นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...
รัก,ชาย-หญิง,ดาร์ค,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คืนทมิฬ
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...
หลังจาก 'นิว' อกหักกับแฟนเก่าโสเภณีจึงได้พบกับรักใหม่นาม 'ฮีซุย' หญิงสาวที่รอคอยมาแสนเนิ่นนานจากคำแนะนำของ 'วิน' เพื่อมาเยียวยาจิตใจ
โดยไม่รู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของแผนการร้ายในครั้งนี้
เสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน พลรู้ได้ทันทีว่าเป็น 'วิน' เพื่อนรักของเขาที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ดูทรงว่าน่าจะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วอย่างแน่นอน การที่ได้เจอคนใหม่ ๆ หรือคนแปลกหน้าสำหรับตอนนี้นับว่าไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่สำหรับผมเมื่อเทียบเท่าสมัยที่อยู่ปีหนึ่ง ยามที่ชายหนุ่มร่างสูง สวมแว่นกรอบสี่เหลี่ยมหนาเตอะ ตัดผมสกินเฮด ร่างกายผอมบางพอ ๆ กับพล สีผิวสว่างกว่าพล สวมเสื้อยืดสีน้ำเงิน กางเกงยีนหัวเข่าขาดสีดำ ท่าทางการเดินไม่ต่างอะไรกับจิ๊กโก๋ แต่ดูจากทรงแล้วเขาพยายามจะเดินให้ปกติที่สุด
ซึ่งในตอนนั้นผมและก้านแก้วดูออกว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไง
แต่....
"พี่ชื่อวิน" เขาพูดเสียงดังฟังชัดก่อนจะยื่นมือมาหานอต "ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน"
นอตจับมือเช็กแฮนด์กับเขาด้วยแววตาที่เป็นประกายกว่าทุกครั้ง ราวกับว่าเขาเป็นพระเจ้ามาโปรดยังไงยังงั้น
"พี่ยังไม่ค่อยชินกับงานโปรดักชั่นเท่าไหร่ แต่ก็เคยร่วมงานกับพลอยู่ครั้งสองครั้ง พี่เลยพอมีประสบการณ์อยู่บ้าง แต่คราวนี้พี่ต้องให้นอตช่วยถ่ายทอดในเรื่องของประสบการณ์และความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ที"
"ไม่มีปัญหาเลยครับ ผมยินดี" เสียงของชายหนุ่มดูดีใจอย่างเห็นได้ชัด
"ดีมาก ๆ เลย ว่าแต่มาคุยเรื่องค่าจ้างกันดีกว่า" ชายหนุ่มร่างสูงมองไปที่นอตด้วยสายตาอันเฉียบคมหลังเลนส์แว่น ก่อนจะถือวิสาสะเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วเอนหลังแหกขากว้างราวกับว่าที่นี่คือบ้านของเขาเอง
"แต่ก่อนที่จะตกลงกันเรื่องค่าแรงของพี่ พี่มีเงื่อนไขอยู่ไม่กี่ข้อ ก็คือพวกเราควรจะอยู่กันในฐานะครอบครัว ไม่ใช่ทีมงาน" วินเอ่ยด้วยท่าทีที่วางก้ามใหญ่โตเพื่อให้ตัวเองดูยิ่งใหญ่กว่าพวกเรารวมกัน "แล้วเวลาเราทำงาน เราต้องแบ่งงานกันให้ถูก หรือที่เรียกว่า..."
"Put the right man into the right job" พลพูดต่อ
'มอบงานแก่ผู้ที่เหมาะสมกับมัน'
"ในส่วนของเงินเดือน" ชายหนุ่มเชิดหน้าขึ้นพร้อมมองไปยังนอตด้วยสายตาที่ว่างเปล่า...ว่างเปล่าในที่นี้คือไม่สามารถอ่านใจผู้ชายคนนี้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ "พี่ไม่เอาเงินเดือน แต่แค่เลี้ยงข้าวพี่สามมื้อก็เพียงพอแล้ว วันนึงพี่กินไม่มากและไม่ยาก แค่ข้าวผัดกะเพราจานละสี่สิบห้าบาท น้ำขวดเดียวเท่านั้น"
ทุกคนเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
.
