เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ผู้แต่ง
ราชาวาฬเรื่องย่อ
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ไซไฟ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,ไซไฟแฟนตาซี,ไซไฟ,หุ่นยนต์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
After หลังโลกสลาย
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
เบิร์นนิงไฟร์ยังนั่งครุ่นคิดอยู่ในโรงอาหารของกิลด์ แต่คราวนี้เขาไม่ได้ฟุ้งซ่าน เขากำลังวางแผนการแข่งขันครั้งใหม่ที่กำลังจะมาถึง หากให้โคลเดอร์ลงแข่งอีกครั้ง ตัวเขาเองจะต้องทำหน้าที่เป็นฝ่ายสนับสนุนที่ดี รู้จักคู่แข่ง (ในตอนนี้ยังมีตัวหลักเพียง LSD) และหาวิธีที่จะเอาชนะให้ได้โดยไม่บาดเจ็บหรือบาดเจ็บน้อยที่สุด
แรกเริ่มเขาไปขอยืมโดรนพยาบาลของกิลด์มาสองตัวเผื่อไว้ใช้รักษาฉุกเฉิน จากนั้นก็มาคิดถึงการทำเครื่องป้องกันอาวุธมีคมแบบที่ LSD ชอบใช้ เขานึกถึงเกราะ แต่สำหรับนักแข่ง เกราะที่หนาเกินไปอาจไปถ่วงน้ำหนักจนทำให้ทำความเร็วไม่ได้ดี
“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอเบิร์นนิงไฟร์” เสียงที่เขาคุ้นเคยทัก นั่นคือจังก์แคลชเดินถืออาหารเข้ามานั่งด้วย เบิร์นนิงไฟร์เล่าถึงปัญหาที่เขายังคิดไม่ตก
“ผมรู้จักคนที่มีฝีมือพอจะทำเกราะน้ำหนักเบาได้นะ” จังก์แคลชกล่าวยิ้ม ๆ พลางส่งพิกัดมาให้เขา
“เพื่อนเก่าผม เขามีชื่อว่าเกียร์”
“แต่คุณอาจจะต้องอดทนหน่อยกว่าหมอนั่นจะทำงานให้ เขาไม่ค่อยมีหุ่นยนต์สัมพันธ์เท่าไหร่”
…
ย่านชานเมืองของสตีลซิตี้ ห่างไกลผู้คน ยังมีร้านขายอะไหล่เล็ก ๆ ของตาลุงประหลาดที่ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้ใด และมักจะไล่ตะเพิดเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นอยู่แถวนั้นอยู่บ่อย ๆ แต่หลายครั้งก็มีคนเล่าว่ามีสมาชิกบลูเวลกิลด์ที่มีชื่อเสียงหรือมีฝีมือเข้ามาหาชิ้นส่วนและอะไหล่สำคัญที่นี่ ป้ายหน้าร้านเก่าแก่ผุพังขึ้นสนิมเขียนว่า Gear ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับเจ้าของร้าน ในเช้าวันอากาศขมุกขมัว เขาออกมานั่งบอกบุญไม่รับอยู่หน้าร้านนั้น มีลูกค้าที่อาศัยอยู่แถวนั้นสองสามรายเข้ามาหาของ เขาเข้าไปค้นในร้านรก ๆ อยู่ไม่นานก็ได้ของที่ต้องการ แต่หลังจากนั้นก็ยังไม่มีใครมาอีก
ระบบการแจ้งเตือนส่งข้อความมาจากจังก์แคลช เขาจึงเปิดดู มันระบุว่าจะมีคนมาสั่งทำของวันนี้
“มันยุ่งยาก ไม่มีวัสดุ” เขาตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ทั้งที่ใจหนึ่งแอบดีใจที่ได้รับการติดต่อจากเพื่อนเก่า
“กะแล้วว่าต้องพูดแบบนั้น” ข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน หัวหน้ากิลด์นี่วัน ๆ ไม่ต้องทำงานหรือยังไงนะ
“แต่ฉันรู้ว่านายมีวัสดุดี ๆ เก็บอยู่หลังร้าน” ถึงจะไม่ได้เป็นวิดีโอคอล แต่เกียร์ก็นึกภาพรอยยิ้มของเพื่อนสนิทออกทันที หมอนี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
“จะมาก็มา เท่านี้นะ”
ไม่นานก็มียานพาหนะที่ไม่คุ้นตาปรากฏขึ้นสองคัน คันแรกเป็นรถสีแดงขนาดค่อนข้างใหญ่ อีกคันเป็นรถขนาดกะทัดรัดที่ดูปราดเปรียวสีน้ำเงิน เมื่อมาถึงหน้าร้านทั้งสองแปลงร่างเป็นหุ่นยนต์ ร่างหนึ่งมีเพศสภาพชาย อีกร่างเป็นเพศสภาพหญิง
“มันไกลมากเลยนะเนี่ย พื้นผิวชั้นนอกของฉันเสียหมด” หุ่นเพศหญิงบ่นพลางทำหน้าไม่สบอารมณ์นัก ส่วนหุ่นเพศชายได้แต่กล่าวว่า “เอาเถอะน่ะ ถึงแล้ว”
“คุณเกียร์ใช่ไหมครับ?” เขาพูด “คุณจังก์แคลชได้ติดต่อมาแล้วว่า…”
“เออ ๆ” หุ่นรุ่นลุงพ่นอากาศออกจากสองรูบนใบหน้า “ทำเกราะน้ำหนักเบาอะไรนั่นใช่ไหม?”
