รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 18 ถ้าคะแนนต่ำต้องบวช!
พวกเขาก็แนะนำและบอกเรื่องสำคัญ ๆ ก่อนจะพูดถึงพวก คะแนนจิตพิสัย ถ้าเหลือ 50 จาก 100 ปิดเทอมต้องบวชเรียนที่วัด!
กฎข้อนี้…เสือน้อยกับเข้มก็พึ่งรู้เหมือนกันเพราะส่วนมากแล้ว คนปกตินักเรียนดี ๆ ไม่มีทางคะแนนต่ำไปถึงขั้นนั้น โดยปกติแล้วมีน้อยมากและคนพวกนี้มักเป็นเด็กเกเร
เสือน้อยได้แต่ปาดเหงื่อ จากนั้นเขาก็ไม่ยั้งมือเริ่มตั้งคำถามรัว ๆ เกี่ยวกับพวกบรรดาครูฝ่ายปกครอง ชอบจับผิดอะไรบ้าง
พวกรุ่นพี่พวกนั้นก็บอก “หลัก ๆ ก็โดดคาบเรียน สูบบุหรี่ ปีนกำแพงหนีเรียนไม่ก็มุดช่องหมาลอดฝั่งโน่น” รุ่นพี่ชี้ไปให้ดู
ดูท่าเขาต้องไปอ่านหนังสือกฎระเบียบข้อปฏิบัติภายในโรงเรียน เผื่อว่าเวลาที่จะโดนหักคะแนนจะได้รู้ตัว ประเดี๋ยวเถียงไม่ได้
“เขาไม่อยากตายแบบไม่รู้อะไรเลย ถ้าจะตายเพราะรู้มากนั่นจึงจะเหมาะสมกับเขา” เสือน้อยพยายามให้เหตุผลตัวเอง
พวกรุ่นพี่ก็ถามบ้าง “มีใครมาหาเรื่องเอ็งบ้างหรือยัง?”
พวกเขาอยากรู้นักว่าเปลี่ยนโรงเรียนใหม่จะเป็นเสือหรือเป็นแมว แต่จากนิสัยแล้ว เสือมันคงไม่ทิ้งลายง่าย ๆ และพวกเขาก็ตกตะลึง เพราะมีไอ้เวรไปหาเรื่องไอ้เสือน้อยเมื่อเช้า
สำหรับพวกเขาแล้วที่เข้ามาคุยเพราะอยากรู้เรื่องนี้มากที่สุด
พวกรุ่นพี่ได้แต่ยิ้มเจื่อน และก็พลันนึกถึงภาพอนาคต ก่อนแยกย้ายกันไปเข้าแถว
เข้มลูบจมูกนึกถึงภาพตอนไอ้เสือโดนเบียดต่อหน้าสาว ปกติถ้าโดนหักหน้าตรง ๆ แบบนี้ไอ้เสือแทบจะกระโจนเข้ากัดเสียด้วยซ้ำ…
แม้แต่เขาเองยังรู้สึกโกรธแทนเพื่อนตัวเองเลย และสำหรับไอ้เสือน้อย ถ้าไม่เป็นเพราะชอบผู้หญิงคนนั้นมาก ๆ มันก็คงเก็บงำความโกรธเกรี้ยวไว้ใส่ทีเดียวเลย เข้มคิดว่าอาจเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง
“มันคงไม่อยากสร้างภาพจำให้เธอมั้ง ที่เจอกันไม่กี่วันก็เป็นพวกนักเลงหัวไม้ แค่โดนชนนิดหน่อย ก็ชกต่อยฝ่ายตรงข้ามต่อหน้าตั้งแต่แรกพบเลย” เขาได้แต่ลอบคิดแบบนี้ในใจ
สำหรับเด็กมัธยมนั้น นับถือกันที่กำปั้นมากกว่าเหตุผล เป็นอย่างนี้เรื่อยมาตั้งแต่สมัยก่อนจวบจนปัจจุบัน เคารพคนตัวใหญ่เสียงดัง รังแกคนตัวเล็กอ่อนแอ
พวกนักเลงหัวไม้ และเด็กเกเรมีอยู่ทั่วทุกที่ เรียกได้ว่าโรงเรียนไหนก็มี เพราะแต่ละคนต่างถูกเลี้ยงดูมาคนละแบบ ร้อยพ่อพันแม่ โรงเรียนจึงเป็นสถานที่ขัดเกลา บ่มเพาะนิสัยให้ลูกศิษย์อยู่ในร่องในรอย เสือน้อยนึกถึงคำพูดที่พ่อสอน…
……
พริบตาทีเดียว เวลาก็ผันผ่านไปไวเหมือนโกหก หนึ่งเดือนต่อมา...
