รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,เล่าประสบการณ์,ตลก,พล็อตสร้างกระแส,Y2K,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,เจ้าแผนการ,นักธุรกิจ,คนในฝัน,รวยตั้งแต่ยังเด็ก,สร้างตัว,สายเปย์,มาเฟีย,ตัวพ่อ,โรงเรียน,พล็อตไม่ซ้ำใคร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ช่วยเลิกสนใจหน้าปกเสียที แล้วช่วยดูเนื้อหาที่ผมเขียนหน่อย!
ผู้แต่ง
รสเลิศ
เรื่องย่อ
เสือเจ้าพระยา ภาคที่ 1 | จับเสือมือเปล่า!
- ที่มาของชื่อเรื่อง -
ซ้ายเด่นสง่าเสือเจ้าพระยา ขวาดาราประดับฟ้าเพริศแพร้ว
สองเพชรงามน้ำหนึ่งเมืองบัวแก้ว ผู้ผ่องแผ้วคู่แคว้นแดนประทุม
………
นิยายเรื่องนี้จะเป็น ‘แนวสร้างตัว’ ซึ่งตลอดทั้งเรื่องผสมผสานไปด้วยมุกตลก และสอดแทรกไว้ด้วยสาระ โดยที่ได้อิงจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงบนโลก ในภาคนี้จะมุ่งเน้นไปที่การปูพื้นฐานตัวละคร และก็โครงเรื่องเสียเป็นส่วนใหญ่
โดยนิยายจะเล่าย้อนกลับไปในช่วงปี พ.ศ. 2548 เป็นเรื่องราวของพระเอกที่มีชื่อว่า “เสือน้อย” นับตั้งแต่เจ้าตัวได้เข้ามัธยมต้นในภาคที่ 1 จนกระทั่งเรียนจบมหาลัย ในภาคที่ 5
ผู้เขียนเชื่อว่าท่านนักอ่านนั้น ‘มีลิมิต’ ในการยอมรับนิยายสักเรื่องหนึ่ง ดังนั้นในตอนที่ 24 “คนขี่ควาย” ก็อาจช่วยให้ท่านตัดสินใจง่ายขึ้น แน่นอนหากว่าท่านอ่านเต็มภาคได้ย่อมจะดีที่สุด
“ใครจะไปคิดว่าควายจะเปลี่ยนชีวิตคนได้?” ทองสุขเจ้าควายตัวแสบ ถูกพ่อหยิบยกขึ้นมาเปรียบเปรยให้ลูกชายได้ฉุดคิดถึงสิ่งที่ทำอยู่ และมันได้จุดประกายความคิดของเด็กหนุ่ม ทำให้ชีวิตเขาพลิกผันไปตลอดกาล
♪
บทเพลงที่ใช้เปิดนิยายเรื่องนี้ คือ ‘เพลงบ้าหอบฟาง’ ของวงอัสนี-วสันต์
หอบฟางหอบฟางไปไหน ทำไมถึงต้องหอบฟาง
หอบกันจริงๆจังๆ หอบกันรุงรังหอบฟาง
♪
#พล็อตไม่ซ้ำใคร #นักธุรกิจร้อยล้าน #นักรักตัวพ่อ #มาเฟีย
นิยาย 5 ภาค/เล่ม(จบ) | จำนวน ≈643,202 คำ - [มี E-Book]
[--- อ่านฟรีรวม 150 ตอน! ---]
ภาคที่ 1 จับเสือมือเปล่า
(อ่านฟรีทั้งภาค!)
ภาคที่ 2 เสือไว้ลาย
(ฟรีตอนที่ 57-87)
ภาคที่ 3 หน้าเนื้อใจเสือ
(ฟรีตอนที่ 116-131)
ภาคที่ 4 ชาติเสือจับเนื้อกินเอง
(ฟรีตอนที่ 186-207)
ภาคที่ 5 เสือหมอบ
(ฟรีตอนที่ 251-275)
(จบบริบูรณ์)
คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้แผ้วถางป่าดงอันรกเรื้อ...
“ใช้สองมือกวาดพงสร้างทางฝัน สองเท้าย่างก้าวพลันสู่จุดหมาย
ขีดเขียนโชคชะตาด้วยใจกายยืนหยัดอย่างผึ่งผายด้วยคุณธรรม”
อุปสรรคนานัปการ…จะหล่อหลอมให้เขา กลายเป็นคนแกร่ง!
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่ต่าง ๆ ในเรื่อง อาจปรากฏอยู่ในความเป็นจริง “ทั้งนี้ผู้เขียนมิได้มีเจตนามุ่งทำร้ายให้เกิดความเสื่อมเสียต่อบุคคลวิชาชีพ หรือองค์กรใดทั้งสิ้น” หากแต่ใช้อ้างอิงเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น…
เนื้อหาในนิยายอาจมีเนื้อเรื่องที่ไม่เหมาะสมปรากฏอยู่บ้าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง …หากมีความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้
ตอนที่ 54 ไม่มีใครกล้าเสี่ยงดวง!
