จีน,เกิดใหม่,ครอบครัว,ปลูกผัก,ชาย-หญิง,คุณหนูไม้ประดับ,นิยายรักจีนโบราณ,เกิดใหม่,ครอบครัว,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ไม้ประดับแล้วอย่างไร ต่อไปข้าจะเฉิดฉายให้เห็นเป็นบุญตา
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
เมื่อนักแสดงนางร้ายเบอร์ต้นทั้งนอกจอและในจอต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุจากความประมาทของทีมงาเธอก็ไปแสดงอภินิหารปากแจ๋วจนยมทูตและยมบาลลามไปยังเทพโชคชะตาผายมือเปิดทางให้ได้ไปเกิดใหม่แต่มีเงื่อนไขที่ต้องช่วยเหลือผู้คนเพื่อสั่งสมความดีให้กับดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับที่ตนเองจะไปอาศัยอยู่ในร่างนั้นคือคุณหนูผู้อ่อนแอและค่อนข้างจะโง่เขลา เป็นบุตรสาวที่บิดาหมางเมินแถมยังหาเรื่องจะหย่าขาดจากมารดาของนางอยู่ทุกวี่ทุกวัน
แต่ไหนๆ ได้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งจะให้มามือเปล่ามันก็ออกจะธรรมดาไปงานนี้นอกจากความมั่นหน้าที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดแล้วเธอยังได้รับระบบผู้ช่วยอัจฉริยะที่ปากแจ๋วๆ พอๆ กันมาเป็นสูตรลัดกลโกงรอบด้านที่จะทำให้การใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ที่ต่างไปจากเดิมนั้นง่ายดายมากยิ่งขึ้น
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
เมื่อครบกำหนดสามวันซึ่งก็น่าจะเป็นแบบนั้นเพราะรัญญาอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่หม่นหมองโดยไม่รู้วันเวลาคุณตาขนคิ้วขาวก็มาปรากฏตัวให้เห็นพร้อมกับการแสดงอภินิหารฉายภาพประวัติชีวิตของบุคคลที่กำลังจะสิ้นอายุขัยแต่ในหัวใจยังมีห่วงให้เธอได้ดูซึ่งในส่วนนี้มันทำให้หญิงสาวได้รู้ว่าคนเราล้วนมีปัญหาแตกต่างกันและส่วนมากคนที่สร้างปัญหากลับไม่ได้เป็นคนที่ต้องแก้ไขหรือว่าได้รับความทุกข์ทรมานอะไรเลย
“คุณตาพอก่อน พอเลยค่ะทำไมคนที่หนูจะไปเข้าร่างเขาชีวิตมันถึงได้รันทดขนาดนั้นขอแบบคนธรรมดาๆ มีครอบครัวปกติไม่ได้หรือคะจนหน่อยก็ไม่เป็นไรนะหนูหาเงินเก่งอยู่แล้ว” ดูผ่านมาได้สี่ห้าคนอดีตนางร้ายชื่อดังก็ถึงกับอดรนทนไม่ไหวต้องของให้คุณตาคิ้วขาวปิดจอโปรเจคเตอร์ล่องหนไปก่อนด้วยไม่มั่นใจแล้วว่าตอนนี้ตัวเองกำลังรับชมละครคุณธรรมหรือว่ารายการกงเกวียนกำเกวียนอยู่กันแน่
“หากชีวิตพวกเขาปกติดีดวงวิญญาณก็คงไม่ทุกข์ทรมานหรอกแม่นาง ผู้คนที่มีความทุกข์ระทมในจิตใจนี่แหละมันเป็นสาเหตุที่ทำให้วิญญาณไม่ไปสู่สุคติก็คิดเสียว่าเจ้าไปเพื่อช่วยบรรเทาทุกข์ให้เพื่อนมนุษย์คนหนึ่งก็ได้นอกจากเจ้าจะได้ใช้ชีวิตของตัวเองต่อแล้วก็ยังได้ช่วยเหลือผู้อื่นเป็นการสร้างกุศลอีกทอดหนึ่ง” เทพโชคชะตาอธิบายอย่างใจเย็นและระมัดระวังเพราะเกรงว่าหญิงสาวตรงหน้าจะแผดเสียงใส่ดังเช่นเมื่อครั้งที่พบหน้ากันครั้งแรก
