ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (3/3) โดย ภุมโม @Plotteller

พี่ชื่อภูริทัตนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก...สวัสดีค่ะ ภัตธาราค่ะ หลังจากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

ภูริทัต ภัตธารา [มี E-book] - บทที่ 4 มารผจญ (3/3) โดย ภุมโม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ไทย,ยุคปัจจุบัน,พล็อตสร้างกระแส,โรมานซ์,ความรัก,ความรักจากที่ทำงาน,วัยทำงาน,อบอุ่น,อบอุ่นหัวใจ,ฟีลกู๊ด,NC,NC+,18+,น่ารัก,feelgood,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ภุมโม

เรื่องย่อ

มาเจอกันอีกแล้วววว ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนเลยค่ะ ~~

ขอให้ปีนี้ทุกคนมีความสุขทั้งทางกาย ใจและจิตนะคะ

โลกปัจจุบันมีปัญหาและอุปสรรคมากมายถาโถมมาหาเราทุกวัน...

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอให้ทุกคนยังคงแข็งแกร่งและต่อกรกับทุกอย่างได้อย่างภาคภูมิค่ะ

รบกวนอ่านคำชี้แจงสักครู่นะคะ

1. โมจะเปิดเรื่องใหม่ หลังจากแต่งจบแล้วเท่านั้น ไม่ต้องกลัวโดนเทนะคะ รับประกันแบบ 300% ค่ะ ^^

2. การลงเนื้อหานิยายรายตอนและการติดเหรียญ

- ตอนที่ 1-6 ซึ่งเป็นเนื้อหาบทนำ+บทที่ 1 หรือบทที่ 1-2 จะเปิดให้ “อ่านฟรีตลอดไป” ค่ะ

- ตอนที่ 7-15 จะเปิดให้ “อ่านฟรีเฉพาะช่วงเปิดเรื่อง” และติดเหรียญหลังจากอัปนิยายจบแล้วค่ะ

- ตอนที่ 16 เป็นต้นไป จะ “เปิดให้อ่านฟรีแค่ 24 ชม. เท่านั้น” แล้วจะทำการ “ติดเหรียญ” ทันทีค่ะ ซึ่งตอนใหม่จะอัปทุกวันเวลา 09:15 น. และจะทำแบบนี้ไปจนกว่าจะอัปนิยายครบจบเรื่องนะคะ...ทั้งนี้ก็เพื่อหาค่าขนมไว้สร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อไปและอยากให้นักอ่านสายฟรียังได้อ่านนิยายต่อค่ะ ฉะนั้นอย่าลืมกดเก็บนิยายเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะได้ไม่พลาดตอนใหม่><

- “ตอนพิเศษติดเหรียญถาวร” ไม่มีการเปิดให้อ่านฟรีทุกกรณีนะคะ เห็นใจคนที่ซื้ออีบุ๊กค่ะ//ไหว้ย่อ

3. ผลงานที่เขียนว่า [มี E-book] กำกับไว้ในชื่อเรื่อง โมจะวางขายทันทีเมื่อมีการลงเนื้อหารายตอนครบ 25% จากเนื้อเรื่องทั้งหมดนะคะ ซึ่งในอีบุ๊กจะมีเนื้อหาตอนพิเศษทุกเล่มค่ะ (ยกเว้นเรื่อง ห้อง (ไม่) ว่างให้เช่าที่เป็นนิยายเรื่องแรกของโม เรื่องนั้นโมไม่ได้เขียนตอนพิเศษไว้ค่ะ -////-) นักอ่านสะดวกแบบไหนเลือกได้เลยนะคะ

4. สุดท้ายนี้ก็อยากให้นักอ่านทุกท่าน ดูแลถนอมสายตาและพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อสุขภาพที่แข็งแรงจะได้อ่านนิยายกันต่อไปตราบนานเท่านานค่ะ >รัก<

ทุกตัวอักษรที่กำลังจะได้อ่านต่อจากนี้ คือ เรื่องราวที่ภุมโมสร้างและเรียบเรียงขึ้นมาด้วยความตั้งใจ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสุขและหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะอ่านจนจบเรื่องนะคะ 😊

มาต่อเรื่องนิยายยยยย

ภูริทัตภัตธารา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาววัยทำงานคู่หนึ่งที่ต้องแอบซ่อนความสัมพันธ์เอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ท่ามกลางสายตาจับผิดของเลขานุการประจำแผนก ทว่าทุกอย่างกลับเริ่มตาลปัตรไปหมด เมื่อความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย

โดยเนื้อหาจะเน้นความน่ารักระหว่างจีบกันของคู่พระนาง การแก้ปัญหาในวัยทำงานและสังคมเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างเป็นมลพิษ ทั้งนี้โมยังมัดรวม NC แสนดุเด็ดเผ็ดมันไว้ในตอนพิเศษด้วย จัดไปเลยจุก ๆ ทั้งหมด 8 ตอน หวังว่าทุกท่านจะอ่านอย่างสนุกและฟินจิกหมอนไปด้วยกันนะคะ >///<

เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การปะทะคารมณ์ การนินทาว่าร้าย การพูดจาส่อเสียด รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นการเสริมเติมแต่งเพื่อให้เนื้อหามีอรรถรสและถึงพริกถึงขิงมากขึ้น หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ

ทั้งนี้ภุมโมไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ หากนักอ่านท่านใดไม่สะดวกใจ สามารถอ่านนิยายเรื่องอื่นของโมได้ค่ะ😊

ปล. เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น ขอให้ดื่มด่ำบรรยากาศและสนุกไปกับการอ่านค่ะ🍀

แวะมาพูดคุยกันได้ที่ Facebook > ภุมโม เป็นนักเขียน หรือ เพจคลังนิยายของภุมโม

ด้วยรัก...ภุมโม

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 4 มารผจญ (3/3)

เรื่องราวความอึดอัดใจนี้ยังคงดำเนินต่อไป กวางเลือกที่จะทำหน้าที่และงานของตัวเองให้ออกมาดีที่สุดเพราะเธออยากผ่านการประเมินพนักงาน ขณะที่แมนก็พยายามวางตัวใหม่และปกป้องหญิงสาวจากการกลั่นแกล้งของคุณเลขา

จนกระทั่งวันแห่งการตัดสินโชคชะตาของบรรดาพนักงานทั้งหมดในแผนกได้มาถึง ห้องประชุมขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้ราวหลายสิบคนพร้อมโต๊ะที่เรียงกันเป็นวงรียาวตามพื้นที่ภายในห้อง บรรยากาศแสนอึมครึมบวกกับลมหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้ทุกคนกระอักกระอ่วนใจไปหมด

“สวัสดีครับทุกคน มากันครบแล้วใช่ไหมครับ” คุณรอยด์เอ่ยทักทายเหล่าพนักงานที่นั่งรอเขาอยู่ในห้องประชุมกันอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะโปรยยิ้มให้ทุกคนเพื่อบ่งบอกว่าทุกอย่างโอเค

จอแสดงผลขนาดใหญ่ที่ติดตั้งไว้เพื่อการประชุมโดยเฉพาะเริ่มมีแสงสว่างวาบขึ้นมาและเผยให้เห็นข้อมูลที่ทุกคนจะต้องทราบโดยทั่วกัน ตามมาด้วยร่างของเลขานุการสาวที่นำเอกสารมาวางไว้ตรงหน้าคุณรอยด์

“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา งั้นผมขอเริ่มการประชุมและประเมินพนักงานประจำแผนกเราเลยนะครับ” รอยด์พูดเพียงแค่นั้นแล้วก็เริ่มชี้แจงภาพรวมการทำงานของแผนกอย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะแจ้งแผนงานตลอดทั้งปีนี้ให้ทุกคนได้เตรียมความพร้อม

หลังจากนั้นก็ต่อด้วยเรื่องการประเมินพนักงานรายบุคคล ซึ่งสิ่งนี้เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอย เอกสารประเมินงานถูกยื่นมาให้แต่ละคนได้ทราบว่าควรรักษาระดับการทำงานหรือควรพัฒนาและปรับปรุงการทำงานเพื่อให้ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทได้ต่อไป

“โอเคครับ จากผลการประเมินของทางคณะผู้บริหาร ถือว่าแผนกของเรายังคงทำผลงานได้ดีและเป็นที่พึงพอใจของบริษัทครับ ส่วนที่ทุกคนได้เห็นอยู่ในตอนนี้ก็เหมือนเดิม ใบประเมินรายบุคคลที่ทางฝ่ายบุคคลและหัวหน้าแผนกร่วมกันลงความเห็น”

“ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่แผนกของเรา ไม่มีบุคลากรใดสร้างปัญหาหรือนำพาความเดือดร้อนมาสู่เพื่อนร่วมงานเลยในปีนี้” รอยด์เอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจและชื่นชมลูกน้องภายในสังกัดของตัวเองพลางยกยิ้มพอใจ

ประโยคนี้ทำเอาแมนเกิดอาการร้อนวูบวาบเล็กน้อยราวกับคนทำผิดที่มีชนักติดหลัง ทว่าเขายังคงนิ่งเฉยไว้ หากอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดไป เขาคงทำได้แค่แก้ปัญหาด้วยสติปัญญาและความรอบคอบที่มีอย่างสุดความสามารถ

