รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 38 ถ้าเปิดราคาสูง เรื่องนี้คุยกันง่าย!
วันถัดมาหลังเกิดเหตุเรื่องบุหรี่
สจ.พาที เข้าพบผู้อำนวยการ ทั้งคู่สนทนาถึงความเป็นไปได้ที่จะขอลดโทษ เขาไม่ปิดบังแม้กระทั่ง “ผมยินยอมบริจาคเงินสร้างอาคารเรียนด้านหลัง ถ้าทางโรงเรียนให้โอกาสอุทธรณ์!”
ผอ.นัยนา รู้ดีอยู่แล้วว่าพวกผู้ปกครองมักจะมาไม้นี้กันหมด ส่วนตัวเธอเองก็ไม่ได้ติดขัดอะไร เพราะว่าหลักฐานที่นำมาของนายพีไม่ได้มากอะไร
ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะสี่แกนนำยังเก็บเอาไว้อีก
“สมมติถ้าผ่านอุทธรณ์ ทางแกนนำนักเรียนทั้งสี่คนก็คงจะเอาความ ด้วยการแจ้งความนะคะ” ครูนัยนาเตือน
“เป็นไปได้มั้ยที่ผมจะขอพบนักเรียนทั้งสี่เพื่อเยียวยาและชดเชย ผมขออาสาเจรจาด้วยตัวเอง และจะไม่มีการข่มขู่ใด ๆ ทั้งสิ้น” สจ.พาทีเสนอ
พอได้ยินดังนั้น ผอ.นัยนา จึงตอบรับนัดทั้งสี่คน ให้มาคุยกันหลังเลิกเรียน
……
และในระหว่างนั้นเสือน้อยก็นั่งคุยอยู่กับแกนนำทั้งสี่ “ตามที่ตกลงกันไว้ส่วนแบ่ง 10 : 90 แล้วถ้าเกิดไม่ถึงสองแสนห้า ก็ไม่ต้องยอมเข้าใจมั้ย ใครหักหลังรู้ดีนะว่าจะเจอกับอะไร?” เสือน้อยหรี่ตามอง
“อยู่ดี ๆ ได้เงินเป็นหมื่น ถ้ารู้สึกว่าไม่พอใจพูดได้นะ…” เขาได้เตรียมพวกสายสืบแฝงตัวเป็นแกนนำ ทั้งรูปภาพ ทั้งคลิปหลักฐานต่าง ๆ เขาเป็นคนนำออกมา
ส่วนพวกสี่คนตรงหน้า ก็ได้แต่ออกหน้าเท่านั้น ทุกอย่างอยู่ภายใต้แผนการของเขา ส่วนเขาเหมือนขงเบ้งนั่งอยู่ในกระโจมคอยวางแผน
“เข้าใจ! อยู่ดี ๆ ก็ได้เงินเป็นหมื่น แถมคะแนนจิตพิสัยกลับคืนมา พร้อมกับความสะใจ ลาภลอยแบบนี้ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว” อีกสามคนก็พยักหน้า ความจริงแล้วพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากทำตามแผนที่เสือน้อยวางไว้
ภายในใจก็หวาดกลัวอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดหักหลังกัน ก็คงมีหวังโดนหนักกว่านี้หลายสิบเท่า
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อไอ้คนที่ทำให้ทั้งโรงเรียนปั่นป่วนวุ่นวาย มันอยู่แค่ ม.2 เท่านั้น!
