เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ผู้แต่ง
ราชาวาฬเรื่องย่อ
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ไซไฟ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,ไซไฟแฟนตาซี,ไซไฟ,หุ่นยนต์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
After หลังโลกสลาย
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
“ความเร็วไม่ช่วยอะไรคุณได้หรอก อย่าเลย”
“ได้สิ ถ้าวันนัันผมเร็วพอ ก็คงช่วยแม่ได้” โคลเดอร์โพล่งเรื่องในอดีตขึ้นมา ตั้งแต่มาอยู่ที่กิลด์ เขาไม่เคยพูดเรื่องในอดีตให้ใครฟังเลย แต่วันนี้เขากลับบอกมันกับบาร์เทนเดอร์แปลกหน้า
“ถ้าวันนั้นผมเร็วพอ” เขาพูดซ้ำ ภาพความทรงจำเก่า ๆ ที่เจ็บปวดยังฉายซ้ำวนไปมา บาร์เทนเดอร์ที่มีอยู่เต็มผับก็กลับกลายเป็นคนเดียว
“เฮ้อ” หุ่นวัยกลางคนถอนหายใจ
“เอาเถอะ ถ้าจังก์แคลชส่งคุณมา ก็แปลว่าคุณมีค่าพอจะเข้ารับการทดสอบ”
“ไปเตรียมตัวให้พร้อมซะ ที่หลังผับมีถนนที่ยกเลิกไปแล้วอยู่ แต่ก็พอจะวิ่งได้ เดี๋ยวคุณมาแข่งกับผม” ทิ้งไว้เพียงเสียงที่ลอยอยู่ในอากาศ เจ้าของเสียงหายตัวไปอีกแล้ว
โคลเดอร์พบว่าเครื่องดื่มที่อาฟเตอร์อิมเมจให้ดื่ม ไม่ใช่เครื่องดื่มที่ดื่มแล้วเมาแต่เป็นเครื่องดื่มประเภทฟื้นฟูร่างกายและให้พลังงาน ความบอบช้ำที่ยังหลงเหลือจากการบาดเจ็บลดลงไปอย่างมาก เขาลองขยับร่างกายดู ไม่ติดขัดอะไร วูบหนึ่งเขามีความคิดว่าจะกลับไปที่กิลด์แล้วทำเป็นลืมทุกอย่าง กลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนอย่างเคยตามประสาคนที่ไม่ชอบหาเรื่อง แต่ไม่หรอก วันนี้เขาจะไม่ทำอย่างนั้น
ที่ด้านหลังของผับเป็นถนนที่ยกเลิกการใช้งานได้ไม่นาน แต่ก็นานพอที่จะมีหญ้าขึ้นรกพอสมควรที่สองข้างทาง มีสิ่งปลูกสร้างที่ถูกทิ้งร้างเป็นหย่อม ๆ มันคือที่ของทางการที่ได้เวนคืนเพื่อที่จะทำอะไรบางอย่าง แต่ก็ดูเหมือนว่าทางการก็จะลืมเลือนที่นี่ไปเช่นกัน แม้จะยังไม่ดึกนัก แต่นี่ก็ไม่ใช่คืนพระจันทร์เต็มดวงและไม่ใช่พื้นที่ที่จะเห็นแสงดาวชัดเจน ถนนสายนี้จึงค่อนข้างมืด มีแสงไฟจากในเมืองช่วยให้มองเห็นได้สลัว ๆ
โคลเดอร์แปลงร่างเป็นรถ เขาเปิดไฟหน้า แสงจากไฟหน้าของเขาส่องให้เห็นท้ายรถของอาฟเตอร์อิมเมจ มันเป็นรถสีน้ำเงินที่ดูจะลื่นไหลไปทุกสัดส่วน ออกแบบมาตามหลักอากาศพลศาสตร์ คือความสมบูรณ์ของการออกแบบเพื่อไม่ให้มีแรงต้านใด ๆ
หัวใจไฟฟ้าของหุ่นหนุ่มจ่ายไฟแรงขึ้นอย่างชัดเจน มันเหมือนความรู้สึกกลัว แต่มันก็คือความกล้า ข้างในหูอื้ออึงไม่ได้ยินเสียงใด ๆ เขายิ้มเล็กน้อย
AfterImage ถอยออกมาให้โคลเดอร์ขึ้นหน้าเพื่อเป็นการต่อให้ เขาส่งภาพเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ไปขึ้นที่หน้าจอของทั้งสองฝ่ายเพื่อเป็นการนับถอยหลังให้สัญญาณ