“อันที่จริงไปเก็บวิญญาณหนูมาผิดตัวแล้วยังจะกล้าส่งไปตกระกำลำบากอีกเหรอคะคุณตา ชาติก่อนหนูมีเงินเก็บให้กินให้ใช้กันไปสามชั่วอายุคนก็ยังไม่หมดนี่ยังไม่นับเรื่องหน้าตาชื่อเสียงในสังคมนะคะ ใจคอจะให้ไปเกิดเป็นลูกตาสีตาสาที่ในชีวิตมีแต่ปัญหามันก็ไม่ไหวจริงๆ” รัญญานั่งกอดอกแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเพราะเธอเบื่อแล้วที่จะโวยวายและถึงแม้จะทำแบบนั้นไปตัวเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีเนื่องจากว่าคู่สนทนานั้นเป็นถึงคนรุ่นปู่รุ่นตาของเธอแล้ว
แม้นิสัยส่วนตัวของรัญญาจะไม่ใช่คนเรียบร้อยหรืออ่อนหวานแต่จะเรียกได้ว่าเป็นขั้วตรงข้ามของนิสัยทั้งสองอย่างข้างต้นแต่เธอก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักมารยาทหรือว่าไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่ข้อเสียใหญ่หลวงของเธอที่มักจะได้ยินคนพูดเตือนๆ กันมาก็คือเรื่องที่เป็นคนพูดตรงและพูดแรงจนคู่สนทนามักจะหน้าม้านไปแทบทุกครั้งแต่เรื่องนี้เธอก็พยายามลดมันลงด้วยการคิดก่อนพูดให้มากๆ เข้าไว้แม้จะมีหลุดไปบ้างแต่ก็นับว่าน้อยลงกว่าเมื่อก่อนแล้วจริงๆ
“ถ้าเช่นนั้นเราขยับไปดูตัวเลือกที่มีฐานะครอบครัวดีขึ้นมาหน่อยดีหรือไม่แต่แม้จะมีเงินพวกเขาก็ยังคงต้องทำงานทำมาหากินมิได้นั่งงอมืองอเท้า ต่อไปเรามาเลือกดูบุตรสาวของพ่อค้ากันดีกว่าบอกตรงๆ ข้าไม่แนะนำครอบครัวขุนนางหรือว่าราชวงศ์เพราะมันมีเรื่องราววุ่นวายซับซ้อนมากมายชีวิตวันๆ ต้องหาแต่วิธีหลบเลี่ยงอันตรายเพื่อให้มีชีวิตรอดแม้จะมีเงินมีทองแต่เจ้าจะไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตอย่างแน่นอน” เทพแห่งโชคชะตาเตือนเอาไว้ก่อนด้วยความปรารถนาดี
“เข้าใจแล้วค่ะพวกราชวงศ์ถ้าเลือกได้ก็ขออยู่ไกลๆ เลยมันวุ่นวายมากจริงๆ” ที่รัญญาคล้อยตามอย่างว่าง่ายเพราะเธอเคยมีโอกาสได้รับงานการแสดงซีรีส์ย้อนยุคที่เป็นการลงทุนข้ามชาตินอกจากจะต้องอ่านบทละครที่มีบทพูดยาวเป็นวาแล้วเธอยังได้ไปศึกษาเพิ่มเติมจากผลงานต้นฉบับที่เป็นนิยายจึงพอจะเข้าใจเรื่องชิงรักหักสวาทในรั้วในวังมาบ้างพอสมควรและเธอก็ปวดหัวกับเรื่องราวพวกนั้นมากเหลือเกินเรียกได้ว่าหลังจากถ่ายทำจบแล้วเธอต้องขอผู้จัดการส่วนตัวพักงานยาวไปเกือบเดือนเพื่อเคลียร์และฟื้นฟูทั้งสมองรวมไปถึงสุขภาพร่างกายและสภาพจิตใจไม่เช่นนั้นก็อาจจะไม่พร้อมรับงานอื่นต่อได้จริงๆ