ในฐานะที่บ้านของเขาอยู่แถววัดฉาง ดังนั้นจึงรับผิดชอบหน้าที่ตรวจสอบในละแวกนั้นไปโดยปริยาย สำหรับข้อมูลพื้นฐานพวกนี้มีหรือเขาจะไม่รู้?
ปีนี้เรียนอยู่ ม.4 โรงเรียนปทุมนันทมุนี แถว ๆ บ้าน ปกติเขาปั่นจักรยานส่งกับข้าวให้เสือน้อย เพราะไม่มีคิวขึ้นชกเลย
ทำให้ชีวิตหลายเดือนที่ผ่านมา เขาก็กินดีอยู่สบายก็เพราะ ‘นายน้อย’ พอมีคนมาทำร้ายนายน้อยก็สะเทือนมาถึงพวกเขา คล้ายกระตุกเส้นผมสะเทือนไปทั่วทั้งร่าง
หลายคนในห้องนี้ก็เป็นเช่นเดียวกันกับเขา มีโอกาสลืมตาอ้าปาก เพราะเสือน้อยหางานมาให้ทำ และกับลูกน้องเสือน้อยไม่เคยมีคำว่า…งก
กลับใจกว้างอย่างกับแม่น้ำจนแม่ชบาต้องออกมาห้ามปราม โดยส่งลูกหมีมาคุมพวกเขาแทน
ตอนนี้จากอาชีพเสริม กลับกลายเป็นอาชีพหลักไปแล้ว ณ ตอนนี้ มันสามารถทำให้พวกเขาสัมผัสจับต้องเงินได้จริง หากว่าไม่มีนายน้อยพวกเขาจะไปทำมาหากินอะไร เพื่อจุนเจือครอบครัว!?
เพชรได้ยินดังนั้น จึงกวักมือเรียกให้เชเดินมาดูรูปภาพใกล้ ๆ เป็นรูปถ่ายที่เสือน้อยส่งคนไปเฝ้าที่โรงพัก เพื่อดักถ่ายรูปไว้ เขาพึ่งไปอัดรูปมาหมาด ๆ ก่อนจะเข้ามาในห้องนี้
“ดูจากรูปแล้วไม่ผิดแน่…ไอ้นี่ชื่อแชมป์” เขารวบรวมความคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“แก๊งวัดฉางแน่นอน ยืนยัน ไอ้พวกสารเลวนี่แม่งค้ายาด้วย คนในหมู่บ้านแถว ๆ นั้นก็เอือมระอากับพวกมันมาก แม่งรวมกลุ่มกันทำเรื่องแย่ ๆ ไอ้แชมป์เป็นขี้ข้าลูกสมุนปลายแถวของคนในกลุ่มพึ่งเข้าแก๊งมาหลังสุด”
“แต่ว่านายใหญ่ไม่รู้ว่าเป็นใครคงต้องไปเค้นพวกมันเอา” เชได้พูดสถานการณ์คร่าว ๆ ให้เพื่อนในห้องฟัง
“กลุ่มมันมีประมาณสิบคนไม่ขาดไม่เกิน ไอ้แชมป์คือหนึ่งในนั้น ตอนนี้ทั้งกลุ่มก็เหลือประมาณเก้าคน ทุกวันจะนั่งกินเหล้าเสียงดังโหวกเหวก วันหยุดเทศกาลแบบนี้พวกมันน่าจะรวมกลุ่มกินเหล้าตามปกติ แต่เพื่อให้แน่ใจกูจะแฝงตัวเข้าไปสืบเพื่อยืนยันก่อน!” เขาพูดด้วยท่าทีหนักแน่น
“เออดีมาก งั้นมึงเอาเงินไปเช่ารถไอติมหรือไม่ก็รถขายอะไรก็ได้เพื่อปลอมตัว ไปสำรวจดูก่อนจะได้ไม่มีพิรุธ คืนนี้เราจะลงที่ท่าเรือวัดฉาง ถ้ามึงต้องการคนช่วยหรือใครไว้ดูต้นทางก็บอก ทั้งคนแก่เด็กผู้หญิงมีเงินจ้างหมด” เพชรพูดเสร็จหยิบเงินขึ้นมาก้อนหนึ่ง
“ส่วนเรื่องความปลอดภัยของมึงต้องไม่ผิดพลาดเช่นกัน นายน้อยสั่ง!”
หลังจากนั้นเขาก็หยิบปืนลูกโม่สีเงินมันวาวกระบอกหนึ่ง ส่งให้เช “มึงรู้นะวิธีใช้มันยังไง?”
