รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 26 ชื่อร้านมงคล
ตอนเด็ก ๆ เสือน้อยที่นั่งอยู่ม้านั่งไม้ตัวประจำ มักจะเห็นเหตุทะเลาะวิวาท ตบตีทั้งลักวิ่งชิงปล้นก็ผ่านตามาแล้ว เสือน้อยมองเห็นผัวเมียตีกัน เด็กน้อยที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน ก็ได้แต่ร้องไห้จ้า กว่าจะตีกันจบก็นานหลายนาที ถึงจะมีคนมาห้ามปราม
เสือน้อยก็คิดว่า “ถ้าทุกคนมีความสุข มีงานทำมีเงินทอง” ปัญหาเหล่านี้ก็คงจะน้อยลงไปได้มาก
ดังนั้นตอนเสือน้อยมีงานอะไร เขาก็จะพยายามจ้างวานเพื่อน ๆ ในชุมชนด้านข้าง หรือคนในละแวกบ้าน แน่นอนเขาไม่ทำอะไรเกินตัวโดยเด็ดขาด เขาทำเท่าที่ตัวเองทำไหวจ้างเท่าที่ตัวเองไหวเท่านั้น!
ตัวอย่าง เช่น ขาดคนช่วยเล่นเกม เขาก็ไปจ้างคนมาช่วย และที่นึกถึงก็คือเพื่อน ๆ แถวบ้าน หรือพวกเพื่อน ๆ ในค่ายมวย ครั้งนี้ตอนย้ายข้าวของก็เช่นกันจึงแห่กันมาเป็นขบวน!
……
จากนั้นอาทิตย์หนึ่งก็ผ่านไป เสือน้อยช่วงนี้รู้สึกตื่นเต้น เขาเริ่มกระสับกระส่ายกับการเป็นเจ้าของกิจการ แถมยังต้องมีลูกจ้างประจำอีก แม่ชบาช่วยหาคนที่ถ่ายเอกสาร และคนที่จะคอยดูแลร้านเกม
ระบบของร้านเกมที่ทางร้านซื้อไว้ยังอยู่ จึงไม่ต้องทำให้เขาเปลี่ยนมาก เช่น ระบบเตือนบนหน้าจอเมื่อจะหมดเวลา ใช้โปรแกรมสุ่มรหัสเป็นตัวเลขและภาษาออกมา ใครจะต่อก็มาให้คนดูแลร้านส่งกระดาษเล็ก ๆ ให้
ซึ่งทางพี่เจ้าของร้านคนเก่า จ้างคนทำระบบส่วนนี้มาแล้ว แต่ถึงไม่จ้างตัวเขาก็ยังมีวิธีอื่นในการจัดการ…จากประสบการณ์อันโชกโชนที่ผ่านร้านเกมมาเยอะแยะ
คนถ่ายเอกสารนี้จำต้องมีประสบการณ์หน่อย ทั้งยังต้องคุ้นชินการแก้ปัญหาต่าง ๆ ด้วย เช่นกระดาษติด โน่นนี่นั่น แต่ไม่นานก็แก้ปัญหาได้ง่าย ๆ ด้วยเส้นสายของแม่ชบา!
เพราะคนต้องการงานเยอะแยะ อยู่ที่ว่าจะได้ถูกใจเขาหรือเปล่า แม่ชบาได้เด็กจบ ปวส. สาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ จากเทคนิคปทุมธานีมาสองคน ซึ่งก็เป็นลูกเพื่อนแม่ค้า ตลาดเดียวกัน ฝึกหัดได้ง่าย
ส่วนค่าจ้างก็คงไว้ที่ตามมาตรฐาน 300 บาทก่อน และอาจเพิ่มไปอีก ทั้งพี่คนนี้ยังอยู่ละแวกนี้ไม่มีปัญหาในการเดินทาง หยุดสองวันต่อสัปดาห์ แต่หากมาเพิ่มก็จะได้แรงครึ่ง
แม่ชบาจัดการเรื่องนี้อย่างเสร็จสรรพ และเขาก็คิดว่าคนเดียวไม่พอจึงหาสำรองไว้อีกสองคนเตรียมไว้ เผื่อใช้เรียกฉุกเฉิน…
ส่วนเครื่องถ่ายเอกสาร และปริ้นเตอร์เสือน้อยก็ไปสั่งมาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ลุงถิ่นก็พาช่างตกแตกภายในมาจัดการ
โดยมีลูกมือเป็นเพื่อนแถวบ้านที่ไปเรียกมา ซึ่งบางคนก็อายุเยอะกว่าเขา บางคนก็อายุน้อยกว่า แน่นอนว่าลูกสมุนมือซ้ายมือขวาอย่างไอ้ยักษ์กับไอ้ใหญ่ คอยวิ่งตามคอยรับคำสั่งจากลูกพี่อย่างเขา
ช่วงนี้เขาไม่มีเวลาว่าง ก็เลยจ้างไอ้ยักษ์กับไอ้ใหญ่ ไปเลี้ยงไอ้ทองสุขแทนว่าง ๆ ก็จูงมันพาไปเดินเล่น ตอนหลังมาเขาจึงให้สองคน มาช่วยเขานั่งรับซื้อขายเงินเอ็มที่ร้านเกม เพราะตนจะได้มีเวลาไปจีบเหมือนฝัน หรือทำอย่างอื่น!
