สืบสวนสอบสวน,แฟนตาซี,ไซไฟ,อาชญากรรม,ผจญภัย,แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของโรงแรม Imperial Grande ในยามเช้า แสงไฟนีออนสีขาวส่องสว่าง ขับเน้นให้เห็นแผงควบคุมและจอภาพเรียงรายนับสิบ ภาพจากกล้องวงจรปิดมุมต่างๆ ทั่วโรงแรมปรากฏบนจอ ราวกับดวงตานับร้อยคู่ที่จับจ้องทุกการเคลื่อนไหว ภายในห้องปรับอากาศเย็นเฉียบ บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียงเสียงพึมพำเบาๆ จากเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กำลังทำงาน
หมวดทีนั่งอยู่หน้าแผงควบคุม ดวงตาคมกริบจดจ้องไปยังจอภาพอย่างไม่วางตา วินัยและลูกทีมอีกสองนายนั่งล้อมรอบ ช่วยกันตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดในคืนเกิดเหตุ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน แต่ในจอภาพกลับปรากฏเพียงภาพผู้คนที่เดินผ่านไปมา พนักงานโรงแรมที่ทำงานตามปกติ และแขกที่เข้าพักในโรงแรม ไม่มีสิ่งใดผิดสังเกต หรือชวนให้สงสัย
"วนกลับไปดูช่วงเวลาที่ผู้ตายเข้าพักอีกครั้งครับ" หมวดทีสั่งเสียงเรียบ สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่จอภาพ
วินัยขยับเมาส์ เลื่อนแถบเวลาบนหน้าจอ ภาพจากกล้องวงจรปิดย้อนกลับไปยังช่วงเย็นของวันศุกร์ ภาพชายร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีเข้มปรากฏขึ้น เดินเข้ามาในล็อบบี้โรงแรม ลงทะเบียนเข้าพักที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ และเดินไปยังลิฟต์ ภาพชายคนนั้นคือ ธนากร เลิศวานิช ผู้ตายในคดีฆาตกรรมห้อง 404
"ซูมเข้าไปที่ใบหน้าผู้ตายครับ" หมวดทีสั่งอีกครั้ง เสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย
ภาพบนจอขยายใหญ่ขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าของธนากรอย่างชัดเจน ใบหน้าคมคาย ผิวขาว จมูกโด่ง ริมฝีปากบางเฉียบ และดวงตาคมที่แฝงไปด้วยความเฉลียวฉลาด แต่ในแววตากลับปรากฏความอ่อนล้า และเงาแห่งความกังวล
"บันทึกภาพช่วงที่ผู้ตายเดินผ่านกล้องทุกตัวไว้ครับ และทำสำเนาไฟล์ทั้งหมดให้ผมด้วย" หมวดทีสั่งการ พลางลุกขึ้นยืน เดินไปยังหน้าจอภาพรวม กวาดสายตามองจอภาพทั้งหมดอีกครั้ง "ตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวในโรงแรม ตั้งแต่ช่วงเย็นวันศุกร์ จนถึงเช้าวันเสาร์ เน้นบริเวณทางเดินในชั้น 4 หน้าห้อง 404 และบริเวณทางเข้าออกโรงแรม หาภาพผู้ต้องสงสัย หรือบุคคลที่มีพฤติกรรมน่าสงสัย"
"ครับผมหมวดที" วินัยและลูกทีมรับคำสั่ง และเริ่มปฏิบัติงานอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ทีมสืบสวนตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวอย่างละเอียด แต่ก็ยังไม่พบสิ่งผิดปกติ ภาพบนจอยังคงเป็นภาพเดิมๆ ผู้คนเดินผ่านไปมา พนักงานโรงแรมทำงาน และแขกที่เข้าพัก ไม่มีภาพบุคคลต้องสงสัย หรือเหตุการณ์ผิดปกติใดๆ
"ไม่พบอะไรเลยครับหมวดที ภาพจากกล้องวงจรปิดปกติทุกอย่าง ไม่พบผู้ต้องสงสัย หรือบุคคลที่มีพฤติกรรมน่าสงสัย" วินัยรายงานด้วยสีหน้าผิดหวัง
หมวดทีขมวดคิ้ว ความผิดหวังแล่นริ้วเข้ามาในใจ กล้องวงจรปิดไม่สามารถให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในการสืบสวนได้เลย "แล้วกล้องวงจรปิดหน้าห้อง 404 ล่ะครับ? ตรวจสอบแล้วหรือยัง?"
