รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 34 แผนเอาคืนของพี
ความจริงแล้ว ‘พาที’ พ่อของพีเองก็รู้สึกเจ็บใจแทนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่เหมือนกัน
ภายในใจอยากจะเอาคืนแทนลูกเสียด้วยซ้ำทันทีที่ได้ข่าว หากแต่พอดูกล้องวงจรปิดเห็นภาพทั้งหมด มันควรเป็นอีกฝ่ายต่างหากที่จะจองเวรลูกชายเขาถึงจะถูก!
“ไอ้พวกไก่อ่อนเอ๊ย! พาพวกไปรุมเขาเสือกโดนเล่นงานยับกลับมา…”
……
จากวันนั้นพีรพัฒน์ก็พยายามหลีกเลี่ยงเสือน้อย ไม่มีการปะทะตรง ๆ เขาจำต้องเก็บกดอารมณ์โกรธเคืองทั้งหมดไปก่อน รอเรื่องนี้ค่อย ๆ ซาลง และหาโอกาสเด็ด ๆ เล่นงานมันอีกรอบ
สำหรับเขาเองที่พอเห็นไอ้ลูกแมว มันมาจีบเหมือนฝันแข่งกับเขาก็ทำเอาหัวร้อนขึ้นมา ทว่าก็ได้แต่อยู่ดูห่าง ๆ ไม่ไปหาเรื่อง…
จนกระทั่งวันหนึ่ง เขารู้ว่าเหมือนฝันปฏิเสธเสือน้อยก็ดีใจยกใหญ่ และพอรู้ว่าไอ้ลูกแมวหันไปคบมะปรางแทน เขาก็เตรียมแผนการไว้เล่นงานมันทันที
ตัวเขาเองลงมือไม่ได้ แต่นั่นมันไม่ได้หมายความว่าคนอื่นลงมือไม่ได้นี่หว่า พอเขาคิดได้ดังนั้นก็หัวเราะชอบใจอยู่นานสองนาน
จึงฝากรุ่นพี่คนสนิทในกลุ่ม ให้ไปจีบมะปรางแย่งเธอมาให้จงได้ และพอรุ่นพี่คนนี้รู้เข้าก็รับคำโดยง่ายเด็กสาวเอ๊าะ ๆ น่ารักขนาดนี้มีหรือจะปล่อยผ่านไปได้
พีจึงเริ่มแอบสืบผ่านเหมือนฝันว่ามะปรางชอบอะไรบ้าง และพอได้ข้อมูลมาก็นำเอาไปบอกรุ่นพี่คนสนิทให้ลงมือ
……
ในวันวาเลนไทน์
ขณะที่เสือน้อยกำลังให้มาลัยข้อมือกับมะปรางอยู่ พีรพัฒน์ก็หัวเราะร่าอยู่ในมุมมืด “หญิงมึงน่ะเสร็จพี่กูแล้วไอ้ลูกแมวเอ๊ย!”
