รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 24 “คนขี่ควาย”
พวกเพื่อน ๆ เองก็งุนงงตั้งแต่เห็นมันเหม่อลอย พูดพึมพำกับตัวเอง จนกระทั่งตบเข่าดังฉาด ก่อนที่จะขอตัวไปซื้อของหวาน
เขาเดินไปในโรงอาหารมองไล่เดินดูทีละโต๊ะ และไม่นานก็เจอเป้าหมาย เสือน้อยแกล้งเดินผ่าน “เฮ้ย! พี่ต๊อดเมื่อวานไม่เห็นเจอเลย จะชวนลงดันเจี้ยนเสียหน่อย”
เขากับรุ่นพี่คนนี้เล่นเกมเดียวกัน และเสือน้อยมีของหายากอยู่เต็มตัว จึงเป็นที่หมายตาของเหล่าเกมเมอร์
“ไม่มีแรงลงอะสิ…นี่ถ้ามึงปล่อยดาบให้กูนะ เดี๋ยวกูลงช่วยฟรี ๆ เลย” ต๊อดตอบ
พอได้ยินดังนั้นเสือน้อยยกยิ้มที่มุมปาก และก็เริ่มเข้าแผนการในทันที เขาพูดขึ้นว่า “ปัดโธ่! พี่อยากได้ขนาดนั้นเลยหรือไง?”
“ก็เออสิวะ! กูตื๊อขอซื้อมึงตั้งนานแล้วเนี่ย ตอนนี้เอ็มละ 350 บาท นี่กูซื้อเงินสดเลยนะเว้ย!” เด็กหนุ่มขอร้องอ้อนวอน สำหรับคนเล่นเกมส่วนใหญ่แล้ว ย่อมเป็นที่ทราบดีว่า…เอ็มนั้นหมายถึง ‘หนึ่งล้าน’
“เอา ๆ เห็นแกพี่ขายให้ก็ได้วะ แต่ว่าพี่ต้องไปช่วยผมนะ” เสือน้อยลอบคำนวณราคาในตลาดอยู่ในใจ ก่อนแปลงเป็นเงินของจริง
เขาพูดขึ้นว่า “ราคาตลาดอยู่สี่พันกว่าบาท แต่พี่ช่วยผมก็เหลือแค่สี่พันถ้วน พอใจหรือยัง!?” เสือน้อยคำนวณให้เสร็จสรรพ
ต๊อดพยักหน้ารัว ๆ ราวกับไก่จิกข้าวเปลือก “เอา ๆ เดี๋ยวกูไปกดเงินสดให้เจอร้านเดิม!” หลังจากพูดคุย และแลกเบอร์กันเสร็จสรรพ
เสือน้อยก็เดินแต้ยิ้มกลับไปหาเพื่อน เขาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก เขาพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “แบบนี้สิมันถึงจะถูกต้อง…เป็นคนต้องขี่ควาย และก็ต้องใช้งานควายมันถึงจะถูก!”
……
และหลังจากนั้นเป็นต้นมาเพียงหนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ เสือน้อยก็กลายเป็นพ่อค้าคนกลางรับแลกเปลี่ยนเงินตรา
พวกที่มีเงินในชีวิตจริง แต่ไม่มีปัญญาหาซื้อไอเทมดี ๆ ในเกมเพราะขี้เกียจเล่น ก็พากันแห่แหนมาขอซื้อเงินเอ็มจากเสือน้อย…จนเงินเอ็มไม่พอขาย
เสือน้อยจึงประกาศรับซื้อเงินเอ็มร่วมด้วย ซื้อของถูกและขายของแพง หลักการง่าย ๆ ของการเป็นพ่อค้า และดูท่ามันคงฝังอยู่ในสายเลือดของเขา ผ่านทางพันธุกรรม รวมไปถึงการทุบตี หล่อหลอม และการเคี่ยวกรําจากแม่มาหลายปี
ในทุกวันเสือน้อยจะนั่งอยู่ที่เดิมเก้าอี้ตัวเดิมของร้านเกมร้านเดิม รอก็เพียงแค่คนมาหา ตัวเขาเองก็เริ่มมีชื่อเสียงจากการบอกปากต่อปาก ของเด็กในวงการเกมละแวกนั้น
เสือน้อยก็ฝากเพื่อน ๆ ไปกระจายข่าว โดยจ้างเป็นเงินร้อยสองร้อยบาท
เรียนมาสองเดือนกว่า ๆ เสือน้อยสนิทกับเจ้าของร้านเกมแทบทุกร้านนานแล้ว เพราะว่าเป็นลูกค้าที่มักเหมาชั่วโมงนาน ๆ แถมยังพาเพื่อนมาเล่นเยอะอีก
ส่วนไอ้พวกวิ่งเป็นหมาโซ่ขาดเวลาเลิกเรียนก็เริ่มลดน้อยลง พวกเขาเริ่มตื่นรู้ใช้โทรศัพท์ให้เป็นประโยชน์ แค่โทรไปจองเจ้าของร้านไว้ก็พอ
