นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...
รัก,ชาย-หญิง,ดาร์ค,ไทย,สะท้อนปัญหาสังคม,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คืนทมิฬ
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากเหตุการณ์จริงของผู้เขียน ความโชคร้ายของผมก็คือการที่ได้เป็นแฟนคุณ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่แยแสคุณอีกเลย...
หลังจาก 'นิว' อกหักกับแฟนเก่าโสเภณีจึงได้พบกับรักใหม่นาม 'ฮีซุย' หญิงสาวที่รอคอยมาแสนเนิ่นนานจากคำแนะนำของ 'วิน' เพื่อมาเยียวยาจิตใจ
โดยไม่รู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของแผนการร้ายในครั้งนี้
'เมื่อรักเก่า ๆ ที่พังไม่เป็นท่าผ่านไป รักครั้งใหม่ก็เข้ามา...ไม่สิ...ผมต่างหากที่พุ่งเข้าหามันทันที!'
ผมเดินไปตามทางเดินไปยังตึกคณะภาษาจีน เพื่อไปหาคนคนหนึ่งที่เคยเข้ามาสารภาพรักกับผมแล้วก็ถูกปัดตกไปอย่างดื้อ ๆ ชื่อของเธอยังคงถูกจดจำไว้ในสมองของผมเรื่อยมา
'เอ็มม่า'
ไม่รู้หรอกว่าเธออยู่ที่ไหน ผมเพียงเดินไปตามระเบียงทางเดิน สอดส่องหาหญิงสาวว่าที่เจ้าของหัวใจ...ให้ตายสิ ไม่ต่างจากกำลังหาเจ้าของรองเท้าแก้วเลยแฮะ
"ใช่พี่นิวหรือเปล่าคะ?" เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้ผมชะงักไป เพราะโดยปกติแล้วผมไม่ได้มีชื่อเสียงในคณะนี้อยู่แล้ว จึงเป็นเรื่องแปลกอย่างมากที่จะมีคนทักชื่อหากไม่ใช่คนที่รู้จักกับเอ็มม่า
ผมหันหลังกลับไปปรากฏว่าเป็นนักศึกษาสาวคนหนึ่งหน้าตาหมวย ๆ ตามเชื้อสายจีน ร่างบางและตัวเล็กพอ ๆ กับเอ็มม่า ทารองพื้นหนาแต่เกลี่ยให้ดูเนียนตา ดัดฟัน ผมสีทองดัดลอนอย่างประณีต ในมือถือตำราเรียนพร้อมสะพายกระเป๋าใบหรู
"น้องรู้จักเอ็มม่าใช่ไหมครับ?" ผมถามเข้าประเด็นทันที
"วันนี้เอ็มม่าไม่สบายนะคะ" เธอพูด
"อ้าว...แล้วเขาเป็นอะไรมากไหมครับ?"
"ก็ไม่รู้สิ คาบแรกก็ไม่ได้เข้าเรียน.... น่าจะนอนซมอยู่ที่หอนั่นแหละ" เธอยักไหล่
"แล้ว...น้องกับเอ็มม่าเป็นเพื่อนกันเหรอครับ?"
"ใช่ค่ะพี่นิว เป็นเพื่อนที่เลวมากเลยค่ะ" เสียงของเอ็มม่าดังมาจากด้านหลัง เมื่อหันไปหาเจ้าของเสียงซึ่งเป็นหญิงสาวที่ตัวเองไฝ่ฝันอยากจะเจอ
แต่เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้น้องผู้หญิงผมทองคนนี้บอกว่า...? อ๋อ...พอเข้าใจละ
โดนแกงนี่เอง...
เธอยืนกอดอกทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ
"มีอะไรหรือเปล่าคะพี่นิว?" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเอ็มม่า ดวงตาสีดำขลับอันเป็นประกายจับจ้องมาที่ผมทำให้หัวใจมันเต้นแรงขึ้นทุกที
.
.
.
.
.
.
ฉิบหายแล้วสิ...ทำไงต่อไปดีวะ...?
เอาวะ!!
ผมตัดสินใจลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นและชันเข่าขึ้นมาหนึ่งข้าง ในจังหวะนั้น นักศึกษาที่อยู่รอบ ๆ ต่างกรี๊ดกร๊าดด้วยความฟินนาเล่อยู่ตรงนั้น น่าแปลกใจที่ผมไม่ได้ยินเสียงพวกเขาเหล่านั้นเลย ทางเอ็มม่าเบิกตาโตเมื่อได้เห็นผมทำอะไรแบบนี้ ในใจลึก ๆ เธอรู้อยู่แล้วว่ากำลังจะโดนอะไร
"เอ็มม่าครับ...เป็นแฟนกับพี่นะ..."
เธอพูดอะไรไม่ออก...
"พี่นิวคะ...หนูขอไปคุยกับพี่เป็นการส่วนตัวหน่อยสิคะ" สีหน้าของเธอดูจริงจังและอึดอัดก่อนจะคว้าข้อมือผมไปยังมุมหนึ่งของตึกเรียนซึ่งเป็นมุมที่นักศึกษาแอบมานัวเนียกับแฟนโดยที่ไม่สามารถถูกใครจับได้ สาเหตุที่เอ็มม่ารู้จักสถานที่แห่งนี้ได้ก็เพราะ 'แฟนเก่า' ของเธอก็พาเธอมานัวเนียที่นี่เช่นกัน!
"คือพี่...."
"อย่าเพิ่งพูดอะไรค่ะ" เธอยกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามปาม "พี่มาช้าไปนะคะ"
"หา...? พี่มาช้าไปงั้นเหรอ?" ผมทวนคำของหญิงสาว "มันก็จริงเนาะ พี่จะน่าตัดสินใจเสียตั้งแต่วันนั้นแล้ว..."
"แล้วแฟนของเอ็มม่าตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ...?" ผมยิงคำถามออกไป
"หนูเพิ่งเลิกกับเขามาค่ะ" เธอกอดอก "แม่งไปมีคนอื่นทั้ง ๆ ที่กำลังจะครบรอบ 1 เดือน เป็นคนที่คบและเลิกไวที่สุดเลยแหละ...เพราะแค่หนูไม่ยอมเอากับมันเนี่ยนะ!?"
น้ำตาหยดเล็ก ๆ ค่อย ๆ เอ่อขึ้นที่ดวงตาคู่สวยของเธอ ผมค่อย ๆ บรรจงปาดน้ำตาด้วยนิ้วมือของผมก่อนจะดึงเข้ามากอด
"ไม่เป็นไรนะ พี่เข้าใจว่าการที่คนรักของเราไป มันน่าโศกเศร้ามากมานขนาดไหน" ในจังหวะนั้นเอ็มม่าก็ปล่อยโฮออกมา เล็บของเธอจิกเข้าไปที่แผ่นหลังของผม แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บแค่ไหนก็ตาม ตราบใดที่เธอยังเจ็บปวดหัวใจอยู่แบบนี้ ผมก็พร้อมให้เธอระบายมันออกมาผ่านผม เผื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น เธอกอดรัดแน่นผมมากขึ้น ผมก็ยอมให้เธอกอดอยู่แบบนั้นจนกว่าเธอจะพอใจ ผมไม่สนหรอกว่าคาบหน้าจะมีเรียนต่อ เพราะผมสามารถโดดคาบไหนก็ได้เป็นปกติอยู่แล้ว
"พี่ต้องไปเรียนหรือเปล่าคะเนี่ย?" เธอสะอื้น "น้ำตาหนูเปื้อนเสื้อพี่เป็นดวงหมดเลย..."
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่มีเรียนแล้วล่ะ" ผมโกหก...จริง ๆ ผมมีเรียนอีกทีในอีกสิบนาทีน่ะ
"อา....รู้สึกดีจังเลย..." เธอพูด "พี่นิวนี่เป็นคนอบอุ่นจังเลยนะคะ"
"พี่เป็นแบบนี้อยู่แล้วล่ะครับ" ผมตอบ "ว่าแต่...เรื่อง..."
"แต่งค่ะ" เธอพูดสวนขึ้น แม้ว่าจะเป็นคำสั้น ๆ ก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นไปทั้งร่างกาย
..........................................
