“ข้อนี้ผมยินดีรับนะ แต่ผมอยากให้คุณฟังเจตนาใหม่อีกข้อของผมด้วย”
“ก็ว่ามาสิ”
“ตอนนี้นอกจากผมจะอยากได้ไร่โทมัสสันแล้ว ผมยังอยากได้ตัวคุณอีกด้วยวีนัส คุณจะขายสักเท่าไรดี!”
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ตรวนรักจอมทมิฬ,อรอร,เจ้าหนี้สุดเท่,ลูกหนี้จอมพยศ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“ข้อนี้ผมยินดีรับนะ แต่ผมอยากให้คุณฟังเจตนาใหม่อีกข้อของผมด้วย”
“ก็ว่ามาสิ”
“ตอนนี้นอกจากผมจะอยากได้ไร่โทมัสสันแล้ว ผมยังอยากได้ตัวคุณอีกด้วยวีนัส คุณจะขายสักเท่าไรดี!”
ผู้แต่ง
อรอร
เรื่องย่อ
ทริสตัน คิวส์ เจ้าของมรดกหมื่นล้าน เขาคือหนุ่มโสดเนื้อหอม หล่อเหลา คมเข้ม ที่ยังคงไร้สาวข้างกายเพราะมุ่งมั่นบริหารจัดการกับมรดกกองมหาศาล และเพราะน้ำมันดิบที่อยู่ใต้ดินบนพื้นที่สามร้อยล้านตารางกิโลเมตรของเขา ดันมีพื้นที่ติดกับไร่โทมัสสัน ทำให้เขาต้องไปเจรจาซื้อขายด้วยตัวเอง แต่ผลเจรจาล้มเหลวเมื่อแม่สาวจอมอวดดี อย่าง วนัสสุดา โทมัสสันประกาศว่าที่ดินผืนนี้เอาไว้ใช้ฝังศพเขาเท่านั้น !
มหาเศรษฐีหนุ่มจึงปรับเปลี่ยนกลยุทธ์จากการเจรจาซื้อขาย กลาย มาเป็นเจ้าหนี้แทน แล้วเรียกเก็บดอกเบี้ยจากลูกหนี้สาวสวยชนิดไม่มีสิทธิ์ผ่อนผัน ราวสมันน้อยในปากราชสีห์ที่ถูกเคี้ยวกลืนลงท้องอย่างละมุนลิ้น
วนัสสุดา โทมัสสัน ผู้ตกเป็นลูกหนี้ของทริสตันโดยไม่รู้ตัว เธอยื่นข้อเสนอเป็นหลุมฝังศพแก่ทริสตันแทนการซื้อขายที่ดิน แต่กลับตกหลุมพรางของเจ้าหนี้อย่างทริสตันเสียเอง แล้วงานนี้เธอจะหลุดพ้นจากเจ้าหนี้จอมหื่นได้อย่างไร เมื่อเขายื่นใบทะเบียนสมรสให้แทน!
“ตกลงคุณต้องการอะไรกันแน่”
“ถ้าเจตนาเดิมก็คือที่ดินของคุณ”
“ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไร่โทมัสสันมีที่ว่างให้คุณได้แค่หลุมฝังศพของคุณแค่นั้น”วนัสสุดาบอกเสียงเย็น เธอยิ้มมุมปากด้วยความสะใจที่สามารถโจมตีพ่อมหาเศรษฐีหนุ่มด้วยคำพูดได้อีกครั้ง ช่วยไม่ได้นี่นะ ก็เขาอยากแกล้งให้เธอตกน้ำ แล้วยังทำให้เธอต้องเสียโทรศัพท์อีกหนึ่งเครื่องด้วย
“ข้อนี้ผมยินดีรับนะ แต่ผมอยากให้คุณฟังเจตนาใหม่อีกข้อของผมด้วย”
“ก็ว่ามาสิ”
“ตอนนี้นอกจากผมจะอยากได้ไร่โทมัสสันแล้ว ผมยังอยากได้ตัวคุณอีกด้วยวีนัส คุณจะขายสักเท่าไรดี!”