“ไม่ทราบว่าในส่วนนี้มีใครอยากเสนอความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติมไหมครับ เผื่อบางคนอยากให้ปรับขั้นตอนการทำงานหรืออยากให้ผมเสนออะไรที่เป็นประโยชน์ต่อบริษัทในที่ประชุมกับคณะผู้บริหารคราวหน้า ยกมือแจ้งได้เลยครับ”

สิ้นเสียงนี้ดวงตาคมของแมนก็มองตรงไปยังเลขาสาวที่กำลังยกยิ้มมุมปากอยู่ในตอนนี้ เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายรอเวลามานาน เวลาที่จะได้โค่นล้มเขาและกำจัดเขาออกไปให้พ้นสายตา

“แยมมีอะไรบางอย่างอยากชี้แจงต่อที่ประชุมค่ะคุณรอยด์” มือสวยยกขึ้นพร้อมน้ำเสียงจีบปากจีบคอ

“ว้าว ผมไม่เคยเห็นคุณแยมอยากจะเสนออะไรที่เกี่ยวกับแผนกของเรามาก่อนเลย เชิญครับ ผมจะตั้งใจฟัง”

“เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการทำงานของแผนกเราค่ะแต่เป็นเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานในแผนก” เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นทันทีที่แยมพูดเรื่องนี้

“เอ๊ะ? หมายความว่ายังไงครับ” รอยด์ที่ปกติแล้วไม่ได้สนใจข่าวฉาวหรือเรื่องราวปากต่อปากในบริษัทก็ได้แต่ขมวดคิ้วฉงนใจ

“คุณแมนพนักงานเก่าแก่ของเราได้มีความสัมพันธ์เกินเลยกับพนักงานสาวน้องใหม่ในแผนกค่ะ ซึ่งกฎของบริษัทก็ระบุชัดเจนว่าการทำแบบนี้เป็นเรื่องต้องห้าม” ทุกคนที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกับเบิกตากว้างและมองไปยังบุคคลที่ถูกกล่าวอ้าง

“คุณแยมพูดอะไรครับเนี่ย” รอยด์ยังคงไม่ปักใจเชื่อในสิ่งที่สาวสวยพูดออกมาเพราะเขาค่อนข้างนับถือชายหนุ่มอย่างแมนมากและไม่คิดว่าแมนจะกล้าท้าทายกฎของบริษัท

“ทั้งคู่สนิทสนมกันเกินกว่าคำว่ารุ่นพี่รุ่นน้องในที่ทำงานค่ะคุณรอยด์ ซึ่งแยมเห็นเหตุการณ์นั้นมากับตาของตัวเองและคิดว่าในที่แห่งนี้คงจะยังไม่มีใครรู้เรื่องค่ะ” เมื่อได้ยินคุณแยมพูดจาแบบนี้ เสียงซุบซิบก็ยิ่งดังอื้ออึงกันไปใหญ่

“คุณแมนมีอะไรจะแก้ต่างไหมครับ” รอยด์เลือกที่จะใช้คำนี้เพราะเขาคิดว่าคงดีกว่าคำว่า ‘แก้ตัว’ ก่อนจะมองเจ้าของชื่อนั้นด้วยดวงตาวูบไหว ขออย่าให้เรื่องราวเป็นแบบที่เขาคิดเลย

“ผมรู้สึกชอบพอน้องกวางเกินกว่าคำว่ารุ่นน้องในที่ทำงานอันนี้เป็นความจริงครับ ผมและเธอได้ไปเที่ยวกันในวันหยุดงานซึ่งคุณแยมได้กล่าวอ้างว่าเห็นเหตุการณ์ ในส่วนนี้ก็เป็นความจริงครับ”

“ต่อครับ” ไม่มีคำพูดอื่นใดที่รอยด์อยากเอื้อนเอ่ยออกมามากกว่าคำนี้ เขายังคงมั่นใจว่าแมนเป็นผู้ใหญ่มากพอและมีเหตุผลรองรับกับสถานการณ์หรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น

“ทว่าในคำกล่าวอ้างที่บอกว่าผมกับกวางเกินเลยกันนั้น อาจจะทำให้ใครหลายคนที่ฟังอยู่ในห้องประชุมนี้เกิดความเข้าใจผิด เพราะผมและกวางเพียงแค่ไปทานข้าวด้วยกันสองครั้งและใช้ชีวิตในวันหยุดงานร่วมกันเพียงหนึ่งครั้ง นอกจากนั้นไม่มีอะไรครับ”

“ตายจริง นี่คุณแมนกำลังจะบอกว่าพวกคุณทั้งสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งหรือมีลับลมคมในกันจริง ๆ งั้นเหรอคะ” แยมยังคงไม่หยุดพฤติกรรมการพูดจายุแยงให้เกิดความเข้าใจผิดที่จะนำมาสู่การเสื่อมเสียชื่อเสียงของพนักงานชั้นดีอย่างแมน

