การกระทำของใครบางคนมันสามารถทำร้ายจิตใจของใครหลายคนได้ยิ่งโดยเฉพาะทำกับคนที่เรารักมันจะไปสร้างแผลในใจให้กับเขาคนนั้นได้เลยล่ะไม่ว่านานแค่ไหนแผลนั่นก็ยังไม่หายไป
ดราม่า,ชาย-ชาย,อื่นๆ,อาชญากรรม,สืบสวนสอบสวน,NAZI,Nc18+,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตนะครับ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งพร้อมเสียงของตำรวจนายหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนเปิดประตูเข้ามาด้านหน้าของเขาปรากฏร่างของชายหนุ่มเรือนผมสีเทาไล่โทนไปทางสีขาวมากกว่าที่กำลังนั่งจดจ่อกับเอกสาร
“หัวหน้าครับได้รับแจ้งมาจากหน่วยงานใหญ่ว่าให้ทางหน่วยงานเราตามสืบคดีใหญ่ครับและนี่ครับเอกสารสำคัญที่หน่วยอื่นไปสืบมาได้ครับ”
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมเดินไปวางเอกสารสำคัญที่อยู่ในมือ
“อืม…ออกไปได้”
ชายหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่เอ่ยขึ้นก่อนตำรวจนายนั้นจะเดินออกไปจากห้อง มือหนาของเขาค่อยๆเอื้อมไปหยิบเอกสารนั้นแล้วเปิดดูพร้อมอ่านคดีที่เกิดขึ้นคร่าว ๆ ก่อนจะเอ่ย
“ซี….”
เขาเอ่ยลอย ๆ พร้อมอ่านข้อมูลและหลักฐานไปเรื่อยพอจะสรุปใจความได้
“คดีเกิดขึ้นเมื่อ10ปีที่แล้วและปัจจุบันยังไม่มีผู้ใดที่สามารถตามจับตัวคนร้ายได้ซึ่งช่วงแรก ๆ คดีนี้ยังคงไม่หนักหนามากแต่พอเวลาผ่านมาได้หนึ่งปีเริ่มมีผู้สูญหายเป็นจำนวนมากและผู้ที่สูญหายส่วนใหญ่จะพบเจอในร่างที่กลายเป็นศพแล้วซึ่งผลชันสูตรศพต่าง ๆ พบว่าผู้ตายส่วนใหญ่จะถูกยิงที่ท้ายทอยและมีรอยฟกซํ้าที่บริเวณแขน ขา และลำตัว”
เขานั่งอ่านและทำความเข้าใจก่อนสักพักก่อนจะเปิดไปที่ข้อมูลของคนร้ายชายหนุ่มอ่านไปเรื่อยๆพร้อมคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากัน
“ซี…ไหนบอกไม่ชอบทำแบบนี้ไง”
เ
ขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นข้อมูลของคนร้ายคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่เขารู้จักและ…ยังรักมาก ก่อนจะปิดเอกสารนั้นแล้วเดินออกไปพร้อมถือเอกสารไปด้วยก่อนจะเจอกับคนสนิท
“เอ้า!ไงโซเวียตเพื่อนทำไมทำหน้างั้นอะ”
เสียงของจีนเพื่อนสนิทของเขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนรักดูไม่ดี
“มีคดีใหม่หรอ”จีนเอ่ยพร้อมเดินเข้าไปหา
“อืม…หนักมากด้วยมึงเอาไปดูดิ”
เขาเอ่ยพร้อมยื่นเอกสารในมือที่ถือมาด้วยให้เพื่อนตนเอาไปเปิดดูก่อนจะขอตัวไปซื้อกาแฟ
“อืม ๆ เออเดี๋ยวตอนเที่ยงไปกินร้านป้าแจ่มปะเพื่อน”จีนหันมาเอ่ย
“เออไป!”เขาเอ่ยตะโกนกลับไปก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟโบราณร้านโปรดของตน
นันต์สีเหลืองของจีนเดินไปที่โต๊ะทำงานของตนพร้อมเอกสารในมือก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงแล้วเริ่มเปิดเอกสารนั้น
“ทำไมคนร้ายหน้ามันคุ้นๆวะ”
เขาเอ่ยพร้อมมือที่เปิดรูปของคนร้ายไปด้วย
นัยน์ตาสีเหลืองมองที่รูปคนร้ายด้วยความรู้สึกคุ้นเคยก่อนจะมีเสียงเรียกเขาดังมาจากข้างๆ