3 2 1…
พื้นถนนที่ไม่เรียบเสียทีเดียวไม่อาจเป็นอุปสรรคของทั้งสอง หากมีผู้ใดมาผ่านบริเวณนั้นในยามนั้นเขาจะเห็นเพียงสายยาวสีน้ำเงินและสีฟ้าที่แทบจะขนานกัน ถนนสายนี้มีความยาวไม่มากนัก การแข่งของทั้งสองน่าจะสิ้นสุดลงในไม่เกินห้านาที
ที่ปลายถนนมีเสาไฟหัก ๆ ต้นหนึ่งตั้งอยู่ นั่นคือเส้นชัย
อาฟเตอร์อิมเมจยังคงรวดเร็วประดุจสายลมตลอดเส้นทาง ในขณะที่โคลเดอร์ต้องเค้นแรงทุกหยาดหยดเพื่อจะให้ได้ความเร็วเทียบเท่าเขา สิ่งหนึ่งที่หุ่นหนุ่มรู้อยู่แก่ใจคือ หุ่นสีน้ำเงินยังไม่ได้ใช้ความเร็วสูงซะด้วยซ้ำ หลังจากที่การแข่งนี้จบ พลังงานแทบจะหมดไปจากเครื่องยนต์ ล้อไม่อาจจะหมุนต่อแม้อีกสักรอบ โคลเดอร์พักรับพลังงานจากแสง เขาแทบจะขยับไม่ไหว
อาฟเตอร์อิมเมจแปลงร่างเป็นหุ่นยนต์ เขาหยิบขวดของเหลวให้พลังงานสูงส่งให้ ไม่มีใครพูดอะไร โคลเดอร์แปลงเป็นหุ่นยนต์เช่นกันแล้วรับเครื่องดื่มพลังงานมาดื่มพลางรู้สึกดีขึ้น เขาจึงเอ่ยปากขอบคุณ เมื่อพักเหนื่อยอีกสักครู่เขาแปลงร่างกลับเป็นรถแล้วเตรียมตัวจะกลับ ไม่ได้ถอดใจ แต่คิดว่าตนเองคงจะทดสอบไม่ผ่าน เขาจะกลับไปฝึกซ้อมแล้วกลับมาทดสอบใหม่
อาฟเตอร์อิมเมจเอ่ยขึ้นเหมือนอ่านใจได้
“คุณไม่ต้องกลับไปหรอก คืนนี้ค้างที่นี่ แล้วพรุ่งนี้เรามาเริ่มฝึกกันเลย” อาฟเตอร์อิมเมจกล่าว
ด้านเบิร์นนิงไฟร์…
เขาเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อทิวทัศน์รอบกายเริ่มไม่คุ้นเคย มองดูเข็มไมล์มันระบุว่าเขาได้เดินทางมาไกลหลายร้อยหน่วยแล้ว ด้วยความที่ใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์ จึงไม่จำเป็นต้องเติมพลังงาน เบิร์นนิงไฟร์พบว่าตนเองอยู่ในพื้นที่ราบที่ห่างไกลจากทะเลทรายเวสต์แลนด์ที่เขาคุ้นเคย
เวลายังคงเป็นกลางคืน เบื้องหน้ามีหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยป่าสุดลูกหูลูกตา เขาเปิดระบบนำทางขึ้นดู พบว่าตนเองอยู่ที่ป่าดิมม์อันเป็นพื้นที่เพียงแห่งเดียวในดาวดวงนี้ที่ยังมีการสำรวจไม่ชัดเจนนัก เนื่องจากต้นไม้ที่ขึ้นหนาแน่นจนมองไม่เห็นพื้นดิน
หุ่นยนต์หนุ่มแปลงร่างจากรถเป็นหุ่นยนต์ แล้วลองเดินเข้าไปลึก ๆ ในป่า เขารู้สึกสับสนและรู้สึกผิด ที่ปล่อยให้รุ่นน้องในกิลด์ต้องบาดเจ็บจนแทบเสียชีวิตจากความคึกคะนองและความโลภของตนเอง
เขาฟุ้งซ่านอย่างไม่เคยเป็น คิดไปถึงว่าตนเองอยู่มาถึงทุกวันนี้เพื่ออะไร อยู่ในกิลด์มานานแต่ก็ไม่เคยสร้างผลงานเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เคยมีจุดหมายหรือความต้องการที่แท้จริง เขาก้าวเท้าไปอย่างลืมตัว รู้ตัวอีกทีรอบกายเต็มไปด้วยความมืดมิด ต้นไม้หนาทึบปกคลุมมองแทบไม่เห็นท้องฟ้า สัญญาณของระบบนำทางก็เข้าไม่ถึง เบิร์นนิงไฟร์พยายามไม่ตื่นตระหนก เขาเปิดไฟในตัวให้พอมองเห็นได้ แต่ไม่สว่างเกินไปเพื่อป้องกันสัตว์ป่าตื่นตกใจหรือสัตว์ป่าที่อาจเป็นอันตราย พร้อมกันนั้นเขาเปิดไฟล์การเอาตัวรอดที่หุ่นทุกตัวต้องมีอยู่ในระบบ เพื่อหาวิธีการรู้ทิศทาง เมื่อทราบแล้วเขาได้ใช้ระบบการเพ่งมองระยะไกลเพื่อดูดวงดาวที่อยู่ห่างออกไปและหาทางเดินกลับ