แต่ผลงานซีรีส์เรื่องนั้นก็กวาดทั้งเงินทั้งกล่องรวมถึงสร้างชื่อเสียงให้กับรัญญามากมายทั้งภายในประเทศและต่างประเทศเป็นส่วนหนึ่งที่แฟนๆ ทั้งประเทศพร้อมใจกันมอบตำแหน่งนางร้ายอันดับหนึ่งให้เธอครอบครองโดยไร้คู่แข่ง
แต่ก็ใช่ว่ารัญญาจะเริ่มต้นงานแสดงโดยรับบทนางร้ายเลยตั้งแต่เรื่องแรกเพราะผลงานชิ้นแรกของเธอในวงการบันเทิงนั้นเป็นบทนางเอกใสซื่อที่ไม่สู้คนซึ่งต้องยอมรับเลยว่ามันช่างขัดแย้งกับรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวเสียเหลือเกินแต่พอผลงานละครเรื่องที่สองเธอก็ได้สวมบทบาทเป็นนางเอกที่เปรี้ยว เซ็กซี่และที่สำคัญคือสู้คนขึ้นมานิดหน่อย
ซึ่งนั่นก็เหมือนจะเป็นจุดเปลี่ยนทำให้ทั้งผู้จัดรวมไปถึงผู้จัดการส่วนตัวมองเห็นทิศทางที่ส่องแสงสว่างในวงการบันเทิงผลงานเรื่องที่สามจึงพลิกบทบาทผลักดันรัญญาเข้าสู่เส้นทางของนางร้ายจนมาถึงตอนที่เธอตายก็ยังตายไปพร้อมกับบทบาทนางร้ายที่ตัวเองแสนจะทุ่มเทถึงขนาดที่เล่นจริง เจ็บจริงและในกรณีนี้ถ้าหากจะพูดว่าตายจริงก็ไม่ผิดไปจากความจริงเลยแม้แต่น้อย
“หนูว่าเด็กคนเมื่อกี้น่าสนใจดีค่ะชาติกำเนิดไม่ได้แย่แค่มีพ่อที่โง่แล้วก็หูเบาไม่มีความเป็นผู้นำ” เมื่อท่านตาสุ่มเลือกชีวิตของหญิงสาวกลุ่มใหม่ที่มีฐานะครอบครัวดีกว่ากลุ่มแรก เท่าที่ดูๆ ผ่านตารัญญาก็มาสะดุดตาเข้ากับเด็กสาวหน้างดงามแววตาใสซื่อที่ดูแล้วชาติกำเนิดและฐานะทางการเงินของครอบครัวไม่ได้มีปัญหาเพราะปัญหาทั้งหมดที่เธอเผชิญอยู่นั้นมาจากบิดาที่ไม่มีความเป็นผู้นำรักจะมีภรรยาหลายคนแต่กลับควบคุมอะไรไม่ได้ปล่อยให้ลูกติดของเมียใหม่มารังแกลูกและเมียหลวง
แม้เรื่องราวส่วนหนึ่งของชีวิตเด็กสาวคนนั้นจะยังไม่ได้บอกถึงสาเหตุที่ทำให้เธอเสียชีวิตเพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นแต่เท่าที่ดูๆ แล้วรัญญาออกจะพึงพอใจเจี่ยฝูอันมากกว่าใครทั้งหมดที่ได้นั่งดูมา ชอบไม่ชอบก็ถึงขนาดที่ว่าเธอมองหาลู่ทางทำมาหากินให้เด็กคนนี้และมารดาหลังจากที่ออกจากเรือนของบิดาเอาไว้แล้วเรียบร้อยในเมื่อมีพ่อที่ไม่ได้เรื่องเธอก็ต้องหาทางให้แม่หย่าขาดจากพ่อให้ได้แล้วหลังจากนั้นค่อยออกไปใช้ชีวิตใหม่กันเพียงแค่สองคนแม่ลูก
“เจี่ยฝูอันอย่างนั้นเหรอ นางเป็นเด็กสาวที่มีหน้าตาจิ้มลิ้มงดงามนักและนี่แหละก็เป็นอีกสิ่งที่เป็นภัยเพราะทั้งแม่เลี้ยงและลูกติดต่างก็ริษยาในความงามของนางและมารดาจนต้องการแย่งชิงทุกอย่างที่สองแม่ลูกมีไปเป็นของตัวเอง สกุลเจี่ยก็นับว่าไม่ได้แย่ปัญหามีเพียงแค่เรื่องในม่านมุ่งของสามีภรรยาไม่มีเรื่องของผู้อาวุโสให้ปวดหัวเพิ่มเพราะทั้งผู้เฒ่าเจี่ยและแม่เฒ่าเจี่ยต่างก็สิ้นบุญกันไปหมดแล้ว เจ้าอยากดูชีวิตของนางตั้งแต่เกิดเลยหรือไม่” เมื่อเห็นว่าดวงวิญญาณตรงหน้ามีท่าทางสนอกสนใจในชีวิตของบุตรสาวของพ่อค้าที่มีฐานะร่ำรวยคนหนึ่งเทพแห่งโชคชะตาก็จัดการรวบรวมข้อมูลของเจี่ยฝูอันในทันที
