อยู่ตัวใครตัวมันก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าก้าวก่ายเรื่องราวคนอื่น ส่งผลให้ชีวิตกลับตาลปัตรกลายเป็นผู้ที่อยู่ใกล้กับความตา
ระทึกขวัญ,ชาย-หญิง,เลือดสาด,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,สยองขวัญ,ผี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Hide and Seek เสือก-ซ่อน-ตาย
อยู่ตัวใครตัวมันก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าก้าวก่ายเรื่องราวคนอื่น ส่งผลให้ชีวิตกลับตาลปัตรกลายเป็นผู้ที่อยู่ใกล้กับความตา
เลขาสาวดวงซวยลืมเอกสารสำคัญไว้ที่บริษัทจึงลากเพื่อนไปเอาในเวลาดึกดื่นโดยที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นคืนสุดท้ายของพวกหล่อน เมื่อพบกับความลับอันดำมืดบางอย่างของบริษัทนี้
บัวมองไปด้านหลังเห็นมือสีดำปลายนิ้วทั้งห้ามีกรงเล็บยาวแหลม เธอมั่นใจว่าหลังจากนี้คงไม่รอด อีกทั้งยังเป็นแผลฉกรรจ์อย่างนี้ต่อให้รอดด่านนี้ไปได้ก็ไม่มั่นใจว่าด่านต่อไปจะมีอะไรที่เลวร้ายกว่านี้หรือไม่ เธอยังคงรักและเคารพในตัวชานนท์ในฐานะเจ้านาย ผู้มีพระคุณ และใครบางคนที่เป็นหนึ่งเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ต่อไป หยาดใสไหลรินอาบแก้ม มือจิกเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่ม ยิ้มขอบคุณในใจเจ้าของไหล่กว้างซึ่งวันนี้ได้มีโอกาสได้ซุกใบหน้า น้ำตาซึมเข้าไปยังผ้าราคาแพง แม้ความฝันของเธอที่จะได้ยืนเคียงข้างเขาในระดับเดียวกับเขาไม่เป็นจริง แค่ได้ซุกใบหน้าก็ถือว่ามาไกลแล้วสาว
“ขอบคุณนะคะ ท่านประธาน” เธอกระซิบก่อนพลิกตัวดิ้นไปดิ้นมาจนกระทั่งมือแกร่งของชายหนุ่มก็มิอาจต้านจึงเสียหลักล้มหงายหลัง ร่างหญิงสาวร่วงกระแทกพื้นกลิ้งไปทางดวงตาคู่นั้น ชานนท์รีบลุกขึ้นจะเข้าไปช่วยแต่กลับกลายเป็นว่าร่างของเธอถูกกระชากเป็นสองส่วนเลือดไหลอาบนองพื้นอย่างสยดสยอง เสียงกล้ามเนื้อ กระดูกและเครื่องในดังสลับกันก่อนเงียบไป ความอ้างว้างในใจของชานนท์บังเกิดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ใจชื้นหลังจากเจออดีตเลขาส่วนตัว
เขาจำวันแรกที่เธอทำงานได้ เธอสอบตกการเรียงลำดับก่อนหลัง ไม่สามารถจดบันทึกใจความการประชุมต่าง ๆ เพื่อทำรายงานอย่างถูกต้อง อีกทั้งยังสลับเอกสารมั่วซั่วจนใครต่อใครในบริษัทต่างลงความเห็นว่าอยากให้โดนใบเตือนสักใบ สุดท้ายเธอเกือบถูกพักงานเพราะความผิดพลาดนั้นเกินให้อภัย ประธานหนุ่มเห็นความตั้งใจจึงสอนเธอใหม่ตั้งแต่ต้น เหมือนกับต้นอ่อนที่ต้องการคนดูแลใส่ใจเพื่อรอวันเติบโตเป็นต้นกล้าที่สามารถโตได้ด้วยตัวเอง เธอเรียนรู้ทุกอย่างจากเขาพร้อมรอยยิ้มเปรียบดั่งไฟอุ่นสุมอยู่ในอก ทำให้โลกขาวดำของประธานหนุ่มมีสีสันขึ้นทันตา กระทั่งหลังจากนั้น เขาก็แอบหลงเสน่ห์ในรอยยิ้มของเธอ