"ตรวจสอบแล้วครับหมวดที แต่… กล้องตัวนั้นเสียครับ ใช้งานไม่ได้มาหลายวันแล้ว" วินัยรายงานเสียงแผ่ว ราวกับรู้ว่ารายงานนี้จะไม่เป็นที่พอใจของผู้เป็นหัวหน้า
หมวดทีถอนหายใจยาว ความรู้สึกผิดหวังทวีคูณ กล้องวงจรปิดตัวที่สำคัญที่สุดกลับเสีย ราวกับโชคชะตาเล่นตลก หรือฆาตกรจงใจทำให้กล้องเสียก่อนลงมือ "จุดบอดของกล้อง… มีจุดอื่นอีกไหมในบริเวณชั้น 4?"
วินัยตรวจสอบแผนผังกล้องวงจรปิดของโรงแรมอีกครั้ง "มีครับหมวดที บริเวณทางเดินหน้าห้อง 404 มีมุมอับที่กล้องตัวอื่นจับภาพไม่ถึง เป็นมุมที่ค่อนข้างมิดชิด และลับตาคน"
หมวดทีนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัว กล้องวงจรปิดเสีย จุดบอดของกล้อง ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฆาตกรอาจรู้ว่ากล้องวงจรปิดตัวนั้นเสีย และจงใจใช้จุดบอดของกล้องในการหลบเลี่ยง "ฆาตกร… เตรียมการมาอย่างดี" หมวดทีพึมพำกับตัวเอง
"สั่งให้ทีมพิสูจน์หลักฐานตรวจสอบกล้องวงจรปิดตัวที่เสียอย่างละเอียด และตรวจสอบระบบบันทึกภาพทั้งหมดของโรงแรม เผื่อจะมีร่องรอยการแก้ไข หรือการแทรกแซงระบบ" หมวดทีสั่งการด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ครับผมหมวดที" วินัยรับคำสั่ง และรีบโทรศัพท์สั่งการทีมพิสูจน์หลักฐานทันที
หลังจากสั่งการเรื่องกล้องวงจรปิด หมวดทีก็หันมาให้ความสนใจกับการสัมภาษณ์พนักงานโรงแรม "เรียกพนักงานโรงแรมที่เกี่ยวข้องมาสอบปากคำอีกครั้ง เน้นพนักงานที่ทำงานในชั้น 4 และพนักงานที่เข้าเวรในคืนวันศุกร์ ถึงเช้าวันเสาร์ สอบถามทุกคน ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ หาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับผู้ตาย และบุคคลที่อาจเกี่ยวข้อง"
ทีมสืบสวนเริ่มเรียกพนักงานโรงแรมที่เกี่ยวข้องมาสอบปากคำทีละคน เริ่มต้นจาก สมศรี พนักงานทำความสะอาดที่พบศพ สมศรีอยู่ในสภาพอิดโรย ใบหน้าซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่ายังคงตกใจและหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"คุณสมศรี เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง 404 ให้เราฟังอีกครั้งได้ไหมครับ? ละเอียดที่สุดเท่าที่จะจำได้" หมวดทีถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ก็จริงจัง
สมศรีพยักหน้าช้าๆ และเริ่มเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้อง 404 ตั้งแต่เริ่มต้น ตั้งแต่เธอพบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค จนกระทั่งพบศพชายบนเตียง เสียงของสมศรีสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้า ระหว่างเล่า เธอหยุดชะงักเป็นระยะ ราวกับภาพศพชายยังคงหลอกหลอนอยู่ในความทรงจำ
"ฉัน… ฉันตกใจมากค่ะหมวด ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต พอเปิดไฟเข้าไปเห็นศพ ก็แทบเป็นลม รีบวิ่งออกมาแจ้งหัวหน้าทันที" สมศรีเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"คุณสมศรีสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติอื่นๆ ในห้องอีกไหมครับ? นอกจากศพ" หมวดทีถามต่อ
สมศรีพยายามนึกทบทวน "ก็… ห้องมันเย็นมากค่ะ เย็นผิดปกติ แล้วก็มีกลิ่น… กลิ่นแปลกๆ เหมือนกลิ่นสนิม แล้วก็… ห้องมันเงียบมากค่ะ เงียบจนน่ากลัว"
"เงียบจนน่ากลัว?" หมวดทีทวนคำ "เงียบขนาดไหนครับ?"
