จีน,เกิดใหม่,ครอบครัว,ปลูกผัก,ชาย-หญิง,คุณหนูไม้ประดับ,นิยายรักจีนโบราณ,เกิดใหม่,ครอบครัว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม้ประดับแล้วอย่างไร ต่อไปข้าจะเฉิดฉายให้เห็นเป็นบุญตา
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
เมื่อนักแสดงนางร้ายเบอร์ต้นทั้งนอกจอและในจอต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุจากความประมาทของทีมงาเธอก็ไปแสดงอภินิหารปากแจ๋วจนยมทูตและยมบาลลามไปยังเทพโชคชะตาผายมือเปิดทางให้ได้ไปเกิดใหม่แต่มีเงื่อนไขที่ต้องช่วยเหลือผู้คนเพื่อสั่งสมความดีให้กับดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับที่ตนเองจะไปอาศัยอยู่ในร่างนั้นคือคุณหนูผู้อ่อนแอและค่อนข้างจะโง่เขลา เป็นบุตรสาวที่บิดาหมางเมินแถมยังหาเรื่องจะหย่าขาดจากมารดาของนางอยู่ทุกวี่ทุกวัน
แต่ไหนๆ ได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งจะให้มามือเปล่ามันก็ออกจะธรรมดาไปงานนี้นอกจากความมั่นหน้าที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดแล้วเธอยังได้รับระบบผู้ช่วยอัจฉริยะที่ปากแจ๋วๆ พอๆ กันมาเป็นสูตรลัดกลโกงรอบด้านที่จะทำให้การใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ที่ต่างไปจากเดิมนั้นง่ายดายมากยิ่งขึ้น
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
“จะมานั่งเงียบกันทำไมล่ะในเมื่อปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว คนที่เกี่ยวข้องก็ตามมากันเยอะแยะมันจะไม่มีทางแก้ไขปัญหาได้เลยหรือยังไงถ้าทำไม่ได้นี่ก็แสดงว่ามีปัญหากันทั้งระบบเลยนะไม่ว่าจะเป็นนรกหรือสวรรค์แล้วแบบนี้สามารถคอมเพลนการทำงานของเจ้าหน้าที่ได้ที่ไหนบ้างคะ” รัญญาเอ่ยพลางทำสีหน้าหน่ายใจเพราะตัวเองมานั่งเสียเวลาอยู่ตรงนี้มาระยะหนึ่งแล้วแต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันใช้เวลาไปมากเท่าไหร่เพราะว่าไม่มีนาฬิกาให้ดูเวลาเลยสักเรือนเดียว
ภายในห้องโล่งๆ แห่งนี้จะเรียกว่าเป็นนรกหรือสวรรค์ก็มิอาจทราบได้แต่ที่แน่ๆ ตรงหน้าเธอมีทั้งยมทูต ยมบาล เทวดารวมไปถึงเทพแห่งโชคชะตากำลังนั่งมองหน้ากันเลิ่กลั่กแต่ไม่มีใครสักคนที่จะพูดวิธีการแก้ปัญหาออกมาแล้วแบบนี้มันจะไม่ให้เธอมีอารมณ์โมโหหรือหงุดหงิดได้อย่างไรกัน