“บ้า อีตาบ้า”คนถูกจูบเอี้ยวตัวไปจะยกมือขึ้นทุบ แต่ก็โดนมือหนารวบตัวไว้ในอ้อมแขน แล้วรั้งใบหน้าไว้ด้วยมือข้างซ้าย จากนั้นฉกปากลงไปประกบจนวนัสสุดาไม่ทันได้ตั้งตัว นอกจากจะดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากพันธนาการที่รัดแน่น แต่เมื่อลิ้นร้อนชื้นแทรกเข้าไปในโพรงปากเรียวเล็ก แล้วมอบสัมผัสที่เร่าร้อนให้ก็ยิ่งทำให้หญิงสาวต้องส่งเสียงประท้วงอยู่ในลำคอจนทริสตันต้องปล่อยให้เป็นอิสระ
วนัสสุดาอาศัยจังหวะนั้นเงื้อมือขึ้นหมายจะตบไปที่แก้มของคนกักขฬะ แต่ก็โดนจับข้อมือไว้ได้อย่างทันท่วงที
“อย่าคิดตบผมเป็นอันขาด”
“อ๊าย ไอ้บ้า ไอ้เลว”ร่างเพรียวระหงโถมใส่แล้วรัวมือทุบไปบนแผงอกล่ำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาว ก่อนจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถูกรั้งให้ตกจากหลังม้าหล่นไปในบึงน้ำที่เย็นเฉียบด้วยกัน
ตูม!
น้ำกระจายแตกเป็นวงกว้างเมื่อคนทั้งสองหล่นลงไปด้วยกัน ก่อนจะทะลึ่งพรวดขึ้นมาในสภาพเปียกปอน วนัสสุดายังไม่หายโมโห เธอหันไปจะโถมใส่เรือนกายล่ำที่ใบหน้าชื้นไปด้วยหยดน้ำ และเส้นผมก็เปียกลู่ไปกับศีรษะแต่ก็ยังดูหล่อเข้มราวกับนายแบบชั้นน้ำของโลก แต่ก็เกือบจะจมลงไปในน้ำเมื่อขาของเธอสั้นเกินกว่าจะเหยียบพื้นเบื้องล่างถึง ทริสตันจึงรั้งเอวเอาไว้ ปล่อยให้ม้าตัวโตตะเกียกตะกายขึ้นฝั่งไปก่อน
“ใจเย็นๆ”
“ไอ้บ้า จะฆ่ากันใช่ไหม”
“บ้า ใครจะฆ่าคุณ ก็ผมเห็นคุณกำลังจะจมน้ำ”
“คุณนั่นแหละ ผลักฉันตกน้ำ”วนัสสุดากางมือออกหมายจะข่วนใบหน้าที่หล่อเหลาปานเทพบุตร แต่ก็ต้องชะงักเมื่อปลายนิ้วแข็งแรงชี้ห้าม
“อย่านะ ไม่อย่างนั้นผมจะปล้ำคุณในน้ำนี่แหละ”
“มันจะมากไปแล้วนะ อย่านึกนะว่าฉันจะกลัวคุณ”วนัสสุดาเกิดความโมโห เลือดขึ้นหน้า เธอจึงโถมใส่มหาเศรษฐีหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัวอันตราย ใจหมายจะยกมือตบหน้าผู้ชายกักขฬะแต่กลายเป็นว่าเธอถูกเขาคว้าจับมือเอาไว้ แล้วตวัดแขนเพียงนิด เธอก็ไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาแทน
“ผมชอบจังเลย ผู้หญิงอวดเก่งอย่างคุณ”บอกแล้วก็กดจมูกลงบนผิวแก้มที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำเม็ดเล็กที่เกาะพราวอยู่ทั่วใบหน้า
“คุณมันเลว”
“ผมเลวตรงไหน แค่อยากเจรจาด้วยดีๆ”
“ฉันก็บอกคุณแล้วนี่ว่าฉันไม่ขาย”วนัสสุดายังเถียงไม่หยุด อีกทั้งพยายามดิ้นรนผลักไสให้พ้นอ้อมแขนแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและพละกำลังของความเป็นชาย
“บอกผมหน่อยเถอะว่าต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมพูดคุยด้วยดีๆ”
“ปล่อยฉันก่อน”
“ปล่อยไม่ได้หรอก ตรงนี้น้ำลึก คุณจะยืนไม่ถึง ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า”