เส้นบางอย่างในใจของชานนท์ขาดผึ่ง ไร้ซึ่งความกลัวต่อหน้าสัตว์ประหลาดปริศนาซึ่งพรากชีวิตมนุษย์ไปต่อหน้าถึงสองชีวิต
“ไอ้ห่าราก…ทำกับเลขากูแบบนี้ อย่าอยู่ดีเลยมึง” ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังดวงตาภายใต้เงามืด มีดในมือกระชับแน่น ในเงามืดเขตอันตราย
ชานนท์เข้าปะทะกับมัน เขากระโดดดีดตัวขึ้นกลางอากาศตวัดปลายมีดทื่อแทงเข้าดวงตาอย่างจัง เลือดสีดำกระฉอกไหลอาบพื้นผสมรวมเข้ากับโลหิตแดงฉาน สัตว์ประหลาดดวงตายักษ์คำรามเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวด ชายหนุ่มกัดฟันแน่น อะดรีนาลินอาบทั่วร่าง แขนเต็มไปด้วยมัดกล้ามออกแรงเกร็งจนเส้นเลือดใหญ่ปูดโปนก่อนใส่แรงยัดคมมีดจนมิดด้ามไม่อาจหาที่มาของกำลังกายอันทวีคูณชั่วพริบตา เขาจ้วงแทงดวงตานั่นหลายแผล
“ไปตายซะ!!” ชายหนุ่มตะคอกสุดเสียงก่อนเงื้อคมมีดเหนือศีรษะแล้วจ้วงลงไปอีกแผลแล้วทิ้งตัวให้น้ำหนักและแรงโน้มถ่วงทำงานประสานกันส่งผลให้คมมีดที่ปักอยู่เฉือนดวงตาเป็นแผลทางยาวลึกฉกรรจ์เกินกว่าจะรักษาได้ สัตว์ประหลาดดวงตายักษ์คู่กรีดร้องเสียงแหลมดังจนแก้วหูแทบระเบิด เลือดทมิฬอาบนองก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบ ร่างของมันค่อย ๆ ย่อยสลายกลายเป็นฝุ่น
ชายหนุ่มผู้สังหารสัตว์ประหลาดทิ้งตัวนั่งลงหอบอย่างเหนื่อยอ่อน ตาเหลือบไปมองกองเลือดแดงข้นซึ่งเป็นเลือดของบัว มือใหญ่เอื้อมจุ่มของเหลวส่งกลิ่นคาวก่อนประทับลงกลางหน้าอกพลางหลับตาอธิฐานให้เธอไปสู่สุขติ
ไม่มีเวลาเหลือแล้ว เขาต้องรีบไปให้ถึงอาคะมานาสให้เร็วที่สุดจึงฝืนร่างกายลุกขึ้นยืนเดินไปยังประตู ชายหนุ่มจับลูกบิดโลหะเย็นเฉียบแล้วผลักมันออกนำพาเขาไปสู่สถานที่แปลกพิสดารความเชื่อมโยงบิดเบี้ยว สำนักงานกว้างสกปรกเบื้องหน้าเต็มไปด้วยกระจกซึ่งแต่ละบานถูกวาดเครื่องหมายกากบาทสีดำขนาดใหญ่ตัดกับสีท้องฟ้าแดงฉานภายนอกราววันสิ้นโลกส่องผ่านเข้ามากระทบผงฝุ่นกระจายในอากาศเกิดเป็นวิถีแสงจากนรกภูมิ รอบข้างเต็มไปด้วยรอยเขม่าดำเหมือนสถานที่แห่งนี้เคยถูกเปลวเพลิงโอบอุ้มผลาญทุกอย่างเป็นตอตะโก
ป้อมและหุ่นยักษ์ล้อเลื่อนยืนจังก้ารอคอยการมาถึงของชายหนุ่มอยู่แล้ว กาญจนาถูกตรึงห้องศีรษะบนไม้กางเขนซึ่งลอยอยู่กลางอากาศ ใบหน้าแดงบิดเบี้ยวเส้นเลือดปูดโปนบนหน้าผากรอคอยความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม
“สายันต์สวัสดิ์ครับเจ้านาย หรือให้เรียกว่าพาร์ทเนอร์ดีล่ะ?” อาคะมานาสในร่างของป้อมกล่าวท่าทางเยาะเย้ยแสร้งทำเป็นโค้งคำนับอย่างอ่อนน้อมแต่ดันชูนิ้วกลางจะตา “ผมกำลังรอเจ้านายอยู่พอดี นึกว่าตายไปแล้ว ไม่รู้เหรอว่าคุณผู้หญิงรอคุณมานานแค่ไหน?”
