นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...

คืนทมิฬ - ตอนที่ 4 ร้อนตัว โดย นิวไม่จิ๋ว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,ดาร์ค,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

คืนทมิฬ

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-หญิง,ดาร์ค,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

คืนทมิฬ โดย นิวไม่จิ๋ว @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...

ผู้แต่ง

นิวไม่จิ๋ว

เรื่องย่อ

หลังจาก 'นิว' อกหักกับแฟนเก่าโสเภณีจึงได้พบกับรักใหม่นาม 'ฮีซุย' หญิงสาวที่รอคอยมาแสนเนิ่นนานจากคำแนะนำของ 'วิน' เพื่อมาเยียวยาจิตใจ

โดยไม่รู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของแผนการร้ายในครั้งนี้

สารบัญ

คืนทมิฬ-ตอนที่ 1 One More Night,คืนทมิฬ-ตอนที่ 2 หญิงสาวผู้มากับฝน,คืนทมิฬ-ตอนที่ 3 ทั้งวัน…ทั้งคืน,คืนทมิฬ-ตอนที่ 4 ร้อนตัว,คืนทมิฬ-ตอนที่ 5 ดวงใจกลายเป็นก้อนหิน,คืนทมิฬ-ตอนที่ 6 การมาถึงของขงเบ้ง,คืนทมิฬ-ตอนที่ 7 นางฟ้า,คืนทมิฬ-ตอนที่ 8 ทางสะดวก,คืนทมิฬ-ตอนที่ 9 ระบายมันออกมา,คืนทมิฬ-ตอนที่ 10 Netoru (NTR),คืนทมิฬ-ตอนที่ 11 คำสารภาพจากเหยื่อ,คืนทมิฬ-ตอนที่ 12 พิโรธ,คืนทมิฬ-ตอนที่ 13 เพื่อเธอ...แค่นี้เราทำได้,คืนทมิฬ-ตอนที่ 14 ความเงียบที่ดังสนั่น,คืนทมิฬ-ตอนที่ 15 หูเบา,คืนทมิฬ-ตอนที่ 16 สวิงกิ้งอย่างบ้าคลั่ง,คืนทมิฬ-ตอนที่ 17 ดวงตาเห็นธรรม,คืนทมิฬ-ตอนที่ 18 หนี,คืนทมิฬ-ตอนที่ 19 เส้นทางยังอีกยาวไกล,คืนทมิฬ-ตอนพิเศษที่ 1 สิ่งที่ต้องสะสาง,คืนทมิฬ-ตอนพิเศษที่ 2 หลังจากนั้น,คืนทมิฬ-ตอนพิเศษที่ 3 เมื่อชีวิตต้องเดินต่อไป

เนื้อหา

ตอนที่ 4 ร้อนตัว

อาจารย์โต๋งได้เรียกผมไปคุยเรื่องที่อยู่ดี ๆ ผมก็หายหน้าหายตาไปสามสี่วันโดยที่ไม่ได้บอก ซึ่งก้านแก้วบอกเขาแค่วันเดียว หลังจากนั้นก็ไม่มีใครสามารถติดต่อผมได้แม้แต่คนเดียว

ก็แน่ล่ะ...การออกกำลังกายบนเตียงไม่มีเวลาแตะมือถือหรอก

"ผมเห็นว่าคุณยังเป็นลูกศิษย์ของผมอยู่เลยจะยังไม่เช็กขาดอะไร แต่ถ้าคุณขาดวิชาผมหรือวิชาของอาจารย์ท่านอื่น ผมมีสิทธิ์ที่จะให้คุณพักการเรียนทั้งเทอมนี้ไปเลย" อาจารย์โต๋งพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด ซึ่งแสดงว่าเขาเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

เขาเป็นผู้ชายร่างท้วม หน้าตาดูใจดี แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนสีดำ เวลาเดินไปไหนมาไหนชอบสะพายกระเป๋าเป้และชอบเล่นโปเกมอนโกตลอดการเดินไปกินข้าวหรือเดินไปยังห้องเรียนที่ตัวเองต้องสอน แม้กระทั่งเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเองในห้องพักครู

"เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดใช่ไหม?" เขาถามจี้

"ครับ เข้าใจครับ..." ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่อิดโรยเพราะเมื่อคืนบีแทบไม่ยอมให้ผมนอนเลยแม้แต่วินาทีเดียว

และดูเหมือนว่าอาจารย์แกน่าจะดูออก

"คุณดูเหมือนไม่ได้นอนเลยนะ เมื่อคืนคุณไปไหนมา?" คำถามที่ยิงมาจากอีกฝ่ายทำให้ผมชะงักไปในทันที ก้อนแห่งความอึดอัดจุกขึ้นมาที่ลำคอจนไม่อาจจะเอ่ยอะไรออกได้มากกว่านี้

"ผมดูหนังดึกไปหน่อยครับ" ผมตอบ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้อาจารย์โต๋งแปลกใจสักเท่าไหร่

"แล้วคุณดูหนังเรื่องอะไร?"