“ดูเลยก็ได้ค่ะ หนูเลือกน้องคนนี้แหละหน้าตาเธอน่ารักดีแล้วก็น่าสงสารด้วยเรื่องพ่อมีเมียน้อยนี่รับมือไม่ยากหรอกแค่ออกไปใช้ชีวิตให้ดีกว่าคนพวกนั้นก็คงอยากจะกัดลิ้นตายกันแล้ว” ประสบการณ์จากการสวมบทบาทเป็นนางร้ายมานับไม่ถ้วนทำให้รัญญาค่อนข้างจะเข้าใจชุดความคิดที่พวกเมียน้อย เมียรองมีโดยคนพวกนี้ใช้ชีวิตอยู่บนความอิจฉาริษยาผู้อื่น เห็นใครได้ดีกว่าตัวเองเป็นไม่ได้มันจะต้องมีอาการรุ่มร้อนอยู่ไม่สุขเพราะฉะนั้นวิธีการที่จะจัดการกับคนประเภทนี้ให้ได้ผลนั้นนอกจากการด่าทอให้สะใจแล้วก็คือการใช้ชีวิตให้ดีกว่า โดดเด่นและมีเงินให้มากกว่าแค่นั้นคนขี้อิจฉามันก็ร้อนรนจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
“ถ้าเช่นนั้นก็ใช้เวลาระหว่างที่นางยังไม่หมดอายุขัยเรียนรู้วิถีชีวิตของนางไปก่อนก็แล้วกันนะ ข้าจะให้เวลาเจ้าอยู่ตามลำพังหากต้องการแค่เรียกข้าก็จะกลับมาหาเจ้าในทันที” ช่วงเวลาที่บ่าอันหนักอึ้งของเทพแห่งโชคชะตาได้คลายลงมาถึงแล้วดังนั้นผู้อาวุโสจึงเปิดโอกาสให้วิญญาณของหญิงสาวได้ศึกษาเรียนรู้วิถีชีวิตของตัวเองในโลกใหม่ไปก่อน
หลังจากท่านตาจากไปภาพบนจอใหญ่ก็เปลี่ยนกลับมาเป็นภาพยนตร์ชีวประวัติของเจี่ยฝูอันตั้งแต่แรกเกิดซึ่งแต่เดิมนั้นบิดาของนางไม่มีเค้าลางของความเจ้าชู้มากรักเขาเป็นเพียงชายหนุ่มที่ทำงานขยันขันแข็งเพื่อครอบครัวไม่ว่าจะเป็นงานที่ร้านค้าสมุนไพรที่เปิดมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษหรือว่างานดูแลให้เช่าไร่นาของครอบครัวเขาก็ช่วยเหลืออย่างขยันขันแข็งซึ่งมันอาจจะเป็นการทำตามหน้าที่ของบุตรชายคนเดียวที่เหลืออยู่ของครอบครัวสกุลเจี่ยก็เป็นได้ด้วยพี่สาวคนโตของเจี่ยอ้ายชางก็แต่งงานไปอยู่กับสามีที่ต่างเมือง ส่วนน้องชายคนเล็กก็เสียชีวิตไปนานหลายปีด้วยจากอุบัติเหตุ
ครั้นเมื่อพ่อเฒ่าเจี่ยสิ้นบุญไปภาระหน้าที่ของครอบครัวทั้งหมดก็ตกมาอยู่ที่บิดาของเจี่ยฝูอันซึ่งงานหลักในตอนนี้ไม่เพียงแต่ดูแลร้านขายสมุนไพรแล้วแต่ยังมีงานให้เช่าที่ดินทำการเกษตรที่เป็นกิจการหลักที่แท้จริงของครอบครัวด้วยทั้งพ่อเฒ่าและแม่เฒ่าเจี่ยสะสมที่ดินไว้ตั้งแต่เมื่อตอนที่แต่งงานกันใหม่ๆ จนมีลูกสามคนแล้วก็ยังซื้อสะสมไว้เรื่อยๆ เมื่อมันมีมากขึ้นก็นำมันออกมาให้ชาวบ้านเช่าทำกินเก็บค่าเช่าเป็นเงินบ้างไม่ก็เป็นผลผลิตทางการเกษตร