ระหว่างนี้นักเรียนใหม่ ก็เริ่มปรับตัวเข้าได้กับบรรยากาศใหม่ ๆ สถานที่ใหม่ และครูคนใหม่ วิถีชีวิตที่ต้องเติบโตขึ้นนั้นเป็นธรรมดาของมนุษย์ กฎธรรมชาตินั้นดำรงอยู่ไม่แปรเปลี่ยน
สำหรับเสือน้อยพริบตาเดียว เพียงเดือนเดียวเขาก็รู้สึกโตขึ้นเยอะมาก ทั้งความคิดและจิตใจ
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ตัวของเขาก็ได้สนทนากับพ่อพูดถึงละคร อย่างสนุกสนาน เขารู้สึกตื่นเต้นกับความเจ้าเล่ห์ และอุบายมากมายของมนุษย์ ที่สุดจะพรรณนาออกมาได้
ครั้นเมื่อครั้งตอนประถม ‘บทกลอนท่านภู่’ ในเรื่องพระอภัยมณีนั้นดังขึ้นทันทีที่เขาเริ่มดูละครชุดสามก๊กไปได้ครึ่งเรื่อง มันออกมาจากส่วนลึกของภายในจิตใจ ที่บรรยายได้หมดจดเสียเหลือหลาย
“แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน”
‘สามก๊ก’ นั้นเป็นวรรณกรรมที่นำมาทำเป็นละคร ซึ่งมันเต็มไปด้วยแผนการ การใช้เล่ห์เพทุบาย การชักเย่อกับจิตใจคน เล่นกับจิตใจคน
เสือน้อยเหมือนตื่นรู้จากปัญญาเทียบกับในอดีตแล้วที่บ้าพลัง แม้จะมีลูกล่อลูกชน แต่หลังจากดูสามก๊กจบ เขาก็เป็นเหมือนเสือติดปีก!
พ่อผันเคยบอกว่า “มีคนพูดเปรียบเปรยไว้ ถ้าอ่านสามก๊กจบ…คบไม่ได้”
ที่ตอนเด็ก ๆ พ่อไม่ได้เปิดให้ดูก็ด้วยเพราะรู้ว่าเสือน้อยยังไม่ถึงวัย และดูไปก็ไม่เข้าใจ เปรียบดั่งวิชาคณิตศาสตร์ที่ซึ่งเริ่มต้นจากเรียนรู้ตัวเลข หากข้ามขั้นมาเรียนบวกลบคูณหาร หรือการยกกำลังเลย ย่อมทำไม่ได้
เพราะด้วยไม่มีพื้นฐานซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำไปใช้คำนวณ และนี่คือตรรกะง่าย ๆ ที่พ่อผันคิดว่าควรสร้างรากฐานไปทีละเล็ก ทีละน้อย…
ผันรู้ดีว่าความรู้ประเภทนี้ ‘เหมือนดาบสองคม’ หากว่ามองในแง่ดีก็ใช้ประเทืองปัญญา กระตุ้นสมอง หลักคิด ความเป็นไปของโลก หากมองในแง่ร้าย ก็คล้ายสอนคนให้กลายเป็นโจร หรือชี้โพรงให้กระรอก
สำหรับพ่อผันก็เตรียมใจเผื่อไว้ทั้งสองกรณีแล้ว โดยเฉพาะกรณีหลัง...ยิ่งกับเด็กวัยรุ่นที่มักเป็นขบถในตัวเอง ชอบตั้งคำถามกับกฎเกณฑ์ต่าง ๆ และพร้อมที่จะแหกคอกกับกฎเหล่านั้น
.....