……
ก่อนเปิดเทอมธุรกิจก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา มันออกมาดีกว่าที่เสือน้อยคิดไว้มาก “นี่สินะ จ้างผู้เชี่ยวชาญมาทำงาน ผลมันก็ออกมาดีอย่างนี้” เสือน้อยเท้าเอวอยู่ด้านหน้าร้าน มองดูป้ายไวนิลขนาดใหญ่
บนป้ายเขียนไว้ว่า “รับพิมพ์งาน ถ่ายเอกสาร อินเทอร์เน็ตคาเฟ่” เอาไว้ทำงานตอนเลิกเรียน ทั้งป้ายตั้งหน้าร้าน ป้ายติดที่เสาไฟ
‘ชื่อร้านทองสุข’ ก็ได้มาจากเจ้าลูกควายตัวน้อย ซึ่งทางพ่อกับแม่เองก็งุนงงว่าทำไมต้องตั้งชื่อไอ้ทองสุขเป็นชื่อร้าน เสือน้อยก็ถือโอกาสสาธยายให้พ่อแม่ฟังยกใหญ่…
“ตั้งแต่พ่อตั้งคำถามนั่นแหละ…วันนั้นที่กลับบ้านดึก ๆ จำได้มั้ย!?” เสือน้อยพูดบรรยาย และเอาคำพูดนั้นไปเปรียบเทียบกับไอ้ทองสุข
“คนขี่ควายหรือควายขี่คน?” พ่อผันก็หัวเราะร่า เพราะพูดอีกอย่างหนึ่ง มันดันไปกระตุ้นความคิดอีกอย่างของมัน
แม่ชบาก็ยิ่งปวดกบาลกับเจ้าลูกชายคนนี้ ทว่าในวันนั้นเธอเองก็ยิ้มแก้มปริ จัดการป้อนอาหารชุดใหญ่ให้ไอ้เจ้าควายตัวนี้จนมันอิ่มหมีพีมัน อีกทั้งยังได้ลงมืออาบน้ำให้มันด้วยตัวเอง เรียกได้ว่าขัดสีฉวีวรรณเป็นอย่างดี
……
พอเปิดเทอมสอง
วันแรกที่มาเรียนทุกคนก็เห็น ร้านเกมแปลกตาที่ตกแต่งใหม่ทั้งหมด จนสวยสะดุดตาน่ามอง บวกกับเห็นป้ายไวนิลที่ตั้งเอาไว้ พร้อมเขียนข้อความบรรยายสรรพคุณ
จึงพากันเดินเข้าไปดูภายในร้านแห่งนั้น และก็ได้เห็นชายหญิงคู่หนึ่ง ซึ่งกำลังยืนต้อนรับอย่างกระตือรือร้น อายุ 19-20 ปี ใบหน้าอ่อนเยาว์ของพวกเขาสะท้อนถึงความตื่นเต้น ผ่านแววตาและท่าทางประหม่า
ผู้ชายชื่อเจมส์ ผู้หญิงชื่อฉาย หน้าตาก็สะอาดสะอ้าน แต่งตัวใส่เครื่องแบบพร้อมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลดูดีมีระดับทีเดียว
เช่นเดียวกับเด็กหนุ่มทาง ม.1 ที่ยืนอยู่ด้านข้าง ซึ่งเอ่ยปากกำลังพูดแนะนำอะไรไปเรื่อย ทั้งพวกเอกสาร ดินสอ ปากกา กระดาษปกแข็ง ปกอ่อน กระดาษใส หรือว่าอุปกรณ์การเขียนมีอยู่ครบครัน อย่างกับว่าร้านค้าใหญ่ ๆ ในห้างสรรพสินค้า
ภายในตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลให้ความดูเป็นผู้ใหญ่ พื้นผนังวาดลวดลายต่าง ๆ เอาไว้
พร้อมป้ายกำกับ ซึ่งมีคอมพิวเตอร์ยี่สิบกว่าเครื่องวางอยู่ พร้อมปริ้นเตอร์ที่ด้านข้างโต๊ะ ลิ้นชักดึงแยกจากคีย์บอร์ดห่างหาก นั่นจึงทำให้บนโต๊ะมีพื้นที่คอมมากขึ้นเล็กน้อย และก็ใช้เพื่อเขียนงานหรือทำการบ้านได้
เสือน้อยก็ประชาสัมพันธ์ผ่านเพื่อนฝูงในวงการ จึงทำให้เป็นที่รู้จัก และเมื่อมีคนถามว่า “ร้านใครและใครจ้างมาแจกใบปลิว?”
