รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 51 ดินแดนสนธยาของเสือน้อย
เสือน้อยก็แซวหัวเราะร่า พ่อผันขอให้มอสมาฝากท้องที่บ้านบ่อย ๆ มาอยู่ที่นี่ได้ก็ดีเลย เจ้าตัวก็รับคำโดยไม่ปฏิเสธ
พ่อผันเล่าให้ฟังต่อหน้า “จะว่าไปพี่มอสก็เรียนจบปทุมวิไลเหมือนกันนะ แต่แค่ ม.ต้น หลังจากนั้นก็ไปสอบนายร้อยตำรวจ”
เสือน้อยจึงได้ถามไปว่า “แล้วนี่พี่จบมากี่ปีแล้ว?”
มอสจบมา “สี่ปีกว่าแล้ว ครั้งนี้ได้ย้ายมา สภ.เมืองปทุม หวังโกยผลงานให้มากหน่อย มีอะไรก็บอกพี่ได้ แต่ต้องเป็นเรื่องที่พี่ช่วยได้นะ” ตำรวจหนุ่มไม่ลืมพูดดักคอ
“ไม่ต้องห่วงหรอกพี่ ไม่แน่ผมอาจเป็นคนช่วยพี่แทนก็ได้ใครจะไปรู้!?” เสือน้อยยิ้มตอบ
“เอางั้นเลยเหรอวะ!” มอสตบไหล่ก่อนหัวเราะดังลั่น เขาเป็นคนบุคลิกโผงผาง
เสือน้อยมองดูทรงแล้ว ก็คงเป็นตำรวจน้ำดี ก่อนจะเชิญมากินข้าวเย็นในวันพรุ่งนี้
……
เรื่องวุ่น ๆ ที่เกิดตั้งแต่ต้นเดือนกลายเป็นปัญหาใหม่ ที่เพิ่มเข้ามาของนกแก้วก็ค่อย ๆ ได้แก้ไปทีละปม
ส่วนงานยุ่ง ๆ อันไหน เสือน้อยก็มักจะโยนให้ลูกน้องทำ ก็จ้างมาแล้วนี่จะให้เขาคิดทุกอย่างจะจ้างมาทำไม? จึงใช้เวลาไปกับอย่างอื่น
เช่นนอนดูละครโปรด ‘เรื่องมังกรหยก ตำนานศึกเทพอินทรี’ เสือน้อยติดมาก ๆ ทั้งเพลงประกอบละครก็เพราะทั้งเนื้อเรื่อง เนื้อหาก็แฝงไปด้วยข้อคิด
ทั้งนางเอกอย่าง ‘หลิวอี้เฟย’ อาจารย์อาของเอี้ยก้วย เสือน้อยที่ได้ยินผ่าน ๆ โฆษณาในทีวีตอนแรกก็ไม่สนใจจนกระทั่ง พอมานั่งดูจริง ๆ กลับกลายเป็นว่ายิ่งดูยิ่งติดงอมแงม และไม่เคยพลาดสักตอน!
ทางด้านเสือน้อยก็ไม่ลดละความหวานกับเหมือนฝันโดยเด็ดขาด ยิ่งเฉพาะปิดเทอมก็มีโอกาสเทียวไปเทียวมาแวะไปบ้านเธออยู่บ่อยครั้ง
ทว่าส่วนใหญ่จะเห็นเหมือนฝันอยู่กับพี่แม่บ้านคนหนึ่ง เหมือนฝันเล่าให้ฟังว่าส่วนใหญ่พ่อจะอยู่ที่ร้านขายของ ซึ่งบางครั้งก็นอนที่ร้านโน่นเลย เพราะอาจต้องควบคุมสินค้าล็อตใหญ่
ส่วนทางด้านแม่ขวัญก็ต้องบินไปกลับอังกฤษอยู่บ่อย ๆ บางครั้งอยู่ที่โน่นหลายเดือน ถึงค่อยกลับหรือบางครั้งไปกลับในสองวันก็มี
เธอต้องติดต่อกับบริษัทแม่ อีกทั้งต้องคอยประสานงานกับเด็กนักเรียนและโรงเรียน เพื่อดูความเป็นอยู่ หากน้อง ๆ ที่ไปติดปัญหาตรงไหน หรือว่าอยากเปลี่ยนหลักสูตร ฯลฯ
เธอก็จะช่วยให้มันดำเนินการให้เป็นไปด้วยดี เพราะเธอได้เปอร์เซ็นต์จากทางโรงเรียนผ่านทางบริษัท
ที่บริษัทมาตั้งหลักในไทย เพราะรู้ว่าคนไทยมักส่งลูกหลานไปเรียนอังกฤษกันมาก ทั้งช่วงซัมเมอร์ก็มี ส่งไปเรียนตั้งแต่เด็กก็ยังมี ยิ่งช่วงมัธยมยิ่งแล้วใหญ่ ดังนั้นนักเรียนที่เธอพาเข้าไปเรียน ย่อมเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของตัวเองและตัวเด็ก ๆ ควบคู่กันไป
ทางบริษัทมีบ้านพักในลอนดอนเตรียมไว้ให้แม่ขวัญ จึงทำให้เธอทำงานสองประเทศไปในเวลาเดียวกัน และทำได้อย่างราบรื่น...
