เป็นเรื่องราวของอิมเด็กสาวที่ดันเกิดเรื่องราวบางอย่างจนได้ดวงตาที่เห็นอีกโลกหนึ่งนั่น!🗿 คือ " โลกวิญญาน " ตามตำนานที่เล่าขานกันมาต่อๆกันถึงวิญญานเฮี้ยนแต่ด้วยความเปิ่นและแก่นแก้วที่ตรงข้ามกันสิ่งที่คนอื่นมองเธอเรื่องราวจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ!? **เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่หัดเขียน** (หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมานะที่นี้)

02:59 พลิก รัก สลับโลก 👻 - ตอน 2 หนูคือใคร?! โดย เทียนขาว🕯️ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ไทย,ตลก,ดราม่า,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

02:59 พลิก รัก สลับโลก 👻

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

หญิง-หญิง,ไทย,ตลก,ดราม่า

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

02:59 พลิก รัก สลับโลก 👻 โดย เทียนขาว🕯️ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เป็นเรื่องราวของอิมเด็กสาวที่ดันเกิดเรื่องราวบางอย่างจนได้ดวงตาที่เห็นอีกโลกหนึ่งนั่น!🗿 คือ " โลกวิญญาน " ตามตำนานที่เล่าขานกันมาต่อๆกันถึงวิญญานเฮี้ยนแต่ด้วยความเปิ่นและแก่นแก้วที่ตรงข้ามกันสิ่งที่คนอื่นมองเธอเรื่องราวจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ!? **เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่หัดเขียน** (หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมานะที่นี้)

ผู้แต่ง

เทียนขาว🕯️

เรื่องย่อ


 อิม นักเรียนม.ปลายที่กำลังจะเรียนจบดันไปมีปัญหาด้วยเรื่องนี้เธอเกือบเอาตัวไม่รอดด้วยเหตุนี้ อิมจึงกลายเป็น คนเห็นวิญญาณแบบไม่ทันตั้งตัว!! ในตอนแรกเธอก็ไม่มีอะไรแปลกมากนักแต่นานวันเข้าเธอดันมีเหตุการณ์ให้ต้องไปช่วยปลดปล่อยวิญญาณดวงหนึ่งแบบว่าอิหยังนิ้!  

 อิม : " เรื่องนี้จะจบกี่โมงง!!"

??? : " เธอเห็นฉันด้วยหรอ~"

อิม : " เห็นเอ่ย! ไม่เห็นไรเลยน้า!!

เรื่องราวจะเป็นยังไงละเนี่ย อ่านต่อได้เลย🌝

สารบัญ

02:59 พลิก รัก สลับโลก 👻-ตอน 1 ชีวิตต้องซวยขนาดนั้นเลยรึ!!!,02:59 พลิก รัก สลับโลก 👻-ตอน 2 หนูคือใคร?!

เนื้อหา

ตอน 2 หนูคือใคร?!