“ทางแก้ปัญหาก็ไม่มีให้พอถามหาต้นตอของการเกิดความผิดพลาดก็บอกไม่ได้อีกมันอะไรกันนักกันหนาคะนี่ขนาดหยวนๆ ขอแต่ทางแก้แล้วนะจะเอายังไงก็ว่ามาเสียเวลาชะมัด” เมื่ออีกฝ่ายพร้อมใจกันนั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้มรัญญาที่เริ่มระงับสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ถึงกับลุกขึ้นผลักเก้าอี้ที่ยืนอยู่ให้ล้มไปทางด้านหลังแล้วเท้าเอวในท่าที่พร้อมจะเอาเรื่องส่วนในใจของหญิงสาวก็กำลังคิดว่าหากไม่มีใครตอบคำถามเธอได้สักคนรัญญาคนนี้นี่แหละจะเดินไปเขกกะโหลกเรียงตัวไม่ว่าจะเป็นเทวดาหรือเทพหน้าไหนก็เถอะ
“อันที่จริงมันก็ไม่ใช่ว่าไม่มีทางแก้ไขปัญหาแต่ว่าเจ้าก็ต้องรับสภาพในสิ่งที่เราเสนอให้” ในที่สุดชายชราเคราขาวที่รัญญาคุ้นๆ คล้ายกับเขาจะแนะนำตัวเองว่าเป็นเทพแห่งโชคชะตาที่มาในชุดจีนโบราณพร้อมออร่าสว่างไสวก็เป็นคนเปิดปากพูดออกมาเป็นคนแรก
“เอ้า ไม่ใช่ว่าต้องแก้ปัญหาให้ได้ตามที่หนูเรียกร้องเหรอคะคุณตาเทพทำไมมันถึงกลายเป็นว่าผู้ถูกกระทำต้องก้มหน้าก้มตายอมรับสภาพล่ะถ้าเป็นในโลกที่หนูจากมาทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้โดนฟ้องร้องค่าเสียหายกันกระเป๋าแห้งเลยนะคะเผลอๆ จะติดคุกด้วยเถอะ เฮ่อ... แล้วแบบนี้มันต่างกับการมัดมือชกยังไงใครก็ได้ตอบที” รัญญาอยากจะทึ้งหัวตัวเองนักแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าย้ายก้นเด้งๆ ที่ได้มาจากการขยันสควอชวันและเป็นร้อยสองร้อยครั้งไปยังเก้าอี้ตัวใหม่ก่อนจะนั่งเท้าคางจ้องหน้าคู่สนทนาของตัวเองเรียงตัวไปทีละคน
ชีวิตของรัญญานักแสดงสาวดาวรุ่งไม่เคยมีอะไรที่ได้มาง่ายๆ เธอต้องเหนื่อยแทบตายตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนในโรงเรียนการแสดงเพื่อตามหาฝันของตัวเองนี่ยังไม่รวมถึงการดูแลร่างกายให้พร้อมใช้งานที่เธอต้องแลกมาด้วยน้ำตาและหยาดเหงื่อแต่อยู่มาวันหนึ่งในขณะที่ชีวิตของเธอกำลังพุ่งถึงจุดสูงสุดของอาชีพนักแสดงเธอกลับตายไปแล้วมาโผล่ที่นี่ ที่ที่มีแต่คนแปลกๆ คอยคัดเลือกดวงวิญญาณส่งไปยังเส้นทางต่างๆ ตามบุญตามกรรมที่ทำกันแต่รัญญากลับไปไหนไม่ได้เพราะการตายของเธอนั้นมันเป็นข้อผิดพลาด
ใครผิดพลาด อะไรผิดพลาดแล้วผิดพลาดได้อย่างไรนี่คือสิ่งที่ทำให้หญิงสาวต้องมานั่งหารือกับผู้คนหรือสิ่งที่ไม่ใช่คนที่ล้วนแต่มีความแปลกประหลาดแต่อย่าคิดว่าแค่พวกเขาไม่ใช่คนแล้วมันจะทำให้เธอหวาดกลัว เรื่องอะไรมันจะต้องมากลัวพวกคนที่ทำความผิดหรือทำผิดพลาดจนเธอต้องตายลงไปจริงๆ ตายจริงจังแบบไม่มีตัวแสดงแทน