เสือน้อยชวนเพื่อน มานั่งปั๊มเงินในเกมและรับซื้อต่อจากพวกมันอีกที ของหายากในเกม วัตถุดิบพิเศษ เขามีให้หมด ผ่านชื่อเสียงจากปากต่อปาก เขาถึงขั้นเอาป้ายไปติดตามร้านเกมทั่ว ๆ ไปด้วยเลย
ในยุคที่ทุกคนต้องการซื้อ แลกเปลี่ยนกันผ่านทางออนไลน์ แต่กลับมีการโกงกันเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย เพราะคนเหล่านั้นคือใครก็ไม่รู้ในโลกออนไลน์ ซึ่งได้ไปเที่ยวโพสต์กันตามเว็บ ประมูล.com
แต่ใครล่ะจะยืนยันได้ว่าจะไม่โกง และร้อยละเก้าสิบก็โดนโกงกันทั้งนั้น ส่วนเสือน้อยซึ่งนั่งอยู่ให้เห็นตัวเป็น ๆ คนก็รู้จักมักจี่ เวลาที่จะซื้อขายก็มานั่งกันข้าง ๆ เลย และแลกเปลี่ยนกันอย่างง่าย ๆ
เขาใช้วิธีการยื่นหมูยื่นแมวกลยุทธ์ง่าย ๆ แต่ได้ผลดีเลิศ…เรียกได้ว่าสูงสุดคืนสู่สามัญ
เสือน้อยฝากกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน ให้ชักชวนกันมาเล่นเกมนี้ ซึ่งตอนนี้มันกำลังดังอยู่ ณ ขณะนี้ เป็นเกมออนไลน์ที่พึ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน
เสือน้อยจึงจ้างเพื่อนที่ค่ายมวยซึ่งอยู่คนละโรงเรียนกัน ให้มาคอยดูแล อีกทั้งยังให้ช่วยหาลูกค้าผ่านโรงเรียนอื่น ๆ
ผ่านไปหนึ่งเดือน...
กิจการของเสือน้อยเติบโตขึ้นนับสิบเท่า แต่ว่าเสือน้อยยังคอยเปลี่ยนวิธีการจัดการใหม่อยู่เรื่อย ๆ เพราะด้วยตนเองคุ้นชินกับเกมออนไลน์มาตั้งแต่เด็ก พอถึงช่วงเวลาหนึ่งมีเงินไหลเข้าระบบเกมมาก ๆ ราคาของเอ็มก็จะถูกลง
ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเงินไปโดยปริยาย เพราะว่าเขารู้จังหวะตลาดเกมมานานหลายปีตั้งแต่เด็ก ๆ
เสือน้อยคอยรับซื้อขายอยู่ตลอด ซึ่งกลุ่มคนส่วนใหญ่ต้องการซื้อเยอะมาก จนกระทั่งตัวเขาต้องจ้างคนมานั่งเล่นเกมและก็ปั๊มเงินในเกม
ซึ่งก็เป็นเพื่อน ๆ แถวบ้าน หรือไม่ก็เพื่อนร่วมห้องเท่านั้น ที่เขาจะไว้ใจได้เนื่องจากรู้หน้าค่าตา รู้ชื่อรู้ที่อยู่ ดังนั้นเขาจ้างด้วยค่าตอบแทน โดยแบ่งส่วนแบ่งตามยอดขาย แถมยังเล่นเกมฟรีอีกต่างหาก โดยพวกค่าชั่วโมงเขาก็เป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้!
เพื่อน ๆ ที่ได้ยินดังนั้นก็พากันหูผึ่งทันที เมื่อเจ้าเสือน้อยบอกจ้างไปเล่นเกม ได้ทั้งเงินได้ทั้งความสนุก
……
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ…เสือน้อยปั๊มเงินได้หลักล้านบาทได้ ภายในเวลาสองเดือน ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาที่เกมออนไลน์กำลังจะถึงจุดสูงสุดพอดี
ในขณะที่ราคาเอ็มก็จะค่อย ๆ ตกลงมาเรื่อย ๆ ตามกลไกของตลาด แต่ว่ามันก็ยังขายได้อยู่ดี จำนวนไม่พอต่อความต้องการเหมือนเดิม พวกการ์ดหายาก อาวุธหายากบางรายถึงขนาดนั่งรถจากกรุงเทพฯ มาซื้อกับเขาต่อหน้า ซึ่งราคาที่ปล่อยไปก็เจ็ดหลักกว่า ๆ
สำหรับคนที่ชื่นชอบ คลั่งไคล้ และมีเงิน ของพวกนี้สำหรับพวกเขาแล้ว ก็แค่ของสะสมส่วนตัวเขาเท่านั้น หรืออาจเอาไปขายต่อก็ได้
ของแบบนี้มันอยู่ที่รสนิยมความชอบ คล้ายรูปวาดของพ่อตน บางคนเก็บเอาไปสะสมรอปล่อยขายต่อ หรือบางคนซื้อเตรียมไปปล่อยต่อทันที!
