ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (2/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (2/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 4 มารผจญ (2/3)

เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส พนักงานทุกคนกลับมาทำงานที่ตัวเองรักด้วยความรู้สึกเหมือนเช่นเดิม ทว่ามีสาวคนหนึ่งที่ร่าเริงสดใสมากกว่าปกติ เธอสวมชุดสีเดรสรัดรูปสีดำแสนสั้น ปล่อยผมสีน้ำตาลแผ่สยายออก เรียวขาขาวเดินฉับไวไปหาพนักงานคนสนิท

“ตามมา ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” น้ำเสียงเล็กแหลมที่บ่งบอกได้เลยว่าผู้พูดนั้นเป็นคนจิกกัดและปากคอเราะร้ายขนาดไหน

“ค่ะคุณแยม” พนักงานสาวที่ถูกเรียกตัวก็ทำได้เพียงลุกขึ้นและเดินตามเธอไปเพราะไม่อยากมีปัญหา เมื่อสองสาวมาถึงจุดลับมุมอับสายตาแล้ว เลขานุการสาวก็ซักไซ้ไล่ความทันที

“ช่วงนี้คุณแมนกับพนักงานสาวหน้าใหม่เป็นยังไงบ้างล่ะ เหมือนฉันจะไม่ค่อยเห็นสองคนนั้นอยู่ที่โต๊ะทำงานในแผนกเลยนะ”

“เอ่อ สองคนนั้นก็ทำงานได้ดีนะคะ” เสียงตอบอึกอักไม่กล้าเปิดเผยข้อมูลทั้งหมดที่ได้ยินมาจากเสียงลือเสียงเล่าอ้าง

“หึ พูดออกมาซะ อย่าคิดนะว่าฉันมองคนอย่างเธอไม่ออก” แยมใช้ส้นเข็มของรองเท้าส้นสูงที่สวมอยู่ทิ่มแทงลงไปตรงหลังเท้าของหญิงสาวที่แสนน่าสมเพช

“อึก! คะ คือว่าตอนนี้เริ่มมีหลายคนสงสัยว่าพวกเขาสองคนสนิทสนมกันมากเกินไปค่ะ” ได้ยินแบบนี้เลขาสาวถึงกับปรบมือรัว

“ว้าว เรื่องนี้ถือเป็นข่าวดีนะเนี่ย” ท่าทางแบบนี้ไม่ปกติเลย

“คุณแยมจะทำอะไรคะ” ผู้ที่ปริปากให้ข้อมูลสัมผัสได้ถึงสัญญานแห่งความอันตรายบางอย่าง เม็ดเหงื่อเริ่มผุดซึมขึ้นมาจนแผ่นหลังร้อนชื้นไปหมด ริมฝีปากก็เริ่มแห้งผากเพราะความกลัว ก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างและสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

“ทำอะไร ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไร...เธอต่างหากที่จะต้องทำ”

“พี่แมนคะ” น้ำเสียงหวานของหญิงสาวฉุดรั้งชายหนุ่มไว้กลางทาง ขณะที่เขากำลังจะเอาเอกสารไปยังห้องของคุณรอยด์

“ครับ” แมนหมุนตัวกลับมาหาต้นเสียงและเห็นว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าซีดเซียวราวกับคนป่วย

“กวางรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ” เธอพูดเสียงเบาจนเขาเกือบไม่ได้ยิน

“หืม เป็นอะไรครับ รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” ก่อนที่มือแกร่งจะแตะบ่าเธอและออกแรงดันเบา ๆ ให้เดินไปตรงชานพักใกล้บันไดเพื่อหลบเลี่ยงสายตาของเพื่อนร่วมงาน

“ไม่ใช่ค่ะ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ หากเธอไม่ได้เจ็บป่วยทางร่างกายก็แปลว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกป่วยจากภายใน

“น้องกวางมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ”

“ช่วงนี้กวางเห็นใครหลายคนเริ่มมองพวกเราแบบแปลก ๆ” ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็เผลอหันซ้ายหันขวาเพื่อมองพนักงานในแผนกทันที ก่อนจะถามอีกฝ่ายเพื่อยืนยันอีกครั้ง

