ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (1/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (1/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 4 มารผจญ (1/3)

ใช้เวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงทั้งคู่ก็มาถึงสวนสนุก Fun Park ที่จัดตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองไม่ไกลมากนัก นับว่าเป็นสถานที่แห่งเดียวในละแวกนี้ที่มีเครื่องเล่นผาดโผดและกิจกรรมให้หลายคนมาร่วมสนุกกันในวันหยุด

หลังจากเลือกซื้อตั๋วที่เหมาะสมกับช่วงวัยและเหมาะสมกับเงินในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว แมนก็เดินนำกวางเข้าประตูสวนสนุก เครื่องเล่นมากมายปรากฏแก่สายตา ผู้คนต่างก็หลั่งไหลกันมาที่นี่เพื่อมาใช้เวลาวันหยุดกับคนในครอบครัว

เสียงจอแจเจี๊ยวจ๊าวของเด็ก ๆ ตั้งแต่วัยเตาะแตะไปจนถึงเสียงผู้คนในวัยทำงานมีให้ได้ยินตลอดเส้นทาง จนกระทั่งสายตาคมของแมนเห็นของหวานในวัยเด็กที่เขาชอบ เจ้าก้อนน้ำตาลที่ฟูฟ่องราวกับปุยเมฆหลากสีกำลังทำตัวเชื้อเชิญให้เขาไปชิม

“กินขนมสายไหมกันครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามคนที่มาด้วย ทว่าสายตายังคงจดจ่อไปยังเจ้าก้อนหลากสี

กวางเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าพร้อมเดินตามอีกฝ่ายไปยังรถเข็นที่ขายขนมสายไหมทันที พ่อค้าเทเม็ดน้ำตาลลงในเครื่องอะไรสักอย่างที่ทั้งคู่ไม่รู้จัก ก่อนจะมีเส้นใยบางเบาค่อย ๆ โผล่ออกมาให้เก็บโดยใช้ก้านพลาสติกเป็นตัวยึด แล้วยื่นมาให้ลูกค้าที่ยืนรออยู่

“คิดถึงสมัยเด็กเลยค่ะ” หญิงสาวพูดขึ้นขณะลิ้มลองความหวานละมุนของขนมในมือ ตอนนี้พวกเขากำลังเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ใกล้ ๆ เพื่อลงมือกินให้เสร็จ ก่อนจะไปเที่ยวเล่นกันต่อ

“ใช่ไหมล่ะครับ พี่ชอบมากเลย ว่าแต่ครอบครัวน้องกวางล่ะ พี่ไปที่บ้านทีไรก็ยังไม่เคยเจอพ่อกับแม่น้องกวางเลย” แมนถามออกไปโดยใช้คำพูดที่ละมุนละม่อมมากที่สุดเท่าที่จะคิดได้

“กวางกำพร้าค่ะ” น้ำเสียงหวานตอบกลับอย่างไม่ลังเล

“ขอโทษครับ” ทำเอาคนถามรู้สึกผิดไปเลย นี่เขากำลังจะทำให้บรรยากาศแสนสนุกเมื่อครู่หายไปหรือเปล่านะ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่แมน ตอนนี้กวางโตแล้วนะคะและกวางก็เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างดี” หญิงสาวหันมามอบยิ้มบางให้เขา ตอนนั้นเองที่แมนคิดว่าสัญชาตญานการเลือกคู่ของเขาทำงานได้ดี ผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขาเลือกแล้ว

“เก่งมากเลยครับที่ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาได้แล้ว” ก่อนจะชื่นชมเธอจากก้นบึ้งของหัวใจ...เพราะเขาเข้าใจความยากลำบากนั้น

“พี่แมนล่ะคะ” ชายหนุ่มนิ่งงันไปชั่วครู่เมื่อโดนถามกลับ ทว่าเขาก็ตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องราวของตัวเองให้อีกฝ่ายได้รู้

“พี่มีน้องชายหนึ่งคนครับ เราอายุห่างกันค่อนข้างเยอะเลย เขาเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาน่ารัก ร่าเริงแจ่มใสแต่แสบมากเลยครับ” พูดพลางก็ยกยิ้มขำในความป่วนของน้องชายสุดที่รัก...คิดถึงจัง

“เป็นพี่น้องที่สนิทกันดีนะคะ”

“พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตไปตั้งแต่สมัยที่พี่ยังเป็นวัยรุ่นน่ะ เราสองคนพี่น้องเลยอยู่ด้วยกันมาตลอด” แมนอธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้เรื่องของเขามากขึ้น

“เสียใจด้วยนะคะ” ใบหน้ามนหมองลงเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิดที่เอ่ยถามแต่เป็นเพราะเธอเข้าใจความทุกข์ยากนั้นเช่นกัน

“ไม่เป็นไรเลยครับ...เอ่อ คือ”

“อะไรคะ”

“เราไปเล่นสนุกกันดีกว่าครับ” พูดจบ ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะหันมายิ้มกว้างและยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาว ทั้งคู่กุมมือกันไปย้อนวัยอย่างสนุกสนาน

ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเล่นที่มีลักษณะคล้ายรถไฟเหาะขนาดจิ๋ว เมื่อออกตัวก็มีเสียงกรีดร้องเบา ๆ ของผู้ใหญ่ประสานกับเสียงกรี๊ดของวัยรุ่น บ่งบอกได้ถึงความสนุกและความหวาดเสียวที่เกิดขึ้นตามมาด้วยการทดสอบความกล้าในบ้านผีสิง

ภายในเป็นตัวอาคารที่มีห้องมืดมากมาย บรรยากาศค่อนข้างวังเวงทำเอาหลอนและระแวงทุกย่างก้าว เสียงกรีดร้องดังเป็นระยะเวลามีเหล่าภูติผีโผล่ออกมาให้สะดุ้งตกใจเล่น ๆ แต่ถือว่ากิจกรรมบ้านผีสิงนี้ทำให้ทั้งคู่ได้ชิดใกล้กันมากขึ้นเป็นเท่าตัว

และเนื่องจากว่าวันนี้กวางสวมชุดที่เป็นกระโปรงเลยทำให้ไม่สามารถขึ้นเครื่องเล่นบางชนิดได้ แมนจึงตัดสินใจชวนหญิงสาวไปให้อาหารสัตว์กินพืชที่มีในสวนสนุกแทน

เป็นพื้นที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ สามารถเดินชมสัตว์ได้แบบใกล้ชิดมีทั้งกระต่าย กวาง ม้า แพะ แกะและหมู แถมยังมีโซน Bird House ศูนย์รวมนกนานาชนิดหลากหลายสายพันธุ์ อาทิเช่น นกแก้วนกยูง เป็ดและไก่ ซึ่งแน่นอนว่าสาว ๆ คนใดที่มาให้อาหารสัตว์ย่อมต้องถ่ายรูปเป็นที่ระลึก แมนจึงได้ปลดล็อกทักษะการถ่ายภาพในวันนี้

เมื่อดูเวลาก็พบว่าพวกเขาเล่นสนุกกันจนลืมเติมพลังให้ร่างกาย สายตาคมของแมนหันมองป้ายบอกทางและเห็นว่าในสวนสนุกแห่งนี้มีร้านคาเฟ่ที่น่าสนใจ เลยเอ่ยชวนหญิงสาวและนำทางไป

ทันทีที่ทั้งสองคนเปิดประตูเข้ามานั่งในร้าน ความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็กระทบเข้ากับร่างกายมอบความรู้สึกสดชื่นให้ หากเปรียบว่าตอนนี้เป็นดั่งสวรรค์ที่แสนสงบ เครื่องเล่นด้านนอกก็เป็นดั่งนรกสร้างความตื่นเต้นเร้าใจ

หลังจากเลือกเมนูเรียบร้อยแล้วก็รอเพียงไม่กี่นาที อาหารและเครื่องดื่มที่สั่งไปก็มาอยู่ตรงหน้า แมนมองดูหญิงสาวในดวงใจกินขนมหวานอย่างเอร็ดอร่อยก็เผลอยิ้มตาม วันนี้เขามีความสุขมากจนไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกได้อีกต่อไปแล้ว

“กวางคบกับพี่ไหม” น้ำเสียงนุ่มเอ่ยออกไปท่ามกลางเสียงวุ่นวายของผู้คนภายในร้าน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองกวางด้วยสายตาแน่วแน่ไม่ลังเล ไม่ว่าเธอจะตอบอะไรกลับมาเขาพร้อมที่จะรับฟัง