.
.
.
.
.
แต่แล้ว
"ได้เลยครับพี่! ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวถ้าพี่ขายงานให้ผมได้ พี่ก็จะได้โบนัสด้วย ยิ่งพี่ขายได้พี่ก็จะยิ่งได้โบนัสเพิ่มไปอีกครับ" วินแสยะยิ้มในเงามืด ก่อนจะลุกขึ้นตรงเข้ามาหานอตแล้ววางมือลงบนไหล่ สายตาแวบหนึ่งของเขาดูสมเพชอีกฝ่ายเหลือเกิน แต่ทันใดนั้นแววตาของเขาก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน
"โบนัสน่ะพี่ไม่ต้องการหรอก พี่มีโรงเหล็กอยู่ที่บ้านแฟนพี่แล้ว แค่ข้าวน้ำสามมื้อทุก ๆ วันก็พอแล้ว เงินที่เหลือเอาไปพัฒนาองค์กรของ 'เรา' แบบนี้พี่มองว่าดีกว่า" วาทศิลป์ของวินนั้นคมคาย ทำให้ได้ใจนอตเพียงไม่กี่นาที
"งั้นก็ตกลงตามนี้ครับ"
...............................
หลังจากวันนั้นวินได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ในตอนกลางวันและกลับบ้านในตอนกลางคืน พร้อมกับพลซึ่งมีห้องนอนอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ผม นอตและก้านแก้วนั้นไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน สิ่งที่ผมและก้านแก้วสัมผัสได้ในตอนนี้ก็คือกลิ่นตุ ๆ ที่ลอยอยู่ภายในตัวบ้าน แม้ว่าจะไม่รู้ที่มา แต่ก็รู้ว่ามี เราสื่อสารกันผ่านสายตาเวลาที่วินเข้ามานั่ง ๆ นอน ๆ ในบ้าน ซึ่ง...เขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งนอน เล่นเกมในมือถือ
นั่นไม่ใช่ความผิดของเขาที่ไม่ได้ทำงาน แต่ในทางกลับกันที่นอตได้ลั่นวาจาไว้ว่าจะเลี้ยงข้าวโปรดิวเซอร์คนนี้สามมื้อทุกวัน แม้เขาจะบอกว่าเขาจะกินแค่ข้าวกะเพราหมูสับราคาจานละสี่สิบห้าบาทเป็นเวลาสามมื้อต่อวัน รวมน้ำขวดละสิบบาท โดยปกติจะต้องจ่ายมื้อละห้าสิบห้า แต่ในความเป็นจริงนั้น อนิจจา สุดท้ายนอตต้องออกเงินค่ากินให้เกือบร้อยต่อมื้อเลยทีเดียว
แต่ถ้าแลกกับได้ 'ขงเบ้ง' มาไว้กับตัวแล้วจะเสียเท่าไหร่ย่อมยอม!!
'หากเทียบเป็นสามก๊ก นอตคือเล่าปี่ ผู้นำของก๊ก ก้านแก้วคือนางกำฮูหยิน เมียหลวงของผู้นำ ผมเป็นจูล่ง ขุนพลที่กล้าหาญ พลคือกวนอู ขุนพลสุดแกร่งและวินเป็นดั่งขงเบ้ง นักวางแผนอันชาญฉลาด' นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มได้นิยามพวกเรา ซึ่งถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยทีเดียว ดูก้านแก้วจะไม่ชอบใจเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ซึ่งผมดูออก
"เป็นอะไรหรือเปล่าวะ?" ผมถามในขณะที่ช่วยก้านแก้วหั่นผักหั่นหมูอยู่ในห้องครัว เพราะวันนี้เธออยากจะทำอาหารสักเมนู แต่ในความเป็นจริงเธออยากหาพื้นที่คุยกับผมเป็นการส่วนตัว
เธอยังไม่ตอบในขณะที่ตัวเองกำลังล้างผักล้างเนื้อที่ไปซื้อมา
"มึงว่าพี่วินเขาดูแปลก ๆ หรือเปล่าวะ?" เธอถามขึ้นด้วยเสียงเบาก่อนจะเหล่สายตามา ผมอ่านสายตาของเธอออก 'เธอไม่ไว้ใจขงเบ้งคนนี้!'