เมื่อสามีมีหน้าที่ให้ต้องรับผิดชอบเพิ่มเจี่ยจิ่งอันมารดาของเจี่ยฝูอันก็คิดที่จะแบ่งเบาภาระของสามีด้วยการออกไปช่วยงานที่ร้านขายสมุนไพรเพื่อให้เจี่ยอ้ายชางเดินทางออกไปดูแลที่ทางของครอบครัวได้อย่างเต็มที่เพราะว่าที่ดินนั้นจะมีแต่ที่อยู่ในเมืองเดียวกันแต่ต่างเมืองก็มีอยู่ไม่น้อย
แต่ใครมันจะไปคิดว่าการปล่อยให้สามีออกไปทำงานต่างบ้านต่างเมืองนั้นจะเป็นการปล่อยเสือเข้าป่าเพราะหลังจากนั้นไม่นานบิดาของเจี่ยฝูอันก็กลับมาที่เรือนพร้อมกับสตรีผู้หนึ่งที่นางไม่ได้มาคนเดียวเพราะพ่วงมาด้วยบุตรสาวที่อายุอานามไล่เลี่ยกับบุตรสาวของตนเอง
แรกๆ คนปากแข็งก็ยังบอกว่าช่วยเหลือนางเพราะมนุษยธรรมด้วยแม่นางฮุ่ยเจียงนั้นเป็นผู้เช่าที่ดินที่สามีเพิ่งตายจากไปนางจะปลูกข้าวต่อก็ทำไม่ไหวด้วยไม่มีแรงกำลังบิดาของเจี่ยฝูอันจึงช่วยรับนางมาให้ทำงานช่วยมารดาที่ร้านสมุนไพรแต่สัญญาณอันตรายมันแสดงออกมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันเพราะสตรีนางนั้นไม่เคยทำตัวเหมือนตัวเองเป็นผู้มาขออาศัยอยู่อีกทั้งยังวางมาดไม่ต่างจากภรรยาเจ้าของเรือนจนในที่สุดก็ทำให้เจียอ้ายชางเริ่มมีปากเสียงกับภรรยาของตนเอง
“ดีแตกจนได้เนาะคนเรา เมียที่อยู่กินมาเป็นสิบๆ ปีไม่มีค่าอะไรเลยแค่เจอของใหม่ที่ถูกใจกว่า” รัญญาบ่นออกมาอย่างปลงๆ ในชะตาชีวิตทั้งของเจี่ยฝูอันและตัวเองที่บ้านแตกเพราะความไม่รู้จักพอของคนเป็นพ่อแต่เด็กคนนี้ยังดีอยู่อย่างที่มารดาของเธอนั้นเข้มแข็งและอยู่เคียงข้างลูกสาวเมื่อหันมามองตัวเองแล้วกลับพบว่าข้างๆ นั้นไม่เหลือใครเพราะหลังจากที่แม่ถูกพ่อหักหลังด้วยการนอกใจมารดาของรัญญานั้นตัดสินใจจบชีวิตตัวเองไปโดยไม่มีแม้แต่สัญญาณเตือน
แต่เรื่องนี้จะไปโทษแม่ของเธอก็ไม่ได้หรอกท่านมีพ่อเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตมากว่ายี่สิบปีเมื่อวันหนึ่งสามีที่ฝากชีวิตหักหลังโลกของแม่จึงเหมือนพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตาท่านจึงเลือกที่จะจากไปในวันที่ความอดทนนั้นสิ้นสุดลง
“สรุปแล้วนี่ใครช่วยใครกันนะ เจี่ยฝูอันจะช่วยฉันหรือว่าฉันไปช่วยเจี่ยฝูอันกันแน่วะเนี่ย” สาเหตุแรกที่ทำให้รัญญาเลือกเจี่ยฝูอันเพราะหน้าตาที่น่ารักจิ้มลิ้มและแววตาที่ใสซื่อของเด็กสาวแต่เมื่อได้นั่งมองการใช้ชีวิตของเธอแล้วกลับได้พบว่าสิ่งที่หล่อหลอมให้เด็กคนนี้มีแต่ความอ่อนหวานและอ่อนโยนนั้นทั้งหมดเป็นมารดาที่อยู่เบื้องหลังและอาจจะเป็นเพราะตัวรัญญาเองอยากจะได้รับการโอบกอดเช่นนี้บ้างเธอจึงตัดสินใจจะไปใช้ชีวิตอยู่แทนเจี่ยฝูอันในวันที่เด็กสาวหมดอายุขัยลง
“รัญญา ได้เวลาของเจ้าแล้ว”