มันยกข้อมือขึ้นมาพร้อมใช้นิ้วเคาะสองทีและส่งสายตาตำหนิ
“มึงมันสารเลว” ชานนท์กัดฟันแน่น “มึงมันไม่ใช่ป้อมที่กูรู้จักด้วยซ้ำ”
“ป้อมที่มึงรู้จักก็ยืนอยู่ตรงนี้ไง!”อาคะมานาสตำคอกกลับโดยยังคงแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายพร้อมฝ่ามือทาบอกอวดแหวนสีม่วงสวมนิ้ว “แต่เพื่อนสมัยเด็กของมึงไปโลกหน้านานแล้ว โดยทิ้งความทรงจำที่เคยรู้จักมึงครบเซ็ต แล้วใช้ประโยชน์จากมึงสร้างบริษัท จากนั้นกูก็จะได้สูบพลังชีวิตจากพวกลูกน้อง”
“…”ชานนท์ได้ยินดังนั้นเหมือนถูกตบใบหน้าฉาดใหญ่จึงพูดอะไรไม่ออก ตลอดหลายปีเขาเสียรู้ปีศาจจากนรกตนนี้ไม่ต่างจากหุ่นเชิดไร้สมอง แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม มันคือผู้ที่มอบความอำนาจและความมั่งคั่งให้กับชานนท์ ด้วยการแลกเปลี่ยนเป็นหญิงสาวภายในบริษัท ในความเป็นจริงเขารู้เรื่องนี้ดี แต่ไม่คิดว่ามันถึงขั้นเอาชีวิตหากเพียงได้หลับนอนกับพวกเธอ แม้ว่าทุกเช้าเขาได้รับรายงานจากหัวหน้าแผนกฝ่ายบุคคลอย่างคุณจินตนาเรื่องการหายตัวไปของพนักงานเกินสัปดาห์ “มึงฆ่าลูกน้องกูแทบหมดบริษัทแบบนี้…อย่าอยู่เลย!!”
เขาพุ่งตัวเข้าหาอาคะมานาสพร้อมเงื้อมีดเหนือศีรษะหมายปลิดชีพอีกฝ่ายทั้งที่รู้ว่ามีดกึ่งชำรุดเล่มเดียวไม่สามารถทำอันตรายมันไปได้มากกว่ารอยขีดข่วน แต่หุ่นยักษ์ล้อเลื่อนเร็วกว่า มันเคลื่อนตัวเข้ามาขวางทางก่อนหมุนตัว มือยักษ์หวดเข้ากลางลำตัวชานนท์กระเด็นกลิ้งส่งผลให้กระดูกซี่โครงหักเลือดกระอักออกปากแล้วเคลื่อนที่เข้าใส่หมายใช้ล้อบดขยี้ให้เลือดเนื้อกระดูกผสมรวมกัน แต่ชานนท์สามารถตั้งสติพร้อมหาวิธีจัดการกับสัตว์ประหลาดหุ่นไม้จึงหมุนตัวเข้าหามันโดยเร็วไม่ให้ตั้งตัวแต่หุ่นยักษ์สามารถกระโดดหลบได้อย่างน่าอัศจรรย์ แต่ด้วยความที่ล้อของมันมีแรงเสียดทานน้อย แรงกระทำทำให้มันเกือบไหลตกตึกสำนักงานลงไป ชายหนุ่มเห็นโอกาสดังนั้นจึงวิ่งเข้าใส่มันยกเท้าใส่แรงถีบเต็มเหนี่ยว ความแข็งหนักของมันเทียบเท่าเหล็กกล้า ส่งผลให้ขาข้างนั้นได้รับบาดเจ็บกล้ามเนื้อสะเทือนถึงกระดูก แต่เกิดผลลัพธ์อย่างสวยงาม หุ่นยักษ์เสียสมดุลจึงหงายหลังร่วงหล่นลงไปมองไม่เห็นพื้นด้านล่างอันดำมืด ปิดฉากหุ่นยักษ์ล้อเลื่อนแสนแค้นลง
