว่าการกระทำที่แปลกไปของเขา ไม่มีค่าพอให้ยูสนใจ
คีธก้าวเข้าไปในครัว โอบกอดยูจากข้างหลัง ศีรษะซบลงกับไหล่กว้างอย่างต้องการที่พึ่งพิง
“อย่ากวนน่า ใกล้เสร็จแล้ว” ผมของคีธที่คลอเคลียอยู่บริเวณต้นคอทำให้ยูรู้สึกจั๊กจี้จนรีบจัดการภารกิจตรงหน้าให้เรียบร้อย ขณะที่เขากำลังเช็ดมือให้แห้ง เตรียมจะหันมาเอ็ดเพื่อนที่คอยก่อกวนไม่เลิกก็เจ็บจี๊ดที่ต้นคอจนน้ำตาเล็ด
ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ยูเพิ่งถูกคีธก่อกวนเหมือนที่ทำเป็นประจำ ทว่าในชั่วพริบตาลำคอก็ถูกงับเข้าอย่างแรง
แบบนี้คือการหาเรื่องกันชัด ๆ
ยูลูบต้นคอขอตัวเองก็พบว่าไม่มีเลือด จึงค่อยโล่งใจ “คุณชายต้องการอะไรว่ามาตามตรง ไหนบอกสิ อาการมันเป็นยังไง” ยูหันกลับมาจ้องมองคนหน้ามึน แล้วถามอย่างอดไม่ได้ น้ำเสียงเริ่มมีน้ำโหอย่างคุมตัวเองไม่อยู่
ยูเห็นแววตาของคีธหม่นลง จึงลดท่าที กะพริบตาปริบ ๆ ยิ้มเอ่ยว่า “ว่ามาเร็วเพื่อนรัก ฉันว่างแล้ว อยากได้อะไร อยากทำอะไรก็จะทำให้ทั้งหมด อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ”
“นายไม่กล้าทำตามใจตัวเองตั้งแต่เมื่อไร อยากทำอะไรก็ทำไปสิ อยากพูดอะไรก็พูด อย่ามัวแต่เก็บไว้เลย” ยูพยายามเกลี้ยกล่อมเต็มที่
คีธสบตากับอีกฝ่าย มองเห็นความอ่อนโยนในนั้น เขาเหลือบมองรอบ ๆ อย่างมีลับลมคมใน ทำเอายูที่รอฟังอยู่ทั้งสงสัยและตั้งตารอ สิ่งที่คีธจะพูดต้องเป็นความลับสุดยอดแน่นอน อัลฟ่าหนุ่มขยับเข้าใกล้ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่วว่า “ฉันจะต้องการอะไรได้ ทั้งชีวิตนี้ก็ต้องการแต่นายเท่านั้น”
ยูกำลังคิดตามถึงความหมายในประโยคนั้น แต่เขาก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี พลันได้ยินเสียงคีธเบาลงกว่าเดิม “ความจริงฉันรักนายจนแทบบ้าอยู่แล้ว นายทำอะไรให้ฉันได้บ้างล่ะ”
เสียงของคีธแผ่วเบา นุ่มนวล ทว่ารอยยิ้มและแววตาเอาแต่ใจอย่างยิ่ง แสดงออกอย่างชัดเจนว่า ต่อให้เขาจะปฏิเสธก็ต้องยอมลงให้สามส่วน ห้ามหักหาญน้ำใจและพูดทำร้ายจิตใจกันเด็ดขาด
ยูอึ้งงัน ถูกคำว่า ‘รัก’ ที่มาอย่างกะทันหันจู่โจมเข้าอย่างจัง ไม่รู้ว่าคีธพูดจริงหรือพูดเล่น แต่ยูได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวของตัวเองชัดเจน ความรู้สึกมากมายตีกันในหัว แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงอารมณ์ด้านลบเลยสักนิด ราวกับยอมรับความรักนั้นเอาไว้แล้ว
ที่มากกว่านั้นคือ เขารู้สึกว่าตัวเองความดีใจ
ดีใจจนต้องกัดฟันกลั้นยิ้มเอาไว้
คีธลูบหัวยูเบา ๆ อย่างปลอบประโลม เขาไม่อยากให้ยูตกใจ แต่เขาหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว ทุกครั้งที่โดนกวนอารมณ์แบบนี้ เขาปั่นป่วน ตื่นเต้น ระมัดระวัง หวาดกลัว และเสียการควบคุมจนไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
เป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่หรอก แต่ความรู้สึกของเขามันร้อนลวกแผดเผาหัวใจจนเจ็บไปหมดแล้ว ในเมื่อแบกรับไว้คนเดียวไม่ได้ก็ต้องหาทางระบายออกมา ครั้งนี้คีธอยากจะลองทำตามใจตัวเองสักครั้ง
เขาไล้ปลายนิ้วลงมาตามท้ายทอยของยู จนมาหยุดอยู่ที่รอยกัดสีแดงช้ำ เขาคลึงเบา ๆ ใช้สายตาวิบวับจ้องมองคนตรงหน้า “นายคงไม่รู้สินะ ว่าฉันน่ะ…” อดทนมานานแค่ไหนแล้ว
ประโยคสุดท้ายถูกกลืนหายไป
ปลายเท้าเขย่งขึ้นเล็กน้อย สาบเสื้อถูกขยุ้มจนยับยู่ยี่ แรงดึงทำให้คนคนหนึ่งต้องโน้มตัวลงมา กลิ่นกายอบอุ่นคุ้นเคยลอยเข้ามาในจมูก ริมฝีปากสัมผัสกันชัดเจนจนนึกว่าฝันไป
เบื้องหน้าคือยูที่ผละออกไปพร้อมรอยยิ้ม “ทำแบบนี้ได้รึเปล่า”
ดวงตาสีทองที่เบิกกว้างขึ้นและสีหน้าที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้นั้น คือคำตอบจากคีธ
ยูก็เอามือเท้าคาง ขมวดคิ้วจนแทบผูกเป็นโบ สีหน้าครุ่นคิด เมื่อคิดตกสุดท้ายหัวคิ้วก็คลายออก สองมือโอบคอของคีธเอาไว้ โน้มลงมาให้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม ยูมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในดวงตาสีทองวาวใสราวผลึกแก้ว ภาพของตัวเขาดูแปลกตาไปอีกแบบ เต็มไปด้วยความมั่นใจ ท้าทาย และยั่วยวน
“เอาใหม่แล้วกัน” จบคำ ยูก็ประทับริมฝีปากไปที่อวัยวะเดียวกัน คีธไม่มีการตอบสนอง ปล่อยให้ยูค่อย ๆ เริ่มดูดดึงทีละนิด ตักตวงความหอมหวานไปจนเต็มอิ่ม ริมฝีปากสีชมพูตามธรรมชาติถูกขบเม้มจนเป็นสีแดงเหมือนผลไม้สุกสีแดงเปล่งปลั่งน่าลิ้มลอง
เขารู้มาโดยตลอดว่าคีธนั้นน่ารัก แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะหวานขนาดนี้ กลิ่นคาราเมลผสมกับกาแฟจาง ๆ หอมหวานจนลำคอแห้งผาก กระหายอยากลิ้มลองมากขึ้นไปอีก
โอเมก้าหนุ่มออกแรงขบเม้มด้วยความย่ามใจ ความรู้สึกเจ็บแปลบจากแรงขบทำให้ริมฝีฉ่ำน้ำของคีธเผยอรับกับลิ้นที่แทรกเข้ามาโดยอัตโนมัติ เพดานปากถูกลิ้นของอีกคนลากวนเป็นวงกลมจนรู้สึกเสียววูบขึ้นมาระลอกหนึ่ง เรียวลิ้นสอดประสานกันอย่างต่อเนื่องยาวนานจนทำเอาริมฝีปากของทั้งคู่ร้อนผะผ่าวจนแทบละลาย
เมื่อรู้สึกพอใจแล้วยูก็ผละออกมา เขามองหน้าแดงปรี๊ดของคีธแล้วเผยยิ้มกว้าง ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบคราบน้ำสีใสที่มุมปากของคีธออกให้อย่างเอาใจ
ยูเสยผมหน้าม้าที่ปรกหน้าขึ้น มองคนที่ยืนหน้าแดงหูแดงตรงหน้าแล้วก็กลั้วหัวเราะอย่างมีเลศนัย “เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน ถ้ามากกว่านี้ทำไม่เป็นแล้วนะ”
คนเดินจากไปนานแล้ว มีเพียงแค่คีธที่ยืนนิ่งค้างอยู่แบบนั้นด้วยความตกตะลึง สีหน้าของเขาเลื่อนลอย มือเท้าเบาหวิว หัวใจเหมือนมีขนนกนับไม่ถ้วนไล้ผ่าน เขาคิดว่าเขาถูกจูบจนวิญญาณหลุดลอยไปไกลแล้ว
อีกอย่างที่คิดได้คือ วันนี้…
เขาไม่ได้เป็นบ้าแค่คนเดียว แต่ยูคงเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ
ข้อความจากนักเขียน
อาหารวันนี้รสชาติเป็นยังไงบ้างคะ
ขมหรือหวาน
อร่อยถูกใจบ้างรึเปล่า?