ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (3/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (3/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 3 สองใจที่ชิดใกล้ (3/3)

“มื้อเที่ยงนี้อิ่มอร่อยมากค่ะ ขอบคุณนะคะ” กวางเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังอยู่ในลิฟต์เพื่อกลับขึ้นไปทำงาน

“ด้วยความยินดีครับ” แมนเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ปกติเขามักจะกินข้าวคนเดียวจนชินไปแล้วแต่การได้กินข้าวกับใครบางคนทำให้อาหารมื้อนั้นอร่อยขึ้นเป็นเท่าตัว ก่อนที่ความรู้สึกนั้นจะหยุดชะงักลงเพราะคำทักทายจากคุณเลขาสาว

“อ๊ะ! ตายจริง ทั้งสองคนกลับเข้าบริษัทมาพร้อมกันแบบนี้ ไม่ทราบว่าแอบไปทานข้าวด้วยกันมาหรือเปล่าคะเนี่ย”

“ผมไม่แน่ใจว่าอะไรทำให้คุณแยมคิดแบบนั้น ทำไมพวกเราต้องแอบไปทานข้าวกันด้วยครับ” นี่สินะที่เขาเรียกว่าตัวขัดอารมณ์ คิ้วของแมนย่นเข้าหากันทันทีเพราะไม่เข้าใจหญิงสาวตรงหน้า

“แหม คุณแมนอย่าคิดมากสิคะ แยมแค่พูดเล่นเองค่ะ” เสียงแหลมของคุณเลขาที่พูดอธิบายออกมาไม่ได้ช่วยให้เหตุการณ์นี้ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

“ผมกับน้องกวางไปกินข้าวด้วยกันจริง ๆ ครับ ผมไปร้านนี้เพราะเห็นว่าเป็นร้านอาหารเปิดใหม่และดูน่าอร่อย ว่าง ๆ คุณแยมก็ลองชวนเพื่อนร่วมงานไปเปิดหูเปิดตาดูบ้างนะครับ” ไม่ว่าเปล่าแต่แมนกลับเปิดชื่อร้านในเว็บไซต์และยื่นให้อีกฝ่ายดูด้วย

“หนอย!” แยมถึงกับต้องกัดฟันกรอดเพื่อระงับความโมโห ก่อนจะเจอประโยคเสียดแทงจากแมนอีกครั้งให้ได้เจ็บใจ

“แต่ถ้าไม่มีเพื่อนคนไหนอยากไปด้วย มาชวนผมได้นะครับ” ว่าจบ ชายหนุ่มก็คว้าข้อมือของกวางให้เดินตามไปยังโต๊ะทำงาน ปล่อยให้คุณเลขาสาวยืนหน้าแตกอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง

“หึ่ย! ฉันรู้นะว่าพวกแกทั้งสองคนไม่ได้เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องในที่ทำงาน คอยดูเถอะ สักวันจะต้องเจอดีแน่!”ทางด้านของแยมที่โดนฉีกหน้าก็มีความแค้นสุมไฟอยู่ในอก เธอจะไม่ปล่อยให้คนทั้งคู่ได้อยู่ในแผนกนี้อย่างสงบสุขหรอก

เรื่องราวการปะทะคารมณ์ของคู่กัดประจำแผนกอย่างแมนและแยมเมื่อครู่นี้กลายเป็นเรื่องซุบซิบนินทาประจำวันไปเรียบร้อย ซึ่งชายหนุ่มที่พบเจอสถานการณ์นี้มานานหลายปีก็เริ่มชิน ต่างจากกวางที่เป็นพนักงานสาวน้องใหม่

แน่นอนว่าทุกสรรพสิ่งในโลกนั้นล้วนเกิด ตั้งอยู่และดับไป การโดนนินทาว่าร้ายก็เป็นเช่นเดียวกัน ผ่านไปเพียงไม่กี่สัปดาห์เรื่องราวของแมนแ] ะแยมในวันนั้นก็มีเรื่องอื่นเข้ามาแทนที่

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชายหนุ่มก็ยังคงทำงานออกมาได้ดีและแวะเวียนสอนงานกวางเป็นระยะ จนตอนนี้เธอทำงานที่แผนกนี้ครบระยะเวลาตามกำหนดทดลองงานในสัญญาแล้ว

“ในที่สุดงานนี้ก็เสร็จสักที!” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความดีใจอันล้นพ้นของแมนดังขึ้น หลังจากที่เขาและรุ่นน้องอย่างกวางได้ใช้เวลาในการทำงานชิ้นนี้อยู่นานนับสัปดาห์