"ก็… เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ในห้องเลยค่ะ ปกติห้องพักโรงแรม ถึงจะไม่มีคนอยู่ ก็ยังมีเสียงแอร์ เสียงลม เสียงจากภายนอกบ้าง แต่ห้อง 404 มันเงียบสนิท เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก" สมศรีอธิบาย
หมวดทีพยักหน้าช้าๆ ข้อมูลจากสมศรีช่วยยืนยันบรรยากาศที่ผิดปกติในห้อง 404 ความเย็นยะเยือก กลิ่นคาว และความเงียบสนิท ทุกอย่างบ่งบอกถึงความผิดปกติ "ขอบคุณมากนะครับคุณสมศรี ถ้ามีอะไรเพิ่มเติม จะรบกวนติดต่อมาที่เบอร์นี้ได้เลยนะครับ" หมวดทียื่นนามบัตรให้สมศรี
"ค่ะหมวด ขอบคุณค่ะ" สมศรีรับนามบัตรไป และลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างอ่อนแรง
ทีมสืบสวนสอบปากคำพนักงานโรงแรมคนอื่นๆ ต่อไป พนักงานต้อนรับ พนักงานยกกระเป๋า พนักงานรักษาความปลอดภัย และพนักงานที่เกี่ยวข้องกับการบริการในชั้น 4 ทุกคนให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์บ้าง แต่ก็ไม่มีใครให้ข้อมูลที่ชี้ชัดไปที่ผู้ต้องสงสัยได้
"ผู้ตายมาถึงโรงแรมด้วยรถแท็กซี่ครับ ไม่ได้มีท่าทีผิดปกติ ลงทะเบียนเข้าพักตามปกติ ไม่มีใครเห็นว่าผู้ตายมากับใคร หรือมีใครเดินวนเวียนหน้าห้องพัก" วินัยสรุปข้อมูลจากพนักงานต้อนรับ
"พนักงานยกกระเป๋ายืนยันว่าผู้ตายมาคนเดียว กระเป๋าเดินทางก็มีแค่ใบเดียว ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ" ลูกทีมรายงานข้อมูลจากพนักงานยกกระเป๋า
"รปภ.ที่เข้าเวรในคืนวันศุกร์ ก็ไม่เห็นบุคคลน่าสงสัย หรือรถยนต์แปลกๆ เข้าออกโรงแรมในคืนนั้น" ลูกทีมอีกคนรายงานข้อมูลจาก รปภ.
หมวดทีฟังรายงานสรุปข้อมูลจากพนักงานโรงแรม ข้อมูลทั้งหมดไม่ชี้ชัดไปที่ผู้ต้องสงสัย แต่ก็ช่วยยืนยันไทม์ไลน์เหตุการณ์ และพฤติกรรมของผู้ตายก่อนเสียชีวิต ธนากร เลิศวานิช นักธุรกิจผู้โดดเดี่ยว เข้าพักโรงแรมคนเดียว และถูกฆาตกรรมในห้องพักหมายเลข 404 โดยไม่มีใครสังเกตเห็น
"ผู้ตายชื่อ ธนากร เลิศวานิช ครับหมวดที อายุ 45 ปี นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์" วินัยรายงานข้อมูลส่วนตัวของผู้ตาย "ตรวจสอบประวัติเบื้องต้นแล้ว เป็นนักธุรกิจชื่อดังในวงการอสังหาริมทรัพย์ มีบริษัทในเครือหลายแห่ง ทำธุรกิจโครงการอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ ทั้งคอนโดมิเนียม บ้านจัดสรร และโรงแรม"
"ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์…" หมวดทีทวนคำ พลางขมวดคิ้ว "ตรวจสอบข้อมูลธุรกิจของผู้ตายอย่างละเอียด เน้นไปที่บริษัทในเครือ โครงการที่กำลังดำเนินการ และสถานะทางการเงิน รวมถึงคู่แข่งทางธุรกิจ และบุคคลที่มีความขัดแย้งกับผู้ตาย"
"ครับผมหมวดที" วินัยรับคำสั่ง และเริ่มสั่งการให้ลูกทีมตรวจสอบข้อมูลธุรกิจของธนากรทันที
