“เธอต้องการอะไรกันแน่อันนา บอกพี่สิ”
“ฉันอยากอยู่กับพี่ค่ะ!” อันนาตัดสินใจแบบนั้น บอกตัวเองว่าเธอรักเขามากมาย รักแบบไม่มีข้อแม้ แม้จะต้องแลกด้วยความสาวเธอก็ยอม ขอเพียงให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลาก็พอ
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ฤทธิ์รักอสูรร้าย ,อรอร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เธอต้องการอะไรกันแน่อันนา บอกพี่สิ”
“ฉันอยากอยู่กับพี่ค่ะ!” อันนาตัดสินใจแบบนั้น บอกตัวเองว่าเธอรักเขามากมาย รักแบบไม่มีข้อแม้ แม้จะต้องแลกด้วยความสาวเธอก็ยอม ขอเพียงให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลาก็พอ
ผู้แต่ง
อรอร
เรื่องย่อ
มาร์เธียส ทูริพาโน มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของธุรกิจพลังงานอันดับหนึ่งในบริชเธน เขาร่ำรวย หล่อเหลา เป็นหนึ่งในหนุ่มโสดเนื้อหอมหัวใจเย็นชาที่ยังคงไร้ซึ่งคู่ครอง ชายหนุ่มได้ชื่อว่าเป็นบุรุษหนุ่มที่มีสายตาเฉียบคมในเชิงธุรกิจ แต่ดวงตาคู่นั้นกลับมองข้ามคนใกล้ตัวที่คอยแอบห่วงใย คะนึงหา และปรารถนาที่จะเป็นคนข้างใจ เขายัดเยียดให้เธอเป็นตัวปัญหา เป็นคู่หมายที่เขาไม่พึงปรารถนา แต่เมื่อมีบุรุษเข้ามายุ่มย่ามวุ่นวาย ความรู้สึกเป็นเจ้าของกลับพลุ่งพล่านฉีดแรง หัวใจที่เคยเย็นชากลับร้อนระอุดั่งไฟเผา เขาหวงเธอ ไม่อาจสูญเสีย จนต้องกลายร่างเป็นอสูรร้าย จัดการรวบหัวรวบหางจับแม่สาวหน้าหวานกลืนลงท้องชนิดไม่มีเหลือเผื่อไว้ถึงบุรุษหนุ่มคนอื่น
อันนา โคโทเนหญิงสาวชาวไทย ผู้จากบ้านมาไกลถึงบริชเธน เธอเป็นเลขาฯสาวสวยข้างกายมาร์เธียส ทูริพาโน และแอบหลงรักเจ้านายตัวเองมาเนิ่นนาน ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ความรักสมปรารถนา ด้วยถือคติที่ว่า “เพราะเธอคือทั้งหมดของหัวใจ” จึงตกหลุมพรางที่เสือร้ายอย่างมาร์เธียส ทูริพาโนวางล่ออย่างเต็มใจ
“อย่าทำแบบนี้ได้ไหมคะมาร์เธียส ฮือๆ” อันนาร่ำไห้เสียใจกับท่าทีหมางเมินเย็นชาของชายหนุ่ม เธอโผเข้ากอดซบอกเมื่อบอกตัวเองว่าทนไม่ได้ที่จะกลายเป็นคนไม่สำคัญของมาร์เธียส ทูริพาโน ทนไม่ได้ที่จะไม่ได้เห็นเขาทุกเช้า ทนไม่ได้ที่จะไม่ได้เดินเคียงไปกับเขาทุกที่ ทนไม่ได้ที่เขาจะเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเธอ
“ร้องไห้ทำไมเด็กโง่ เธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” มือหนายกขึ้นลูบหลังปลอบโยน
“ไม่ค่ะ ไม่ใช่แบบนี้” ร่างอรชรยังซุกหน้าร่ำไห้อยู่กับแผงอกล่ำภายใต้เสื้อสูทราคาแพงของเขา
“แล้วแบบไหน พี่เอาใจเธอไม่ถูกหรอก”
“พี่อย่าเพิ่งไล่ฉันออกได้ไหมคะ”
“พี่ไม่ได้ไล่ แค่ให้โอกาสเลือกสิ่งดีๆ กับชีวิตของเธอเอง ฟรังซัวส์อาจเป็นคนที่ใช่สำหรับเธอก็ได้”
“ไม่ค่ะ ไม่ใช่” คำตอบนั้นเรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลได้เป็นอย่างดี
นิ้วแข็งแรงเชยคางคนในอ้อมอกให้เงยขึ้นสบตา แล้วโน้มใบหน้าลงไปกระซิบถามตรงเรียวปากอิ่มเต็ม
“เธอต้องการอะไรกันแน่อันนา บอกพี่สิ”
“ฉันอยากอยู่กับพี่ค่ะ!” อันนาตัดสินใจแบบนั้น บอกตัวเองว่าเธอรักเขามากมาย รักแบบไม่มีข้อแม้ แม้จะต้องแลกด้วยความสาวเธอก็ยอม ขอเพียงให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลาก็พอ
ร่างสูงสง่าของมาร์เธียสกลับมาถึงคฤหาสน์ทูริพาโนเกือบเที่ยงคืน เพราะแวะดื่มเหล้าที่โรงแรมหรูมีระดับแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงบรีเธน หลังไปส่งเลขาฯ เจ้าเสน่ห์ที่บ้าน คำถามโง่ๆ ที่เขาถามออกไปไม่ได้คำตอบ เพราะหญิงสาวเปิดประตูลงจากรถไปเสียก่อน แล้วอ้างว่าดึกต้องรีบนอนเพราะไม่อยากตื่นไปทำงานสาย