เสือน้อยที่ยิ้มแก้มปริก็ได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้กับแม่ชบาได้ฟัง
ตัวของเธอเองพอฟังแล้วก็แทบจะไม่เชื่อ ถ้าเกิดไม่ได้ไปเห็นด้วยตาตัวเอง ส่วนพ่อผันก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง มันก็เหมือนรูปวาดหรือของเก่า ถ้าคนที่เห็นคุณค่าของมัน ต่อให้จะแพงแค่ไหน
ถ้าพวกเขามีกำลังซื้อ พวกเขาเหล่านั้นก็จะพยายามเก็บสะสม นำมาไว้ในครอบครอง
พ่อผันยังยกตัวอย่างเช่น “กระเป๋าแพง ๆ ที่แม่ชอบซื้อพวกลิมิเต็ดอีดิชั่น นานวันเข้ามันก็อาจเพิ่มมูลค่าในตัวมันเอง...”
พ่อผันที่เป็นนักวาดรูป เข้าใจเรื่องนี้ดีนักแหละ ตอนเด็ก ๆ เขาวาดรูปแค่สองพันถึงสามพัน แต่ปัจจุบันก็เพิ่มขึ้นเป็นหลักล้านกว่าบาทแล้ว
ด้วยคุณค่าของแบรนด์ ชื่อเสียงที่สั่งสมมายาวนาน และตัวชิ้นงานก็จะเพิ่มมูลค่าในตัวของสินค้าได้!
ส่วนพวกระดับศิลปินแห่งชาตินั้น ถ้าเกิดได้วาดรูปใดรูปหนึ่งขึ้นมา ราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านบาทอย่างแน่นอน และมีคนมาเข้าคิวขอซื้อยาวเป็นหางว่าว
……
การสอบปลายภาคก็มาถึง หลักการของเสือน้อยที่ตั้งใจเรียนในห้อง เพื่อที่จะขี้เกียจไปเรียนเสริมนั้นก็ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี ไม่ติดขัดประการใด เขาทำได้เกือบหมด
จนปิดเทอมเล็ก เสือน้อยก็ใช้เวลาทั้งวันหมกตัวอยู่ร้านเกม มีไปซ้อมมวยบ้างอยู่เป็นเนือง ๆ ไม่ได้ขาดบ่อย ส่วนเรื่องขายกับข้าวช่วยแม่ เขาเลิกคิดตั้งแต่เริ่มยุทธการคนขี่ควายแล้ว…
วันหนึ่งหลังจากปิดเทอมไปได้แค่สองวันก็เกิดเรื่องขึ้น...
ที่ร้านเกมซึ่งเสือน้อยนั่งอยู่เป็นประจำ เป็นร้านเกมที่ตั้งอยู่ใกล้โรงเรียนมากที่สุดเรียกได้ว่าข้าง ๆ โรงเรียนเลยก็ว่าได้ เกิดปัญหาขึ้น
โดยที่ภรรยาเจ้าของร้านวัยยี่สิบเศษ ๆ พึ่งเรียนจบมหาลัยมา เธอวิ่งเข้าร้านมาด้วยท่าทีร้อนรน และก็วิ่งหอบกระเป๋าออกไปอย่างเร่งด่วน แถมยังไม่ลืมฝากร้านให้เสือน้อยดูแล!
“นี่กูเป็นเด็กนั่งเฝ้าร้านแล้วเหรอเนี่ย?” เสือน้อยหันไปพูดกลั้วหัวเราะกับเพื่อน ๆ
ก่อนจะมารู้เอาทีหลังว่าเจ้าของร้านเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่วนเมียสาวที่พึ่งจะแต่งงานไปได้ไม่นานก็กลับกลายเป็นหม้ายเสียแล้ว
สำหรับหล่อนที่ยังสาวยังสวย และก็เป็นที่ดึงดูดตาของขาหื่นนักเชียว ในเวลาที่เด็กหนุ่มหลาย ๆ คนมาเล่นเกมที่ร้าน บางคนมาเพราะว่าอยากเจอเธอก็มี!
ถือว่าน่าเศร้าแทนเจ้าของร้านที่มาด่วนจากไป หลังจากเศร้าสลดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะจางหายไป เพราะก็แค่คนรู้จักไว้อาลัยเล็กน้อยพอเป็นพิธี
กลุ่มเด็กหนุ่มก็กำลังลุ้นอยู่ว่า “ใครจะมาเคลมเจ้าของร้านไป”
พวกเขาแซวลับหลังกันอย่างสนุกปาก เสือน้อยฟังแล้วก็คิดว่ามันควรจะเป็นเช่นนั้น จะให้เธออยู่โสดจนเฉาตายเลยหรืออย่างไง?