รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 0 เกริ่นนำนิยาย
ณ ศาลาริมน้ำ บ้านร่มไม้เย็น
คลื่นที่ซัดกระทบริมตลิ่งของแม่น้ำเจ้าพระยา ก่อให้เกิดเป็นกลิ่นอายเฉพาะตัว
ยามเมื่อสายลมพัดพลิ้วโชยมาผ่านกล้วยไม้ ที่มันได้ประดับประดาอยู่โดยรอบศาลาริมน้ำ ทำให้เกิดกลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์
ชายหนุ่มหล่อวัยยี่สิบปีต้น ๆ กำลังนอนหลับฝันดี ใบหน้าของเขาดูเหมือนกำลังเปื้อนยิ้มอยู่ คล้ายว่ากำลังนอนหลับฝันดี
บนโต๊ะไม้วางคีย์บอร์ดไฟฟ้าไว้ตัวหนึ่ง บรรยากาศที่ดูเงียบสงบ สบาย ๆ
มันช่างแตกต่างจากคนที่อยู่บนบ้านอย่างสิ้นเชิง เพราะทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการทำงานอย่างขะมักเขม้น ซึ่งในวันนี้มันกำลังจะเกิดเรื่องใหญ่ระดับประเทศ!
นั่นคือการวางแผนเผด็จศึกฝ่ายตรงข้าม ผ่านการเตรียมการมาเนิ่นนาน โดยคนที่เป็นคนต้นคิดก็คือชายหนุ่มที่กำลังนอนอยู่ในศาลาริมน้ำ
ทางด้านกลุ่มเบื้องหลังอย่าง ‘กลุ่มเขี้ยวเสือ’ และ ‘กลุ่มเสือขาว’ ก็กำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้น
บนบ้านลูกน้องเกือบร้อยชีวิตกำลังรับโทรศัพท์ จดรายละเอียดส่งถึงกันอย่างเป็นระบบระเบียบ แต่ละคนต่างรู้หน้าที่ของตัวเองดีจึงทำงานได้อย่างรวดเร็วและฉับไว
แต่แน่นอนว่าพอถึงจุดหนึ่ง เรื่องที่สำคัญ ๆ ซึ่งไม่สามารถตัดสินใจเองได้…
พวกเขาก็จำเป็นที่จะต้องไปปลุกนายน้อย ของพวกเขาซึ่งกำลังนอนหลับฝันกลางวันอยู่ เพื่อจะขอความคิดเห็น
และทางยอดในฐานะที่เป็นหนึ่งในลูกน้องใกล้ชิด เป็นผู้ดูแลใหญ่ เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วสะกิดชายหนุ่มที่กำลังนอนฝันหวานเบา ๆ
พร้อมเอ่ยเสียงเรียก “นายน้อยครับ…นายน้อย!” พอเห็นว่าอีกฝ่ายหลับลึกอยู่
เขาจึงเริ่มเขย่าตัวอย่างแรงพักหนึ่ง กว่าที่เจ้านายตนจะลืมตาตื่นขึ้นมาได้
เขาครุ่นคิดอยู่ภายในใจ “ดูท่าจะหลับฝันหวานถึงสาวสวยคนไหนอยู่ล่ะมั้ง?” แต่ก็จนใจคล้ายกับเขาก็คุ้นชินลักษณะนิสัยของชายหนุ่มตรงหน้าแล้ว
และอันที่จริงตัวเขาเองก็พอเข้าใจได้ว่าหลายวันที่ผ่านมา นายน้อยของตนนั้น ได้ลงมือเตรียมการไปมากแค่ไหน
“เอ่อ…มีอะไรหรือพี่ยอด?” ชายหนุ่มขยี้ตา ทำท่างัวเงียเต็มที
ยอดก็อดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้น “นี่มันวันสำคัญนะครับนายน้อย!” ตัวเขาก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือนชายหนุ่ม
ก่อนที่จะเอ่ยปากเกริ่นเข้าเรื่อง “พอดีมีเรื่องให้ต้องตัดสินใจน่ะครับ”
ชายหนุ่มเริ่มแสดงแววตา และท่าทางที่จริงจังขึ้นมาทันที “อ่า…มีปัญหาอะไรว่ามาซิ?”
พอท่าทีเปลี่ยนไป สมองของชายหนุ่มก็เริ่มประมวลผลเร็วจี๋ขึ้นมาทันที
ยอดพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ดูเหมือนคนเราจะไม่พอครับ จะทำยังไงดี?”