“ผมคงต้องขอโทษด้วยนะครับ ถ้าสิ่งนั้นเป็นความจริงและมันไม่เป็นไปอย่างที่คุณแยมเข้าใจ ผมไม่ทราบว่าคุณรู้เรื่องราวนี้ละเอียดมากน้อยแค่ไหนแต่ตอนนี้คุณหยิบยกมันขึ้นมาแล้ว ยังไงก็รับผิดชอบการกระทำนี้ด้วยนะครับ”

“รับผิดชอบอะไรคะ แยมไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะคุณรอยด์”

ร่างสวยลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมท่าทีกระฟัดกระเฟียดเมื่อโดนแมนโต้กลับมาแบบไม่คาดคิด ริมฝีปากสวยขบเม้มเข้าหากันพลางกัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ อย่าคิดนะว่าเธอจะยอมรามือง่าย ๆ

“คุณแมนคงจะคิดว่าการกระทำพวกนั้นไม่ได้ส่อแววว่าเป็นพฤติกรรมชู้สาวในบริษัทสินะคะ” คุณเลขาสาวยังคงซักไซ้ต่อเพื่อให้แมนหลอมตัวและเผยช่องโหว่ ทว่าเขาไม่เดินไปตามเกมของเธอ

“แล้วแต่ใครจะเข้าใจเลยครับ ผมบอกความจริงไปหมดแล้วและหากทุกคนจะมองว่ามันเป็นปัญหาใหญ่ที่กระทบต่อบริษัทก็ชี้แจงออกมาได้เลยครับ” น้ำเสียงของชายหนุ่มยังคงนิ่งสงบต่างจากความร้อนรุ่มในหัวใจ สายตาของเขามองตรงไปยังกวางเท่านั้น

“ไม่ทราบว่าน้องกวางมีอะไรอยากจะพูดเสริมไหมครับ” หัวหน้าหนุ่มที่เข้าใจความรู้สึกของแมนก็เอ่ยถามอีกหนึ่งบุคคลที่มีชื่ออยู่ในเหตุการณ์นี้

“ทุกอย่างที่พี่แมนพูดมาเป็นความจริงค่ะ กวางไม่มีอะไรจะต้องชี้แจงเพิ่มเติม” หญิงสาวมองตรงไปยังหัวหน้าด้วยสายตาที่จริงใจและตอบกลับอย่างชัดเจนทำเอาหลายคนในห้องประชุมเริ่มเงียบไป ก่อนจะเริ่มรู้สึกตัวว่าทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ทั้งสองคนพูด

“แต่ไม่ว่ายังไงมันก็ผิดกฎของบริษัทอยู่ดีนะคะคุณรอยด์” บุคคลต้นเรื่องที่ไม่อยากให้เรื่องนี้จบลงโดยง่ายก็งัดเหตุผลนี้ขึ้นมา

“ผมทราบดีครับคุณแยม” ตอนนี้รอยด์เริ่มคิดไม่ตกเพราะการตัดสินใจของเขาในครั้งนี้อาจส่งผลต่ออะไรหลายอย่าง

“ตามกฎแล้วต้องมีใครคนใดคนหนึ่งย้ายแผนกหรือลาออกจากบริษัทไป แยมอยากให้คุณรอยด์คิดทบทวนเรื่องนี้ให้ดีค่ะเพราะหากปล่อยเอาไว้อาจจะเป็นแบบอย่างที่ไม่ได้ให้กับพนักงานคนอื่นและอาจจะส่งผลเสียต่อแผนกของเรา”

“นั่นสินะครับ” ได้ยินหัวหน้าพูดเพียงแค่นี้ รอยยิ้มร้ายกาจของแยมก็เผยให้เห็นอย่างไม่ปิดบัง เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นของชัยชนะอันหอมหวานที่กำลังจะกำจัดหนามหยอกอกอย่างแมนได้สำเร็จ

แยมเองไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรแต่เธอเกลียดขี้หน้าเขา เธอไม่อยากเห็นชายคนนี้ได้ดิบได้ดี ทุกครั้งที่เธอพูดอะไรก็ตามมักจะมีแมนคอยขัดคอยเป็นเสี้ยนหนามอยู่เสมอ...แต่หลังจากนี้คงจะไม่มีอีกฝ่ายให้รกหูรกตาเธออีกแล้ว

“รบกวนคุณแมนและน้องกวางมาคุยกับผมเป็นการส่วนตัวที่ห้องทำงานด้วยครับ” พูดจบ รอยด์ก็ลุกออกจากห้องประชุมไป