"....Requiem for the dream ครับ..." ผมตอบ นั่นทำให้อาจารย์เชิดหน้าขึ้นพร้อมกับหรี่ดวงตาที่จับจ้องมาทางผมราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ลูกศิษย์ของตัวเองพูด

"ผมสั่งการบ้านนักเรียนให้ดูหนังสือ Mulholland Drive ของผู้กำกับ David Lynch แล้วเขียนรายงานความยาวห้ากระดาษเอสี่มาส่งให้ผมอาทิตย์หน้า ซึ่งคุณจะต้องไปดูเรื่อง Wide At Heart มาส่งผมด้วย และมาส่งผมในวันเดียวกันเป็นการลงโทษ" เขาสั่งงานผม "คุณห้ามให้ใครช่วยเด็ดขาด ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถและเวลามากพอที่จะดูแล้วเขียนให้เสร็จภายในสองสามวันได้ เพราะคุณเขียนหนังสือเก่ง หรือจะให้ผมสั่งการบ้านให้ไปคัดลอกบทหนังของทั้งสองเรื่องนี้มาส่งผมด้วยเลยดีไหม?"

"ถ้าอาจารย์สั่งผมแล้ว ผมจะไปหาบทหนังพวกนั้นมาจากไหนล่ะครับ?" ผมถามอย่างร้อนรน เพราะถ้าเขาสั่งจริง ๆ เวลาที่ผมจะมีให้กับบีก็ลดน้อยลงไปด้วยน่ะสิ...

แต่ก็นะ...ก็ต้องทำตามน้ำไปก่อน

 

...........................

 

หลังจากที่ถูกอาจารย์โต๋งชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย มือถือในกระเป๋ากางเกงก็สั่นเป็นเจ้าเข้า ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่าบีเป็นคนโทรมา เมื่อผมเปิดหน้าจอมือถือขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็น 'ปลายฟ้า' ที่โทรเข้ามาหาตั้งเป็นสิบ ๆ สายพร้อมกับข้อความที่ผมไม่ได้เปิดอ่านกว่าสิบข้อความ

'ช่วงนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า...?"

ผมเลือกที่จะเมินข้อความของเธอก่อนจะออกไปจากห้องพักครู เมื่อเปิดประตูออกไปก็พบกับปลายฟ้าที่ยืนหน้าเศร้าอยู่ตรงหน้า สีหน้าของหญิงสาวร่างเล็กบาง ผิวขาว ผมที่ยาวถึงแผ่นหลังถูกมัดรวบเป็นหางม้า ใบหน้าที่ผ่องใสตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ เพื่อไม่ให้ขอบตาที่ค่อย ๆ คล้ำลงจากการไม่ได้หลับไม่ได้นอนแสดงออกต่อหน้านักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัย...ส่วนที่เป็นจุดสนใจที่สุดก็คงเป็นริมฝีปากอันอวบอิ่มทาลิปมันเพื่อให้ดูมีความเป็นประกายเบา ๆ ของเธอ

วันนี้เธอดูสวยเป็นพิเศษเลยแฮะ

 

"ไม่ได้เข้าเรียนตั้งหลายวัน เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?" หญิงสาวถาม

"ก็...ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ" ผมยังคงโกหกต่อไปเรื่อย ๆ โดยเฉพาะอีกฝ่ายที่เป็นแค่คนคุย แต่กลับกำลังจะขอเป็นแฟนในไม่ช้า...ถ้าบีไม่เข้ามาในคืนก่อน ผมคงจะขอปลายฟ้าเป็นแฟนแล้วแท้ ๆ

"แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?" เธอยื่นมือเข้ามาจะแตะที่หน้าผากผม จู่ ๆ มือของผมก็ปัดมือของอีกฝ่ายออกจนปลายฟ้ามองผมด้วยสายตาที่ตกใจและรู้สึกงงงวยในเวลาเดียวกัน "ทำไมล่ะ?"