แล้วก็เป็นดังคาด พาทีขอพบแกนนำโดยเสนอเงินให้ พร้อมทั้งขอให้หยุดเอาความ กับพีและห้ามร้องเรียน ตอนนี้มีผู้ปกครองทั้งสี่ ซึ่งเป็นคนที่เสือน้อยจ้างมาอีกทีมีหน้าที่แค่เซ็นรับเงิน
สจ.พาที ใจป้ำกว่าที่เสือน้อยคิดไว้มาก ให้คนละสามแสนห้าหมื่นเลย เพื่อที่ยุติการแจ้งความ เสือน้อยได้ยินผ่านโทรศัพท์ที่เปิดลำโพงไว้ของสายสืบ
เสือน้อยที่คล้ายกุนซือ คอยสั่งการอยู่ ครุ่นคิดไม่ถึงว่าจะใจป้ำขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่เรียกราคาสูงกว่านี้อีก เพราะอีกฝ่ายไม่ใช่ศัตรูเขาเสียหน่อย เอาแค่สมน้ำสมเนื้อก็พอ
ทางพาทียังขอให้พวกเขาหยุดคนอื่น ๆ ไม่ให้ไปแจ้งความ หนึ่งในสี่คนพูดว่า “คนอื่น ๆ แจ้งความไม่ได้หรอกครับ หลักฐานอยู่ในมือพวกผมที่เป็นแกนนำ”
ซึ่งพอได้ยินดังนี้ก็ทำเอาพาทีโล่งใจ
พาทีจึงเสนอเงินเพิ่มให้พวกเขาอีกเล็กน้อย “ตกลงตามนี้นะ…ถ้าใครผิดสัญญาเจอดีนะบอกก่อน!” เขายังไม่ลืมขู่ก่อนจากไป
ก่อนผู้ปกครองสวมรอยคนหนึ่งจะพูดขึ้นว่า “แต่ลูกคุณมันก็แสบใช่เล่นนะครับ เตือน ๆ มันบ้างก็ดี....” จากนั้นสจ.พาทีก็ผงกศีรษะแสดงท่าทีว่าเข้าใจแล้ว
หลังจากไปพวกเขาทั้งหมดก็ไปหาเสือน้อย หลังจากนั้นก็จัดการแบ่งเงิน ให้ทั้งแปดคนตามที่ตกลง หนุ่ม ม.ปลายทั้งสี่ ได้คนละสามหมื่นห้าพันบาทกลับบ้าน พวกเขาหน้าชื่นตาบาน
ยังไม่ลืมหันมาหาเสือน้อยพร้อมพูดว่า “ถ้ามีงานแบบนี้เรียกพวกเขาได้เลย…”
ส่วนอีกสี่คนที่ปลอมตัวเป็นผู้ปกครอง ก็เอาไปคนละสองพันบาท ก่อนที่จะแยกย้ายกันจากไป
……
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์…
พีรพัฒน์ก็ได้กลับมาเรียน ส่วนเรื่องอุทธรณ์ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เพราะว่าหลักฐานไม่เพียงพอ แต่โดยมากเพราะทั้งสี่แกนนำไม่เอาความต่อ…นั่นคือประเด็นหลัก
ทางโรงเรียนจึงตัดจิตพิสัยห้าสิบคะแนนปิดเทอมเขาต้องบวช ส่วนเพื่อดำเนินการ ยื่นเรื่องอุทธรณ์พ่อก็เสียค่าสร้างตึกด้านหลัง ให้กับทางโรงเรียนเป็นเงินก้อนใหญ่
ผอ.นัยนา ไม่รับสินบนใด ๆ ทั้งสิ้นตั้งแต่ต้นจนจบกระบวนการ จึงทำให้เสือน้อยรู้สึกนับถือจากใจจริง
พีบอกกับพวกเพื่อน ๆ ว่า “พอดีเขาบินไปต่างประเทศกับครอบครัว”
ยังไม่ลืมเอาของฝากปลอม ๆ มาให้เพื่อนด้วย มีไม่กี่คนที่รู้เรื่องเขาถูก ผอ.เรียกตัวไปพบ เพราะว่าตอนเกิดเหตุ ก็ถูกสั่งให้อยู่แต่ในห้องหรือละแวกห้อง
ส่วนลูกหาบที่พากันไปร้องเรียนได้ความสะใจไปแล้วก็ไม่มีใครรู้ว่า เขาคือตัวตั้งตัวตี รู้เพียงแต่ว่าตัวการชื่อทิดอยู่ ม.5 ซึ่งถูกจัดการแล้วจึงไม่ได้สนใจอะไรอีก
ในระหว่างนี้คนที่หายไปส่วนใหญ่ เป็นนักเรียนฝ่ายปกครองที่โดนเชิญออก พีจึงจำต้องหาเรื่องแก้เกี้ยวมาให้ตัวเอง!
‘ยักษ์-ใหญ่’ สองลูกน้องสนิทมือซ้ายขวาของเสือน้อย ถามลูกพี่เขาด้วยความสนอกสนใจที่เป็นคนก่อเรื่องทั้งหมดว่า “พี่รู้ได้ไงว่าพ่อมันจะเอาเงินมายัด?”