“คะ คือกวาง” คนโดนถามถึงกับไปไม่เป็น เธอไม่คิดเลยว่าชายตรงหน้าจะเลือกถามอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้

“ถ้าน้องกวางจะปฏิเสธก็ไม่เป็นไรนะครับ พูดออกมาได้เลยไม่ต้องกังวล พี่จะยังคงเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานให้น้องกวางเหมือนเดิม” แมนรู้ดีว่าเขาทำอะไรลงไป หากอีหฝ่ายยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร

เพียงแต่เขาเองก็เป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะไม่ยืดเยื้อเผื่อเวลา เขาไม่สามารถคุยไปเรื่อย ๆ แบบที่วัยรุ่นเขาทำกัน เขาอยากมีคนรักที่พร้อมจะสร้างครอบครัวอันอบอุ่นด้วยกัน...และเขาอยากให้ใครคนนั้นเป็นกวาง

“กวางไม่ได้จะปฏิเสธค่ะพี่แมน เพียงแต่กฎของบริษัทห้ามพนักงานคบกันใช่ไหมคะ...” ทันทีที่ได้รับรู้ความคิดของหญิงสาว แมนก็นิ่งงันไป นี่เขาเผลอตัวและหลงระเริงไปกับความสุขจนลืมความเป็นจริงไปแล้วเหรอ

“...ใช่ครับ” ชายหนุ่มตอบพึมพำเสียงแผ่วเบา

“แล้วถ้าเราคบกัน...จะไม่โดนสงสัยหรือเพ่งเล็งเหรอคะ” โชคดีที่โต๊ะของพวกเขาอยู่ด้านในและค่อนข้างเป็นส่วนตัว กวางเลยพูดเรื่องนี้ออกมาเพื่อปรึกษาอีกฝ่ายได้โดยไร้กังวลว่าจะมีใครได้ยิน

“ไม่หรอกครับ เราไม่ได้ทำอะไรให้บริษัทเสียหายสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้สร้างปัญหาด้วย” แมนยังคงยืนกรานว่าสิ่งนี้จะไม่ทำให้ทั้งคู่เดือดร้อน ทว่าความจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้...ช่างโหดร้าย

“แต่ยังไงมันผิดกฎใช่ไหมคะ”

“ที่น้องกวางไม่สบายใจ พี่เข้าใจนะครับแต่ไม่ว่ายังไงพี่อยากให้เราได้ลองศึกษาดูใจกันก่อน ในฐานะคนรัก ไม่ใช่แค่รุ่นพี่รุ่นน้องในที่ทำงาน” ขอร้องล่ะ ชายหนุ่มได้แต่ภาวนาขอให้หญิงสาวใจอ่อน

“ก็ได้ค่ะพี่แมน แค่ศึกษาดูใจกันก่อน” ได้ยินแบบนั้นแมนก็ยิ้มกว้าง มือหนาเอื้อมไปคว้ามือเรียวเล็กของอีกฝ่ายมากอบกุมไว้อย่างอ่อนโยนและทะนุถนอมราวกับว่าเธอเป็นสิ่งล้ำค่า

“ขอบคุณมากนะที่ให้โอกาสพี่”

“เอ๊ะ?” ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยฉายแววสงสัยออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะมีเสียงทุ้มของใครบางคนเอ่ยทัก

“เป็นอะไรไปครับคุณแยม”

“เปล่าค่ะ พอดีแยมเหมือนจะเห็นคนรู้จักแต่คิดว่าคงไม่ใช่”

“แน่ใจนะครับว่าไม่ใช่คนจากที่ทำงาน”

“คงไม่ใช่หรอกค่ะ...แต่ต่อให้เป็นคนรู้จักจากที่ทำงานจริง ๆ ก็ไม่มีทางรู้ความลับของแยมได้หรอก” ริมฝีปากสวยเคลือบลิปสติกสีแดงแวววาวคลี่ยิ้มหวาน

“หึ ดีเลยครับ ผมชอบผู้หญิงที่สวย สง่าและเฉลียวฉลาด คุณแยมถือว่าคุณสมบัติครบเลย ไม่ทราบว่าคืนนี้คุณว่างหรือเปล่า...สนใจไปดื่มกับผมไหมครับ”

“แน่นอนสิคะ คุณเชื้อเชิญขนาดนี้ แยมก็ยินดีว่างเสมอค่ะ”