ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (2/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (2/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (2/3)

“พี่แมนชอบกวางเหรอคะ”

“อะไรนะครับ!” ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มของแมนเบิกกว้างด้วยความตกใจ นี่เขาเป็นคนดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ว่าจะเป็นน้องชาย หัวหน้า เพื่อนร่วมงานหรือแม้แต่คนที่เขากำลังจะจีบก็เข้าใจการกระทำของเขาได้ง่ายขนาดนี้

“สงสัยกวางคงจะคิดมากไปเอง ขอโทษด้วยนะคะพี่แมน” เมื่อคนโดนถามส่งเสียงตกใจกลับมาก็ทำเอาคนรอฟังคำตอบถึงกับเสียความรู้สึกเล็กน้อย ตอนนี้กวางคงทำได้แค่ทำใจ ทว่าเธอก็ต้องหยุดความคิดนั้นเพราะ...

“ชอบครับ” แมนตอบชัดถ้อยชัดคำและน้ำเสียงหนักแน่นราวกับกำลังพิสูจน์ความจริงใจที่มีต่ออีกฝ่ายผ่านคำพูดนี้ เขาไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้อีกฝ่ายถามแบบนี้แต่เขาจะคว้ามันไว้ โอกาสที่จะได้บอกความในใจให้หญิงสาวได้รับรู้

“คะ?” กวางเหมือนจะยังรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“พี่ชอบกวาง” จนกระทั่งได้ยินคำตอบเดิมจากแมนอีกครั้ง

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจสองดวงเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ทั้งคู่เงียบลงพร้อมกันโดยไม่มีสาเหตุและปล่อยให้ห้วงเวลานี้ดำเนินต่อไป ชายหนุ่มที่ไม่ได้รักหรือชอบพอใครเชิงชู้สาวแบบนี้มานานแล้วก็ถึงกับสูดลมหายใจเข้าออกเป็นระยะเพื่อระงับสติอารมณ์

ทางด้านของกวางที่ได้ยินคำพูดนั้นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งก็เอามืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ขึ้นมากุมอก เธอรู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังฟูจนคับแน่นไปหมดแล้ว ไหนจะเสียงอื้ออึงในหูและสมองอันขาวโพลน นี่สินะที่เรียกกันว่า ‘ความรู้สึกเหมือนมีมวลผีเสื้อบินวนอยู่ในท้อง’

ตอนนี้เหมือนทั้งคู่จะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าพวกเขามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน มากเกินกว่าคำว่ารุ่นพี่และรุ่นน้องที่ทำงาน ถึงแม้ว่าเวลาที่ได้พบเจอกันจะสั้นมากเมื่อเทียบกับคู่อื่นแต่การที่เราจะตกหลุมรักใครสักคน...คงไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของระยะเวลา

แมนรู้สึกได้ว่าทุกอย่างกำลังเป็นใจให้พวกเขาได้สานสัมพันธ์กันต่อก็เริ่มเอนตัวนอนลงบนโซฟาด้วยความผ่อนคลาย ตอนนี้เขารู้สึกสบายใจมากจนไม่สามารถพูดอธิบายได้ ก่อนจะชวนอีกฝ่ายคุย

“ทางนั้นอากาศหนาวไหมครับ บ้านพี่หนาวมากเลยล่ะ” ชายหนุ่มเลือกใช้น้ำเสียงนุ่มทุ้มแสนอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว

“ไม่หนาวนะคะ บ้านกวางอุ่นดีค่ะ” ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสดใสเหมือนเช่นเคย

“ดีเลยครับ งั้นพี่ไม่รบกวนน้องกวางแล้วดีกว่า นอนพักผ่อนเถอะครับ” แม้แมนอยากคุยต่อใจจะขาดแต่เมื่อเหลือบเห็นเวลาก็คิดว่าควรให้อีกฝ่ายได้ใช้เวลาส่วนตัวดีกว่า

“มะ ไม่รบกวนเลยค่ะ กวางคุยได้” เสียงค้านที่เจือปนความเขอะเขินของกวางทำเอาชายหนุ่มเผลอหลุดยิ้มออกมาอย่างลืมตัว การได้คุยกับคนที่ชอบ มันให้ความรู้สึกแบบนี้เองสินะ