“ช่างฉัน จะเป็นหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ”เจ้าของไร่โทมัสสันบอกเสียงแข็ง แม้จะเริ่มกังวลกับกระแสน้ำและความลึกของลำธาร เพราะเธอว่ายน้ำไม่แข็งพอ แต่ตอนแรกที่โผนเข้าทำร้ายเขานั้น เป็นเพราะเธอโมโหจนลืมตัวกลัวตาย แต่ตอนนี้เริ่มใจไม่ดี จึงเหลียวมองหาฝั่งที่จะว่ายไปให้ถึงอย่างปลอดภัย แต่ก็ยังทำปากเก่งอวดดีกับมหาเศรษฐีหนุ่ม
“จะบอกให้นะว่า ฉันยินดีตาย ดีกว่าต้องเจรจากับคุณ”
ทริสตันสังเกตเห็นความผิดปกตินั้นเช่นกัน เขายกยิ้มมุมปาก ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ยามแกล้งปล่อยมือจากเอวคอดของร่างเพรียว
“กรี๊ด”วนัสสุดาเผลอตัวกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อเท้าของเธอไม่แตะพื้นลำธาร และทำให้เธอกระทุ่มตัวว่ายไม่ทัน จึงจมลงไปในน้ำ แต่ก็เพียงครู่เดียว เมื่อมือหนารั้งเอวของเธอเอาไว้แน่น
“บ้าหรือไง เล่นอะไรบ้าๆ”คนอวดเก่งต่อว่าเสียงเขียว พลางสำลักน้ำจนหน้าแดง
“อ้าว จะเอายังไงแน่ ไหนบอกว่ายินดีตายไงล่ะ”
“อย่าแกล้งกันให้มากนักเลย คุณมันดีแต่รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้”คนสำลักน้ำต่อว่าเสียงแหว ใบหน้านวลเนียนชุ่มไปด้วยหยาดน้ำเกาะพราว
“กลายเป็นว่าผมทำคุณบูชาโทษ ทั้งที่ผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณไว้แท้ๆ”
“บ้า จะฆ่าให้ตายมากกว่าน่ะสิ”คนพูดต้องใช้มือดันร่างสูงเอาไว้ เมื่อเขารั้งตัวเธอเข้าไปจนชิดทำให้ทรวงอกเต่งตึงภายใต้เสื้อสีขาวแนบสนิทกับแผงอกล่ำของเขา จนเธอเกิดอาการวูบวาบไปทั่วร่าง
“ยังหรอก ผมไม่ฆ่าคุณตอนนี้ บอกตรงๆว่าผมอยากได้ที่ดินผืนน้อยของคุณ”ทริสตันกระซิบบอกเป็นนัยตรงใบหูถึงสิ่งที่ต้องการจากภายใน บอกตัวเองว่าแม่สาวเนื้อนมไข่ในอ้อมแขนของเขาตอนนี้ทำให้เขาเกิดอารมณ์พิศสวาทได้อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งยืนกอดอยู่ในน้ำตอนนี้ด้วยแล้ว เขาแทบจะเก็บกลั้นอารมณ์อยากจะร่วมรักกับแม่สาวอวดดีคนนี้แทบไม่ไหว
วนัสสุดาใจสั่นรัวจนแทบเก็บอาการตัวสั่นไม่อยู่ เมื่อเขากระชับร่างของเธอเข้าไว้ในอ้อมแขนจนชิดกับเรือนกายแกร่งของเขา ทำให้เธอรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เริ่มไม่น่าไว้ใจ เพราะเริ่มสัมผัสถึงความผิดปกติได้ชัดเจน และหากเธอยังไม่รีบกลับขึ้นฝั่ง เธอคงกลายเป็นของเล่นของมหาเศรษฐีหนุ่มแน่นอน
“ฉันหนาว”ร่างเพรียวบอกเสียงสั่น พยายามขืนตัวให้ห่างจากเรือนกายแกร่ง แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อวงแขนแข็งแรงยังคงกอดรัดเอาไว้แน่น
“ผมก็หนาว เพราะฉะนั้นเราควรกอดกันให้แน่นๆดีไหม”
“บ้าเหรอ ปล่อยนะ”
“ปล่อยคุณก็จมนะ”ทริสตันขู่เสียงทุ้ม แต่ก็แหวกว่ายประคองหญิงสาวกลับเข้าฝั่งซึ่งอยู่ไม่ไกล
“คุณมันเลว”