“มองแบบแปลก ๆ เหรอครับ”

“ใช่ค่ะ เหมือนทุกคนรู้ว่าเราสนิทกันมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องในที่ทำงาน ตอนนี้กวางไม่สบายใจเลยค่ะ” ดวงตาที่มักจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสดใสและเปล่งประกาย ตอนนี้กลับหมองหม่นและบ่งบอกได้ว่าความกังวลกำลังกัดกินเธออยู่

“แต่พวกเราก็ไม่ได้บอกใครนี่ครับ แล้วจะมีคนรู้ได้ยังไงกัน” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงุนงงจนคนฟังถึงกับเงยหน้ามอง

“พี่แมน...” กวางเอื้อนเอ่ยชื่อของชายตรงหน้าด้วยแววตาสั่นไหวพลางคิดว่าหากเธอพูดความจริงบางอย่างออกไปจะเป็นการทำลายความรู้สึกของอีกฝ่ายหรือไม่

“พี่กำลังคิดอยู่ว่าอะไรที่ทำให้พวกเขาเข้าใจแบบนั้นกัน” ขณะเดียวกันแมนก็เริ่มขมวดคิ้วหนักขึ้นเพราะเขาอยากหาต้นตอของปัญหานี้เพื่อจะได้หาทางแก้ไขที่เหมาะสม จนกระทั่ง...

“การกระทำของพี่แมนไงคะ...ไม่จำเป็นว่าพวกเขาจะต้องรู้เรื่องนี้จากปากของใครค่ะ เพียงแค่เห็นการกระทำของพี่แมนที่มีต่อกวางและพนักงานคนอื่นก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนแล้วค่ะ”

“...พี่จะแก้ไขเรื่องนี้เองครับ น้องกวางไม่ต้องกังวลหรอกนะ ใกล้ถึงวันประชุมการประเมินพนักงานแล้ว กวางมุ่งมั่นตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดก็พอ เรื่องอื่นพี่จัดการเอง”

“เพราะใกล้ถึงวันประเมินนี่แหละค่ะ กวางเลยไม่สบายใจ” ดวงตากลมโตที่เริ่มมีหยาดน้ำตารื้นมองตรงมาที่แมน

“กวางเชื่อมั่นในตัวพี่นะ” ชายหนุ่มอยากจับมือสาวตรงหน้าเพื่อปลอบประโลมเธอเหลือเกินแต่เขาทำได้เพียงออกแรงบีบเบา ๆ ตรงต้นแขนบางเท่านั้น

“ค่ะพี่แมน” หญิงสาวรรีบยกมือบางขึ้นปาดน้ำตาก่อนที่มันจะร่วงหล่นลงมาเปรอะเปื้อนแก้ม

“เอาล่ะ ไปทำงานเถอะครับ ช่วงบ่ายมีนัดเจอลูกค้าใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ” กวางพยักหน้างึกงักและเดินตรงไปยังลิฟต์

“สู้ ๆ นะ พี่เป็นกำลังใจให้” แมนที่ตามมาก็พูดเพียงแค่นั้นและยืนส่งเธอเข้าลิฟต์

“ขอบคุณค่ะพี่แมน กวางไปก่อนนะคะ”

“ครับ” เขาเอ่ยเสียงเบาพลางมองประตูลิฟต์ปิดลง

“ตายจริง ไม่คิดว่าจะเจอคุณแมนยืนนิ่งอยู่หน้าลิฟต์โดยที่ไม่กดไปชั้นไหนเลย ไม่ทราบว่ามายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ เอ๊ะ หรือว่าคุณมายืนส่งใคร” เสียงเล็กแสบแก้วหูที่แมนไม่อยากได้ยินดังขึ้น

“คุณแยมล่ะครับกำลังจะไปไหน ดูท่าทางไม่ได้รีบกดลิฟต์แสดงว่าไม่ได้ตั้งใจจะมาใช้งานลิฟต์นี่ครับ เอ๊ะ หรือว่าคุณแค่มาเดินเพ่นพ่านเพราะไม่มีงานอะไรให้รับผิดชอบ”

“นี่คุณแมน! ฉันเป็นเลขานุการของแผนกนี้นะคะ! รบกวนพูดจาให้เกียรติกันหน่อยเพราะฉันสามารถเล่นงานคุณได้ทุกเมื่อ!”