“วัสดุน่ะมีอยู่หรอก แต่ไม่ใช่จะใช้ได้เลย ฉันถึงบอกว่ามันยุ่งยาก”
“จะทำเกราะมันก็ต้องเอาไปหลอม แต่เกราะที่พวกนายต้องการมันเป็นแบบพิเศษ เตาหลอมที่ร้านมันใช้ไม่ได้”
“ถ้าฉันจำไม่ผิด ที่กิลด์มีเตาหลอมที่ใช้ได้อยู่ แต่มันเป็นระบบของยานเวลคิง ไม่มีใครใช้มานานแล้ว คนที่เคยใช้ก็มีฉันคนเดียว”
“และถ้าจะบอกให้ฉันขนวัสดุไปที่กิลด์ล่ะก็ ตอบคำเดียวเลยว่าไม่”
“นอกซะจาก” หุ่นเพศหญิงพูดแทรก เหมือนเธอจะรู้อะไรดี ๆ
“นอกซะจากฉันจะมารับนายด้วยตัวเองใช่ไหม?” เกียร์แทบจะไม่อยากเชื่อระบบรับเสียงของตนเอง จังก์แคลชแทบจะไม่เคยออกจากกิลด์เลยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“เฮอะ” เขายังเล่นตัว “สำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า?”
“นายน่ะเหมือนสมัยก่อน ไม่ฟังให้จบเรื่องแล้วชอบวางสาย” ดูเจ้าตัวจะลืมไปสนิทว่าเป็นคนตัดบทสนทนาของจังก์แคลช
“ไอ้วัสดุดี ๆ หลังร้านน่ะมันมี แต่การจะทำเกราะน้ำหนักเบามันต้องทำโลหะผสม มันยังขาดอยู่อีกชนิดหนึ่ง แล้วการไปเอาน่ะไม่ใช่ง่าย ๆ เพราะมันอยู่ในถ้ำ มีสัตว์ประหลาดเฝ้าอยู่”
“เดี๋ยวผมจัดการให้เองครับ” หุ่นสีแดงเสนอ
“เฮอะ”
“ไม่รับรองชีวิตนะ” เกียร์พูดออกมาพร้อมสีหน้าเรียบเฉย
ด้านโคลเดอร์
“หึหึหึ”
“เกรงว่าถ้าเป็นอยู่อย่างนี้ คุณจะฝึกไม่สำเร็จสักทีนะครับ” อาฟเตอร์อิมเมจกล่าวกับหุ่นสีฟ้าที่นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น
“ลองคิดดูดี ๆ ครับว่าคุณต้องทำยังไง ผมคำนวณมาแล้วว่าเป็นการฝึกที่ต้องผ่านพ้นได้ครับ”
“วันนี้พอเท่านี้ก่อนครับ”
ในกลางดึกคืนนั้นโคลเดอร์ยังไม่สามารถเข้าสู่ระบบพักผ่อนได้ เขายังครุ่นคิดถึงวิธีเอาชนะอาฟเตอร์อิมเมจไม่หาย
เราลองมาทั้งการปล่อยพลังแช่แข็งรอบทิศทาง เตรียมกับดักไว้ล่วงหน้า รวมถึงพยายามตั้งสมาธิเพื่อหาทิศทางของการโจมตี แต่เนื่องจากอาฟเตอร์อิมเมจรวดเร็วเกินไป สามารถหลบพลังแช่แข็งได้ทัน แม้จะพลาดตกกับดักก็สามารถใช้ความเร็วจนหลุดออกจากกับดักได้ทันโดยไม่ได้รับบาดเจ็บหรือแม้แต่จะโจมตีสวนกลับไปจากทิศทางที่โจมตีเข้ามา ก็ยังต้องพ่ายแพ้ต่อความเร็วของหุ่นสีน้ำเงินตัวนั้นอยู่ดี สิ่งที่ดีที่สุดที่โคลเดอร์จะทำได้มีเพียงการหลบการโจมตีได้เพียงครั้งคราวเท่านั้น
หรือว่าการคิดหาวิธีตอบโต้จะทำให้ความเร็วลดลง อาฟเตอร์อิมเมจบอกให้เราใช้สัญชาตญาณ คำว่าสัญชาตญาณมันฟังดูนามธรรมเหลือเกิน