“อ่าว! ก็ไหนว่าจัดวางคนไว้ตามจุดต่าง ๆ เรียบร้อยแล้วไง?” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าคนนายคน ถามด้วยท่าทีฉงน
ยอดพูดพร้อมกับได้เปิดรายงานขึ้นมา “เอ่อ…พอดีผมแบ่ง ‘กลุ่มเสือขาว’ ที่ตอนนี้กำลังกระจายอยู่ทั่วทั้งจังหวัด ให้ตามเป้าหมายไว้แล้ว แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมีคนมาเพิ่มครับ…”
ชายหนุ่มหน้าหล่อคมเข้ม มองดูขี้เล่นซุกซนอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าในตอนนี้กลับแสดงออกถึงท่าทีจริงจัง ซึ่งมันแฝงอยู่ภายในแววตาคู่นั้นของเขา
เวลาที่เขาใช้สมอง มันดูเหมือนว่าจะแปรเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กับชายหนุ่มขี้เซาก่อนหน้านี้ และแน่นอนว่าตัวเขารู้ว่าสิ่งที่ตนเองกำลังทำอยู่ มันจะส่งผลกระทบกับสถานการณ์ของหลาย ๆ ฝ่าย มากถึงเพียงใด
หลังจากเขาลูบคางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้ตอบพี่ยอดไปว่า “ให้ทุกคนที่ประจำจุดอยู่ จัดการไปตามเดิม และก็ส่งคนใน ‘กลุ่มเขี้ยวเสือ’ ไปจัดการเสริมทัพ…”
“ส่วนพวกปืนอย่าให้ขาดเชียว ‘ป้องกันชีวิตตัวเองสำคัญที่สุด’ และก็บอกให้พวกลูกน้องอย่าโลภที่จะทำผลงานให้มันมากนัก เพราะคนที่มีชีวิตอยู่เท่านั้น มันถึงจะสามารถใช้เงินได้!” ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
เขาเว้นวรรคไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดต่อไป “และไม่จำเป็นต้องจับตามองให้ได้ทุกคน เอาแค่ว่าคนที่กำหนดเป้าหมายไว้แล้วเป็นพอ โดยเฉพาะพวกกลุ่มสิงโตทอง ให้เน้นไปที่จุดสำคัญเท่านั้น…”
“อย่าได้คิดที่จะแสวงหา ความสมบูรณ์แบบมากนัก เพราะอย่างไรเสียมันก็ต้องมีปลาหลุดแห่ไปบ้าง ซึ่งมันเป็นการดีที่จะปล่อยคนพวกนี้ไว้ แต่เราต้องควบคุมมันให้อยู่ในกำมือของเรา สังคมจำเป็นต้องมีคนสีเทา ๆ แบบพวกมันอยู่ ยาบ้ายาเสพติดมันไม่มีทางหมดไปหรอก…”
“ปลาเล็กปลาน้อย คนในวงการสีเทา ๆ แบบนี้ สักวันหนึ่งก็จะมีรายใหญ่เข้ามาแทนที่ แล้วก็จะติดต่อผ่านพวกมัน จนกลายเป็นวงจรอุบาทว์ มันจึงแก้ไขปัญหาได้ยาก ดังนั้นเราต้องแสวงหาจุดที่จะทำประโยชน์ให้กับทั้งตัวเรา และก็สังคมหาจุดสมดุลให้ได้…”
“และอีกอย่างพวกเราก็รวบรวมข้อมูล และหลักฐานมาหมดแล้วไม่ใช่หรือ? รอคดีที่มันทำจนพอกเป็นหางหมูมาก ๆ เข้าไว้ก็จัดการเก็บมันให้เสร็จสิ้น ยัดคุกเอาเข้าตารางไป…”
ชายหนุ่มพยายามบอกเล่าหลักการ และความคิดของเขาตัวเขา
ส่วนยอดก็พยักหน้ารับคำ อีกทั้งยังต้องตั้งใจฟัง เพื่อที่จะไม่ให้ตกหล่น ซึ่งตัวเขาเองก็ยังไม่ลืมอัดเสียงไว้ด้วย
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยและปรึกษาหารือกันอยู่นั้น ลูกน้องแต่ละคนต่างก็วิ่งกันจ้าละหวั่น ไปประจำจุดทั่วทั้งจังหวัดและก็แบ่งหน้าที่รับผิดชอบ
ตอนที่พี่ยอดกำลังจะจากไปเพื่อสั่งการที่ตนได้รับมอบหมาย พี่วันกับพี่อยู่ ก็เดินเข้ามารายงานสถานการณ์ ที่พวกตนได้รับมอบหมายงานให้ทำ
ยอดพยักหน้าให้ทั้งสองคน ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปทำงานของตนต่อ
ส่วนทางด้านทั้งสองคน ที่พึ่งมาถึงก็ได้เริ่มรายงาน และขอคำแนะนำ เพราะในท้ายที่สุดแล้วนายน้อยของพวกเขา ก็จะเป็นคนตัดสินใจอยู่ดี
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มสดใส พร้อมเอ่ยสัพยอก “ว่าไงพี่วัน พี่อยู่…เห็นมั้ยงานที่ให้ไปทำไม่ง่ายเลยใช่มั้ยล่ะ?”
ทั้งสามคนนี้ ถือได้ว่าเป็นหัวหอกหลักข้างกายของชายหนุ่มในนาม ‘กลุ่มเขี้ยวเสือ’ ซึ่งคล้ายกับองครักษ์พิทักษ์กายก็ไม่ปาน ลำดับไหล่อยู่รองลงจาก “ไอ้ยักษ์-ใหญ่” สองคนเท่านั้น!