ตอนบ่ายแก่ ๆ พี ‘ได้ข่าวมาจากกลุ่มเพื่อน’ ของเหมือนฝันว่ามะปรางจะโทรนัดเสือน้อยมาบอกเลิก
พอได้ยินดังนั้นเขาจึงไม่อยากพลาดช็อตเด็ด จึงพาเพื่อนแก๊งที่ไปรุมกระทืบเสือน้อยมาชมเหตุการณ์ด้วย
เพราะรู้อยู่ก่อนแล้วเขาจึงให้ ‘ธร’ เพื่อนรุ่นพี่แถวบ้านมาเตี๊ยมยืนดักรอไว้
ทำให้ไอ้ลูกแมวมันเห็นภาพบาดตาบาดใจ หลังจากทั้งสองคุยกันได้ไม่นาน ยัยมะปรางก็เดินจากไปส่วนไอ้ลูกแมวก็นั่งหงอย จนถือสมุดวิ่งตามเอาไปคืน
พวกตนที่ซุ่มอยู่เห็น ‘ไอ้ลูกแมว’ วิ่งตามไปเขาก็ไม่ชักช้ารีรอ พาเพื่อนฝูงตามไปด้วยทันทีพวกเขาแอบอยู่ในมุมเงียบ ๆ กลั้นขำอยู่แทบจะแย่
ก่อนที่จะเห็นสีหน้าหม่นหมองของเสือน้อย ก็ทำให้พวกเขาหัวเราะร่า โดยรู้สึกราวกับว่าประสบความสำเร็จได้เหรียญทองโอลิมปิกก็ไม่ปาน
และหากมันเป็นเพียงเท่านั้นก็ว่าไปอย่าง ก่อนที่จะปิดฉากด้วยเรื่องที่ชวนฮาจนน้ำตาเล็ด โดยที่พี่ธรมันได้โทรศัพท์มาบอก ‘เรื่องรจนาเลือกคู่’ ซึ่งทำให้ทั้งกลุ่มหัวเราะไม่หยุด พวกเขาหลายคนต่างลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นนานสองนาน
“แม่งซื้อพวงมาลัยข้อมือมาให้แฟนตัวเอง แต่ฝ่ายหญิงดันเอาพวงมาลัยไปให้ชายคนอื่นวะ ฮ่าฮ่าฮ่า พวกมึงเรื่องนี้แม่งจะเป็นตำนานเลยนะเว้ย!” พีหัวเราะร่าในชัยชนะ
เขาออกปากเลี้ยงข้าว เลี้ยงหนังเพื่อน ๆ ให้มันหนำใจไปเลย
ส่วนทางด้านมะปราง หลังจากคบกับรุ่นพี่คนนั้นก็สนิทชิดเชื้อจนถึงขั้นไหนแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ คงมีเพียงแค่สองคนที่รู้ความจริงเท่านั้น เพราะคนอื่นไม่ได้ไปมุดอยู่ใต้เตียงเสียหน่อย…
……
มีคนกล่าวเอาไว้ว่า “ช่วงมัธยมคือช่วงที่ดีที่สุดของชีวิต ต้องสนุกกับมันให้เต็มที่…”
พอขึ้น ม.2 เสือน้อยรู้สึกเหมือนว่าเวลาผ่านไปไวเหลือเกิน คงด้วยเพราะงานที่เขาทำมีมากมายเหลือเกิน จึงคล้ายกับว่าเวลาเดินเร็วกว่าปกติ
ส่วนทางด้านนายพีนอกจากซ้อมเทควันโดตอนปิดเทอมแล้ว ก็ไม่ลืมบริหารเสน่ห์ ด้วยตัวเขาเองแล้วมีสาวทั้งเพื่อนร่วมรุ่น ทั้งรุ่นพี่เข้ามาหามากหน้าหลายตา
แต่ระหว่างนี้ก็แอบ ๆ คุยกันโดยตลอด เพราะเป้าหมายหลักของเขาก็คือเหมือนฝัน ส่วนคนอื่นก็เพียงแค่ทางผ่าน
คล้ายก๋วยเตี๋ยวที่กินตามข้างทางเสร็จแล้วก็ขับรถต่อไป หรือจะเปรียบเทียบง่าย ๆ ก็คือแวะเข้าไปฉี่ในปั๊มน้ำมัน พอเสร็จก็กลับออกมาหน้าตาเฉย
สาวที่โทรมาตามตื๊อเขาไม่ได้น้อยไปกว่าผู้ชายที่มาตามจีบเหมือนฝันเลย กลับเยอะเสียกว่าด้วยซ้ำไป และตอนที่ปิดเทอมตัวเขาก็ควงสาว ๆ เหล่านี่ไปดูหนังอาทิตย์ละคน…ไม่ซ้ำหน้า จนกระทั่งต้องยอมนั่งดูหนังในโรงหนังเพื่อดูเรื่องซ้ำ ๆ เรื่องเดิม ๆ ถึงสามสี่ครั้งก็มี