“มาร์เธียส วันนี้กลับดึกกว่าทุกคืนนะลูก” คนเป็นแม่เอ่ยทักขึ้นอยู่ตรงโถงหน้าเตาผิง ในมือมีแก้วไวน์ถือจิบอยู่กับผู้เป็นพ่อที่นั่งอ่านหนังสือเล่มหนา มีเครื่องเล่นแผ่นเสียงเปิดคลอไปกับอุณหภูมิที่อุ่นกำลังพอดี
“ครับ พอดีไปส่งอันนาเขาที่บ้าน”
“อ้าว อันนาเป็นอะไร” คำถามของเอลลาทำให้เฮนรี่ต้องลดหนังสือในมือลงมาสนใจคำบอกเล่าของลูกชาย
“เอารถไปชนท้ายคันหน้ามาครับ สงสัยจะเบรกไม่อยู่”
“อ้าวเหรอ แล้วอันนาไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
“ไม่ครับพ่อ แต่รถคงไม่มีใช้เพราะผมให้เอเต้ขับไปอู่เลย แต่ไม่ต้องห่วงพรุ่งนี้ผมจะไปรับไปส่งเขาที่บ้านเอง”
เอลลาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เพราะนับแต่อันนาทำงานเป็นเลขาฯ ของมาร์เธียส มีน้อยครั้งมากที่จะขับรถไปรับหรือส่งอันนาที่บ้าน นอกจากเวลาเดินทางด้วยกัน
“แม่อย่ามองผมแบบนั้นเลยครับ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่แสดงน้ำใจในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง”มาร์เธียสต้องพูดปด เพราะถ้าแม่รู้ว่าเขาจูบอันนาอาจหาเรื่องโมเมว่านี่คือความรัก แล้วอาจให้เขาแต่งงานกับอันนาทั้งที่เขาเพิ่งจูบไปแค่ครั้งเดียว
“อืม พ่อก็คิดแบบนั้นนะ เพราะถ้ามีอะไร แกคงไม่รอมาจนป่านนี้หรอก” เฮนรี่แกล้งพูดประชดลูกชายจอมดื้อรั้นที่เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ มากกว่าจะยอมรับฟังความคิดเห็นของคนรอบข้าง
“ไม่คิดรักน้องบ้างเหรอลูก” คำถามของผู้เป็นแม่ทำให้มาร์เธียสต้องบอกเสียงเข้ม
“แม่อย่าถามแบบนี้เลยครับ”
“อ้าว แล้วจะให้ถามแบบไหน ก็เห็นทำงานใกล้ชิดด้วยกันมานาน นึกว่าลูกจะ…”
“ความใกล้ชิดไม่ได้ช่วยอะไรหรอกครับ ถ้ามีเงินไม่มากพอสำหรับเลี้ยงผู้หญิงคนนั้น”คนเป็นลูกบอกเสียงเข้มขึ้นมาอีกครั้งยามนึกถึงอดีตคนรักที่ทิ้งไปเพราะธุรกิจของบ้านล้มละลาย
“นี่แกยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอ”เฮนรี่เป็นฝ่ายเอ่ยถาม
“เลิกคิดถึงในแง่คนรักไปนานแล้วครับ แต่เอาอดีตมาสอนตัวเองว่าไม่ควรไว้ใจผู้หญิงอีก”
“ผู้หญิงไม่ได้เป็นเหมือนคนรักเก่าของลูกทุกคนนะ”
“ครับ แต่สถิติร้อยละเก้าสิบเก้าของผู้หญิง ชอบผู้ชายรวย หล่อ และดูดีในสายตาของพวกเธอ”ร่างสูงสง่าเอ่ยอย่างดูแคลนก่อนพูดตัดบท
“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะครับ เอาเป็นว่า ถ้าผมจะรักผมรักเอง ไม่ต้องบังคับหรือยัดเยียด เผลอๆ บางทีอาจจะรวบรัดเลย ถ้าผมนึกรักขึ้นมา”
“ก็แล้วแต่ลูกเถอะ แต่ที่พูดก็เพราะเป็นห่วง ไม่อยากให้ทำงานหนักเกินความจำเป็น เพราะเราก็มีกันอยู่แค่นี้ ลูกจะทำไปทำไมเยอะๆ ในเมื่อไม่มีผู้สืบทอดตระกูลทูริพาโน”
“ครับ ขอบคุณแม่กับพ่อที่เป็นห่วง เอาเป็นว่าช่วงคริสต์มาสผมไปพักผ่อนด้วยไม่ได้ แต่ถ้าอยากไป เราไปกันก่อนสักสิบวัน จากนั้นผมกับอันนาจะบินตรงไปเนบเบีย”
“อ้าว อันนาไปด้วยเหรอลูก”
“ครับแม่ เพราะผมมีงานต้องสะสาง กะจะเอาไปทำด้วย” มาร์เธียสบอกแบบนั้น แต่เขาตั้งใจว่าจะไม่ปล่อยให้เลขาฯ ของเขามีเวลาว่างพาไอ้ดารานักร้องเมื่อวานซืนเที่ยวกันแบบสองต่อสอง เพราะไม่ไว้ใจผู้ชายอย่างฟรังซัวส์ ลูกาที่อาจมาเป็นตัวเลือกให้อันนาเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่เขาแทน