ทำให้เหมือนฝันมักจะไปช่วยพ่อที่ร้านวัสดุก่อสร้าง ถ้าวันไหนไม่ไปเสือน้อยก็จะมาหาเธอที่บ้าน แต่ว่าไม่ได้ทำอะไรรุ่มร่ามมากนัก ถ้ากอดหอมตามประสาคนเป็นแฟนกันมันก็พอมี แต่ถ้าถึงขั้นขอมีอะไรกันเลยนั้น
ตัวของเสือน้อยเอง ก็โดนพ่อปรามไว้ว่าให้ใจเย็น ๆ เขาจึงไม่เคยคิดเอ่ยปาก ขอทำเรื่องอะไรทำนองนั้นกับอีกฝ่าย
เหมือนฝันก็นับถือใจเสือน้อยในเรื่องนี้ ที่ไม่พูดทำทีว่าขอมีอะไรกับเธอเหมือนนายพี! ทั้งคู่เหมือนฝันและเสือน้อยก็ไปมาหาสู่กัน
มีอยู่วันหนึ่งเหมือนฝันมาหาเสือน้อยที่บ้านโดยไม่ทันตั้งตัว…
แม่ชบาที่กำลังง่วนอยู่กับตรวจเงินรายรับรายจ่ายให้เจ้าลูกชายตัวดี พอเห็นเด็กสาวมา เธอก็ชวนพูดจาปราศรัยอยู่ครู่หนึ่ง
พอคุยกันไปกันมาก็ติดลมบน กลายเป็นทั้งคู่ก็คุยกันอยู่นานสองนาน แม่จึงโทรไปเรียกเจ้าเสือน้อยที่ไปตะลอน ๆ อยู่ข้างนอกให้กลับบ้านมา
ทันทีที่มาถึงบ้านเสือน้อยก็โล่งใจ เมื่อเห็นเธออยู่ด้านนอกกำลังนั่งคุยกับแม่
ส่วนตัวเองก็เดินระบายยิ้ม ยิงฟันขาวใสมาแต่ไกล เดินเข้ามาหาเหมือนฝัน เมื่อแม่เห็นดังนั้นจึงคลี่ยิ้ม และก็ก้มหน้าตรวจบัญชีต่อไป ปล่อยให้เจ้าตัวรับแขกเอง
เสือน้อยชวนเหมือนฝันคุยที่ศาลาริมน้ำ จากนั้นแม่บ้านทั้งสองก็ยกอาหารพร้อมขนมว่างมาให้กิน มีทั้งน้ำผลไม้ คุกกี้ เค้ก อาหารสำรับใหญ่ ขนมหวานรวมไปถึงไอติม เหมือนฝันก็ยิ้ม ๆ มองดูตกตะลึงอยู่เหมือนกัน
ก่อนจะชวนกันกินอาหาร เด็กหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า “บ้านนี้เรื่องกินเรื่องใหญ่น่ะ”
เสือน้อยก็ชวนเธอคุยโน่นนี่นั่น จากนั้นก็ถามเธอว่าสนใจจะเล่นดนตรีมั้ย พอดีมีห้องซ้อมอยู่ แต่อันที่จริงเธอก็เห็นแล้วแหละ เพราะตั้งอยู่ใต้ถุนบ้านเด่นเป็นสง่าเสียขนาดนั้น!
“สนใจเล่นมั้ยล่ะ? อันที่จริงมันก็มีห้องร้องคาราโอเกะด้วยนะ” เสือน้อยเชิญชวนให้ไปร้องเพลงด้านล่างกัน ขณะที่เดินขึ้นมาบนบ้าน แม่ที่ตรวจบัญชีก็ถามหาเอกสาร
เสือน้อยก็ตอบกลับว่า “อ๋ออยู่ในห้องน่ะจ้ะแม่”
แม่ชบาพูด “เออ ๆ เอ็งไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวแม่ไปหาในห้องเอ็งเอง” พอแม่ทำทีจะลุกขึ้นเดินเข้าไปห้องลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
เสือน้อยตะโกนห้าม “แม่! ประเดี๋ยวเสือไปเอาให้เองนะ แค่นี้เองเล็ก ๆ น้อย ๆ”
ก่อนที่จะหันไปมองเหมือนฝัน “เดี๋ยวรอเสือแป๊บหนึ่งนะ”
แม่ชบาเห็นลูกชายมีท่าทีพิรุธ “จะว่าไปช่วงนี้ มันไม่ยอมให้ใคร เข้าห้องแดนสนธยาของมันเลยนี่นา ไม่ได้การ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ”
เธอคิดในใจ พอเห็นเจ้าเสือน้อยเดินไป เธอก็เดินตามไปติด ๆ เหมือนฝันก็เช่นกัน อยากดูห้องนายเสือน้อยหน่อยว่ามีอะไรบ้าง?
“มะ…แม่มาทำอะไร เดี๋ยวเอาไปให้ไง” เด็กหนุ่มยิ้มแห้ง ๆ ใบหน้าเหยเก
เสือน้อยก็ยืนกันท่ายกใหญ่ ถ้าแม่คนเดียวก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าเหมือนฝันเข้ามาด้วย เขามีหวังต้องแย่แน่ ๆ
แม่ชบาไม่รอช้าดึงหูลูกชายตัวดี จนเจ้าตัวร้องโอดโอย “โอ๊ยลูกรักของแค่นี้…อยู่แค่นี้ แม่เดินไปหยิบเองได้ลูก หลบไปจ้ะแม่รีบ!”
เสือน้อยก็ได้แต่ภาวนาในใจ “แล้วแต่บุญแต่กรรมแล้วกันวะกู!”
เมื่อแม่กับเหมือนฝัน เดินก้าวเข้ามาในห้องก็เห็นกระดานขนาดใหญ่ ติดรูปเหมือนฝันไว้มากมายมีทุกอิริยาบถ และที่ใหญ่เด่นสะดุดตามากที่สุด คงไม่พ้นรูปหอมแก้ม ตอนขอเป็นแฟนเมื่อเดือนสองที่พึ่งผ่านมา
แม่ชบาฉีกยิ้มกว้าง เหล่ตามองเหมือนฝัน พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจแล้ว
ส่วนหญิงสาวพราวเสน่ห์ก็เหนียมอาย ใบหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็อดมองดูรูปบนกระดานไม้อยู่นาน เพราะว่าภาพมันคมชัดมาก ๆ แถมมีทุกอิริยาบถ และก็มีแต่รูปสวย ๆ ทั้งนั้นเลย จนกระทั่งเธอเองก็อยากขอเก็บไว้บ้าง
แม่ชบาเดินไปมุมหนึ่งหยิบเอกสารแฟ้มสีเหลืองทอง ก่อนขอตัวออกไปจากห้อง พอหันมามองลูกชายสุดรัก ที่ตอนนี้…กำลังหันหน้าเข้าหากำแพง
เมื่อแม่ชบา เดินออกมา เธอแอบหัวเราะในใจ เธอเองเข้าใจความรักของหนุ่มสาวดี
พอแม่ออกไปแล้ว เหมือนฝันที่กอดอกมองดูรูปอย่างสนอกสนใจ เสือน้อยคล้ายจำเลยเตรียมสารภาพผิดต่อเธอ
หญิงสาวถามขึ้น “ใครถ่ายรูปให้น่ะ?”
เสือน้อยไอแห้ง ๆ ก่อนตอบ “ไอ้เข้มน่ะ…ขอให้มันช่วย”
เหมือนฝันก็หันมาจ้องเสือน้อยก่อนจะเดินมายืนข้างหน้า ส่วนเด็กหนุ่มก็หลบตาไม่กล้ามองเธอ จนเธอเดินเข้าใกล้ ๆ มากขึ้น
ก่อนดึงหูเสือน้อย ทำเอาเขาร้องคล้ายแมวโดนเหยียบหาง เธอจึงดึงหูแฟนหนุ่มมาใกล้ ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “แสบนักนะ!”
เธอบิดหูอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดต่อไปว่า “ส่งไฟล์รูปมาให้ด้วย!” ก่อนเชิดจมูกเดินออกจากห้องไป
เสือน้อยพอได้สติก็ถึงบางอ้อ! “เธอเองก็เขินเหมือนกันนี่หว่า?” เขาลูบจมูกก่อนเดินตามเหมือนฝันออกไป พร้อมกับขานรับ “ประเดี๋ยวจะส่งไฟล์ไปให้เลย”
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ลงไปห้องซ้อมดนตรีร้องเพลงกันอยู่นานสองนาน ตกเย็นเสือน้อยก็ถีบจักรยานไปส่งเธอขึ้นรถ ระหว่างทางย่อมเป็นที่สังเกตของบรรดาลูกน้องทั้งหลาย พวกเขาจึงส่งยิ้มหวาน ทักทายเสือน้อยอยู่เป็นระยะ ๆ
……
หลังจากนั้นไม่นานแม่ก็บอกให้เสือน้อยเตรียมเรียกคนมาสัมภาษณ์ หรือเรียกประชุมวางแผนเกี่ยวกับโรงเรียนได้แล้ว โดยเรื่องนี้เสือน้อยให้พ่อออกหน้าเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนกวดวิชา ‘เทพทันใจ’ ซึ่งเปลี่ยนชื่อเดิมมาจาก โรงเรียนกวดวิชา ‘ทันใจวิทยา’
เสือน้อยได้ยินดังนั้นจึงหารือกับพ่อ เพราะงานส่วนใหญ่ไม่กระทบอาชีพวาดรูปของพ่อ บางทีพ่ออาจแก้เบื่อด้วยการเป็นครูสอนดนตรี สอนวาดรูปก็ได้ใครจะไปรู้?
ในครั้งนี้ทนายรักรับผิดชอบเป็นที่ปรึกษาให้บริษัทแห่งนี้ แต่เสือน้อยก็ยังดึงลุงดำรงมาช่วยด้วย ส่วนพ่อผันมานั่งเป็นพิธีเท่านั้น อยากจะพูดอะไรก็พูด
บนชั้นสามของร้านระฆังทอง บนโต๊ะประชุมเด็กหนุ่มนั่งเป็นประธานอยู่หัวโต๊ะ ด้านข้างขวาเป็นพ่อผัน ส่วนถัดจากพ่อก็เป็นพนักงาน ที่ได้ผ่านการสัมภาษณ์จาก ผอ.นัยนา คราวก่อน
ฝั่งซ้ายเป็นทีมงานทนายความ ลุงถิ่น และลูกหมี ซึ่งตัวของเสือน้อยได้ว่าจ้างให้เธอมาช่วยพิเศษจดบันทึกสิ่งที่เขาจะต้องทำเสียหน่อย
เริ่มประชุมเสือน้อยก็กล่าวตามใจ จากนั้นก็แนะนำให้ทั้งสองฝั่งรู้จักกันไว้ “คนนี้พ่อผมเป็นผู้บริหารธุรกิจนี้ เวลามีเอกสารอะไรให้เซ็นก็นำมาให้ท่านผู้บริหารได้”
ทางด้านทนายความก็รวบรวมสิ่งที่ต้องรู้ ของการเปิดสอนโรงเรียนกวดวิชา ไล่ข้อมูลต่าง ๆ ให้เสือน้อยฟัง
เสือน้อยก็มาสะดุดเอาตรงคำว่า “ไม่ต้องเสียภาษี”
ดังนั้นจึงควรเปิดบริษัทแยกออกมาต่างหาก หรือเป็นบริษัทแยกส่วน กับทางด้านธุรกิจอื่น ๆ
ตอนนี้มาถึงแผนการตลาด เสือน้อยก็เชิญให้เจ้าหน้าที่ดูแลฝ่ายการตลาดลุกขึ้นบรรยาย พร้อมนำเสนอกลยุทธ์ต่าง ๆ
เสือน้อยพอได้ฟังแล้วก็คิดตาม บางจังหวะก็ถามแทรกเป็นบางครั้ง พออีกฝ่ายบรรยายจบ เขาก็ได้นำเสนอเพิ่มเติมให้ลองไปปรับใช้ดู
ส่วนพ่อผันก็แนะนำว่าควรเจาะตลาดกลุ่มสอบเข้ามหาลัย หรืออาจเจาะไปลึกติวสอบเข้าราชการ น่าจะดึงดูดคนได้เยอะ
จนสุดท้ายลุงถิ่นก็บอกว่าการต่อเติม ปรับปรุงน่าจะเสร็จภายในเดือนเมษา ทั้งนี้รวมถึงร้านสะดวกซื้อที่เปิดภายในด้วย
หลังจากแต่ละคนพูดกันอยู่นาน อธิบายงานในส่วนของตัวเองเพียงไม่นานก็ปิดการประชุม
ตอนนี้เหลือแค่พวกทนายทั้งสอง พ่อผัน ลูกหมี แล้วก็เสือน้อย เขาสั่งพักครู่หนึ่งให้พวกแม่บ้านเอากับข้าวมาให้กิน ก่อนจะเริ่มประชุมรอบต่อไป…
ธุรกิจนี้เขาซื้อมาตั้ง 50,000 บาท แน่ะคุณ