“เจ้าใจเย็นๆ ก่อนนังหนู เอาเป็นว่าเจ้าลองฟังในสิ่งที่ข้าพูดให้จบก่อนแล้วจากนั้นค่อยตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรต่อไปหากมันไม่ตรงกับความต้องการจริงๆ เราค่อยลองหาวิธีการอื่นกัน” งานนี้เทพแห่งโชคชะตายอมเทหมดหน้าตักเอาชื่อเสียงที่สั่งสมมาทั้งชีวิตมาเสี่ยงให้วิญญาณหญิงสาวคราวลูกคราวหลานถอนหงอกหากว่าตนเกิดพูดไม่ถูกหูนางเพราะก่อนหน้านี้ท่านยมบาลก็ถูกอภินิหารการด่าโดยไม่เว้นช่องว่างให้หายใจของอดีตมนุษย์ผู้นี้มาแล้วจนต้องตามอีกหลายหน่วยงานมาสนธิกำลังกันเพื่อความอยู่รอด
“ก็ลองดูค่ะ ก็มันทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้วนี่” รัญญาทำหน้าเหม็นเบื่อแต่ก็ยอมฟังข้อเสนอที่คุณตาขนคิ้วขาวกำลังจะบอกให้เธอฟังซึ่งถ้าก่อนหน้านี้แถวที่พิจารณากรรมดีกรรมชั่วไม่ยาวเป็นกิโลเธอก็คงจะถูกส่งกลับไปเข้าร่างตัวเองได้ทันแต่นี่เพราะเธอยืนเข้าแถวรอให้คิวขยับไปเรื่อยๆ ถึงสามเดือนร่างกายของเธอจึงถูกครอบครัวทำพิธีทางศาสนาเหลือแต่เถ้ากระดูกที่จมอยู่ก้นแม่น้ำไปแล้วจึงไม่มีทางกลับไปยังสถานที่ที่จากมาได้อีกต่อไป
ความหวังสุดท้ายแต่น่าจะไม่ท้ายสุดก็อยู่ที่คุณตาคนนี้นี่แหละที่กำลังจะเสนอหนทางแก้ไขออกมาเป็นคนแรกหลังจากที่ทุกคนในที่นี้ได้แต่ทำหน้าตาเลิ่กลั่กแล้วมองตากันไปมา
“ข้ามีวิธีการส่งวิญญาณเจ้าให้ไปสวมอยู่ในร่างของผู้อื่นที่หมดอายุขัยแต่ชีวิตของเขายังมีสิ่งที่ยังต้องสะสางหรือต้องทำต่อแม้จะต้องตายแต่วิญญาณกลับไม่สงบยังมีความกังวลใจรวมไปถึงมีความห่วงหาอาวรณ์อยู่เต็มเปี่ยม” คุณตาคิ้วขาวหรือว่าท่านเทพแห่งโชคชะตาอธิบายให้ฟังอย่างช้าๆ ด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและมั่นคงดูแล้วมันขัดแย้งกับท่าทีประหม่าและดูเหมือนจะหวั่นใจที่แสดงออกมาเมื่อครู่อย่างลิบลับ
รัญญานั่งฟังทุกคำพูดอย่างตั้งใจแล้วเธอก็จัดการสรุปเรื่องราวที่ได้ยินมานั้นอยู่ข้างในหัวของตัวเองไปด้วยเป็นข้อๆ โดยข้อแรกคือเธอจะสามารถกลับไปมีชีวิตใหม่ได้แต่ไม่ได้เป็นชีวิตของตัวเองตั้งแต่แรกว่าง่ายๆ คือจะได้ไปสวมวิญญาณเข้าร่างของคนตายคนอื่น
ข้อสองเงื่อนไขในการกลับไปเกิดใหม่นี้จะไม่สามารถใช้ได้ในโลกเดิมเพื่อป้องกันปัญหาเผื่อวันหนึ่งข้างหน้าบังเอิญรัญญาที่อยู่ในร่างของคนอื่นเกิดไปเจอคนรักเก่าหรือครอบครัวเก่าของตัวเองขึ้นอาจจะเกิดปัญหาทางด้านจิตใจและร่างกายได้เพื่อเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเธอจึงจะถูกส่งไปในโลกคู่ขนานที่ยังบอกไม่ได้ว่าเป็นโลกอดีต ปัจจุบัน หรือว่าอนาคตซึ่งข้อนี้จะต้องไปลุ้นเอาตอนมีสัญญาณแจ้งมาว่ามีดวงวิญญาณที่มีห่วงกำลังจะหมดอายุขัย