“เลวตรงไหน ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย รีบขึ้นเถอะน้ำเย็นแบบนี้เดี๋ยวเป็นปอดบวมกันพอดี”
“ก็ใครทำล่ะ”วนัสสุดาตวาดเสียงดัง รีบผละตัวหนีแหวกว่ายเข้าไปตรงริมลำธารเมื่อรู้สึกถึงความลึกของก้นลำธารนั้นไม่มาก แล้วต้องรีบยกมือขึ้นกอดอกเมื่อเสื้อสีขาวเปียกน้ำแนบไปกับลำตัวจนเห็นผิวเนื้อสีน้ำผึ้ง
“คุณทำกับฉันแบบนี้ นึกหรือว่ามันจะช่วยให้ฉันมองคุณในแง่ดีขึ้น ขอบอกเลยว่ามันติดลบลงไปนรกโน่นเลย” พอขึ้นฝั่งได้ ปากอิ่มเต็มก็เริ่มวาจาแสนเผ็ดร้อนขึ้นทันที
“มีใครเคยบอกไหมว่าคุณน่ะปากจัด”
“ไม่มี”หญิงสาวตอบหน้าตาเฉย พลางเบ้ปากเมื่อนึกถึงเพื่อนในมหาวิทยาลัยที่มักพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าปากของเธอร้ายยิ่งกว่ากรรไกรโรงพยาบาล และมักจะไม่ถนอมความรู้สึกคนฟัง โดยเฉพาะถ้าเป็นพวกผู้ชายด้วยแล้ว เธอจะขีดเส้นไว้เลยว่าอันตราย
“มันน่าจับลงไปแช่ในน้ำอย่างเดิมนัก”
“คราวนี้ฉันจะยอมจมน้ำตาย”วนัสสุดายังพูดไม่ทันขาดคำ ร่างเพรียวของเธอก็ถูกมือหนารั้งไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง แล้วใบหน้าที่มีหยาดน้ำเกาะพราวก็ฉกเรียวปากลงมาแนบชิด บดขยี้อย่างเร่าร้อนจนส่งลิ้นร้อนชื้นเข้าไปสั่งสอนในโพรงปากเรียวเล็กอย่างง่ายดาย แม้หญิงสาวพยายามจะดิ้นรนผลักไส แต่ก็ทำไม่ได้มากไปกว่ามือที่รัวทุบแผงอกล่ำของมหาเศรษฐีหนุ่ม แต่ก็ไม่ได้ทำให้แรงจูบลดน้อยถอยลงอย่างที่ต้องการ จึงทำให้คนโดนจูบต้องส่งเสียงประท้วง
“อือ อือ”
เสียงประท้วงทำให้มหาเศรษฐีหนุ่มต้องปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ยังรั้งร่างเพรียวเอาไว้แน่น
“ผมมีวิธีนะวีนัส ถ้าคุณอยากตายละก็ ไม่ต้องลงไปในน้ำหรอก ผมจะจูบคุณให้ตายกันไปข้างเลย เอาไหม”
“ปล่อย”คนในอ้อมแขนบอกเสียงแข็ง ทั้งที่ในอกในใจของเธอตอนนี้มันเต้นรัวด้วยสัมผัสจากปลายลิ้นร้อนชื้นที่ดูจะแฝงไปด้วยความเร่าร้อนจนเธอแทบละลายกลายเป็นขี้ผึง หญิงสาวได้แต่นึกเจ็บใจพลางเม้มปากแน่นที่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ ด้วยรูปร่างและพละกำลังของเขาทำให้เธอสู้อะไรเขาไม่ได้เลยสักนิด
“ยังไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะตอบคำถามผมก่อน”
“อย่ามาสั่งฉันนะ ฉันไม่ได้เป็นทาสหรือลูกหนี้ที่จะต้องทำตามคุณทุกอย่าง”วนัสสุดาเริ่มแผลงฤทธิ์ ทริสตัน คิวส์คิดแบบนั้น
“ผมสั่งให้คุณตอบ”
แต่มหาเศรษฐีหนุ่มยังไม่ทันได้คำตอบจากเจ้าของไร่โทมัสสัน ก็มีเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจนใกล้แล้วมีเสียงกู่เรียกมาให้ได้ยิน
“เจ้านาย เจ้านาย”
“ฉันอยู่นี่ แต่ไม่ต้องเข้ามา”คนเป็นนายร้องสั่ง กำลังจะถอดเสื้อแจ๊กเก็ตหนังออกมาคลุมไหล่ให้หญิงสาว เขาก็รู้สึกถึงแรงตบจากฝ่ามือน้อยๆของวนัสสุดาที่ฟาดมาอย่างแรงจนดัง
เผียะ!