‘เรื่องของผู้หญิง’ เสือน้อยก็ไม่เคยละเลย ตอนแรกแม้จะขัดเขินบ้าง แต่พอปรับตัวได้ก็ดีขึ้นเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น พ่อบอกว่า “อย่าผลีผลาม รีบเร่งกับความรัก และคาดหวังว่าต้องได้เป็นแฟนนักเลย”
เขาสอนให้ตัวของเสือน้อยรู้จักคุณค่าตัวเอง พอมีความมั่นใจในตัวเองถึงจะสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ออกมาได้ดี
ซึ่งที่โรงเรียนเขามักจะบังเอิญไปเจอเธออยู่บ่อย ๆ
เสือน้อยเริ่มชวนคุยเก่งขึ้น มีลูกล่อลูกชน แต่กับฝ่ายหญิงเองก็ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว ที่เข้ามาตามจีบ เธอเป็นดาวเด่นยามเมื่อไปไหนมาไหน รัศมีที่แผ่ซ่านออกมานั้น ย่อมชักชวนให้คนเคลิบเคลิ้ม เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์แม้แต่กับเพศเดียวกัน
คนที่รุกหนักที่สุดก็คือ ‘พีรพัฒน์’ ห้องแปด
ไอ้หนุ่มคิ้วหนาที่มาชน เสือน้อยกระเด็นในสัปดาห์แรก
อีกฝ่ายคล้ายกับหมาบ้า เที่ยวขู่ใครต่อใครไปทั่ว และก็พร้อมที่จะกัดทุกคนที่จะไปแย่งเหยื่อแย่งอาหารของมันกิน ทั้งที่จริงแล้วฝ่ายหญิงเองก็ยังไม่นับว่าเป็นอะไรกับเขาเสียด้วยซ้ำ ทำเอาหลายคนไม่พอใจ!
ในทุกวันเสือน้อยจะส่ง SMS หรือไม่ก็ทักแชต MSN เป็นหลัก ภาษิตว่าน้ำหยดทุกวันหินมันยังกร่อน สำหรับเขาแล้วก็ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป
ส่วนตัวเขานั้นก็มีสาวทักมาจีบบ้างเหมือนกัน ซึ่งเสือน้อยก็พูดคุยอย่างเป็นกันเอง ไม่ได้ปฏิเสธขับไล่ไสส่ง เพราะผูกมิตรไว้ดีกว่ามีศัตรู
เวลาโดยมากหลังเลิกเรียน เขามักจะอาศัยอยู่ร้านเกมกับเพื่อน ๆ นี่คือกิจกรรมหลักของเสือน้อยช่วงนี้ คือการสานสัมพันธ์ผ่านเกม ทำให้เดือนนี้เสือน้อยเองแทบจะไม่ได้ไปช่วยแม่ขายกับข้าวเลย
ผิดกับลูกหมีที่เสมอต้นเสมอปลาย แม่ชบาก็บ่นนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้สนใจเขามากนัก คิดในใจเพียงว่า “วันไหนที่มันไม่มีเงินใช้…มันก็กลับมาตายรังเองนั่นแหละ!”
และที่สำคัญช่วงนี้อารมณ์แม่ไม่ค่อยจะดีนัก ไม่ใช่เพราะวัยทองหมดประจำเดือนหรืออะไร แต่เป็นเพราะเธอโดนโกงเงินต่างหาก
และคนที่โกงก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคนต้อนวัวควาย ปลูกผักสวนครัวอยู่หน้าบ้านนี่เอง รู้จักกันมาหลายสิบปี ไม่คิดว่าจะทำกันได้ลงคอ!
เรื่องมันก็เริ่มจากสองสามีเพื่อนบ้าน เอาโฉนดมาวางค้ำประกันขอกู้เงิน ซึ่งมันเป็นราคาที่มากกว่ากรมที่ดินประเมินราคาไว้เสียอีก ในตอนนั้นแม่ชบาสองจิตสองใจ เพื่อนบ้านสองคนนี้ก็รู้จักมักจี่กันดี เห็นกันมาก็นมนาน
แต่พอเห็นว่าเดือดร้อนเรื่องเงิน จึงได้เอาโฉนดมาวางค้ำประกันไว้ แถมพูดเกลี้ยกล่อมจนแม่ชบาใจอ่อน พวกเขางัดสารพัดวิธีจนชบาทำสัญญากู้ยืม