‘มือมาร’ ที่คล้ายงูเลื้อยคลานอยู่บนทรวดทรงองค์เอว และทั้งสองเนิน ลามจนไปถึงใต้สะดือเด็กสาวหลายต่อหลายคน พอเขาเล่นจนหนำใจก็บอกเลิกด้วยเหตุผล “เราไปกันไม่ได้”
ตัวเขาคิดว่าไม่ผิด ที่จะบอกเลิกก็เพราะฝ่ายหญิงหลายคน รู้ดีแก่ใจว่าเขากำลังคบหาดูใจกับเหมือนฝัน ก็ยังมาเสนอตัวให้เขาถึงที่
พีคิดว่ามันคงเป็นความฝันของสาว ๆ ที่อยากใกล้เข้าชิดเขา “เฮ้อ!” บางครั้งเด็กหนุ่มก็แอบถอนหายใจ คนหน้าตาดีมันก็ลำบากเหมือนกันแฮะ
ผู้หญิงที่อยากได้เขามีมานับไม่ถ้วนจริง ๆ จนบางครั้งเครื่องโทรศัพท์ของเขาก็ค้างไปเลย เนื่องจากว่า SMS ที่ส่งมาเยอะเกินจะเปิดอ่าน
ส่วนใน MSN หรือ Hi5 นั้นไม่เคยขาดคนมาอ่อย สำหรับคนที่มาให้ท่าถึงที่ ตัวเขาก็ได้จัดการตามระเบียบสองฝ่ายยินยอม ทำให้เขาหักอกบรรดาสาว ๆ มากมายเกินจะนับไหว
บางคนเขาถึงขั้นจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เวลาที่เจอกันยังเรียกชื่อผิดเรียกชื่อถูกอยู่เลย
ส่วนคนที่เก็บเป็นอะไหล่สำรองนั้นย่อมมีดีในตัวไม่น้อย เช่นรุ่นพี่ ม.2 คนหนึ่งที่โดดเด่นไม่แพ้เหมือนฝันแม้แต่น้อย เขากระเหี้ยนกระหือรือที่อยากจะได้ผู้หญิงคนนี่รองจากเหมือนฝัน
ด้วยเพราะวัยรุ่นเป็นวัยแห่งความคึกคะนองอยากรู้อยากลอง พีรพัฒน์เองก็เหมือนเปลวไฟอันร้อนแรง ส่วนหญิงสาวก็เหมือนแมลงเม่าที่โหยหาแสงสว่างอันเจิดจ้า จนบางครั้งพวกมันก็เผลอถูกไฟเผาตาย
พอยิ่งขึ้น ม.2 พีก็เหมือนปลาได้น้ำคราวนี้เขาได้กลายเป็นรุ่นพี่แล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาย่อมดึงดูดบรรดาสาวน้อยที่พึ่งลืมตาดูโลกกว้างใหญ่ ทำเอาเจ้าตัวรู้สึกเหมือนเป็นดาราที่มีสาว ๆ มารุมล้อม
ทว่าเป้าหมายหลัก ๆ ของเขาก็ยังเป็นเหมือนฝัน แต่ทว่าเมื่อผ่านผู้หญิงมาหลายคน ความโหยหานางในฝันของเขาก็ค่อย ๆ จืดจางลงไป กลับเป็นตัณหาเข้ามาแทนที่เสียมากกว่า
เด็กหนุ่มยังไม่ลืมเล่าวีรกรรมอันเด็ดดวงให้เพื่อน ๆ ในกลุ่มก๊วนฟัง ทำเอาเพื่อน ๆ พากันอิจฉาเสียเต็มประดา
……
ในวันหนึ่งเมื่อเสือน้อยกับเพื่อน ๆ เดินผ่านกลุ่มของพวกเขา
โทสะที่อัดอั้นมานานก็คล้ายได้โอกาสปลดปล่อย เขาอยากตอกหน้ามันจริง ๆ ถ้าเป็นไปได้อยากจะชกมันเต็มๆ สักหมัด
วันนี้เมื่อเห็นมันเดินผ่านมาเขาตั้งใจจะหักหน้าไอ้หมอนี่ จึงหันไปกระซิบกับกลุ่มเพื่อนร่วมแก๊ง ที่เห็นฉากรจนาเลือกคู่ในวันนั้น
“กิ๋ว ๆ เฮ้ย…นี้มันพี่ลูกแมวนี่หว่า!”