หลังจากที่ผมจัดการกับพวกแก๊งสิบแปดมงกุฎไปเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ได้ออกจากบ้านเช่าของก้านแก้วมาเช่าหอพักอยู่คนเดียว แม้ว่านอตจะเคืองอยู่เนือง ๆ ว่าไม่มีใครช่วยจ่ายค่าเช่าบ้านนี้แล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับความจริงและให้ก้านแก้วช่วยออกค่าเช่าบ้าน ซึ่งเธอก็ไม่ได้ไม่ยินดีอะไรด้วย ทั้งสองรู้ดีว่าผมได้เจอกับความรักใหม่ ๆ ที่มีค่ามากกว่าฮีซุย ทุกวันนี้ผมเรื่องราวบ้า ๆ บอ ๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนั้น...ใช่แล้ว...หลังที่กำลังร้างอยู่นั่นแหละ พวกมันหนีไปหมดแล้ว จริง ๆ ผมกะจะฆ่าพวกมันเลยด้วยซ้ำ แต่แค่โดนมวยไทยของผมเข้าไปก็คงจะเข็ดหลาบไปอีกนาน
ในความเป็นจริงผมสามารถใช้กฎหมายเข้าจัดการเลยก็ได้ คุณก็รู้ว่าระบบราชการมันชักช้าอืดอาดขนาดไหน อีกทั้งผมไม่เชื่อใจในระบบการปกครองรวมไปถึงความยุติธรรมที่จะเกิดขึ้นในชั้นศาล ผมจึงเลือกที่จะใช้ 'ศาลเตี้ย' ในการจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยและไม่ให้พวกมันกลับมายุ่งกับผมหรือคนอื่น ๆ ได้อีก
หอใหม่ของผมเป็นหอพักที่ราคาถือว่าใช้ได้อยู่ เป็นห้องกว้าง แบ่งเป็นสองโซนระหว่างห้องนอนและห้องนั่งเล่นโดยมีห้องน้ำในตัว โต๊ะขนาดใหญ่สร้างจากไม้สักเคลือบแลกเกอร์อย่างดีและกว้างพอที่จะใช้วางคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะแบบสองหน้าจอของผมได้ และมีที่ว่างเหลือให้เป็นพื้นที่ของเอ็มม่า มีโซฟาขนาดพอดีตั้งอยู่หน้าทีวีขนาดห้าสิบนิ้ว ห้องนอนมีเตียงขนาดควีนไซซ์สำหรับนอนได้สองคน อีกทั้งยังมีประตูกระจกที่เปิดออกไปเป็นระเบียงสามารถตากผ้าหรือทำอาหารได้ กฎของหอพักนี้ไม่สามารถทำอาหารในที่ร่มได้ นั่นหมายความว่าผมสามารถทำได้ในที่โล่งแจ้งซึ่งก็คือระเบียงนี้ วิวที่มองออกไปนั้นสุดลูกหูลูกตาตามฉบับเมืองใหญ่ แม้ว่าจะมีฝุ่นควันบาง ๆ แต่ก็ทำให้สดชื่นมากกว่าอยู่ในบ้าน 'หลังนั้น' อยู่ดีอะนะ
เอ็มม่าเดินเข้ามากอดจากด้านหลังของผมและยิ้มให้อย่างมีความสุข หลังจากนี้ผมก็จะได้เริ่มต้นชีวิตมหาลัยปีสุดท้ายได้อย่างเต็มที่เสียที โดยมีคนรักของผมอยู่เคียงข้าง
"รักเอ็มม่านะ" ผมพูด
"รักพี่นิวนะคะ" จากนั้นริมฝีปากของเราค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาประกบกัน
อนาคตจะเป็นยังไงต่อไปผมก็ไม่ทราบ แต่ที่รู้ ๆ ก็คือ หลังจากที่ผมตื่นมาจากภวังค์ที่บริษัทมาร์เก็ตติ้งเซอร์วิส....
เอ็มม่า ก็ไม่ได้อยู่กับผมต่อไปแล้ว...
_________________________________________
To Be Continue Special Ep.3