โดยมีการพูดคุยร่างสัญญากัน อย่างฉุกละหุกผ่านทางโทรศัพท์กับทนายดำรง จากนั้นก็จ่ายเงินสด ให้ไปเก้าแสนบาทถ้วน
แต่แล้วสัปดาห์ก่อน ปรากฏว่าแม่รู้ข่าวจากเพื่อนบ้านว่า “ลูกชายสองผัวเมีย…ติดพนัน จนไปยืมเงินบ่อนมาเล่นทั้งที่หมดตัวแล้ว จนโดนอุ้มไปขู่เตรียมเผานั่งยาง เดือดร้อนคนเป็นพ่อแม่รีบวิ่งหาเงินไปใช้คืน และเงินที่ว่าก็คือเงินของแม่ชบาคนสวยแห่งตำบลบ้านใหม่”
ทั้งครอบครัวรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย ทั้งที่ใช้คืนเงินแล้วแต่อีกฝ่ายอ้างว่ายังต้องหาดอกเบี้ยมหาโหดมาคืนด้วย จึงพากันเผ่นหนีกลับต่างจังหวัด กลับไปที่บ้านเกิดกันหมด
พอแม่ชบารู้ข่าวก็ถึงกับโกรธควันออกหู ถามทนายว่าจะได้เงินคืนมั้ย ทางทนายบอกว่า “คงไม่มีหวัง แต่ถ้ายึดที่ดินก็ต้องฟ้องแพ่งขึ้นโรงขึ้นศาลอีกนาน…”
แม่ชบาหัวฟัดหัวเหวี่ยง เสือน้อยจึงพยายามหลบหน้าไม่ไปให้เห็น เพื่อจะได้ไม่เพิ่มอารมณ์หงุดหงิดของคุณแม่ ที่กำลังหัวร้อนเป็นอย่างมาก ทั้งวันเธอนั่งกดโทรศัพท์บ้างก็ส่งข้อความ บ้างก็โทรออก
ทางทนายเสนอว่าให้มีแต่ยอมเสียเปรียบถึงพอจะได้ทุนคืนมาบ้าง โดยเจรจาให้มาโอนที่ดินกัน จนอีกฝ่ายยอมใจอ่อนไว้หน้าหล่อน จึงแอบกลับมาจากต่างจังหวัดเงียบ ๆ นัดแนะกันไปโอนที่ดิน
อีกฝ่ายไหว้ขอโทษอย่างจริงใจ พร้อมกับยกสิ่งปลูกสร้างกับวัวควายให้ด้วย เพราะเขาไม่มีปัญญาหารถมาขนไป และก็กลัวพวกนักเลงบ่อนมันตามมาเล่นงาน!
พอโอนเสร็จพวกเขาก็นั่งรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในทันที...
ทางด้านเสือน้อยพอรู้ว่าที่ดินจะเป็นของตนแล้ว แม่ยังบอกว่า “พวกวัวควายที่อยู่ในนี้ก็ตกเป็นของเขา จึงเดินไปหาลุงก้านกลางทุ่งชวนคุย”
อันที่จริงเขาก็รู้จักมักจี่กับลุงก้าน แถมยังเคยไปขโมยมะม่วงบ้านแกอยู่เลย
ส่วนลุงก้านถูกเพื่อนร่วมก๊งเหล้าฝากให้เลี้ยงวัวควาย เป็นอาทิตย์พอรู้ว่าเพื่อนหนีหนี้ก็รู้สึกสับสนบอกไม่ถูก
แม่ชบาจึงจ้างลุงแกมาช่วยดูอยู่พักหนึ่ง ส่วนตัวลุงแกเองนั้นก็ปลูกสวนทำไร่อยู่ห่างไปหลายร้อยเมตรจากบ้าน และเคยเลี้ยงวัวเลี้ยงควายมาก่อนจึงต้องพึ่งลุงแก หาคนมาขัดตาทัพไปก่อน
ไม่กี่วันต่อมา แม่ชบากับพ่อตัดสินใจขายวัวควายทั้งหมด เพราะพวกเขาเลี้ยงมันไม่เป็น ด้วยเกิดมาก็ไม่เคยทำไร่ทำนา หรือต้อนวัวต้อนควายมาก่อน
พวกวัวควายพวกนี้ส่วนใหญ่เจ้าของเก่า ก็เลี้ยงขุนไว้ส่งโรงเชือด แต่ก็มีบางตัวที่มันยังโตไม่ได้ที่
ภายในที่ดินที่ได้มามีการปลูกพืชผักสวนครัวหลากหลาย ซึ่งเป็นอาชีพหลักของทั้งสอง ส่วนวัวควายเหล่านี้พึ่งมาหัดเลี้ยงได้ไม่กี่ปี ปกติมักกั้นอยู่ในคอก
นอกจากนั้นก็เป็นบ้านไม้สองชั้นแบบง่าย ๆ ทรัพย์สินมีค่าที่มีอยู่ภายในก็ขนออกไป กลางดึกวันที่หนีแล้ว นอกจากนั้นก็มีแต่เปลผูกเสาทั้งสองที่แกว่งไปมา มองเผิน ๆ นึกว่าบ้านร้าง