"ก็รู้สึกแปล...."
"ว่าไงน้องชาย อู้หู้ว! วันนี้ไม่ได้ออกไปกินข้าวนอกหรอกเหรอ?" วินถือวิสาสะเข้ามาโอบไหล่เราสองคนพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงใส ๆ แต่รังสีอำมหิตสีดำที่แผ่ออกมามันทำให้ผมและก้านแก้วสะดุ้งไปตาม ๆ กันเลยทีเดียว ผมพยายามควบคุมลมหายใจไม่ให้หายใจออกแรงเกินไป "อ้าว...วันนี้จะทำอะไรกินเนี่ย....ทำไมไม่ตอบกันล่ะ พี่เป็นโปรดิวเซอร์เชียวนะ"
"พอดีจะทำต้มจืดกันน่ะค่ะ" ก้านแก้วไหวพริบดีกว่าจึงตอบด้วยน้ำเสียงปกติพร้อมกับปั้นยิ้มออกไปให้เนียนที่สุด
"ดีเลย ๆ พี่ก็ชอบกินต้มจืด แต่ถ้าทำกะเพราหมูสับให้พี่กินหน่อยสิ" ชายหนุ่มร้องขอ "ทำไม่เป็นเหรอ?"
"เออ...คือ..." ก้านแก้วถูกจนมุมแล้วเพราะนางไม่เคยทำกะเพรามาก่อน
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับแก้ว" เขาถือวิสาสะเรียกก้านแก้วว่าแก้วราวกับตัวเองสนิทกับหญิงสาวมากถึงขั้นเรียกชื่อเล่นกันห้วน ๆ กันแล้ว ทั้ง ๆ ที่เธอไม่คิดที่จะสนิทด้วยเลยสักนิด "เดี๋ยวพี่หาสูตรกะเพราที่พี่ชอบส่งให้ก็แล้วกันนะ แล้วก็นิว! เดี๋ยวพี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
"ครับ?" ผมตอบรับ
"เรื่องทำอาหารปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแก้วทำไปก่อน พี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" เขาโอบไหล่ผมแล้วค่อย ๆ ดันผมออกมาจากห้องครัว ซึ่งก้านแก้วก็มองตามหลังมาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
"มีอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมถาม
"พี่ได้ข่าวว่านิวอยากมีแฟนใช่มะ?" ชายหนุ่มร่างสูงพูดเข้าประเด็นในทันที "นอตเล่าให้พี่ฟังว่านิวไปคบกับกะหรี่แล้วโดนทิ้งงั้นเหรอ? มึงนี่โคตรสุดเลยว่ะ"
"ครับ" ผมตอบแค่นั้น ร่างกายเกร็งไปหมด
"พี่มีเมียแล้ว พลก็มีแฟนอยู่คนนึง"
หา...!?
"แล้วนอตมันก็มีแก้ว แล้วมึงนี่คือแกะดำเลยนะเว่ย" วินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ พลวางมือถือแล้วเดินเข้ามาโอบไหล่ผมพร้อมทำทุกอย่างเหมือนวินทุกอย่าง
"จำไม่ได้เหรอที่นายเล่าให้ฟังตอนนั้นพร้อมร้องไห้ด้วยน่ะ รู้สึกว่าจะชื่อบีใช่ไหม? ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่เป็นไร" พลพูดกรอกหู ซึ่งทำให้ภาพวันวานเมื่อเดือนที่แล้วย้อนกลับมาในทันที ผมนั่งดื่มเบียร์กับนอต ก้านแก้ว และพลที่บ้าน อยู่ดี ๆ ผมก็คิดถึงบีแล้วร้องไห้ฟูมฟายออกมาราวกับเด็กทารกที่เพิ่งสูญเสียของเล่นสุดหวงไป
"เดี๋ยวพี่จะแนะนำผู้หญิงคนนึงให้นิวเอง" ชายหนุ่มเข้ามากอดคอแล้วแสยะยิ้ม "รับรองได้เลยว่านิวจะต้องชอบอย่างแน่นอน
_________________________________________________
To Be Continue Ep.7