พีเดินออกมาขวางทางอยู่คนเดียวก่อนพูดจาเยาะเย้ย “เป็นไงได้ข่าวซื้อมาลัยไปให้ผู้หญิง แต่ผู้หญิงเขาดันเอาไปให้ผู้ชายคนอื่นว่ะ…ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เขาหัวเราะลั่นทำเอาคนที่อยู่โดยรอบหันมามอง กลุ่มเพื่อน ๆ ก็ผสมโรงเยาะเย้ย
“นี่วันหลังถ้ามึงอย่างเป็นสังข์ทองนะ มาบอกกูก็ได้เดี๋ยวช่วยหาให้เพื่อน!” พีเอามือตบไหล่อีกฝ่าย “นางรจนาเขาไม่เลือกมึงว่ะ…แต่เขาเลือกพี่ชายกู!” เด็กหนุ่มพูดจาเสียงดังกลัวว่าคนจะไม่ได้ยิน
ยังพูดซ้ำแทงใจดำต่อด้วยว่า “ไอ้รจนาเลือกคู่ที่มึงคิดอะ แม่งโคตรน้ำเน่าเลยว่ะไอ้ลูกแมว!”
“เหมียว ๆ” เสียงแซวดังมาจากกลุ่มเพื่อน
เสือน้อยพอได้ฟังก็เข้าใจรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร อีกฝ่ายพูดเปิดเผยมาหมดเสียขนาดนี้ ถ้าเกิดเขาไม่เข้าใจก็โง่เต็มทน ส่วนกลุ่มเพื่อนด้านหลังที่โกรธแทนเสือน้อยก็พากันกำหมัดแน่น
เสือน้อยรวบรวมสติข่มอารมณ์ “ที่มึงให้ไอ้รุ่นพี่คนนั้นมาจีบมะปรางก็เพราะจะล้างแค้นกูเหรอ?” เสือน้อยถามทั้งที่ตนรู้อยู่แก่ใจ
พียิ้มละไมเขาไม่มีคำตอบใด ๆ ให้เสือน้อย
“เฮ้อ...ใส่ที่ปิดตามาเกือบเทอม มันไม่ได้กระเตื้องปัญญามึงขึ้นมาบ้างเลยเหรอวะ ไอ้ทรพี!” เสือน้อยพูดกลั้วหัวเราะ เขาก็สามารถเปิดแผลอีกฝ่ายได้เหมือนกัน
พอพีได้ยินดังนั้นจึงเกิดอารมณ์ขึ้นมา จากสายตาที่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน ตอนนี้เปลี่ยนมาเต็มไปด้วยโทสะสองมือกำแน่น
ตลอดเวลาที่ฝึกเทควันโดมาหลายเดือน เขาตั้งใจจะเอาไว้สู้กับไอ้หมอนี่ตัวต่อตัวมาโดยตลอด
เสียงหัวเราะของสิงหาดังขึ้น “ไอ้ทรพีเหรอวะ…มึงแม่งเข้าใจคิดนี่ไอ้เสือน้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!” ก่อนที่จะสัพยอกต่อว่า “เฮ้ย...นี่อย่าบอกนะว่าพ่อมึงชื่อพา?”
เสือน้อยยิ้มหยัน “กูว่าก็คงงั้นว่ะเพื่อน ไอ้ทรพี ลูกไอ้ทรพา” เด็กหนุ่มเห็นอีกฝ่ายทำตาใสเขา จึงได้หัวเราะลั่น
ก่อนจะพูดเย้ยหยันว่า “เฮ้ย...อย่าบอกนะว่ามึงไม่รู้จัก จุ๊จุ๊ สมเป็นไอ้ทรพีจริงๆ วะ?”
เสือน้อยหัวเราะลั่น ชี้ไปที่ไอ้พวกกลุ่มเพื่อนซึ่งกำลังนั่งอยู่กันเป็นกลุ่ม “นี่ ๆ พวกมึงรู้จักมั้ย ทรพีลูกของทรพาอะ?”
