เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ผู้แต่ง
ราชาวาฬเรื่องย่อ
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ไซไฟ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,ไซไฟแฟนตาซี,ไซไฟ,หุ่นยนต์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
After หลังโลกสลาย
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
“ของเล่นพวกนี้มันไม่จำเป็น ขาดความเรียบง่าย”
“เพื่อนเหรอ ของพวกนั้นไม่จำเป็นสำหรับลูก”
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำงานอดิเรก ข้าวของมันเยอะ ไม่มินิมอล”
“สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือความเร็วกับถ้วยรางวัล นอกนั้นไม่”
“ทิ้งไปให้หมด”
“อ๊าาาา” เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่วบริเวณ
“ปวด ปวดหัว” หุ่นสีดำเอามือกุมศีรษะแล้วล้มลงคุกเข่าอยู่กับพื้น
“ยา เอายามา” มือปัดป่ายอย่างสะเปะสะปะไปที่โต๊ะข้างเตียง ยังมีแคปซูลเหลืออยู่ เขารีบเปิดช่องที่แขนแล้วเอาแคปซูลยาใส่เข้าไปในนั้น ของเหลวสีชมพูไหลเข้าไปในท่อภายในร่าง จน LSD รู้สึกสงบลง
ความฝันเมื่อกี้ เรื่องมันผ่านไปนานแล้ว เราทิ้งมันไปหมดแล้ว เพราะอะไรมันถึงยังกลับมาอยู่ ทั้งเพื่อน ครอบครัว ข้าวของต่าง ๆ มันไม่จำเป็น มันไม่มีความเรียบง่าย ไม่มินิมอล เราไม่ต้องการอะไร มากไปกว่าการเป็นผู้ครอบครองชัยชนะทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่เพราะอะไรเราถึงยังฝันถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วอยู่
แต่เรื่องแดงที่สนามแข่งว่าเราใช้ยา คงจะโดนตัดสิทธิ์ไปแล้ว โอย ปวดหัวชะมัด จำได้แต่ว่ากำลังจะเข้าเส้นชัย หลังจากนั้นความทรงจำก็หายไปหมด เสิร์ชยังไงก็ไม่เจอเลย
เอ็นเฟอร์ล่ะ เอ็นเฟอร์อยู่ที่ไหน?
LSD หันไปมา หมุนตัวหาผู้ที่เขาจำใจยอมรับให้เป็นนายและไม่เห็นหุ่นตัวนั้นเลย เขาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงแล้วนอนลงอีกครั้ง
อย่างน้อยวันนี้ขอพักอีกสักวันเถอะ
ทว่า LSD คงจะไม่ได้พักอย่างที่ตั้งใจเมื่อประตูห้องเปิดออก หุ่นค้างคาวในร่างคล้ายมนุษย์เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ พลางพูดไปด้วย
“น่าสมเพช”
“เห็นเจ้าว่าตัวเองเป็นนักกีฬา แต่กลับใช้ยาเสริมพลัง”
“อย่างแกจะไปเข้าใจอะไร?” เขาหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความโกรธ
“ข้าไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจด้วย” เอ็นเฟอร์ปรี่เข้ามาใช้มือขวายกตัวของ LSD ให้ลอยขึ้น โดยจับที่ลำคอ
“ข้ามาที่นี่เพื่อล้างแค้นและกลับคืนสู่อำนาจ” มันกล่าวก่อนที่จะโยน LSD ลงไปกองที่ผนัง หุ่นสีดำทำได้แต่นั่งนิ่งอย่างเจ็บปวด
“เจ้าจะต้องทำตามคำสั่งของข้า” มันพูดด้วยน้ำเสียงเข้มอีกครั้ง
….
ถึงแม้จะเกิดเหตุการณ์น่าตื่นเต้นขึ้นระหว่างการแข่ง แต่กรรมการในสนามก็ยังตัดสินให้โคลเดอร์เป็นผู้ชนะ เขาได้รับเงินรางวัล รวมถึงแต้มคะแนนที่ไว้สะสมสำหรับการแข่งขันที่อันทารอส โคลเดอร์ใช้เงินรางวัลส่วนหนึ่งไปกับการท่องเที่ยวเพื่อผ่อนคลายและอีกส่วนหนึ่งเก็บออมไว้ เมื่อถึงรอบการแข่งขันต่อไปของสนามบอร์ เมื่อไม่มี LSD มาเป็นคู่แข่งสำคัญแล้ว โคลเดอร์ก็สามารถได้ที่หนึ่งมาโดยไม่มีข้อกังขา
ในสนามที่สอง เบิร์นนิงไฟร์กล่าวว่าเขาอยากลองลงแข่งดูบ้างและยังใช้วิธีการเดิมคือติดต่อไปให้จีคอนหาข้อมูลสนามที่น่าลงแข่งให้ แต่ปรากฏว่าช่วงนี้งานของจีคอนยุ่งมาก หุ่นยนต์สาวจึงแนะนำให้เพื่อนร่วมงานของเธอที่ชื่อแมปส์เป็นผู้ค้นหาข้อมูลให้แทน