“งานครั้งนี้เหนื่อยมากเลยค่ะ ถ้าไม่ได้พี่แมนมาสอนงาน กวางคงไม่ผ่านช่วงทดลองงานแน่ ๆ” ตามมาด้วยเสียงหวานของหญิงสาวผู้ร่วมชะตากรรม

“น้องกวางเก่งอยู่แล้วครับ ถึงคนสอนจะไม่ใช่พี่ พี่ก็เชื่อว่าน้องกวางผ่านช่วงทดลองงานไปได้อยู่แล้ว” แมนหันมองอีกฝ่ายและเอ่ยคำชมจากใจจริง ก่อนจะหันไปรวบรวมแผ่นงานเก็บเข้าแฟ้ม

“ขอบคุณมากนะคะ” กวางที่ทำงานกับอีกฝ่ายมาร่วมเดือนก็รู้ดีว่าชายตรงหน้าไม่ได้พูดจายกยอเธอแม้แต่น้อย เขาพูดสิ่งนั้นออกมาตามความคิดเห็นที่แท้จริง ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินจนหน้าแดง

“จริงสิ ไหน ๆ เราก็ทำงานนี้เสร็จแล้ว ไปฉลองกันไหม” แมนที่ไม่ได้เห็นว่าหญิงสาวข้าง ๆ ทำหน้ายังไงก็เอ่ยชวนตามประสา ก่อนจะหันไปหาเธอเพื่อรอฟังคำตอบ

“ฉลองเหรอคะ”

“ครับ สุดสัปดาห์นี้น้องกวางว่างหรือเปล่า” เขาอยากลองใช้ชีวิตร่วมกับอีกฝ่ายโดยไม่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกทั้งยังถือเป็นการทำความรู้จักกันและกันไปในตัว

“วันเสาร์เราต้องทำงานไม่ใช่เหรอคะพี่แมน” กวางที่ยังคงลังเลเพราะเธอไม่มั่นใจว่าวันเสาร์หลังเลิกงานจะมีเวลาว่างมากพอให้ไปเที่ยวหรือเปล่า ก่อนจะต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อแมนบอกว่า...

“ก็วันอาทิตย์ไงครับ ว่างไหม” ชายหนุ่มโปรยยิ้มอ่อนระคนเอ็นดูให้สาวตรงหน้าพลางภาวนาขอให้เธอว่างและตกลงไปกับเขา

“ว่างค่ะ” แมนเผลอถอนหายใจเล็กน้อยด้วยความโล่งอก

“งั้นวันอาทิตย์นี้เราสองคนไปเที่ยวกันนะครับ” ก่อนจะพูดในสิ่งที่คิดเอาไว้ ได้พูดคำนี้แล้วเขารู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงยังไงไม่รู้ อย่าบอกนะว่ากำลังตื่นเต้น นี่เขาไม่ใช่เด็กวัยรุ่นแล้วนะ!

“ไปเที่ยวที่ไหนคะ” คำถามที่อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นมาเป็นประเด็นที่น่าสนใจมากเพราะความจริงแล้วแมนมีสถานที่ที่อยากไปอยู่ในใจ

“พี่อยากไปสวนสนุก อยากไปย้อนวัยสักหน่อย สนใจไหม” เขาพูดพลางยักไหล่เชิญชวนแกมถามความเห็นจากหญิงสาว

“กวางเองก็ไม่ได้ไปสวนสนุกนานมากแล้วค่ะ” ก่อนจะได้ยินคำตอบที่แสนเข้าทางจนแมนอดไม่ได้ที่จะหยอกเย้าอีกฝ่าย

“งั้นถือว่าน้องกวางตกลงนะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า!” พูดจบก็หัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุข ตอนนี้ชายหนุ่มคงลืมไปแล้วว่าพวกเขายังอยู่ที่บริษัทและคงลืมไปแล้วว่าเพื่อนร่วมงานบางคนยังคงอยู่ใกล้ ๆ

“โธ่พี่แมน! มัดมือชกกันอีกแล้วนะคะ!” กวางที่โดนแกล้งก็ทำได้แค่โต้กลับแกมบ่นอีกฝ่ายแต่ถึงอย่างไรเธอก็ตัดสินใจไปอยู่ดี

