รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 49 สิบสี่กุมภา รจนาเลือกคู่!
ภาษิตว่างูกัดครั้งเดียว กลัวเชือกไปหลายปี เขาเองก็เริ่มหวั่น ๆ อยู่บ้างเหมือนกัน จึงรวบรวมความกล้ามาตั้งแต่ลืมตาดูโลกอีกครั้ง
เขานัดเหมือนฝันมายังจุดที่คิดว่าโรแมนติกที่สุดในโรงเรียน ตอนเช้าที่ผู้คนยังไม่มาถึง เป็นโอกาสอันดีงามสำหรับเสือน้อย
เมื่อเห็นเธอยืนหันหลังรอทำทีเหมือนรอเสือน้อยอยู่ คำพูดคำจาที่เตรียมมาจากเมื่อวานเกิดเปลี่ยนไปกะทันหัน เขาลบมันไปทั้งหมด เพราะยามเมื่อเขามองไปที่มาลัยข้อมือที่ตนถืออยู่ ก็เกิดความคิดขึ้นมาชั่ววูบหนึ่ง
เสือน้อยจึงเดินไปใกล้ ๆ เธอ ก่อนเขาจะแสร้งไอแห้ง ๆ และพูดขึ้นว่า “…แม่หญิงท่านนี้ ยืนรอผู้ใดอยู่ฤๅ?” เด็กหนุ่มพูดด้วยเสียงเก๊กเลียนเสียง และคำพูดของพระเอกในละครย้อนยุค
เหมือนฝันจึงหันมาสบตาเขา ก่อนยิ้มหวานให้ “ฉันมายืนรอคนผู้หนึ่งที่นัดหมายไว้…พี่ท่านพอจะเห็นฤๅไม่?” พอได้ยินคำพูดคำจาในทำนองนี้เธอจึงเล่นละครต่อด้วย
เสือน้อยพอได้ยินเสียงตอบกลับ จึงได้ฉวยโอกาสเล่นบทละครต่อไป “เห็น…ฉันคิดว่าเห็นอยู่...เมื่อยามรุ่งสาง ฉันเห็นคนผู้นั้นดูท่ากระวนกระวายยิ่งนัก คล้ายกับว่ามีข้อสงสัยอยู่เต็มอก?”
“แล้วพี่ท่านทราบฤๅไม่ว่า…คนผู้นั้นกระวนกระวายเรื่องกระไรอยู่? บางทีฉันอาจจะพอช่วยคลายข้อฉงนให้ได้?” เหมือนฝันเล่นด้วยต่อ เพราะเธออยากรู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่!
“ฉันพอรู้อยู่บ้าง! ยินมาว่าคนผู้นั้น ใบหน้าหมองหม่น แลดูอมทุกข์ยิ่งนัก มิมีราศีเหมือนดั่งเก่าก่อน ทั้งยังกินไม่ได้นอนไม่หลับ คล้ายว่าพี่ชายท่านนี้มีคำถามในใจมากยิ่งนัก มิทราบแม่หญิงพอจะช่วยเขาไขข้อข้องใจให้ได้ฤๅไม่เล่า?”
“หากมิเป็นการยากเกินสติปัญญา…ตัวฉันย่อมยินดีช่วย คิดเสียว่าทำเอาบุญ หากว่าสามารถไขกระจ่างความทุกข์ให้คนผู้นั้นได้ แต่มีข้อแม้ว่านั่นต้องอยู่ในกำลังที่ฉันพอจะช่วยได้!”
“เช่นนั้น…แม่หญิงคงช่วยฉันคลายทุกข์ได้มากนัก ด้วยมิได้เป็นข้อยากเกินกำลัง เกินสติปัญญาความสามารถของแม่เลย!” เสือน้อยเริ่มรุกมากยิ่งขึ้น แถมยอมรับเสียแล้วว่าตนคือชายคนนั้น
“เช่นนั้นพี่ท่านจงกล่าวเถิด ฉันจะช่วยไขข้อปัญหาให้พ้นทุกข์” เหมือนฝันยิ้มหวาน รอคอยดูบทละครต่อไปของเสือน้อย ว่าเจ้าตัวกำลังจะเล่นอะไรต่ออีก…
เสือน้อยลูบคางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เรื่องนั้นมีอยู่ว่า ตัวของฉันนั้นปักใจรักแม่หญิงนางหนึ่ง รักมานานยิ่งตั้งแต่แรกเห็น คะนึงหาเจ้าหล่อนอยู่ทุกเช้าค่ำ หากวันใดมิมีกิจหรือป่วยไข้ ตัวฉันก็คิดเพียรพยายามไปพบหาแม่หญิงอยู่เสมอ!”
เสือน้อยเดินเข้ามาใกล้ ๆ เหมือนฝันเข้าไปอีกนิด
“ตัวของฉันนั้นคิดหมายมั่นอยากจะเชื้อชวน แม่เนื้อเย็นมาครองเป็นคู่หมาย ด้วยจะได้มิต้องร้อนรนกระวนกระวาย เพราะถ้ามีแม่อยู่ข้างกายฉันเย็นใจ” เสือน้อยตอบอย่างคารมคมคาย ก่อนที่จะยื่นมาลัยข้อมือสีม่วงขาวให้กับเธอ
เมื่อเห็นว่าเธอทำตัวไม่ถูก เด็กหนุ่มจับมือที่ขาวผุดผ่องของเหมือนฝันขึ้นมา และสวมเอามาลัยข้อมือให้เจ้าหล่อน
ก่อนจะสบตาเหมือนฝัน ด้วยบรรยากาศที่หวานชื่น พร้อมพูดขึ้นว่า “หากแม่งามงอนมิเกี่ยง ฉันจะจัดหาให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ ฤๅหากแม่หญิงยังมิอยากด่วนตัดสิน จะรับฉันไว้เป็นชิ้นเพื่อดูใจก่อนย่อมได้ ฉันนั้นมิได้ขัดข้องหมองใจ ยอมพิสูจน์ใจตนให้แม่ดู…”
เหมือนฝันเหนียมอาย เธอเม้มปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าว ไม่กล้าสบตาเด็กหนุ่มที่ดวงตาดุจดาวฤกษ์บนท้องฟ้า รอยยิ้มอันทรงพลังส่งแผ่มาถึงเธอ ยามเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา เธอสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่แตกต่าง
ซึ่งเธอก็รู้ด้วยว่าคำว่า ‘ชิ้น’ ที่ว่านั่นก็หมายถึงคำว่า ‘แฟน’ ซึ่งเป็นภาษาของคนสมัยก่อน เจ้าตัวก็คงจะแอบอ่านนิยายของเธอตอนที่มานั่งใกล้ ๆ
เสือน้อยกุมมือของเธอแล้วดึงเข้ามาใกล้ ๆ ทำเอาหญิงสาวซวนเซไม่ทันตั้งตัว สะดุดก้อนอิฐจนใบหน้าซบลงบนหน้าอกหนุ่มน้อยเข้าอย่างจัง
เด็กหนุ่มเห็นดังนั้นจึงคลี่ยิ้ม เล่นบทละครฉากนี้ต่อไป “แม่หญิงคิดเช่นใด ได้โปรดแถลงไขให้ฉันรู้…”
เสือน้อยก้มมองใบหน้าที่แดงระเรื่อของหญิงสาว ก่อนที่จะยืนนิ่งรอเอาคำตอบ
เธอได้ตกอยู่ในภวังค์ตั้งแต่ถูกเสือน้อยจีบด้วยคำพูดย้อนยุค พอสะดุดจนไปซบอกชายหนุ่มเธอก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก รออยู่ครู่หนึ่งกว่าที่จะตั้งสติได้
ก่อนที่จะถอยห่างออกมาจากหน้าอกที่เสียงหัวใจเต้นระรัว…เธอก้มหน้ามองพื้น พร้อมพูดเสียงเบาว่า “อื้อ”
เสือน้อยพอได้ยินก็ตะโกน “ไชโย!” เขาโห่ร้องกระโดดจับมือเธอแกว่งไปมา หญิงสาวเองก็หัวเราะร่า เสือน้อยหันไปสบสายตาหญิงสาวอย่างจริงจัง ก่อนครุ่นคิดอะไรขึ้นได้ จึงเล่นละครต่อไป “แม่หญิงลืมเรื่องสำคัญมิใช่ฤๅ?”
เหมือนฝันงุนงง จึงเงยหน้ามองคล้ายไม่เข้าใจ “ร…เรื่อ...ง”
เจ้าหล่อนยังพูดไม่ทันจบ ทันทีที่เงยหน้าสบตาพร้อมกับเปิดปากขึ้น คล้ายกับว่ามีอะไรมาอุดปากของเธอไว้…
เป็นเสือน้อยนั่นเองที่แอบประกบริมฝีปากสีชมพูแดงของเธอ ตอนที่เธอเผลอ เหมือนฝันคล้ายว่าตั้งตัวไม่ทันอยู่บ้าง ตาของเธอลุกวาว พยายามจะขยับเขยื้อน
แต่ทว่าด้วยท่าทีอันเร่าร้อนของเด็กหนุ่ม ที่ได้ส่งผ่านออกมาจากริมฝีปากจนเธอสัมผัสได้ ทำเอาเธอเผลอตัวเผลอใจไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด
จนครู่หนึ่งหลังจากนั้น ใบหน้าของเสือน้อยก็ค่อย ๆ ถอยออกห่างจากริมฝีปากของเธอ
เหมือนฝันเมื่อตั้งตัวได้ จึงกำมือทุบอกเสือน้อยไปสองสามทีด้วยท่าทีหมั่นไส้
เสือน้อยที่จับข้อมือได้จึงรุกเข้าไปกระซิบที่ข้าง ๆ หูของเธอ พร้อมกับพูดขึ้นว่า “นี่เราเป็นแฟนกันแล้วนะ!”
เสียงลมหายใจถี่ ๆ ของเด็กหนุ่ม มันรดอยู่ที่ข้าง ๆ กกหูของเธอ ทำเอาตัวเธอรู้สึกเสียววูบวาบไปครู่หนึ่ง
ทางด้านเสือน้อยเห็นเธอประหม่า จึงฉวยโอกาสหอมแก้มเธอไปอีกฟอดหนึ่ง
เหมือนฝันเมื่อรู้สึกตัว เอ่ยปากพูดตะกุกตะกัก “น…นี่!” เธอพยายามจะโวยใส่เสือน้อย แต่ไม่รู้ว่าจะโกรธหรืออายก่อนดี? อารมณ์ผสมปนเปทำเอาเธอทำอะไรไม่ถูก
จนตอนนี้เสือน้อยได้เดินถอยห่างออกมา พร้อมหันหลังโบกมือให้เธอ “เดี๋ยวกลางวัน เรามาหานะ” เขาฉีกยิ้มกว้าง
“ไอ้เสือบ้า!” เหมือนฝันกระทืบเท้าทีหนึ่ง ก่อนจะนั่งลงบนม้าหิน เธอใช้ปลายนิ้วค่อย ๆ แตะที่ริมฝีปากตั้งแต่ต้นจนจบเธอ เหมือนจมอยู่ในความฝัน
และที่มากไปกว่านั้น…เธอรู้สึกว่าดีมากจริง ๆ
……
เสือน้อยยกมือถือขึ้นมากดโทรหาเข้มเพื่อนซี้ ตากล้องประจำโรงเรียน
เงินที่เสือน้อยจ้างมันทำคุมร้านเกม หรือเรื่องอื่น ๆ เข้มเอาไปซื้อของที่อยากได้เช่นกล้องถ่ายรูปราคาแพงหูฉีก ทั้งยังใส่พวกเลนส์ซูมอย่างดี เขาถามขึ้นว่า “เป็นยังไงบ้างวะ…ถ่ายไว้ได้ทันมั้ย?”
เข้มที่แอบอยู่อีกมุมชมเพื่อนปากเปราะ “มึงนี่มันเสือไม่ทิ้งลายจริง ๆ ว่ะ…กูเก็บรูปครบแล้วตามไปเจอหน้าตึก” เพื่อนของเขาโทรมาปลุกตั้งแต่ตีสี่ จนทำให้เขาต้องแหกขี้ตาตื่นขึ้นมา เพื่อเก็บช็อตเด็ด ๆ แบบนี้
ที่หน้าตึกสาม เด็กหนุ่มวิ่งมาด้วยใบหน้าแต้ยิ้ม มองดูอย่างไรก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษ รอยยิ้มสดใสพิมพ์ใจที่สาดสะท้อนออกมา ใครเห็นก็รู้ว่ามีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับเจ้าตัว “เฮ้ยเป็นไงบ้าง ได้รูปสวย ๆ เยอะมั้ย?”
เข้มตอบแบบยิ้ม ๆ “ของแบบนี้…มึงต้องดูเอง!”
ก่อนจะยื่นกล้องถ่ายรูปให้เสือน้อยดู เจ้าตัวก็ยิ้มร่าเห็นดังนั้น ภาพที่ออกมามันสวยจริง ๆ “มึงเก็บไฟล์ต้นฉบับไว้ด้วยนะ และอีกอย่างกูวานเอาไปอัดรูปให้กูหน่อย…แต่เดี๋ยวขอเวลากูเลือกก่อน” เสือน้อยตอบ
วันนี้เสือน้อยก็อารมณ์ดีทั้งวัน ดีมาก ๆ ดีแบบผิดปกติ จนเพื่อนจับสังเกตได้
ส่วนทางเหมือนฝันก็เช่นกัน อารมณ์ดีมาก ๆ มาลัยข้อมือที่เสือน้อยให้ไว้เลือกจากสีวันเกิดของเธอ นั่นก็คือวันเสาร์
เย็นวันนั้นเองเสือน้อยก็พาเธอไปกินไอศกริมสเวนเซ่นส์ เติมความหวานให้กับโลกทั้งใบที่กำลังเป็นสีชมพู พวกเขานั่งคุยกะหนุงกะหนิงกันออกนอกหน้ามาก
เพื่อน ๆ ในกลุ่มเสือน้อยที่แอบตามมาเพราะเห็นท่าที มีพิรุธจึงถึงบางอ้อและยิ้มอย่างมีเลศนัย
จากวันนั้นเป็นต้นมาเสือน้อยก็หยอดคำหวานใส่เธอตลอด ๆ ทั้งยังซื้อของต่าง ๆ พวกเครื่องสำอาง ครีมบำรุงผิว ฯลฯ
ส่วนรูปที่อัดมาได้นั้นก็เต็มผนังบ้าน รูปที่ใหญ่ที่สุดเป็นรูปตอนหอมแก้มเธอ ที่ภาพออกมาคมชัดที่สุด
……
ปิดเทอมใหญ่
อีกไม่กี่เดือนเสือน้อยก็จะขึ้น ม.3 แล้ว การสอบก็ผ่านไปได้ด้วยดี
เสือน้อยเดินจูงควายเที่ยวเล่น ความจริงมันตัวใหญ่พอที่จะขี่แล้ว แต่เสือน้อยยังรออีกหน่อยพามันมาเดินเที่ยวให้หัดเจอผู้คนสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เสียก่อนจะได้ไม่ตื่นตระหนก มือหนึ่งเขาก็ถือไม้เรียวไว้ตีไล่หมาที่มาเห่า อีกมือก็จับเชือกที่สนตะพาย จูงเจ้าทองสุขลากไปข้างหน้า
เดินไปเดินมาก็ถึงที่ตั้งโรงงาน ซึ่งคนงานก่อสร้างกำลังง่วนอยู่กับการทำงาน ตัวเขาก็ยังทำเรื่องสั่งทั้งเครื่องจักรที่ไปดูมา ทางวิศวกรของบริษัทขายเครื่องจักรก็มาแนะนำ ประสานงานกับลุงสินเจ้าของโครงการ
ที่ดินใหญ่พร้อมสิ่งปลูกสร้างมากมาย ขนานไปกับพื้นถนนคอนกรีต มองดูก็ยิ่งใหญ่งามตา เสือน้อยคิดอยากได้ทำเลแถวแม่น้ำมาก ถ้าเขาคิดจะเปิดบริษัทใหม่ คงจะสร้างริมแม่น้ำเจ้าพระยา
เพื่อให้เหมือนกับฝั่งซีกขวาของแม่น้ำที่โรงงานชื่อดังตั้งอยู่เรียงราย ใช้เรือเป็นทางขนส่งก็ได้เหมือนกัน
เสือน้อยผูกควายไว้กับต้นไม้ริมทาง ก่อนเดินเข้าไปดูงานก่อสร้าง เผอิญเจอลุงสินที่มากำกับงานอยู่พอดี ลุงสินก็เดินไปคุยกับเสือน้อย เขายังไม่ลืมหยิบหมวกนิรภัยมาให้เสือน้อยใส่
ทั้งคู่ก็สนทนากันอย่างเป็นกันเอง ตรงไหนบริเวณรอบ ๆ มีปัญหาเรื่องน้ำหรืออะไรก็ให้ทนายไปติดต่อกับ อบต. ได้เลย เพราะระบบระบายน้ำเสียคือส่วนหนึ่งที่จำเป็น
จากนั้นเสือน้อย ก็ออกมาเดินจูงเจ้าทองสุขไปต่อ เวลาที่มันขี้ตรงไหนเขาก็ใช้ไม้ปาดลงข้างทางทำเป็นปุ๋ย เดินอยู่นานสองนานเอาพอให้มันชินกลับรถยนต์ โดยเฉพาะรถสิบล้อที่เข้าออกโรงงานทำเอาเจ้าทองสุขตกใจกลัวเป็นพิเศษ
คงเป็นเพราะเสียงท่อดัง หรือว่ากลัวถูกพาขึ้นไปอยู่บนนั้นก็ไม่รู้ หลังจากปลอบใจอยู่นานสองนาน เขาก็พามันเดินกลับบ้าน ขากลับมันเดินอย่างว่าง่าย แถมเลียแข้งเลียขาของเสือน้อยจนเปียก
ในตอนที่กำลังเดินผ่านค่ายมวย ก็นึกขึ้นได้ว่า ตอนนี้ลุงเด่นชัยกำลังปั้นดาวรุ่งพุ่งแรงได้หลายคน ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อน ๆ กับเสือน้อยทั้งนั้น พาไปขึ้นชกได้รางวัลกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนปีนี้จะเป็นปีทองของค่ายแกเลย
จากนั้นเดินต่อไปอีกนิดก็เจอร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่เยื้อง ๆ จากบ้านเขาไม่ไกล ซึ่งที่ได้ซื้อตึกนี้ เพราะว่ามันอยู่ใกล้ ๆ จะได้สนองความต้องการของตัวเองได้เพิ่มในอนาคต
หากท่านแล้ว ชอบใจ๊ชอบใจ อย่าลืมส่งขนมนมเนยมาเป็นของขวัญ ให้ผู้เขียนด้วยนะครับ