หลังจากเวลาผ่านไปสองสามวัน เบิร์นนิงไฟร์กับโคลเดอร์เดินทางไปที่หอสมุดถึงแม้ว่าแมปส์จะส่งข้อความมาบอกว่าไม่ต้องมาก็ได้ โดยทั้งสองบอกว่าอยากไปทำความรู้จักกับแมปส์
แมปส์เป็นหุ่นเพศสภาพหญิงท่าทางเรียบร้อย ร่างกายของเธอเหมือนมนุษย์เพศหญิงที่ใส่ชุดเดรสสีครีม มีลายเป็นลูกศรสีเขียวชี้ไปตามทิศทางต่าง ๆ ที่น่าแปลกใจคือบนใบหน้าของเธอมีแว่นตา ซึ่งเป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตโลหะไม่ค่อยได้ใช้กันนักเพราะเมื่อดวงตาเสื่อมสภาพหรือเสียหายก็เพียงแต่เปลี่ยนใหม่ก็กลับมาใช้งานได้ดีแล้ว
“อ๋อ นี่น่ะ ใส่แล้วมั่นใจขึ้นน่ะค่ะ” แมปส์กล่าวเสียงเบามาก จนทั้งสองต้องบอกให้ช่วยเร่งเสียงขึ้น
“ตอนที่ไปเที่ยวกันคุณก็ไปด้วย เห็นคุณไม่ค่อยคุยกับใคร พวกเราเลยอยากสนิทกับคุณให้มากขึ้นครับ” โคลเดอร์พูดอย่างคล่องแคล่ว ผิดจากก่อนหน้านี้ราวกับเป็นคนละคน
“คะ ค่ะ”
“สะ สนามต่อไปที่แนะนำสำหรับคุณเบิร์นนิงไฟร์”
“สนามนี้จะอยู่เข้ามาในย่านอุตสาหกรรมหน่อยนะคะเป็นย่านเซคเตอร์เซเว่นค่ะลักษณะของสนามจะเป็นโลหะทั้งหมดและมีแบ่งออกเป็นสามชั้นในสนามจะมีกับดักเพื่อเพิ่มความตื่นเต้นด้วยแน่นอนค่ะ ว่าสามารถใช้อาวุธได้เหมือนทุกสนาม”
“ช้า ๆ หน่อยครับ!” สองหนุ่มกล่าวเป็นเสียงเดียวกัน
“ขอโทษค่ะ พอดีไม่ค่อยได้คุยกับใคร” แมปส์กล่าวอย่างประหม่า โคลเดอร์เห็นสีแดงจาง ๆ ที่ใบหน้าของเธอ เขาคิดว่าระบบการมองเห็นคงจะประมวลผลผิดพลาด
“ใจเย็น ๆ ครับ”
“ค่อย ๆ อธิบายก็ได้ครับ” แมปส์รวบรวมสมาธิอีกครั้งและค่อย ๆ อธิบายจนทั้งสองเข้าใจ
“ต่อไปจะเป็นเส้นทางไปสนามเซคเตอร์เซเว่นนะคะ”
“ให้ไปทิศเหนือตามเส้นทาง E348 แล้วเลี้ยวซ้าย ต่อด้วยเลี้ยวขวาเมื่อถึงทางแยก จากนั้นให้ตรงไป เบี่ยงซ้ายเล็กน้อย”
“จากนั้นให้ตรงไป เอ หรือจะเลี้ยวขวาตรงนี้ดีจะใช้เวลาน้อยกว่าหรือจะกลับรถแล้วเลี้ยวซ้าย ประหยัดเวลาได้อีกสามนาที”
“หรือว่าจะไปอีกทางดีนะ” หุ่นสีฟ้ากับสีแดงถึงกับเอามือกุมขมับ
“พวกผมขอเส้นทางธรรมดาก็พอครับ ไม่ต้องประหยัดเวลามากก็ได้”
“โอเค ค่ะ” โคลเดอร์รู้สึกว่าระบบการมองเห็นประมวลผลผิดพลาด แสดงภาพสีแดงจาง ๆ ที่ใบหน้าของแมปส์อีกครั้ง
“น่ารักดีแฮะ”
….
โกดังร้าง ป่าดิมม์
ภายในโกดังมีเพียงแสงสลัว มีเอ็นเฟอร์ที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยมี LSD ยืนอยู่ข้าง ๆ
“สิ่งที่ข้าต้องการคือการเสาะหาสหายเก่าจากยานเอ็กโซดัสและจัดการกับเจ้าพวกที่ทำให้ข้าต้องตกอยู่ในสภาพนี้” มันพูดด้วยสีหน้าเจ็บใจ
“ข้า ต้องยังชีพด้วยสิ่งมีชีวิตอื่น พวกมันทำให้ข้าหลงทางอยู่ในอวกาศนายหลายร้อยปี ข้าอ่อนแอลงไปมาก แต่ในที่สุดข้าก็หาทางตามมาหาพวกมันจนได้”
“ในเมื่อเจ้าหารายได้ไม่ได้แล้ว ก็เลิกใช้ยานั่นซะ แล้วมาร่วมกับข้า ข้าจะให้เจ้าอยู่รอดได้ในระหว่างนี้”
“โลหะนี้คือของมีค่าบนดวงดาวของเจ้าใช่หรือไม่?”
“นั่นมันโกลทีก้า” โลหะหายากที่เพียงชิ้นเล็ก ๆ ก็มีมูลค่ามหาศาล ในมือของเอ็นเฟอร์มีขนาดเท่ากำปั้น นั่นหมายถึงประเมินค่าแทบไม่ได้
“ที่ดาวบ้านเกิดของข้ามันมีอยู่ทั่วไป น่าเสียดายที่เราอยู่ที่นั่นไม่ได้แล้ว”
“ข้าได้ส่งข้อมูลของสหายข้าไปให้แล้ว เจ้าพอจะมีเบาะแสบ้างหรือไม่?”
“ไม่พบข้อมูลเลยครับ”
“เป็นไปไม่ได้!” เอ็นเฟอร์ตวาด มันทุบกำปั้นลงบนที่วางแขน
“ดาวดวงนี้มีที่ใดเป็นแหล่งรวบรวมข้อมูลบ้างไหม ข้อมูลที่คนทั่วไปไม่อาจค้นหาได้”
“มีหอสมุดกลางครับ”
“ดี! พรุ่งนี้เราจะไปที่นั่น”