“รู้ได้ไง? แล้วมันจะมีกี่วิธีวะ ถ้าเป็นกูก็ทำแบบนี้แหละใช้เงินปิดปาก” เสือน้อยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ยักษ์บ่นในใจพี่เสือแม่งได้มาล้านกว่าบาท ทำเอาเขาอึ้งเหมือนกัน สมองพี่มันคิดไกลไปถึงไหนวะนั่น ทำให้ความเลื่อมใสเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าหนึ่งตัว
ส่วนกระเป๋าตอนนี้ ใกล้จะปิดเทอมแล้วก็ปล่อยออกไปได้เกือบหมด เหลือไว้แค่อีกหนึ่งร้อยใบเอาไว้ปล่อยเทอมหน้า รายได้จากการขายกระเป๋าก็พุ่งทะยานหลายล้านบาทเช่นกัน
ทางด้านที่ดินที่ซื้อไว้ก็ให้พ่อคอยคุมงานที่ดินต้องหลายสิบแปลง เคยเป็นที่นาซึ่งกว้างมาก ดังนั้นค่าก่อสร้างจึงเยอะตาม เสือน้อยจึงรีบพยายามหาเงินเข้าไว้
ส่วนรายได้เล็กรายได้น้อยเขาก็ไม่ได้ปล่อยไป ถือคติว่า “กินน้อย ๆ กินนาน ๆ”
วันนี้เสือน้อยก็แวะไปหาเหมือนฝัน ยังไม่ลืมโบกมือทักทายมะปราง
“ฝันเราเอาขนมมาฝากมีทั้งช็อกโกแลต เห็นวันก่อนอยากอ่านหนังสือนิยายเรื่องนี้ เราผ่านไปพอดีจึงแวะซื้อมาให้!” ตั้งแต่ต้นจนจบเขาเพียงแค่มองไปที่เหมือนฝัน พร้อมกับรอยยิ้มละไม ส่วนทางด้านมะปรางเขาแค่โบกมือทักทายเท่านั้น
เสือน้อยยังเห็นขนมจอมปลอมของไอ้พี ที่บอกว่าเอามาจากเมืองนอก ซึ่งตัวเขาเองก็ได้แต่แอบหัวเราะในใจ
……
พอกลับบ้านไปเห็นครูสอนเต้นลีลาศ เขาก็งงงวยก่อนไหว้ทักทาย “ครูโจ้มาหาใครหรือครับ?”
เด็กหนุ่มคิดเตลิดไปไกล “อย่าบอกนะว่าแม่ชบาจะให้เขาลงแข่งเต้นลีลาศอีกแล้ว!”
เห็นสีหน้าซีดของหนุ่มน้อย ครูโจ้ก็อดขำไม่ได้ “ไม่ได้มาหาเธอหรอกจ้ะ…เจ้าเสือน้อย”
และไม่นานก็เห็นแม่เดินจูงมือนกแก้วออกมา มันก็ทำให้ตัวเขาถึงบางอ้อในทันที
ทั้งยังแอบหัวเราะเยาะในใจ “โดนสอนเต้นแล้วสินะ” เสือน้อยส่งยิ้มจาง ๆ ให้นกแก้วยัยตัวป่วน
เพราะว่าทุกวันนี้เจ้าหล่อนพยายามเลียนแบบเขา โดยเอาหมูปิ้งไปยืนขายหน้าโรงเรียนยืนเป็นมาสคอต แต่ก็ทำได้ดีทีเดียวเชียว เพราะหน้าตานกแก้วก็น่ารักน่าเอ็นดูเรียกลูกค้าเก่ง เลียนแบบป้าชบาของเธอมา!
“ขอตัวก่อนนะครับครู…” เสือเตรียมไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด
แต่กลับได้ยินเสียงของแม่ชบาดังไล่หลังมา “นี่…พออาบน้ำเสร็จก็ออกมาเป็นคู่เต้นสอนน้องด้วยนะ”
เขาอุทานเสียงหลง “อะไรนะแม่!?” คล้ายกับว่ามีฟ้าผ่าใส่หัวกลางวันแสก ๆ
แม่ชบาพูดดักคอ “ก็น้องไม่มีคู่เต้น มาซ้อมเป็นเพื่อนน้องไม่ได้หรือไงฮะ ทำไมจะขัดใจแม่เหรอจ๊ะลูกเสือน้อย!?” รอยยิ้มพิฆาตที่ส่งมาก็ทำเอาเด็กหนุ่มเสียวสันหลังวาบ
“ได้จ้ะแม่...” เขาฝืนยิ้มรับ ช่วงนี้คุยกับแม่ต้องออดอ้อนเอาใจเป็นพิเศษ…ถ้าตั้งบริษัทก็ต้องหวังให้แม่ช่วยดูช่วยคุมแทน อีกอย่างแม่ดูแลบัญชีรายรับรายจ่ายให้เสือน้อย ส่วนมากเขามาคิด ๆ แล้วก็โยนงานให้ลูกน้องทำเสียมากกว่า
ก่อนที่ตัวเขาจะเข้าไปเปลี่ยนชุด และก็เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกับออกมาเตรียมเต้นกับยัยตัวเปี๊ยกนกแก้ว เขาแอบเขกมะเหงกลับหลังแม่ ทำเอาเจ้าหล่อนบ่นอุบหันมาหยิกพี่ชายตัวดี
“ตอนเด็ก ๆ น้าชม้อยไม่ให้กินนมหรือไงทำไมตัวเตี้ยจังฮะ!” เขาลูบหัวแกล้งน้องสาว
นกแก้วก็ต่อยเข้าท้องเสือน้อยเต็มแรง “นี่แน่ะ”
ดีที่มีกล้ามเนื้อคอยรับแรงกระแทก แต่เขาก็ยังไม่ทันตั้งตัวอยู่ดีทำเอาเสือน้อยจุกกุมท้องอยู่ครู่หนึ่ง “ยัยตัวแสบก็บ่นอะไรไม่รู้” แต่ที่รู้ตอนนี้คือเขาเจ็บ!