“ไม่รู้ก็แปลกแล้ว” เชตอบ กลุ่มเพื่อนในห้องก็ตาลุกวาวพวกเขาอยากได้บ้าง
ดูท่าวันนี้เดือดเป็นแน่ ส่วนใหญ่ที่อยู่ในห้องก็เป็นคนที่เสือน้อยไว้ใจ และคนที่จะให้ลงมือส่วนใหญ่เป็นผู้ใหญ่ เป็นนักมวยพี่เลี้ยง ที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน…
ตอนนี้ทำงานรับใช้เสือน้อยอยู่คอยติดต่อร้านเกมต่าง ๆ ทั้งยังถือเป็นลูกสมุนสายตรงของเสือน้อย เสือน้อยจ้างไว้เป็นเขี้ยวเป็นเล็บคอยจัดการสิ่งที่ต้องใช้กำลัง…
จากนั้นเพชรก็แบ่งหน้าที่ “พี่วันเดี๋ยวพี่ไปหาซื้อเสื้อสีดำที่ตลาด และผ้าคลุมหน้าด้วย เวลาพี่พาคนไปต้องแยก ๆ กันซื้อ ห้ามไม่ให้สะดุดตาโดยเด็ดขาด”
จากนั้นเขาก็หันไปชี้ “พี่อยู่รับหน้าที่ตระเวนไล่ซื้อของดังต่อไปนี้…”
กลางดึกประมาณสามทุ่มครึ่ง
ที่ท่าเรือบ้านของเพชร ทุกคนก็ทยอย ๆ กันขึ้นเรือของพ่อเพชรตามที่นัดหมายไว้ ไม่มีใครขาดไปแม้แต่คนเดียวกัน ทุกคนดูสามัคคีกันเป็นอย่างมาก
นายน้อยโดนเสียขนาดนั้นมันก็ย่อมต้องเอาคืนบ้าง และในฐานะเขี้ยวเล็บที่นายน้อยเลี้ยงไว้มีหรือจะปล่อยไปเฉย ๆ เช่นนี้!?
คำว่านายน้อยจึงกลายมาเป็นคำติดปากของทุกคนเมื่อเร็ว ๆ นี้ เพราะยอมรับในตัวของเสือน้อยที่ก่อร่างสร้างตัวตั้งแต่ยังเด็ก แถมยังทำให้ทุกคนมีอาชีพเสริม
ไม่ใช่หวังเพียงแค่ต่อยมวยอย่างเดียว เพราะคนที่จะก้าวไปสู่จุดสูงสุดของวงการมวย…ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปถึงจุดนั้นได้ มันต้องใช้เวลา โอกาส และเงินเป็นอย่างมาก
เพชรให้ทุกคนตรวจสอบอาวุธของตัวเองอีกครั้ง มีดที่บ้านตัวเองต้องมีติดตัวมาทุกคน และโดยเฉพาะปืนห้ามขาดโดยเด็ดขาด “วันนี้ใครที่มีปืนจริง นายน้อยให้เงินเพิ่มเป็นพิเศษ”
พี่อยู่ไปตามซื้อปืนอัดลมที่ตลาดนัด พวกเขาเหมามาจนครบจำนวนคน ปกติมีแต่คนซื้อปืนฉีดน้ำ ปืนอัดลมจึงหาได้ยากเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนเพชรรับหน้าที่วิ่งตระเวนหาซื้อประทัดทุกชนิดไฟแช็ก ตลอดทั้งบ่ายจนรวบรวมครบตามจำนวน แต่ก็ซื้อไว้เกินจำนวนเพราะเหลือดีกว่าขาด
เสือน้อยก่อนจะหลับไปตอนเที่ยงวันสั่งการไว้ว่า “ปืนอัดลมเอาไว้ขู่ในที่มืดได้ดีนัก ไม่มีใครอยากเสี่ยงดวง อยากทายว่าจะเป็นปืนจริงปืนปลอม แล้วนับประสาอะไรกับที่ผสมปืนจริงไปด้วย!”
เสือน้อยตื่นขึ้นมากลางดึก เขาเหมือนจะดีขึ้นแล้ว โชคดีที่ไม่ต้องให้ไอ้ยักษ์-ใหญ่ มันมาปลุก สำหรับกับข้าวเสือน้อยแม่ชบายกมาให้เจ้าสองหน่อ เตรียมไว้ให้ลูกพี่มันกินหลังจากกินเสร็จ
เขาก็ไปนั่งประจำการที่บ้านสวน พยายามหลบหน้าพ่อแม่ หลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำให้เกิดเสียง และที่ต้องมาประจำการที่นี่เป็นเพราะจะได้สะดวกเวลาสั่งการ!