เด็กหนุ่มบอก “เจ้าของร้านจ้าง!” เขาตอบแบบยิ้ม ๆ ก็เพราะเขาจ้างตัวเองจริง ๆ นี่นา
เสือน้อยยังไม่ลืมแจกใบปลิวให้เพื่อน นี่เป็นกระดาษทดลองใช้เครื่องถ่ายเอกสารที่สองคนฝึกทดลอง ที่บริษัทขายเครื่องถ่ายเอกสารส่งคนมาถ่ายทอดความรู้ พร้อมกับเบอร์โทรที่คอยให้คำแนะนำเวลาเกิดปัญหากับตัวเครื่อง เสือน้อยก็อยู่ตอนที่ฝึกใช้เครื่องถ่ายเอกสาร
พอเลิกเรียนเสือน้อยก็มายืนใส่เครื่องแบบเหมือนคนทั้งสอง และก็คอยแนะนำลูกค้า อยู่ที่หน้าร้าน ผู้หญิงเมื่อได้ยินว่ามี ‘โซนสำหรับผู้หญิงเท่านั้น’ ก็มีพวกบรรดาหญิงสาวทั้งหลายให้ความสนใจ และก็เดินขึ้นไปดู
จากนั้นก็เห็นห้องโทนสีพาสเทลตกแต่งตามความนิยมของผู้หญิง เรื่องตกแต่งห้องนี้เสือน้อยไม่มีอะไรจะไปเถียง จึงปล่อยให้ลุงถิ่นนักออกแบบจัดการตามสบาย
ส่วนที่ด้านบน มีคนสนใจมานานแล้ว เสือน้อยจึงได้จ้างเข้ม ที่เลิกเรียนมาเป็นคนดูชั้นบนให้ในวันแรกยิ่งนานคนก็ยิ่งเข้ามาเรื่อย ๆ แห่แหนกันเข้ามาในร้าน ไม่นานส่วนของชั้นสามชั้นสี่คอมพิวเตอร์ก็ไม่เหลือที่ให้นั่ง
คอมพิวเตอร์ในส่วนของด้านล่าง ส่วนใหญ่ลงโปรแกรมพื้นฐานไว้ ไม่มีปัญหาในการทำงานเอกสารใด ๆ ทั้งสิ้น ทั้งแอนตี้ไวรัสก็ลงไว้เสร็จสรรพ เพราะมันคือสิ่งสำคัญสุด ๆ ในยุคสมัยนี้ ที่ไวรัสระบาด เขาจำต้องลงโปรแกรมเตรียม Backup ทุกวันให้คอม เหมือนใหม่เสมอ
……
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ไม่น่าเชื่อว่า กิจการจะดีกว่าที่เสือคาดหวัง ทั้งยังได้รับการตอบรับที่ดีมาก โดยเฉพาะหมวดของใช้จุกจิก เช่น เครื่องเขียนปากกาน่ารัก ๆ กระเป๋าใส่ของเล็ก ๆ
ซึ่งตัวของเสือน้อยไปเลียนแบบมาจากห้างใหญ่ ๆ โดยที่จ้างวานลูกหมีให้ไปเลือกซื้อของแนว ๆ นี้มา ซึ่งผู้หญิงย่อมรู้ว่าผู้หญิงชอบอะไร มากกว่าผู้ชายป่าเถื่อนอย่างเขา!
ส่วน Lady Zone ก็ยิ่งได้การตอบรับที่ดี ผู้ปกครองส่วนใหญ่ก็ไว้วางใจ และโดยมากแล้ว ผู้หญิงก็จะซื้อขนมจุกจิกมากินจากด้านล่าง บ้างก็ซื้อน้ำหวาน หรือ น้ำเก๊กฮวย ฯลฯ
ทางด้านการพิมพ์เอกสาร และถ่ายเอกสารนั้น ก็เป็นไปดั่งที่คาดหวัง ตกเย็นเต็มทุกที่นั่ง เว้นเสาร์อาทิตย์เท่านั้น!
ทางด้านบนชั้นสามชั้นสี่ก็เต็มไปด้วยเด็กติดเกม ที่จองคิวกันข้ามวัน ราคาไม่ต่างจากที่อื่น แต่ว่าใกล้ป้ายรถเมล์!
เสือน้อยก็คอยรับฟังคำแนะนำ พร้อมทั้งคำติชมอยู่บ่อยครั้ง ในฐานะพนักงานคนหนึ่ง เพื่อที่จะได้เอาไปเตรียมนำไปปรับปรุงให้มันดียิ่งขึ้น
ส่วนทางธุรกิจแลกเปลี่ยนเงินตรา นั้นเขาฝากไอ้เข้มเพื่อนสนิทช่วยดูแล ควบคู่ไปกับเจ้ายักษ์ เจ้าใหญ่ เขาให้ค่าจ้างตามผลงานเช่นเคย