ทีมสืบสวนเริ่มขุดคุ้ยข้อมูลธุรกิจของ ธนากร เลิศวานิช อย่างละเอียด ตรวจสอบเอกสารทางธุรกิจ งบการเงิน สัญญาโครงการ และข้อมูลคู่แข่งทางการค้า ข้อมูลที่ได้ทำให้หมวดทีเริ่มมองเห็นภาพรวมของธุรกิจที่ซับซ้อน และสถานการณ์ที่น่าสงสัยของธนากร
"บริษัทในเครือของผู้ตายมีหลายแห่งครับหมวดที แต่ส่วนใหญ่กำลังประสบปัญหาขาดทุน และมีหนี้สินจำนวนมาก โครงการอสังหาริมทรัพย์หลายโครงการหยุดชะงัก เพราะขาดสภาพคล่องทางการเงิน" วินัยรายงานข้อมูลสถานะทางการเงินของธนากร
"ขาดสภาพคล่องทางการเงิน…" หมวดทีพึมพำ "ธุรกิจกำลังมีปัญหา อาจเป็นแรงจูงใจในการฆาตกรรมได้"
"นอกจากปัญหาการเงิน ผู้ตายยังมีคู่แข่งทางธุรกิจหลายรายครับ และเคยมีคดีความฟ้องร้องกับคู่แข่งบางคน เรื่องการแย่งชิงโครงการ และการแข่งขันทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม" วินัยรายงานข้อมูลความขัดแย้งของธนากร
"คู่แข่งทางธุรกิจ… คดีความ…" หมวดทีทวนคำอีกครั้ง ความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัว ธุรกิจที่มีปัญหา คู่แข่งทางธุรกิจ คดีความ และฆาตกรรมอำพราง ทุกอย่างดูเหมือนจะเชื่อมโยงกันอย่างน่าประหลาด แรงจูงใจในการฆาตกรรมอาจเกี่ยวข้องกับธุรกิจ หรือความขัดแย้งส่วนตัว "ตรวจสอบประวัติคู่แข่งทางธุรกิจของผู้ตายทุกคน เน้นไปที่บุคคลที่เคยมีคดีความ หรือมีความขัดแย้งรุนแรงกับผู้ตาย และตรวจสอบประวัติการเดินทาง และพฤติกรรมในช่วงเวลาที่เกิดเหตุ" หมวดทีสั่งการด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ครับผมหมวดที" วินัยรับคำสั่ง และเริ่มสั่งการให้ลูกทีมปฏิบัติงานต่อทันที
ทีมสืบสวนเริ่มขยายวงการสืบสวนไปยังคู่แข่งทางธุรกิจของ ธนากร เลิศวานิช ตรวจสอบประวัติ ข้อมูลส่วนตัว และพฤติกรรมของคู่แข่งแต่ละราย หวังจะพบผู้ต้องสงสัย หรือเบาะแสที่นำไปสู่การไขปริศนาคดีฆาตกรรมห้อง 404
ในห้องทำงานที่เงียบสงัด หมวดทีนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน มือเท้าคาง จ้องมองแฟ้มประวัติของ ธนากร เลิศวานิช ในหัวเต็มไปด้วยคำถาม ใครคือกำลังอยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมนี้? ฆาตกรมีแรงจูงใจอะไร? และนามบัตร "J.D." รอยไหมปริศนา จุดบอดของกล้องวงจรปิด ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับคดีนี้อย่างไร? ปริศนามากมายยังคงคลุมเครือ และรอการคลี่คลาย
ทีมสืบสวนพบข้อมูลว่า ธนากร เลิศวานิช มีธุรกิจที่น่าสงสัย และมีความขัดแย้งกับคู่แข่งทางธุรกิจหลายราย หมวดทีขมวดคิ้ว มองไปยังแฟ้มประวัติธนากรอีกครั้ง ในใจเต็มไปด้วยความกังวล คดีฆาตกรรมห้อง 404 ไม่ใช่แค่คดีฆาตกรรมธรรมดา แต่เป็นปริศนาที่ซับซ้อน และอาจเชื่อมโยงไปถึงเงาอดีตที่ซ่อนเร้น