“เหลือมึงตัวเดียวแล้ว…”ชานนท์เดินขากะเผลกพร้อมชี้ปลายมีดในมือหาอาคะมานาส ดวงตาของชายหนุ่มเปี่ยมไปด้วยเปลวเพลิงร้อนระอุลุกโชนโหมกระหน่ำ อะดรีนาลีนสูบฉีดอาบทั่วร่างจนความรู้สึกเจ็บที่ขาแทบไม่สะทกสะท้านต่อเป้าหมาย “จะคิดบัญชีคืนให้ร้อยเท่าพันเท่าเลยคอยดู”
“ขอดูงบดุลปีนี้แล้วกัน ผมอยากให้กำไรบริษัทปีนี้อยากให้เพิ่มสักห้าสิบเปอร์เซ็นต์” อาคะมานาสยังคงเยาะเย้ยไม่เลิก “ในฐานะผู้ลงทุนจะได้รู้ว่าบริษัทสามารถดำเนินกิจการได้คุ้มค่ากับเงินที่ผมจ่ายไปหรือไม่”
“ล้อเล่นกันพอแค่นี้แหละ” ชานนท์กำลังพุ่งเข้าไปจัดการอาคะมานาส แต่มันกลับวางแผนได้ล้ำลึกกว่านั้นโดยเอาจุดอ่อนของชายหนุ่มมาเป็นตัวล่อด้วยการปลดพันธนาการร่างอันอ่อนเปลี้ยของกาญจนา ชายหนุ่มพุ่งเข้าไปรับร่างของเธอตามสัญชาตญาณ
“คุณกาญจนา!?”เขาเขย่าเรียกชื่อหญิงสาวแต่กลับมีคำตอบมาเพียงความเจ็บปวดจิ๊ดแปลบขึ้นบริเวณสีข้าง พอมองลงไปเห็นมือเรียวจับด้ามมีดแทงเสื้อผ้าลึกมิดด้ามทะลุอวัยวะภายในเลือดไหลซึมออกจากบาดแผลส่งผลให้ผ้าขาวถูกย้อมสีชาดน่าสะพรึง คำถามมากมายถาโถมในหัวจนกระทั่งอาคะมานาสเดินเข้ามาลูบศีรษะกาญจนาซึ่งดวงตาไร้แวว
“ทำได้ดีมาก หุ่นเชิดของผม” มันกล่าวชม “คราวนี้ใช้มันแทงหัวใจปลิดชีวิตชายคนนี้เสีย”
สิ้นเสียงคำสั่ง มีดถูกกระชากจากลำตัวก่อนจ้วงหน้าอกทะลุทำลายอวัยวะกลางร่างกายหยุดการทำงานทุกอย่างสิ้น ปีศาจผู้ชั่วร้ายแสยะยิ้มกว้างอย่างยินดีก่อนโน้มตัวเข้ามาจุมพิศริมฝีปากกาญจนาพร้อมส่งสายตาเย้ยหยันอย่างผู้ชนะในขณะที่วิญญาณของชานนท์กำลังหลุดจากร่าง
“พยายามมาแทบตาย สุดท้ายก็ตายอย่างหมาข้างถนน” อาคะมานาสกล่าวก่อนผละออกจากกาญจนา “หลังจากนี้บริษัทของมึงก็ตกเป็นของกู”
[END No.1]