ทว่าถึงจะมีสติหาทางกลับออกมาได้ แต่การจะออกจากผืนป่าแบบนี้ไม่ง่ายนัก ในยามที่เขาฟุ้งซ่าน เบิร์นนิงไฟร์เดินเข้ามาลึกในป่าไกลเกินกว่าที่จะกลับภายในคืนเดียวเพราะตอนก่อนจะเข้าไปก็เป็นตอนกลางคืนอยู่แล้ว เขาจึงตัดสินใจว่าคืนนี้จะต้องค้างที่นี่
หากมีพื้นที่พอเพียง ในบางครั้งชาวดาวดวงนี้จะพักผ่อนในร่างยานพาหนะ แต่เมื่อสถานที่ไม่เอื้ออำนวย เบิร์นนิงไฟร์จึงพิงร่างสูงใหญ่ของเขากับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งและเปิดโหมดพักผ่อน ทันใดนั้นมีเสียงพูดดังแว่วมา
เสียงพูดอย่างนั้นเหรอ ในป่าทึบแบบนี้เนี่ยนะ เขาเพิ่มสัมผัสการรับรู้ให้มากขึ้น อยู่ในโหมดระวังตัวยิ่งกว่าเดิม
เบิร์นนิงไฟร์ปิดหลอดไฟส่องสว่างทุกดวงของตัวเองแล้วเปิดโหมดรับรู้ในที่มืด การสแกนของเขาบ่งบอกว่าใกล้ ๆ นี้มีสิ่งปลูกสร้างรูปร่างคล้ายโกดังตั้งอยู่ ไม่น่าเชื่อ เขาไม่เคยรู้ว่ามีข้อมูลหรือข่าวสารใด ๆ บ่งบอกว่ามีประชากรของดวงดาวเข้ามาทำงานหรือใช้ชีวิตอยู่ในป่าดิมม์
หุ่นสีแดงเพลิงเดินเข้าไปยังสิ่งก่อสร้างอย่างช้า ๆ เสียงพูดที่ตอนแรกเบาจนฟังไม่ได้ความ ก็เริ่มได้ยินชัดขึ้นเรื่อย ๆ
“นี่ครับท่าน LSD ยาเสริมกำลังเครื่องยนต์ที่กำลังหายากอยู่ตอนนี้”
“ดีมาก”
“นี่เป็นตัวยาที่ค้นคว้าใหม่ล่าสุดเพื่อไม่ให้ระบบของสนามแข่งตรวจจับได้ครับ” ลูกน้องร่างแปลงรถ SUV กล่าวอย่างประจบประแจง LSD ยิ้มแยกเขี้ยว เปิดช่องในร่างกายเพื่อเก็บยาไว้ใช้ในเวลาที่ต้องการ
“เพราะอย่างนี้นี่เอง” เบิร์นนิงไฟร์คิด
“เราบันทึกเสียงไว้แล้วอาจจะใช้เป็นหลักฐานได้” เขารีบย่องอย่างแผ่วเบาเพื่อออกจากพื้นที่นี้ แต่แล้วก็พลาดเหยียบกิ่งไม้ เกิดเสียงดังอย่างไม่คาดคิด
“นั่นใคร?” ทุกคนในโกดังร้างวิ่งกรูกันเข้ามา กล้องหลังของเบิร์นนิงไฟร์มองเห็นแววตาสีแดงก่ำของ LSD ส่องสว่างด้วยความโกรธ
“จับมัน”
หุ่นรถ SUV สี่ห้าตัวกรูกันเข้ามา เบิร์นนิงไฟร์ต่อสู้ด้วยมือเปล่า ถึงแม้เขาจะเป็นหุ่นที่ค่อนข้างมั่นใจในฝีมือต่อสู้ แต่จำนวนของคู่ต่อสู้ที่มีมากก็ทำให้เขาอ่อนแรงลงจนในที่สุดก็ถูกจับตัวไว้ได้ แต่กว่าจะจัดการเขาได้ พวกหุ่นลูกน้องก็ล้มลงไปนอนกันหลายตัว
LSD แลบลิ้นที่ดูเหมือนท่ออ่อนที่มีปลายแหลม ตวัดลิ้นนั้นมาเลียคมเขี้ยวเหล็กของตน อันเป็นกิริยาที่เขามักจะทำเมื่อถูกใจ
“นายนี่ ไม่มีความเรียบง่าย”