"เรา...อย่าได้มาเจอกันอีกเลย...ขอร้อง..." จากนั้นผมก็เดินออกไป

ใช่...ตอนนี้ผมไม่โสดอีกต่อไป...ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว...ถ้าจะให้ไปคบซ้อนก็คงจะไม่ไหว แถมบีและปลายฟ้าคงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างแน่นอน...ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างล่ะนะ

"เดี๋ยวก่อนนะนิว มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...!!" ปลายฟ้าพุ่งเข้ามาขวางทางผม กระโปรงนักศึกษาที่ยาวไปจนถึงข้อเท้าแทบจะทำให้เธอล้ม ผมพุ่งเข้าไปรับเธอไว้ทันทำให้กระเป๋าถือใบหรูตกกระแทกพื้น ของในนั้นกระจัดกระจายไปทั่ว โชคดีที่ไม่มีใครเดินไปเดินมาอยู่แถวห้องพักครู เลยไม่จำเป็นต้องระแวงเผื่อใครจะมาขโมย

"เป็นอะไรมั้ย?" ผมถามด้วยความเป็นห่วง

คราวนี้ปลายฟ้าเริ่มหัวเสียทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เธอกัดริมฝีปากจนลิปมันหลุด ร่างกายสั่นเทิ้มไปด้วยโทสะที่พุ่งสูง ดวงตาที่แฝงความโกรธและความผิดหวังจับจ้องมายังผม

"เลิกกันไปเลยก็ได้...มีคนใหม่แล้วล่ะสิ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

คำพูดเพียงประโยคเดียวทำให้ผมแทบเป็นบ้า...

"มะ...ไม่ใช่นะ!" ผมเริ่มร้อนตัว "คะ...คือ...มัน...คือ.."

 

ให้ตายสิ คิดคำพูดไม่ออกเลย...

 

ปลายฟ้าลุกพรวดก่อนจะเข้าไปเก็บของของตัวเองใส่ในกระเป๋า ผมจะพุ่งเข้าไปช่วยเก็บก็ถูกกระชากของออกจากมือ แล้วก็โดนฝ่ามือของเธอฟาดเข้าที่ใบหน้าจัง ๆ ด้วยพละกำลังของเธอทำให้ผมแทบกระเด็น

"ฉันคิดมาตลอดว่านิวเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ซะอีก โชคดีที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริง ๆ ไม่งั้นฉันก็คงจะเจ็บหนักไปกว่านี้แน่" ปลายฟ้าถลึงตาใส่ "จะไปตายที่ไหนก็ไป แล้วที่เธอไม่มาเรียนก็เพราะว่าไปนอนกกอยู่กับ 'อีนั่น' ใช่ไหมล่ะ!?"

ผมไม่มีอะไรจะพูด...ทำได้เพียงแค่ยอมรับความจริงที่แสนโหดร้าย

"ใช่...เรามีคนอื่น" ผมยอมรับพร้อมกับนั่งคุกเข่า

"สวะ" เธอพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินออกไปจากชีวิตของผม...ชั่วนิรันดร

 

............................

 

ผมเก็บความหงุดหงิดเอาไว้ในใจที่จู่ ๆ ปลายฟ้ามาบอกเลิกแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้คบเป็นแฟนเลย แม้แต่จูบก็ยังยาก แต่บีนี่สิถึงจะเรียกว่าเป็นเทพธิดาของจริง ไม่ว่าเวลาไหนที่ผมเงี่ยน เธอก็พร้อมจะเป็นตุ๊กตายางให้ผมกระทุ้งอยู่ตลอดเวลา

กลับไปเย็นนี้จะซอยให้ยับเลยคอยดู

ผมกลับถึงคอนโดก่อนห้าโมงเย็น ความปรารถนาที่จะได้ร่วมรักกับแฟนสาวสุมอยู่เต็มอกเพื่อรอนาทีที่จะได้ปลดปล่อย ประตูห้องอยู่ไม่ไกลแล้ว!!

 

ใกล้ถึงแล้ว!

ใกล้ถึงแล้ว!!

ใกล้ถึงแล้ว!!

.

.

.

.

ถึงแล้ว!!

ผมเปิดประตูห้องด้วยคีย์การ์ด สิ่งที่เห็นเป็นสิ่งแรกไม่ใช่แฟนสาวที่นั่งเล่นมือถือเพื่อรอเวลาที่แฟนหนุ่มกลับมา แต่กำลังนั่งจูบปากกับผู้ชายร่างสูงเสื้อเชิ้ตสีดำอย่างดูดดื่ม

__________________________________________________

To Be Continue Ep.5