เพื่อน ๆ กลุ่มของพีไม่มีใครสักคนที่รู้จัก ก็เพราะเด็กเกเรมารวมตัวกันนี่นะ พวกเขาตาใส ทั้งส่งสายตาให้แก่กัน “เชิงถามว่ามีใครรู้จักมั้ย?”
จากนั้นแก๊งตัวป่วนเพื่อนของเสือน้อยก็พูดพลางชี้มือใส่ไอ้พี “ทรพา ทรพา ทรพา!” กลายเป็นมหกรรมล้อเลียนชื่อพ่อไปโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่เดาแบบสุ่ม ๆ แต่พ่อของเขาดันชื่อพาเสียได้
“ไอ้ลูกแมว!” เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด ทำท่าจะชกต่อย เอาจริง ๆ เขาก็ไม่รู้เรื่องไอ้ทรพาอะไรนั่น แต่มันโกรธเวลาโดนแซว โดนเรียกแบบนี้
เสือน้อยยิ้มบาง ๆ พูดขึ้น “ดูสิ…โมโหแล้ววะ เฮ้ย! อย่าใช้กำลังสิปัญญาชน เถียงสู้เขาไม่ได้!” เสือน้อยพูดเตือนสติ
ก่อนหันไปมองกลุ่มเพื่อน ๆ ของนายพี “เชื่อกู...อยู่ห่าง ๆ เพื่อนมึงไว้แม่งตัวหายนะ เลยนะพวกมึง” เขาแสร้งถอนหายใจเสียงดัง ทำทีปลงตกกับไอ้ทรพี
“ส่วนมึงไอ้ทรพี ไอ้ไก่อ่อนสอนขัน...ระวังตัวไว้ให้ดีนะเพื่อน!” เสือน้อยเดินไปตบบ่าเขาคืนแบบแรง ๆ
...
“ที่แท้ไอ้รุ่นพี่คนนั้นก็เป็นแผนของไอ้ทรพีนี่เอง...” เขาอดส่ายหน้ายิ้มเจื่อนไม่ได้ ความจริงถ้าฝ่ายหญิงมั่นคงเสียหน่อยก็คงไม่เป็นเช่นนี้
ส่วนตอนนี้สมองของเขาก็กำลังคิดวางแผนจะเอาคืน ไอ้ลูกควายที่ยังไม่โตเต็มวัยคนนี้ยังไงดี ก่อนหันไปหาเพื่อน ๆ “เอ่อ…มีใครอยากได้เงินใช้บ้าง อันนี้กูจ้าง”
กลุ่มเพื่อนมองหน้ากัน และถามว่า “งานอะไรวะ!?”
“กูต้องการรู้ประวัติไอ้พีทั้งหมด…เพื่อนสนิทในโรงเรียน รุ่นพี่ในโรงเรียน พ่อแม่ของมันทำอาชีพอะไร? งานนี้กูต้องการข้อมูลแบบละเอียด ส่วนค่าจ้าง…อยู่กับไอ้เสือไม่มีคำว่าเอาเปรียบแน่นอน!”
ก่อนเพื่อน ๆ ในกลุ่มจะสุมหัวคิดกัน “พวกกูรับเอง วางใจได้”
ทว่าเสือน้อยก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “พูดกันให้ชัดก่อนนะ งานนี้ต้องสืบแบบลับ ๆ ช่วงนี้มันทำอะไรบ้าง เกี่ยวข้องกับใครบ้าง ต้องไม่ให้มันรู้ตัว...เข้าใจตรงกันนะ เพราะถ้ามันจับได้พวกมึงอาจอยู่ในอันตราย มีเวลาให้หนึ่งอาทิตย์”
สำหรับเสือน้อยคิดว่าถ้าจะให้ม้าวิ่งก็ต้องมีหญ้าให้กิน คนก็เช่นกัน คิดจะใช้เพื่อนทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นได้อยู่ แต่หากใช้เรื่องใหญ่ ๆ อย่างน้อยควรตอบแทนให้สมน้ำสมเนื้อ
เตรียมมันได้เลยพ่ะย่ะค่ะ