“คุณหนูไปเปลี่ยนชุดก่อนค่ะ” พี่นางเรียก
จากนั้นเขาก็เต้นกับยัยตัวเปี๊ยกที่พึ่งตั้งไข่ ส่วนแม่กับครูโจ้ก็ดูอยู่ห่าง ๆ “ดีมากลูกเต้นแบบนี้แหละ”
เสือน้อยก็บ่นขึ้นมา “แม่เดี๋ยวช่วยไปเรียกไอ้ยักษ์-ใหญ่มาทีสิ พอดีมีงานจะให้มันทำ…”
แม่ชบาก็ขานรับก่อนหยิบโทรศัพท์โทรไปหาลูกสมุนซ้ายขวา เมื่อมาถึงเสือน้อยก็สั่งการนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนเขาจะกลับไปเต้นรำแต่โดยดี
วันต่อมาในตอนบ่ายหลังเลิกเรียน เสือน้อยก็ให้ไอ้ยักษ์-ใหญ่สองคน มายืนประกบข้างตอนกลับจากโรงเรียน ส่วนทางแม่ชบาที่รออยู่นานแล้ว เธอก็เตรียมน้ำเตรียมท่า พร้อมกับพวกขนมนมเนย รอให้ครูโจ้มาสอนที่บ้าน
“แม่เสือหาคู่เต้นมาให้ยัยนกแก้วได้แล้ว…” ก่อนชี้ไปที่สองคน เพราะทั้งสองคนเคยเรียนเต้นมาพร้อมกับเขา จึงถือเป็นคู่เต้นที่เหมาะสมที่สุด
เด็กหนุ่มยังไม่ลืมพูดต่อไปว่า “แม่เต้นยาว ๆ ไปได้เลย เหนื่อยก็เปลี่ยนคนเอานะ”
เสือน้อยพูดเสร็จเขาก็วิ่งจากไปโดยที่ไม่รอฟังคำตอบ เขาวิ่งไปให้อาหารเจ้าควายทองสุข วันก่อนที่เขาจ้างไอ้ยักษ์กับไอ้ใหญ่ให้มาช่วยเต้นหน่อย ค่าแรงดีเชียวกับสองคนนี้เสือน้อยไม่เคยงกอยู่แล้ว
หลังจากนั้นนกแก้วก็เต้นคู่กับยักษ์-ใหญ่สลับกันไป พอเห็นสีหน้าอมทุกข์ของยัยนกแก้ว
เสือน้อยก็พลันมีความสุขขึ้นมาที่ได้แกล้งน้องสาว “ไม่สิไม่ใช่เขา แต่เป็นแม่ต่างหากล่ะ!” เขาแอบหัวเราะเยาะในใจ ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก
แม่คงอยากได้ลูกสาวมานานแล้วเห็นได้จากลูกหมี และพอนกแก้วก็เป็นเช่นเดียวกันเลย แม่ชบาเล่นจับใส่ชุดสวยแต่งเต้นลีลาศ
ยังมีของพวกตุ๊กตาเสื้อผ้าที่ สามป้าหลาน ชบา ลูกหมี นกแก้ว ชอบไปเดินซื้อตามห้าง
สำหรับนกแก้วแล้วยิ่งอยู่นาน เธอก็ยิ่งชอบบ้านหลังนี้ เธอจึงออดอ้อนป้าของเธอให้ไปนอนเป็นเพื่อนอยู่เป็นประจำ