“แต่คืนนี้เราต้องนอนพักผ่อนกันก่อนนะครับ ดึกมากแล้ว” แต่เพราะความเป็นผู้ใหญ่ เขาเลือกที่จะไม่ใช้เวลาไปกับการโทรคุยเหมือนสมัยวัยรุ่นแล้ว สุขภาพและหน้าที่การงานเป็นเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญ พวกเขาทั้งคู่ยังคงต้องไปทำงานและไม่ควรนอนดึก

“อ๊ะ! จริงด้วยค่ะ งั้นฝันดีนะคะพี่แมน” ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายก็คงเข้าใจในจุดนี้ดีเลยไม่ต่อบทสนทนาแต่อย่างใด อีกทั้งยังเอ่ยคำลาเสียงหวานมาให้เขาได้ฟังก่อนนอนอีกด้วย

“ฝันดีครับ” พูดจบ ทั้งคู่ก็กดวางสายไป

ชายหนุ่มวัยสามสิบนอนนิ่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมด้วยอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป บ้านหลังเดิมที่เขาเคยคิดว่าอ้างว้างเมื่อไร้น้องชาย ตอนนี้บรรยากาศภายในบ้านไม่ทำให้เขาเปล่าเปลี่ยวอีกต่อไปแล้ว

“การที่เราชอบใครสักคนแล้วเขาก็รู้สึกชอบเราเช่นเดียวกัน การที่เราได้มีใครสักคนให้รัก มันเป็นความรู้สึกแบบนี้เองสินะ” เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยกับตัวเองราวกับเพ้อละเมอ ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“จริงสิ! ขั้นต่อไปต้องทำอะไรนะ”

ว่าแล้วก็ค้นหาหัวข้อเดิมที่เคยพิมพ์ในคอมพิวเตอร์ ก่อนจะเลื่อนหาเว็บไซต์เดิมที่เคยอ่าน นิ้วเรียวไถเลื่อนเนื้อหาและข้อความ ขณะที่สายตาก็ไล่เรียงอ่านตัวอักษรทุกบรรทัดพร้อมสมองที่กำลังประมวลผลข้อมูลเดิมในความทรงจำ

เรียกได้ว่าเพื่อภารกิจพิชิตในสาวครั้งนี้ อวัยวะต่าง ๆ ของเขาถึงกับต้องทำงานประสานกันอย่างหนักหน่วง ทว่าหัวข้อถัดไปจากเนื้อหาเดิมที่อ่านค้างไว้คือ

“ชวนไปเดต!?” แมนอ่านข้อความด้วยอารมณ์ตกใจจนเผลอพูดเสียงหลง นี่มันยากกว่าตอนที่เขาต้องถามอีกฝ่ายเรื่องแฟนอีกนะ

“เร็วไปไหมวะ อืมมม เอาไงดี” ชายหนุ่มเริ่มมีท่าทีลังเลแต่ก็ยังเลื่อนเปิดแอพลิเคชันเพื่อค้นหาสถานที่ชวนเที่ยวที่น่าสนใจ พลางคิดทบทวนว่าจะใช้วิธีการไหนหว่านล้อมให้หญิงสาวยอมตกลง

“ร้านอาหารเปิดใหม่เหรอ น่ากินจัง คิดถึงหมี่ขึ้นมาเลย” จนกระทั่งเจอภาพอาหารน่าอร่อยที่ทำให้คิดถึงน้องชายอันเป็นที่รัก

“นี่ไงโอกาส พรุ่งนี้เราต้องชวนน้องกวางไปกินข้าวร้านนี้” และในที่สุดแมนก็เพิ่งคิดได้ว่าเขาเจอแล้ว สถานที่ที่จะชวนหญิงสาวไปเดต ไม่มีอะไรจะเหมาะไปมากกว่าร้านอาหารนี้อีกแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มก็เดินทางมาทำงานตามปกติเพียงแต่วันนี้เขาฉีดน้ำหอมกลิ่นใหม่ ซึ่งเป็นกลิ่นที่ฉีดตอนไปรอเจอสาวตรงสถานีรถไฟฟ้าเมื่อคราวก่อนเพื่อเสริมความมั่นใจ ร่างกายสูงโปร่งที่เซตทรงผมมาอย่างดีพร้อมพกความหล่อเหลามาเต็มเปี่ยม