“เล่นงานผมเหรอครับ อย่าพูดให้ขำเลย ผมมาทำงานที่นี่พร้อมคุณ ไม่สิ ความจริงแล้วผมมาทำงานก่อนคุณเสียอีกเพียงแต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงเลยไม่ได้ทำตำแหน่งนั้น คุณไม่ควรคิดตัวเองอยู่เหนือคนอื่นแบบนี้เลยเพราะที่นี่ยังทำงานต่อได้ถึงแม้ว่าจะไม่มีคุณก็ตาม”

“หยุดนะ! คุณกำลังทำให้ฉันโมโหและฉันอาจจะเล่นงานคุณขึ้นมาจริง ๆ ซึ่งแน่นอนว่าหากเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น คุณจะไม่มีทางได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขอีกต่อไป!!”

“คุณจะแกล้งอะไรผม ผมทำงานมานานและทำงานได้ดีมาโดยตลอด ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องด่างพร้อย มีแต่ตัวคุณเองนั่นแหละที่จะแย่จากการกระทำของตัวเอง”

“หึ มั่นใจเหรอคะว่าตัวคุณไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องตำหนิ”

“พูดออกมาเลยครับ ผมไม่ใช่คนคิดเองเออเองและไม่อยากมโนเรื่องไร้สาระพวกนี้ให้รกสมอง” เขาเหลืออดกับเลขาสาวเต็มทน

“ฉันเห็นนะคะ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้

“อะไรครับ” ด้วยความเป็นลูกผู้ชายที่พร้อมจะแก้ไขปัญหาและความเป็นผู้ใหญ่ที่พร้อมรับฟังอีกฝ่าย แมนยืดอกเต็มใจที่จะคุยกับเลขานุการสาวตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไป

“ขนมหวานร้านนั้นในสวนสนุก อร่อยมากไหมคะ” พูดจบ แยมก็คลี่ยิ้มออกมาราวกับเยาะเย้ยเหยียดหยันชายหนุ่มตรงหน้า ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีชมพูระเรื่อแบบสาวน้อยน่ารักไม่ได้ลดทอนความร้ายกาจที่แท้จริงลงไปเลย

“!!!” แมนเบิกตากว้างอย่างตกใจ เขาไม่ได้ตกใจที่อีกฝ่ายเห็นเหตุการณ์ในวันนั้นแต่ตกใจที่อีกฝ่ายกล้าหยิบเรื่องนี้มาต่อรอง

“ฉันไม่ใช่พวกนกพวกกาที่สอดรู้สอดเห็นหรือซุบซิบนินทาเรื่องของคนอื่นโดยไม่มีข้อมูลหรอกนะคะ”

“แล้วยังไงครับ ถ้าคิดว่าเรื่องเล็กแค่นั้นจะทำอะไรผมได้ เห็นทีคุณคงคิดผิดแล้วล่ะ การไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานถึงแม้จะไปแบบสองต่อสองหรือมากกว่านั้น ผมก็ไม่ได้มองว่ามันแย่อะไร”

“คุณคิดอย่างนั้นเหรอคะ”

“ใช่ครับ คราวก่อนเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน แล้วคุณก็ทำให้มันเป็นประเด็นขึ้นมา หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไรต่อหรือเหตุการณ์นั้นจะทำให้ผมเดือดร้อนตรงไหน”

“ใจร้ายจังเลยนะคะที่คิดแค่นั้น”

“อะไรของคุณ”

“ปัญหานั้นไม่เดือดร้อนตัวคุณ...ก็ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับพนักงานใหม่ที่ต้องเข้ารับการประเมินนี่คะ”

“คุณแยม!” เขารู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร

“ฉันจะบอกเรื่องดี ๆ ให้รู้นะคะ ฉันไม่เคยทำตัวเหนือใครค่ะเพราะว่าฉันอยู่เหนือกว่าคนพวกนั้นจริง ๆ หลังจากนี้ก็ขอให้คุณทำงานอย่างมีความสุขนะคะ บายค่ะคุณแมน”