เจ็บนั้นไม่เท่าไร แต่รู้สึกว่ามันเสียหน้าอย่างแรง จนต้องรั้งข้อมือวนัสสุดาเอาไว้แน่น
“จะลองดีกันใช่ไหม”
“คุณมันเลว ดีแต่รังแกผู้หญิง แต่พอโดนผู้หญิงทำให้บ้าง กลับไม่พอใจ มีน้ำใจลูกผู้ชายหน่อยสิ”
ทริสตันขบกรามจนเป็นสัน ดวงตาสีน้ำเงินอมเทาวาวโรจน์ แต่ก็ยอมสงบลงเมื่อเห็นสภาพเปียกปอนของวนัสสุดาที่เสื้อสีขาวแนบชิดลำตัวจนเห็นทรวงอกสล้างมีบราตัวเล็กอุ้มปทุมถันคู่งามเอาไว้ ส่วนใบหน้านั้นบึ้งตึง ดวงตาสีดำดูโกรธเกรี้ยวแต่ก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำใส มือหนาจึงปล่อยข้อมือเรียวบางให้เป็นอิสระ
“เอาเป็นว่าเราหายกัน แต่ก่อนจะออกไปจากตรงนี้ ช่วยเอาเสื้อผมใส่ไว้ก่อน”
“ไม่จำเป็น ฉันไม่ต้องการน้ำใจจากคุณ”มือเรียวบางกระชากเสื้อเหวี่ยงคืนอย่างไม่ใส่ใจ
“แต่ผมสั่งให้ใส่ก็ต้องใส่”มือหนารั้งร่างเพรียวระหงให้หันกลับมาหาอีกครั้ง ถลึงตาสั่งให้ทำตาม เขาขบกรามจนเป็นสันด้วยความหงุดหงิด ไม่นึกเลยว่าการมาดูงานขุดเจาะสำรวจหาน้ำมันจะพาเขามาถึงตรงนี้ นั่นก็คือการเจรจาต่อรองซื้อขายที่ดินที่เผ็ดร้อนและเย็นเยียบ แต่มันก็แฝงไว้ด้วยความซาบซ่านละมุนละไมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันทำให้เขารู้สึกมีแรงผลักดันอยู่ข้างในจนนึกอยากเอาชนะหญิงสาวจอมอวดดีคนนี้
“ผมให้คุณเลือกนะวีนัส จะยอมใส่เสื้อตัวนี้ หรือว่าจะโดนผมถอดจนไม่เหลืออะไร”
แทนคำตอบ มือเรียวบางกระชากเสื้อหนังไปสวมใส่ด้วยอาการกระแทกกระทั้น แต่ก็เรียกรอยยิ้มพอใจตรงมุมปากและในดวงตาได้อย่างชัดเจน บอกตัวเองว่าศึกเจรจาซื้อที่ดินของหญิงสาวคงยืดเยื้อ เพราะเจ้าของทั้งอวดดี ทั้งแสนพยศขนาดนี้ คงไม่ยอมให้เขาเข้าครอบครองอย่างง่ายดาย แต่ความคิดของเขาตอนนี้ กลับไม่อยากได้แค่ที่ดินเสียแล้วซิ!
KKK