      อิม ลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับแสงสีขาวๆอิมมองไปรอบๆเธอพบว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาลเธอเห็นผู้คนเต็มไปหมดหันไปทางไหนก็เห็นแต่เตียงคนไข้หมอพยาบาลมากมายอิมคิดในใจว่า " ไม่ไหวเลยยัยพวกนั้นมันสายรุมนี่เนอะโดนจนได้ " ยังไม่ทันคิดบ่นเสร็จก็มีเสียงนุ่มๆโทนเสียงต่ำดังขึ้น...     "คนไข้คะ"  ได้เวลาทานยาแล้วครับ อิมถามหมอด้วยความสงสัย "พยาบาลคะทานยาอะไรหรอคะ"       พยาบาล : " ก็ยานอนหลับไงคะ " พร้อมกับร้อยยิ้มสยองในตาเบิกกว้างปากยิ้นเห็นฟันทุกซี่สีขาวซีดหมอค่อยๆยิ้มฉีกเรื่อยๆพร้อมกับพูดต่อว่า............ "ก็..ยานอนหลับไงคะ..คนไข้ " อิมทำหน้านิ่งใส่หมอคิดในใจ " กูก็นอนหลับไปตะกี้นิ้ " แต่ด้วยความที่พยาบาลนะน่ารักอิมเลยยอมกินคิดว่ามันคงเป็นสิ่งที่พยาบาลต้องจดบันทึกของเราอะไรทำนองนั้น (เอาง่ายๆหม้อสาวแหละอิม)          อิมกำลังจะนำยาใส่ปากของเธอแต่แล้วอืมก็เหลือบไปเห็นว่าพยาบาลคนที่ให้ยาเธอกินไม่มีขาเพราะขาของพยาบาลคนนั้น....ดันมีแค่ข้อต่อถึงแค่หัวเข่าส่วนด่านล่างไม่มีเหมือนถูกตัดออกไปเหลือไว้แค่ผ้าพันแผลเก่าๆแต่สิ่งที่ทำให้อิมช๊อคคือ อิมค่อยเงยหน้ามามองหน้าคุณพยาบาลสาวสวยที่เคยหน้าหม้อไว้สรุป...จากพี่สาวสุดสวยกลายเป็นพยาบาลหน้าเยินปากแหว่งตาในลึกกลวงโบ๋แถมยิ้มหวานใส่อิมพร้อมพูดซ้ำๆว่า " ทานเลยค่ะ   ทานเลยค่ะ " อยู่อย่างนั้นจากนั้นอิมก็เริ่มสังเกตุผู้คนรอบๆเห็นแต่สิ่งไม่ปกติมีแต่สิ่งไม่คุ้นเคยแต่เอาเข้าจริงตอนที่เรากำลังเล่าอยู่อิมกำลังวิ่งอยู่ต่างหากก็ถ้าวิ่งไปโดยไม่ดูทางคงได้วิ่งเป็นวงกลมแหละยิ่งไม่ค่อยมีสติอยู่ #เด็กสาวอาการบาดเจ็บปางตายวิ่งหนีผี สถานะ กลัวผีจนลืมเจ็บแผล ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน อิม วิ่งหาบันไดหรือลิปที่จะทำให้เธอออกไปได้แต่สุดท้ายพอลิปเปิดเธอก็เห็นพยาบาลชายคนนึงมาพร้อมกับเตียงเข็นศพผ่านหน้าออกมาแต่เขาคนนั้นไม่ได้สนใจอิมเลยอิมเรียกด้วยเสียงเข้มว่า " พี่ พี่คะ พี่พยาบาล!!! " แต่พี่พยาบาลคนนั้นก็ไม่หันมาซักทีแถมเดินหายไปตรงทางเดินอิมคิดว่าเธอโดนแล้วชัวร์คิดว่าจะเอาไงต่อดีดันเหลือบไปเจอนาฬิกาแจ้งเตือนเวลา 03:59 น. พอสิ้นเสียงนั้นอืมก็สลบไปแบบโดนปิดชัดดาวทันที เหมือนมีใครบางคนควบคุมอยู่ สักพักอิมตื่นมาตอน 09:05 น. ที่เตียงเจ้าเก่าเจ้าเดิมแต่ตอนนี้มันต่างออกไปทุกอย่างในโรงพยาบาลดูสดใสพร้อมลุงศักกับพ่อแม่ที่มาเยี่ยม อิมกล่าวขึ้นด้วยความดีใจว่า " แม่! พ่อ! " พร้อมทั้งรีบลุกขึ้นนั่งเพื่อกอดแม่กับพ่อ แม่ของอิมพยายามปลอบอิมด้วยน้ำเสียงเข้มว่า " แม่อยู่นี่แล้วนะอยู่นี่แล้ว " พร้อมถามอิมเป็นในความว่า " อินางไปทำอายตรงหน้าบันใดนั่นล่ะเมื่อเช้าหมอเขาพากันหาไม่เจอ " (แปล : อิมหนูไปทำอะไรตรงหน้าบันใดนั้นล่ะเมื่อเช้าหมอกับพยาบาลเขาพากันตามหากันแต่ไม่เจอ) อิม สตั้นไปพักใหญ่แต่ก็เล่าเรื่องราวนี้ให้พ่อกับแม่ฟังด้วยแววตาจริงจังอิมเริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่โรงเรียนเรื่องที่ตัวเองเห็นอะไรบางอย่างที่คนอื่นไม่เห็นพอเล่าจบพ่อก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมา ส่วนแม่ก็ทำหน้าตาสับสนทันใดนั้น ลุงศักดิ์ ที่พึ่งมาถึงห้องพักคนไข้ก็เดินเข้ามาพร้อมพูดว่า " ลุงคิดว่าหนูน่าจะเบิกเนตรแล้วหล่ะ " สิ้นคำพูดพ่อก็หันมองหน้าลุงศักดิ์ พร้อมตอบว่า " พี่ศักดิ์ พี่ว่า   อินางน้อย จิ'เป็นอายมั้ยครับพี่! " (แปล : พี่ศักดิ์ พี่ว่า ลูกผมจะเป็นอะไรมั้ยครับพี่! ) ลุงศักดิ์แสดงหน้าจริงจังตอบกลับทันควันว่า " พี่ก็บอกได้แค่ว่าต่อจากนี้อิมคงใช้ชีวิตแบบปกติได้ยากอยู่.......แม่กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่โพล่งขึ้นมาว่า " อินางน้อยของแม่เป็นอายมากมั้ยลุกนางเจ็บมั้ย!! ( แปล : ลูกของแม่เป็นอะไรมากมั้ยลูกหนูเจ็บมั้ย พร้อมน้ำตาไหลพรากออกมาสงสารลูกจับใจ แม่คนนี้พร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกหายดีไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็คงยอมแล้ว อิมร้องไห้ตามแม่พร้อมพูดตอบแม่ไปว่า " แม่จ๋า นางเจ็บ นางไม่ได่อยากเห็นอายแบบนี่เล๊ย!!!!!! ( แปล : แม่จ๋า หนูเจ็บ หนูไม่ได้อยากเห็นอะไรแบบนี้เลย ) สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้โฮ อิมก็แค่เด็กในสายตาของพ่อแม่เสมอ ส่วนพ่อกับลุงศักดิ์ ก็พากันคุยเรื่องสำคัญเกี่ยวกับเรื่องที่อิมเห็นผีพวกพ่อนั่งคุยกันแม่ลูกนั่งปลอบกัน พ่อตัดสินใจว่า จะให้อิมนอนห้องเดี่ยวเพราะถึงจะน่ากลัวก็คงดีกว่าต้องมาเห็นวิญญานเดินเพ่นพ่านผ่านขอบเตียงแบบตอนนี้อิมตอบรักอย่างรวดเร็วว่า " หนูก็อยากทำแบบนั้นค่ะ.. " พ่อพยักหน้าบอกกับพยาบาลขอให้ได้ห้องเดี่ยวพยาบาลทำหน้าแปลกใจพร้อมบอกพ่อว่า "แต่เมื่อวานที่คุณลุงมาส่งมี ญาติผู้ป่วยคนนึงบอกว่าของนอนห้องรวมนะคะ เพราะปกติแล้วถ้าหากเป็นผู้ป่วยฉุกเฉิน ทางโรงพยาบาลจะให้นอนพักที่ห้องนอนเดี่ยวค่ะคุณพ่อคนไข้  " ทุกคนเงียบกริป มองหน้ากันแต่ลุงก็พูดปัดความสงสัยเพื่อเรื่องสำคัญไปว่า " ผมขอห้องเดี่ยวให้หลาน1ห้องครับพอจะมีว่างมั้ยครับ " 