ข้อสามไม่ต้องห่วงเรื่องที่จะถูกส่งไปในโลกอื่นเพราะความทรงจำและอุปนิสัยของเจ้าของร่างเดิมนั้นยังคงอยู่รวมไปถึงความทรงจำและอุปนิสัยของรัญญาคนเดิมด้วยซึ่งเมื่อมีส่วนผสมของคนสองคนอยู่ด้วยกันแล้วเธอจะเลือกผสมมันให้เข้ากันหรือจะแยกเอาส่วนของใครมาใช้ก็สามารถทำได้ตามใจแต่ข้อนี้ต้องใช้เวลาฝึกฝนเอาเองไม่มีใครจะไปช่วยตั้งค่าข้อมูลได้
และข้อที่สี่ข้อนี้พิเศษสุดเพราะคุณตาขนคิ้วขาวบอกว่าตอนนี้ฝั่งของคุณตากำลังพัฒนาระบบผู้ช่วยพิเศษจะส่งไปพร้อมกับตัวเธอด้วยแต่จะใช้หรือจะปิดระบบเอาไว้ก็แล้วแต่เลยเพราะว่าอันนี้แถมให้ฟรีๆ เป็นกรณีพิเศษโดยไม่มีค่าใช้จ่ายทำอย่างกับเป็นการเล่นเกมออนไลน์กันเลยทีเดียว
“ถ้าขยันตรวจสอบดวงวิญญาณที่ไปรับมาว่ามีอะไรผิดพลาดที่ตรงไหนเหมือนที่ขยันคิดเรื่องส่งวิญญาณไปตรงนั้นไปตรงนี้ก็น่าจะดีเหมือนกันนะคะได้แก้ปัญหาต้นเหตุแบบตรงจุดไปเลยด้วย แหม มีความโลกคู่ขนาน มีความโลกสองใบสามใบแฟนตาซีดีจังเลยค่ะ ถ้าคิดมาเป็นขั้นเป็นตอนแบบนี้ก็แสดงว่าทำผิดกันบ่อยเหรอคะ” ฟังจบแล้วก็ต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แม้ว่าตอนนี้ตนเองจะเป็นเพียงวิญญาณที่มีลักษณะโปร่งแสงเล็กน้อยไม่มีลมหายใจแล้วก็ไม่มีปอดหลงเหลืออยู่แต่รัญญาก็ยังอยากจะถอนหายใจเพื่อบรรเทาอาการความหัวร้อนของตนเองเผื่อว่ามันจะบรรเทาลงมาบ้าง
“ก็ไม่บ่อยหรอกอย่างเจ้าเป็นวิญญาณดวงที่สามในรอบห้าร้อยปีที่มีความผิดพลาดเกิดขึ้น” ยมทูตที่ไปรับดวงวิญญาณของรัญญามาด้วยตัวเองตอบแบบเสียงเบาเกือบจะเป็นเสียงกระซิบเพราะถูกเธอสวดมาตั้งแต่ตอนที่ไปรับดวงวิญญาณมาเลยทีเดียว
“วิญญาณดวงที่สามในรอบห้าร้อยปีนี่พูดให้ดูดีใช่ไหมคะ แล้วจริงๆ วันเวลามันห่างจากวิญญาณดวงที่สองกี่ปีเอ่ย” แน่นอนว่าคนที่เรียนคอร์สการแสดงมาอย่างเข้มข้นต้องจับพิรุธของภาษากายที่อีกฝ่ายแสดงออกมาได้อย่างไม่ยากหรือต่อให้ไม่ได้เรียนมาก็ดูออกว่ายมทูตหน้าหล่อคนนี้มันมีพิรุธ
“กะ กะ ก็น่าจะห้าสิบปีเห็นจะได้”
“อย่างนี้ต้องพูดว่าวิญญาณดวงแรกในรอบห้าสิบปีที่มีความผิดพลาดค่ะไม่ใช่วิญญาณดวงที่สามในรอบห้าร้อยปี อย่ามาเพ้อเจ้อแล้วก่อนหน้านี้พวกคุณส่งวิญญาณที่ตายเพราะความผิดพลาดไปไหนคะ แบบถ้าเกิดว่าฉันไม่อยากรับข้อเสนอของคุณตาคิ้วขาวขึ้นมาจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะทีนี้” รัญญาแก้ไขคำพูดให้ถูกต้องตรงตามความเป็นจริงจากนั้นก็จี้ถามต่อเพราะตั้งแต่แรกเธอไม่ได้ถามถึงคนอื่นเลยนอกจากจะสนใจเรื่องของตัวเอง