สองขายาวก้าวเข้าบริษัทด้วยหัวใจที่ผลิบาน ใครที่ได้เห็นต่างก็ตกตะลึงในความดูดีมีเสน่ห์ของเจ้าตัว ทว่าแมนไม่สนใจสายตาใครทั้งสิ้น เขาเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานที่ตอนนี้มีใครบางคนมาถึงก่อนแล้ว

“อรุณสวัสดิ์ครับน้องกวาง พี่ไม่แน่ใจว่าช่วงเที่ยงของวันนี้น้องกวางติดธุระที่ไหนหรือเปล่าครับ” เขาเอ่ยทักทายสาวในดวงใจด้วยท่าทีปกติพร้อมส่งยิ้มไปให้อีกฝ่าย

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่แมน ช่วงเที่ยงกวางไม่มีธุระที่ไหนนะคะ”

“พอดีพี่มีเรื่องจะรบกวนครับ”

“มีอะไรให้กวางช่วยเหรอคะ” เมื่อได้ยินแบบนั้น หญิงสาวถึงกับต้องหยุดมือที่กำลังจัดโต๊ะและหันไปมองอีกฝ่าย

“ช่วยไปชิมอาหารร้านนี้กับพี่หน่อยนะครับ ร้านเปิดใหม่น่ะ พี่ไม่แน่ใจว่ารสชาติอร่อยหรือเปล่า” แมนก็ไม่ปล่อยให้ต้องเสียเวลา รีบปล่อยหมัดรุกคืบใส่สาวตรงหน้าทันทีพร้อมยื่นชื่อร้านให้อีกฝ่าย

“อะไรกันคะ นี่พี่แมนกำลังชวนกวางไปทานข้าวเหรอคะ” ทางด้านของคนโดนชวนก็เริ่มหน้าแดงเล็กน้อย ก่อนจะขอพูดแซวการกระทำของรุ่นพี่ที่แสนเถรตรงจนมองออกได้ง่ายขนาดนี้

“โดนจับได้ซะแล้วสิ” แมนแกล้งยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน เขารู้ตัวดีว่าเป็นคนดูออกได้ง่ายขนาดไหน อีกทั้งเขายังคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดจาอ้อมค้อมให้มากความ

“พี่แมนพูดชวนออกมาโต้ง ๆ แบบนี้ เป็นใครก็ดูออกค่ะ” หญิงสาวยิ้มเอ็นดูในความใสซื่อเรื่องการเกี้ยวพาราสีหรือการจีบสาวของอีกฝ่าย เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่าโชคดีมากแค่ไหนกันที่เธอได้มาเจอผู้ชายที่แสนอบอุ่นคนนี้

“งั้นพี่ถือว่าน้องกวางตอบตกลงนะ” แมนที่เห็นว่าอีกฝ่ายหัวเราะออกมาก็ยิ้มพอใจ ก่อนจะพูดสรุปแบบคิดเองเออเอง

“อ๊ะ! มัดมือชกกันนี่คะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ก็น้องกวางไม่ปฏิเสธนี่ครับ เจอกันตอนเที่ยงนะ”

ทั้งคู่พูดคุยกันเพียงแค่นั้นแล้วก็แยกย้ายกันไปรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเอง ซึ่งช่วงเช้าของวันนี้แมนไม่ได้สอนงานกวางเลยเพราะงานส่วนตัวของเขาเองก็ล้นมือมากแล้ว ทว่าด้วยความรู้และประสบการณ์ก็ทำให้ชายหนุ่มจัดการงานไปได้ครึ่งหนึ่งก่อนพักเที่ยง

และแล้วก็ถึงเวลาที่ทั้งสองคนนัดกันไว้ว่าจะไปลองชิมอาหารร้านใหม่ แมนก็อาสาเป็นสารถีให้หญิงสาวด้วยความเต็มใจ เมนูในร้านเป็นอาหารตามสั่งธรรมดา ไม่ได้เป็นร้านหรูหราอะไรแต่ทั้งคู่ก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข