เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ผู้แต่ง
ราชาวาฬเรื่องย่อ
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
ไซไฟ,แฟนตาซี,แฟนตาซี,ไซไฟแฟนตาซี,ไซไฟ,หุ่นยนต์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
After หลังโลกสลาย
เรื่องราวของเหล่าหุ่นยนต์แปลงร่างที่มีทั้งการแข่งความเร็ว ไปจนถึงหายนะระดับจักรวาล แซมด้วยความกุ๊กกิ๊กเล็กน้อย ไซไฟแฟนตาซีอ่านง่าย
“ข้าว่าเราต้องทบทวนแผนใหม่” LSD ที่ยังคงอิดโรยจากการ “ดัดแปลง” ของเอ็นเฟอร์ เขากล่าวอย่างอ่อนเพลีย
“แผนของท่านมีโอกาสสำเร็จน้อยเกินไป แต่ก็ขอบคุณที่อัพเกรดให้”
“แล้วเจ้ามีแผนยังไง?”
“ในเมื่อทั้งสิ่งก่อสร้างและสิ่งมีชีวิตแข็งแกร่งเกินไป เราจะโจมตีจากภายในก่อน”
“เจ้าหมายถึง...” ด้วยความเป็นสิ่งมีชีวิตโลหะ เอ็นเฟอร์เข้าใจความหมายของ LSD ในทันที
“ใช่ เราต้องแฮ็คระบบของหอสมุดเข้าไป ก่อให้เกิดความผิดปกติ แต่ถึงจะทำได้ ข้าคิดว่าคงอยู่ได้ไม่นานก่อนที่ระบบจะได้รับการกู้มาสู่สภาพเดิม”
เอ็นเฟอร์พยักหน้า “นั่นคือข้าต้องใช้ความเร็วให้ได้ข้อมูลนั่นมาสินะ”
“ทรัพยากรที่เรามีอยู่ตอนนี้ ไม่เพียงพอที่จะทำให้เราแฮ็คหอสมุดได้” LSD แลบลิ้นยาวตวัดไปมาตามนิสัย “ข้าคงต้องติดต่อกับเจ้านั่น”
“เจ้านั่น?”
“อดีตผู้บำรุงรักษาที่ข้าตัดขาดความสัมพันธ์กับมันไปแล้ว” หุ่นสีดำพ่นลมออกจากสองรูบนใบหน้าเพื่อระบายอากาศ “ถ้าเป็นไปได้ข้าก็ไม่อยากไปหามันนักหรอก”
“คราวนี้เจ้าต้องไป” แสงสีแดงก่ำในดวงตาของเอ็นเฟอร์สว่างขึ้นอย่างกระหยิ่ม
ย่านเสื่อมโทรมของสตีลซิตี้ ใกล้กับผับ Blurry อย่างไม่น่าเชื่อ ยังมีห้องแถวเล็ก ๆ และเก่ามากอยู่ LSD หน้าตาไม่สบอารมณ์ยืนอยู่ชั้นล่างของห้องแถว
ที่นี่มีแต่ส่วนเกินกับของไม่จำเป็นเต็มไปหมด อยากจะฟันมันทิ้งชะมัด มันได้แต่คิดในใจและสะกดอารมณ์ไว้ ก่อนเดินขึ้นบันไดแคบ ๆ ขึ้นไปยังห้องบนชั้นสอง ซึ่งที่หน้าห้องมีสิ่งของวางระเกะระกะเต็มไปหมด
“โอวี่ ข้ามาถึงแล้ว” มันส่งข้อความไปหาผู้บำรุงรักษาเก่า ไม่มีการตอบกลับ
“ข้านัดมาก่อนหน้านี้แล้วนะ”
ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
ในตอนที่ LSD บ่นอุบอิบ ทันใดนั้นก็มีแจ้งเตือนข้อความใหม่เข้ามา
“มาที่นี่ทำไม กลับไป”
“ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ข้าก็ไม่อยากมานักหรอก” มันส่งข้อความกลับไปอย่างรวดเร็ว พอเถอะแผนนี้
“อ้อ จำเป็นงั้นเหรอ เห็นทุกทีมีแต่พูดว่า ไม่ จำเป็น”
“ข้าจำเป็นสำหรับนายแล้วหรือไง?” ความเงียบเกิดขึ้นนานพอสมควร นั่นก็เป็นเพราะหุ่นสีดำไม่อยากจะยอมรับ
“ใช่” มันยังคงส่งข้อความ แต่หากเป็นการพูด นั่นก็คงจะเป็นการพูดรอดไรฟัน
“ดี! LSD ผู้ไม่เคยมีอะไรจำเป็น ยอมรับว่าข้าจำเป็นจนได้”
“สแกนอัตลักษณ์เข้ามาสิ แล้วบอกข้าว่ามันเรื่องอะไร”
ภายในห้องนั้นมีแต่ชิ้นส่วนอะไหล่ต่าง ๆ ระเกะระกะไปหมด ยากที่จะบอกว่าชิ้นส่วนไหนเป็นแค่ขยะหรือชิ้นส่วนไหนที่ยังใช้ได้ LSD เดินหลบข้าวของเหล่านั้นไปที่โต๊ะตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางห้อง
โอวี่เป็นหุ่นรูปแบบโดรนสีขาว รูปร่างเป็นวงกลมลอยได้และมีแขนกลสี่แขนยื่นออกมา ซึ่งแขนกลเหล่านี้สามารถหุบเข้าไปในร่างกายของเจ้าตัวได้หากต้องการ โอวี่มักจะทำงานง่วนอยู่ตลอดเวลา คราวนี้ก็เช่นกัน
“ข้าอยากจะแฮ็คเข้าระบบของหอสมุด” ลูกบอลสีขาวหยุดทันควัน
“ก็เลยจำเป็นต้องมาหาข้า?”
“แต่รู้ไหมเรื่องนี้ไม่ใช่ง่าย” โอวี่ลอยไปลอยมาและทำงานต่อ
โอย เวียนหัว หุ่นสีดำคิด
อยากออกจากที่นี่ คงต้องใช้ไม้ตายแล้ว
“ข้าจำเป็นต้องให้เจ้าช่วย”
“เคราะห์ดีนะที่เจ้ามาหาข้า เพราะทั้งสตีลซิตี้มีแต่ข้าที่ทำได้”
เอาแล้วไง LSD คิดอย่างใจเสีย
“ถ้าพูดถึงระบบรักษาความปลอดภัยของหอสมุด แน่นอนว่าไม่เป็นที่สองรองใคร แต่ข้า โอวี่ สามารถจะเจาะเข้าระบบที่นั่นได้ ถึงแม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆ”
“น่าเสียดายที่เราเจาะผ่านอินเทอร์เน็ตไม่ได้ แต่ต้องใช้ไอ้นี่” แขนกลเล็ก ๆ นั้นหยิบลูกบอลขนาดเล็กสีดำขึ้นมาสี่ลูก
“นายต้องเอาไปติดที่ตัวผู้ดูแลระบบ แล้วจะควบคุมพวกนางได้เป็นเวลาสิบวินาที ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด”
“จะมีอะไรผิดพลาดด้วยเหรอ?”
“แน่นอนต้องไม่มี”
“หลังจากนั้นระบบจะรู้ตัวและเริ่มกระบวนการป้องกันตนเองทันที ซึ่งถ้านายคิดจะไปปล้นหอสมุด ฉันแน่ใจว่านายต้องศึกษามาดีแล้ว”
“ขอบใจ”
“เดี๋ยวก่อน”
“ได้ข่าวนายใช้ยาจนโดนงดแข่ง ถ้านายพูดว่าฉันจำเป็น ฉันจะพิจารณาไปช่วยนายในฤดูกาลหน้า” LSD หัวเราะในลำคอแล้วรีบเดินออกมาจากห้องนั้นทันที
หอสมุดกลาง สตีลซิตี้
จีคอนและแมปส์ดูไม่ค่อยตื่นตระหนกเมื่อได้รับฟังจากเบิร์นนิงไฟร์ว่าเอ็นเฟอร์และ LSD อาจจะเข้ามาขโมยข้อมูลจากหอสมุด
“นายอาจจะยังไม่รู้นะ แต่มีคนพยายามขโมยข้อมูลพวกนี้บ่อยมาก” จีคอนกล่าว
“เราชินซะแล้วค่ะ” แมปส์พูดเสียงเบาตามนิสัย
“ยังไงก็อยากให้ระวังตัวมากกว่าปกติด้วยเพราะเอ็นเฟอร์คนนี้ไม่ธรรมดา เอานี่ไปติดตัวไว้ด้วย” เบิร์นนิงไฟร์ยื่นแท่งโลหะสีดำขนาดเล็กให้ทั้งสอง “เอาไว้ติดต่อพวกฉันเวลาฉุกเฉิน มันจะทำงานได้ถึงแม้ระบบสื่อสารทั้งหมดถูกตัดขาด พวกในกิลด์ใช้สิ่งนี้กัน”
“ขอบใจนะ” จีคอนกล่าว
“พวกเราจะระวังตัวค่ะ” แมปส์ยังคงพูดเสียงเบาเหมือนเดิม
“ขอบคุณมากที่เป็นห่วง พวกเราจะไม่ประมาท แต่วางใจได้” จีคอนพูดกับเบิร์นนิงไฟร์อย่างมั่นใจ
หลายวันต่อมา
ค้างคาวเหล็กสี่ตัวเล็ดลอดเข้ามาในหอสมุด พวกมันนำบอลสีดำขนาดเล็กมาด้วย เมื่อเข้ามาในเขตหอสมุดได้ พวกมันปล่อยลูกบอลเหล่านั้นกลิ้งไปตามพื้น หลังจากนั้นบอลเหล่านั้นกลิ้งด้วยตนเองเข้าไปติดที่ด้านหลังของจีคอนและแมปส์ โดยที่ทั้งสองคนต่างไม่รู้ตัว
“เท่านี้เราก็พร้อมแล้ว” เอ็นเฟอร์กล่าว หลังจากได้รับสัญญาณจากค้างคาวเหล็ก
“รุ่งขึ้นเราจะดำเนินการ”