……
ไม่นานเรือก็มาจอดเทียบท่าที่วัดฉาง ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด ช่วงประมาณสี่ทุ่มกว่า ๆ เชยังโทรรายงาน ความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา เขาเป็นคนชี้เป้าจึงต้องเตร็ดเตร่อยู่ละแวกนั้น ไม่ได้ไปไหน
ทุกคนเดินกันอย่างเงียบเชียบเป็นระเบียบลงจากเรือ ตอนนี้พระสงฆ์จำวัดหมดแล้ว มีแต่หมาที่เห่าอยู่ไม่เลิก พวกเขาอดรำคาญไม่ได้จึงใช้ปืนอัดลม ไล่ยิงจนพวกมันหลบหนีกันแทบไม่ทัน วิ่งหนีหางจุกตูด
ทุกคนใส่ชุดไอ้โม่งคลุมหัว เสื้อดำแขนยาว ‘เช’ ที่รออยู่ท่าเรือนานแล้วพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน เขาเดินนำกลุ่มคนทั้งยี่สิบกว่าคนไปชี้เป้าหมาย เขามาสืบสถานที่โดยรอบจนคุ้นตาแล้ว จากนั้นไม่นานก็เจอ
กลุ่มวัยรุ่นที่นั่งกินเหล้า กำลังเมาได้ที่ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย ตั้งแต่หัวค่ำจนทำเอาชาวบ้านแถวนั้นรำคาญกันเป็นแถว ๆ ปากก็ตะโกนร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน
ใต้ต้นมะยม ชายหนุ่มทั้งเก้าคนก็เปิดเพลงเสียงดัง ทั้งยังใช้มะยมจิ้มน้ำพริกปลา เป็นกับแกล้ม ปากก็ชวนคุยวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ที่สรรค์สร้างมาตลอดหลายวัน ยกตนข่มท่าน เสียงหัวเราะดังออกมาเป็นระลอก ๆ
เพชรยิ้มในใจ “ดูมีความสุขจริงนะพวกมึง!?”
กลุ่มชายชุดดำยี่สิบกว่าคนแบ่งหน้าที่กัน ครึ่งหนึ่งไปดูต้นทาง…ในมือมีไฟแช็ก พร้อมประทัด
หากมีใครมาขัดขวางให้ปาประทัดไล่นี่คือแผนที่เสือน้อยวางไว้ ขณะอยู่ในกระโจมบ้านสวน
ส่วนอีกสิบคนเดินล้อมกรอบเข้ามา ค่อย ๆ ตีวงเข้ามาจากด้านข้างโดยไม่ให้พวกมันรู้ตัว โดยชี้เล็งปืนใส่หน้าพร้อมที่จะลั่นไก กว่าพวกนักเลงขี้เมาจะรู้ตัว ก็โดนเข้าจ่อประชิดแล้ว ปืนจ่ออยู่ที่หัวแต่ละคน ซึ่งพยายามจะขัดขืน
แต่ก็ได้ยินเสียงพูดเตือนว่า “เชื่อกูเถอะถ้าจะฆ่าพวกมึงกูยิงให้จบตรงนี้ แต่ถ้าไปด้วยกันดี ๆ ก็แค่เจ็บตัว”
ก่อนจะเอาลูกกระสุนจริงจากปืนหนึ่งกระบอก ออกมาให้พวกขี้เหล้าเหล่านี้ดู ทำให้ทุกคนเสียวสันหลังวาบ ปืนที่คนอื่นพกมาพวกเขาเมาจนมองไม่ชัด แต่กระบอกนี้เป็นของจริง!
แก๊งวัดฉางเก้าคนไม่กล้าขัดขืน พวกเขาถูกลากตัวไปที่เปลี่ยว ตอนนี้แต่ละคนสร่างเมานานแล้ว แต่ละคนถูกชายฉกรรจ์ดึงลากตัวไป หลายคนกล้ามเป็นมัด ๆ เรี่ยวแรงราวอย่างกับช้างสาร
และนี่คือเหตุผลที่เสือน้อยจ้างพวกเขาไว้ เพราะแต่ละคนช่ำชองการต่อสู้ใจถึง หากเรียนรู้ที่จะเป็นบอดี้การ์ดดี ๆ เขาก็จะยิ่งปลอดภัยมากขึ้น
เสือน้อยนั่งฟังเสียงโทรศัพท์ ที่ไอ้เพชรเปิดลำโพงไว้อยู่ ทำให้เขาได้ยินเสียงสนทนาอยู่บ้าง เขาจึงให้ใช้วิธีการเอาผ้าชุบน้ำปิดหน้า ทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก
ซึ่งเพราะมันสะดวกกว่าการจับกดน้ำมากนัก แต่ได้ผลเหมือนกัน
ลุยต่อ!