“วันเสาร์พี่ไปรับที่บ้านนะครับ ส่วนเวลาค่อยนัดกันอีกทีนะ วันนี้ทำงานเหนื่อยมากแล้ว กลับบ้านไปนอนพักให้เต็มอิ่มกันดีกว่า” แมนพูดพลางหยิบแฟ้มเอกสารที่เตรียมไว้พร้อมกระเป๋าสัมภาระ ก่อนจะลุกขึ้นออกจากโต๊ะทำงาน โดยที่มีกวางเดินตามมาด้วย

“ได้ค่ะ งั้นกวางกลับก่อนนะคะพี่แมน สวัสดีค่ะ” หญิงสาวกล่าวลาและยกมือไหว้ชายหนุ่มตามปกติ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังลิฟต์

“ครับ กลับดี ๆ นะ” แมนก็ขานรับและเดินไปห้องคุณรอยด์เพื่อวางแฟ้มเอกสารให้หัวหน้าได้อ่านในวันพรุ่งนี้

และแล้วช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ชายวัยสามสิบตั้งตารอก็ได้มาถึง แมนสวมเสื้อยืดธรรมดาสีขาวสบายตาและกางเกงขาสั้นสีกรมท่าพร้อมรองเท้าผ้าใบคู่โปรด ช่างเป็นชุดที่เข้าคู่กันได้ดีและสร้างความทะมัดทะแมงให้คนสวมใส่เป็นอย่างมาก

เขากำลังขับรถมุ่งหน้าไปรับหญิงสาวที่ถูกเชื้อเชิญให้มาเที่ยวด้วยกันในวันนี้ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความร่าเริงสดใส ราวกับว่าความสัมพันธ์ในครั้งนี้ทำให้เขาได้กลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง

“วันนี้น้องกวางดูแตกต่างจากวันปกตินะครับ” ทันทีที่กวางขึ้นมานั่งบนรถ แมนก็เอ่ยทักขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มพลางตกตะลึงในความน่ารักของอีกฝ่าย

หญิงสาวสวมชุดเดรสเป็นกระโปรงยาวสีขาวที่มีลายดอกไม้หลากสีประดับไปทั่วตัวและสวมรองเท้าหุ้มส้นสีน้ำตาลเข้าคู่กับกระเป๋าสะพายข้างที่มีสีเดียวกัน เมื่อมองดูให้ดีก็พบว่าใบหน้ามนแต่งแต้มมาแบบบางเบาต่างจากวันปกติ นั่นยิ่งทำให้เธอดูอ่อนโยน

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ก็กวางไม่ได้ใส่ชุดทำงานนี่คะ พี่แมนตลกจัง” ทางด้านของคนที่โดนเอ่ยทักก็หัวเราะร่วนขำในความคิดของแมน

“จริงด้วย เขินเลยครับ” ชายหนุ่มที่เผลอปล่อยไก่ก็ยิ้มแห้ง ก่อนจะเดินทางไปยังสวนสนุกที่คุยกันไว้ ระหว่างนั้นก็ได้ยินคำชมจากคนข้าง ๆ ทำเอาหัวใจของเขาพองโตอีกครั้ง

“พี่แมนก็ดูดีค่ะ ปกติกวางเห็นพี่แมนชอบทำหน้าเข้มเวลาตรวจงานแต่วันนี้ได้เห็นพี่แมนในมุมอื่น ดูผ่อนคลายกว่าตอนทำงานเยอะเลยค่ะ” ต้องยอมรับเลยว่าแม้อีกฝ่ายจะใช้ถ้อยคำธรรมดาแต่ก็ทำให้แมนรู้สึกดีใจมากเกินกว่าจะบรรยาย

“แน่นอนครับ พี่เลือกชุดทั้งคืนเลยนะ” แมนตอบกลับไปด้วยความรู้สึกภูมิใจในการชุดของวันนี้ ไม่เสียแรงที่เขาเสียเวลาในการคัดสรรเสื้อผ้านานหลายชั่วโมง โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นทำให้กวางสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเขา

“...”

“เอ่อ...พี่ตื่นเต้นน่ะครับ” ชายหนุ่มที่รู้ตัวว่าได้เผลอพูดอะไรแปลก ๆ ออกไปก็หยิบยกเหตุผลขึ้นมาเพื่ออธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจแต่กลับกลายเป็นว่าเขาต้องเผยยิ้มกว้างออกมาแทนเพราะ...

“กวางก็เลือกชุดทั้งคืนเหมือนกันค่ะ”