ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (1/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (1/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (1/3)

“พี่ใกล้ถึงแล้วนะครับ” เสียงแมนพูดบอกคนในสาย ตอนนี้เขากำลังขับรถมุ่งหน้าไปรับกวางที่บ้านเพื่อเข้าบริษัทพร้อมกันและกำลังโทรบอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้

“ค่ะ เดี๋ยวกวางออกไปรอด้านนอกเลยนะคะ” ได้ยินเสียงหวานตอบรับมาจากปลายสาย แมนก็รู้สึกชื่นใจก่อนกดวาง

ตั้งแต่เมื่อวานที่เขาได้เบอร์โทรศัพท์ของอีกฝ่ายมา ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับทั้งคืน ทำได้แค่พลิกตัวไปมาและจ้องมองเลขสิบหลักที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

แถมเช้าวันนี้ยังได้มีโอกาสโทรหาอีกฝ่ายด้วย ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าสวรรค์จะเป็นใจให้เขาขนาดนี้ เรียกได้ว่าเป็นอะไรที่เกิดคาดมากสำหรับแมน และแล้วตอนนี้รถเก๋งของชายหนุ่มก็จอดเทียบริมรั้วบ้านของกวางเรียบร้อย

“พี่แมนคะ นี่ขนมค่ะ” ทันทีที่หญิงสาวขึ้นมาบนรถ เธอก็ยื่นขนมมาให้เขาและนั่นสร้างความประทับใจให้แมนเป็นอย่างมาก

“ของพี่เหรอครับ” น้ำเสียงที่ตอบกลับไปดูเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจนักและออกรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังบริษัททันที ทว่าเมื่อได้ยินคำยืนยันจากเจ้าของขนม แมนก็ยิ้มร่าออกมาอย่างห้าไม่อยู่

“ใช่ค่ะ แทนคำขอบคุณที่พี่แมนช่วยเหลือกวางครั้งนี้นะคะ” เธอพูดด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนพร้อมมีท่าทีเขินอายเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรเลยครับ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เองพี่ช่วยกวางได้เสมอแต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ดีเลย พี่ยังไม่ได้กินมื้อเช้ามาพอดี รบกวนน้องกวางแกะให้หน่อยนะครับ พี่จะกินระหว่างขับรถ”

“เอ๊ะ! จะกินในรถเลยเหรอคะ” น้ำเสียงของอีกฝ่ายฟังดูประหลาดใจจนคนขับรถอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง

“ครับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“แต่ถ้ากินไปขับรถไป มือพี่แมนจะเลอะนะคะ” หญิงสาวแสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมาจนแมนเริ่มคิดตาม

“จริงด้วยสิ งั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ค่อยไปกินที่บริษัทก็ได้” เมื่อฉุกคิดได้ว่าเศษขนมอาจจะทำให้รถสกปรกจริงอย่างที่อีกฝ่ายบอกมา แมนก็ตัดสินใจปฏิเสธ

“เอ่อ...” ตอนนั้นเองที่เขาเหลือบไปเห็นหญิงสาวมีท่าทีลุกลี้ลุกลนราวกับคนลืมของหรือไม่ก็มีอะไรบางอย่างอยากจะพูด

“ลืมอะไรหรือเปล่าครับ พี่วนรถกลับไปได้นะ” เขาจึงเอ่ยถามออกไปพร้อมเสนอความช่วยเหลือแต่กวางก็ยังมีท่าทีเช่นเดิม

“ไม่ได้ลืมอะไรค่ะ กวางแค่...” แมนที่ไม่รู้ว่ารุ่นน้องคิดอะไรก็พยายามเดาใจเธอพลางนึกว่าสิ่งที่เขาพูดไปมันจะต้องถูกสักข้อ

“หรืออยากให้พี่จอดแวะร้านไหนก่อนถึงบริษัทหรือเปล่า บอกได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ” เพราะตอนนี้พวกเขาเพิ่งขับรถมาได้ครึ่งทางเท่านั้นแถมยังมีเวลาเพียงพอให้จอดแวะซื้อของด้วย

“เดี๋ยวกวางป้อนขนมให้ค่ะ” น้ำเสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาฟังแล้วลื่นหูมาก ทว่าคำพูดในประโยคนั้นทำเอาคนฟังตาโต

“หะ!” แมนเผลอเหยียบเบรกกะทันหันดวยความตกใจและทบทวนว่าเมื่อครู่นี้เขาหูฝาดไปหรือเปล่า

“แต่ถ้าพี่แมนไม่สะดวก ไม่เป็นไรค่ะ กวางแค่-” กวางรีบพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ ตอนนี้เธอรู้สึกอายมากกับการกระทำก่อนหน้านี้

“ปะ ป้อนเลยครับ!” ทว่าแมนก็ไม่ปล่อยให้เวลานี้หลุดมือไป

“คะ?” หญิงสาวงงไปเล็กน้อยเมื่อถูกขัดจังหวะตอนที่พูดอยู่ ตอนนั้นเธอหูอื้อตาลายเพราะความเขินเลยทำให้ได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูดไม่ถนัดนัก ตอนนี้เธอต้องเรียบเรียงสติใหม่อีกครั้งและตั้งใจฟัง

“น้องกวางป้อนขนมพี่ได้เลยครับ!” แมนพูดโพล่งออกมาพร้อมแสดงสีหน้าจริงจังแต่ถ้าลองสังเกตให้ดี ตอนนี้ใบหูของเขาแดงเถือกไปหมดแล้ว กวางเองที่หน้าแดงก็ยังคงแดงอยู่อย่างนั้น ก่อนจะตอบรับด้วยอาการเขินอายไม่แพ้กัน

“ค่ะ!”

มือเรียวของหญิงสาวบรรจงแกะซองขนมที่ไม่ได้บอกอีกฝ่ายว่าเธอลงมือทำเองทั้งคืนเพียงเพื่อเอามาให้เขาได้ลองชิมในเช้าวันนี้ ก่อนจะยื่นขนมไปจ่อปากชายหนุ่มและนั่นคือ ‘คัพเค้กกล้วยหอม’

กลิ่นของกล้วยที่เด่นชัดทำเอาคนขับรถน้ำลายสอ เมื่อออกแรงกัดชิมบางส่วนของตัวขนมก็พบกับความนุ่มฟูแสนละมุนลิ้น กลิ่นของวนิลาที่แอบซ่อนอยู่ค่อย ๆ เผยออกมาให้รับรู้

“อร่อยมากเลยครับ” ชายหนุ่มพูดพลางเคี้ยวขนมไม่หยุด

“ค่ะ กวางดีใจที่พี่แมนชอบ” เธอยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้รับคำชม

“ไว้เอามาฝากพี่อีกนะ ปกติพี่ไม่ค่อยได้กินมื้อเช้า ฮ่าฮ่าฮ่า” แมนพูดทีเล่นทีจริงและหัวเราะร่า ทว่าเสียงนั้นกลับดังมากพอที่จะกลบเกลื่อนเสียงใจเต้นของหญิงสาวที่ดังตึกตักอยู่ในขณะนี้

และแล้วทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงบริษัท พนักงานหนุ่มสาวตรงดิ่งไปขึ้นลิฟต์ทันทีเพราะต้องไปแตะบัตรเข้าทำงาน ชีวิตในหนึ่งวันของการเป็นพนักงานบริษัทไม่มีอะไรทำให้รู้สึกหวือหวา ตื่นเต้นหรือแปลกใหม่เลยแต่ละวันล้วนหมุนผ่านไปด้วยเหตุการณ์หลากหลาย

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่แมนต้องสอนงานน้องใหม่อย่างกวางในการคุยเจรจาเพื่อตกลงทำเอกสารและขอข้อมูลเพิ่มเติมจากลูกค้า หญิงสาวทำได้ดีกว่าที่ชายหนุ่มคิดไว้มาก เธอควบคุมสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความใจเย็น แม้ว่าลูกค้าจะหัวเสียใส่ก็ตาม

ก่อนเลิกงาน แมนก็เข้าไปพบคุณรอยด์ในห้องส่วนตัวเพื่อรายงานความก้าวหน้าของกวางให้อีกฝ่ายรับรู้ ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะมีความรู้สึกอันดีให้หญิงสาวแต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะพูดจาเยินยอการทำงานของเธอเกินความเป็นจริง ผลงานเป็นเครื่องพิสูจน์คน

ซึ่งแน่นอนว่าหลังจากที่หัวหน้าและคนสอนงานคุยกันเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน แมนเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าและเห็นว่ากวางก็กำลังเก็บของอยู่เช่นกัน เขาจึงเอ่ยทักอีกฝ่ายเพื่อชวนคุยก่อนจะแยกย้าย

“วันนี้ขับรถกลับเองสินะครับ” พูดไปแล้วก็รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ขับรถไปรับไปส่งหญฺงสาวในดวงใจแล้ว ตอนนั้นเองที่แมนอยากให้รถของเธอเสียหรือไม่ก็ฝนตก ช่างเป็นอะไรที่ไร้สาระสิ้นดี

“ค่ะ กวางขอบคุณพี่แมนมากนะคะ สำหรับเรื่องเมื่อวานและเมื่อเช้าค่ะ กวางขอตัวกลับก่อนนะคะ” เธอพูดเพียงแค่นั้นแล้วก็โบกมือลา เขาก็ทำได้เพียงบอกลาเช่นกัน

“ครับ ขับรถดี ๆ นะ”

“กวางจะถึงบ้านหรือยังนะ” นี่เป็นคำถามแรกที่ผุดเข้ามาในความคิดของชายวัยสามสิบที่กำลังเปิดประตูเข้าบ้านในขณะนี้

หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงต้องคิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี โทรหาน้องชายสุดที่รักดีไหมหรือจะอาบน้ำนอนไปเลยเพราะความเหนื่อย ทว่ามาวันนี้ความคิดของเขากลับเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีใครบางคนให้คอยคิดถึงและห่วงใย

“โทรไปถามได้หรือเปล่า ไม่ ๆ โทรไปรบกวนน้องเปล่า ๆ” แมนบ่นพึมพำประหนึ่งกำลังทะเลาะกับตัวเองอยู่พลางปลดเนคไทและกระดุมเสื้อ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา

“แต่เป็นห่วงจังเลย” สายตาของเขาเหม่อมองไปยังเพดานแล้วค่อย ๆ เบนกลับมามองโทรศัพท์มือถือ ตอนนั้นเองสมองไม่อาจต้านทานเสียงหัวใจที่ตะโกนเรียกร้องให้ทำตามได้อีกต่อไป

“โอ๊ยยยยย! เอาวะ! โทรก็โทร!” ตัดสินใจได้แล้วก็ดีดตัวนั่ง ก่อนจะเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์มากดหาหลายเลขที่ต้องการ

เพียงแค่เห็นเลขสิบหลักบนจอ ใจของแมนก็สั่นระรัวไปหมด นี่เขากำลังทำอะไรอยู่ มันดีแล้วจริง ๆ ใช่ไหม อีกฝ่ายอาจจะรำคาญหรือไม่พอใจก็เป็นได้...แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจเสียงค้านด้านลบที่ดังเข้ามาในความคิดอีกแล้ว

“สวัสดีค่ะ” หลังจากกลั้นใจกดโทรออกและถือสายรอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงหวานขานรับมาจากปลายสาย

“เอ่อ...” คนโทรอ้ำอึ้งไปเล็กน้อยเพราะคำถามที่คิดและเตรียมไว้ก่อนหน้านี้กลับหายวับไปจากสมอง

“พี่แมนโทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ” เมื่อคนรับสายท้วงถามอีกครั้ง ชายหนุ่มก็รีบตอบกลับไปเพื่อให้อีกฝ่ายหายสงสัย

“เปล่าครับ พี่แค่เป็นห่วงน่ะเลยจะโทรมาถามว่าน้องกวางถึงบ้านปลอดภัยดีใช่ไหมครับ” ตอนนี้อัตราการเต้นของหัวใจแมนเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว

“ค่ะ กวางถึงบ้านปลอดภัยดี ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ” น้ำเสียงที่หญิงสาวตอบกลับมาทำเอาคนฟังเผลอคิดตามว่ากำลังทำหน้ายังไงอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าทางด้านของกวางที่เห็นว่ารุ่นพี่ที่ทำงานอย่างแมนโทรหาก็รับสายด้วยความกระตือรือร้นปนตื่นเต้น

“เอ่อ/เอ่อ” หลังจากนิ่งเงียบกันไปครู่หนึ่ง ทั้งสองคนก็พูดออกมาพร้อมกัน แมนที่อายุเยอะกว่าก็เลยชิงพูดตัดบทเสียก่อน

“น้องกวางพูดก่อนเลยครับ” ว่าแล้วก็ตั้งใจรอฟังเสียงหวานที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยผ่านสายสนทนา

“พี่แมนชอบกวางเหรอคะ”