“พี่จีนครับ…”เสียงเรียกของไต้หวันน้องชายที่มาทำงานร่วมกันกับเขา
“หืออะไรไต้หวัน”
“พี่รับทำคดีหนีหรอครับ”
ไต้หวันเอ่ยถามพี่ชายตนด้วยความสงสัยเพราะปกติจะไม่รับทำคดีง่าย ๆ แบบนี้
“เฮ้อ!~คงใช่แหละหน่วยงานใหญ่ส่งมาขนาดนี้สงสัยหน่วยอื่นจะจับไม่ได้จริงๆเลยเหลือแค่หน่วยเรานี่แหละไต้หวัน”
จีนถอนหายใจก่อนตอบน้องตนไปแบบนั้นเพราะคดีนี้มันผ่านมานานแล้วและมันก็ยังจับตัวผู้ร้ายไม่ได้สักที
“อ่อครับ…เอ๊ะ!.ใกล้เวลาพักแล้วนิอีกไม่กี่นาทีเองพี่จีนวันนี้ไปตามพี่โซไหมครับ”
ไต้หวันเอ่ยถามพร้อมมือที่เก็บเอกสารเข้าที่ก่อนจะลุกขึ้นและขอตัวไปกินข้าว
“คงถึงเวลาแล้วล่ะ”จีนเอ่ยพร้อมปิดเอกสารที่อ่านอยู่แล้วเก็บมันเข้าพร้อมเดินไปตามโซเวียตที่ห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามาได้”เสียงเอ่ยขึ้นจากด้านในก่อนที่จีนจะเปิดประตูเข้ามาเพื่อตามเพื่อนตนไปกินข้าว
“ไปกินข้าวได้ละก่อนที่ร้านป้าแกจะปิด”
จีนเอ่ยพร้อมมองเพื่อนตนส่วนโซเวียตที่ได้ยินแบบนั้นก็ปิดเอกสารและงานที่ทำอยู่พร้อมเก็บมันไว้แล้วลุกขึ้นพร้อมเดินออกไป
“โซนาครับเที่ยงแล้วไปกินข้าวได้แล้วนะ”
เสียงของเยอรมันเอ่ยขึ้นพร้อมมองหลานของคนที่นั่งเล่นเกมอยู่
“ขออีกสักตาได้ไหมครับน้ากำลังตีป้อม”
โซนาเอ่ยขึ้นแต่สายตาของเขาจดจ่อกับเกมตรงหน้า
“ให้แค่ตานี้ตาเดียวเดี๋ยวน้าจะเฝ้า”
เขาเอ่ยขึ้นบอกหลานชายตนพร้อมเดินไปนั่งข้าง ๆ
“อ่าจบแล้วครับแล้ววันนี้มีอะไรกินมั้ง~”
โซนาที่เล่นเกมเสร็จก่อนจะปิดโทรศัพท์แล้วมุ่งหน้าไปที่โต๊ะกินข้าวเพื่อไปดูว่าวันนี้คุณน้าสุดที่รักของเขาทำอะไรไว้
“ว้าว! มีของโปรดผมด้วยล่ะ”
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมนัยต์ตาสีแดงประกายเมื่อเห็นของชอบของตนวางไว้ตรงหน้า
“ชอบก็รีบกินสิเดี๋ยวมันจะเย็นเอาหมดนะ”
เยอรมันเอ่ยขึ้นพร้อมเดินมาทานข้าวข้าง ๆ หลานของตน
“จะว่าไป…เมื่อไหร่คุณพ่อจะกลับมาครับ”
โซนาเอ่ยถามน้าของตนพร้อมทำสีหน้าที่เป็นห่วงอย่างได้ชัดเจน
“อืม…อีกสักพักคงมาแล้วแหละโซนาเป็นห่วงคุณพ่อหรอครับ”
เยอรมันเอ่ยถามพร้อมมือที่ตักข้าวเข้าปาก
“ครับผมห่วงคุณพ่อมากเลย”
โซนาเอ่ยขึ้นพร้อมตักข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ย
เวลาล่วงเลยผ่านมาจนตอนนี้เวลา13:40น.เสียงเปิดประตูบ้านเข้ามาพร้อมชายหนุ่มที่ผมยาวประบ่าในชุดทำงาน
“อ้าว!พี่นาซีกลับมาแล้วหรอครับ”
เยอรมันเอ่ยเมื่อเห็นพี่ของตนกลับมาแล้ว
“อืมแล้วโซนาล่ะ”
นาซีเอ่ยถามลูกของตนเป็นอย่างแรกเลยเมื่อกลับมา
“โซนาทำการบ้านอยู่ที่ห้องครับ”
เยอรมันเอ่ยพร้อมเปิดโน้ตบุ๊กของตนพร้อมเริ่มทำงาน
“อืมพี่ขึ้นไปหาลูกละ”
นาซีเอ่ยพร้อมเดินขึ้นไปบนห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“โซนาครับพ่อเข้าไปนะครับ”
นาซีเอ่ยพร้อมเปิดประตูห้องเข้าไป
“อะ…คุณพ่อ!ยินดีต้อนรับกลับครับ”
โซนาเอ่ยพร้อมหันมายิ้มให้ผู้เป็นพ่อของตน