     ณ ห้องผู้ป่วยเดี่ยว โรงพยาบาลแห่งนึง.



 อิมนอนมองนอกหน้าต่างที่เคยสดใสแต่ตอนนี้มันมืดมนอยากจะฮากับความโง่ของตัวเองที่ต้องมามองเห็นอะไรแบบนี้กลัวก็กลัว พ่อแม่ก็ไม่มีเวลามาเฝ้าไข้ต้องไปทำงานต่อยิ่งเป็นลูกคนกลางยิ่งไร้วีแววก็มีแต่ ต้องหาอะไรทำแก้เบื่อรอเวลาตอนเย็นเพราะแม่เลิกงานพอดีด้วยความที่ก่อนจะป่วย      แบบนี้ อิมหงุดหงิดที่มือขวาที่เคยจับดินสอวาดภาพประกวดตอนนี้มันกลับบาดเจ็บช่วงเวลานี้อิมแทบร้องไห้อีกรอบเพราะสิ่งที่เคยทำได้ดีตอนนี้มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้แล้วรึปล่าวอิมพูดกับตัวเองว่า " ถ้ามือเป็นแบบนี้ กูจะวาดแมะวายยังไงวะ " ในใจมันเศร้าแต่พออยู่แบบนี้คิดทบทวนแล้วชีวิตเรายังไปต่อได้ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ลองเลย คิดไปบ่นกับตัวเองปนให้กำลังใจขำๆว่า " เสียมือขวาดีกว่าเสียแมะวายที่เคยเขียนแหละ!! " แต่พอรู้ตัวอีกทีมันดันเป็นตอนเวลาผีตากผ้าอ้อมอ่ะสิ (เพิ่ม :  เวลาโผล้เผล้ หรือเวลาของผี สมัยก่อน คำว่า ผีตากผ้าอ้อม ความหมายคือ ตะวันกำลังตกดิน อย่าพยามนอนเวลานั้น จะโดนผีอำ ทั้งนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ ) อิมถอนหายใจ ทำหน้า ตั้งสติ(ซิคม่า) คิดว่าถ้าจะเจอเวลานี้ก็คงไม่แปลก เวลาห้ามนอนซะด้วยใจจะลุกขึ้นนั่งกำลังกายก็ไม่สามารถทำได้ที่ทำได้ตอนกอดแม่ไปคือแรงกลัวล้วนๆไม่รู้จะทำยังไงได้จู่ๆเสียงนาฬิกาในห้องดังขึ้นเวลา 17:59 น. พร้อมเสียงเด็กสาวคนนึงพูดว่า " พี่สาว เห็น หนู มั้ย ฉัน อยู่ นี่ " อิม กลั้นใจหันตามเสียงแบบ กล้าๆกลัวๆ เธอเห็นสาวน้อยผิวขาวซีด ใส่หมวกไว้บนหัว ใส่ชุดคนไข้ผูกกำไลข้อมือสีแดง ไว้ที่มือซ้ายร้องเรียกอิมอย่างตื่นเต้นอิมทำหน้าสงสัยปนโล่งใจ คิดในใจว่า " เด็กผู้หญิงหรออื้มๆน่ารักดีๆ " คิดได้ไม่นานเด็กน้อยก็ถามคำถามเดิม "พี่เห็นหนูมั้ยคะ!? " 

         (ตัดจบแบบละคนไทย 👁️👄👁️ )