“เรื่องนี้ทางสวรรค์ของเราจะรับฝากดวงวิญญาณเอาไว้ก่อนจนกว่าคนผู้นั้นจะหมดอายุขัยไปตามจริงซึ่งมาอยู่ได้แค่แป๊บๆ ก็ส่งกลับคืนมาพิจารณาการเกิดใหม่แล้วเพราะเวลาของพวกเรากับมนุษย์นั้นมันไม่เท่ากันส่วนมากดวงวิญญาณก็ไม่ค่อยจะอยากกลับลงมาด้วยบางครั้งต้องไล่จับกันก็มี” ผู้หญิงสวยๆ ที่น่าจะเป็นนางฟ้าเป็นคนอธิบาย
“อย่างที่เขาบอกกันว่าหนึ่งวันบนสวรรค์เท่ากับหนึ่งปีของมนุษย์แบบนั้นเหรอคะไม่คุ้มเลยเนาะความผิดพลาดก็เกิดจากคนอื่นการส่งไปสวรรค์เหมือนจะช่วยชดเชยได้แต่นั่งหายใจทิ้งไม่กี่ทีก็หมดเวลาสุดท้ายพวกคุณก็โยนพวกเรากลับลงมาให้ชดใช้กรรมของตัวเองแบบเดิม
เนี่ยถ้าไม่ทำงานผิดพลาดกันตั้งแต่แรกมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอกพวกคุณเสียเวลาทำงานเพราะต้องมาช่วยกันแก้ปัญหาส่วนคนตายน่ะเสียทั้งโอกาส เสียเวลา เสียความรู้สึกเคยคิดบ้างไหมว่าคนเราหนึ่งคนกว่าเขาจะเติบโตมาได้ชีวิตเขาผ่านอะไรมาบ้างบางครั้งมือเขาเกือบจะเอื้อมถึงความสำเร็จตามที่ตั้งใจเอาไว้อยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับทำตามฝันไม่ได้อีกต่อไป”
และนี่ก็คือเรื่องที่ทำให้รัญญาโกรธที่สุดเมื่อที่รู้ว่าเธอเป็นดวงวิญญาณที่ถูกรับตัวมาเพราะความผิดพลาดเพราะในตอนนี้หน้าที่การงานของเธอกำลังรุ่งเรืองมีโอกาสได้เล่นภาพยนตร์ฮอลลีวูดแต่ก็ต้องมาตายเพราะอุบัติเหตุในการถ่ายทำฉากขับรถตกน้ำที่ทีมงานไม่ได้เช็กระบบความปลอดภัยของรถให้ดีก่อน
ความพยายาม ความเหน็ดเหนื่อย หยาดเหงื่อและน้ำตาเป็นสิ่งผลักดันให้เธอมาอยู่ตรงนี้แต่มันกลับมันสูญสลายไปง่ายๆ เพราะความผิดพลาดของใครก็ไม่รู้และไม่สามารถจับมือใครดมได้อีกทั้งยังต้องมาทำประหนึ่งว่าที่ผ่านมานั้นไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นแล้วแบบนี้ยังจะให้รัญญาบอกคนพวกนี้ไปว่าไม่เป็นอะไรค่ะก็คงจะบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ฉันเหนื่อยแล้วยังไม่ให้คำตอบตอนนี้ก็แล้วกันนะคะอยากพักผ่อนขอเวลาอยู่คนเดียวสักพักก็แล้วกัน” แม้จะเป็นแค่วิญญาณกึ่งโปร่งแสงแต่ในเวลานี้รัญญาทั้งเหนื่อยทั้งรู้สึกหมดหวังและท้อแท้ใจอย่างบอกไม่ถูกจึงไม่อยากจะให้คำตอบอะไรในตอนนี้ในเรื่องของการเกิดใหม่
“ถ้าเช่นนั้นเชิญเจ้าพักผ่อนตามสบายเถิดแล้วอีกสามวันพวกเราจะมาหารือกับเจ้าอีกครั้ง ใช้เวลาของเจ้าทบทวนให้ถ้วนถี่เถิดนะนังหนู” เมื่อคุณตาเคราขาวพูดจบทุกคนในห้องก็หายไปเหลือแต่ดวงวิญญาณของหญิงสาวอายุยี่สิบห้าปีที่ที่มีสภาพยับเยินไม่ต่างจากกระดาษทิชชูใช้แล้วบนโต๊ะอาหาร