เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด - 0 บทนำ โดย อิชง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า

แท็คที่เกี่ยวข้อง

นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส

รายละเอียด

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด  โดย อิชง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป

ผู้แต่ง

อิชง

เรื่องย่อ

สารบัญ

ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -0 บทนำ ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -1 แต่งงานกันนะ?,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -2 ฉันไปส่ง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -3 คิดอะไรของนาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -4 ข้อแม้หรือคุก,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -5 เข้าหอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -6 วันเกิด เปิดอ่านฟรี 26/2/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -7 สัมผัส Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -8 เกมนี้เพิ่งเริ่ม เปิดอ่านฟรี 26/2/68 ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -9 ปัจจุบัน (ตอนเสริม),ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -10 ความเจ็บปวดที่ยาวนาน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -11 ความจริงและสับสน เปิดอ่านฟรี 5/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -12 สมควรตาย Nc ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -13 คำสั่ง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -14 แค้นหรือหึง เปิดอ่านฟรี 12/3/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -15 ยัยนี่ แค่คู่นอน/เมีย เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -16 อย่าลืมสถานะตัวเอง เปิดอ่านฟรี 26/03/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -17 สะใจ เปิดอ่านฟรี 02/04/68,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -18 เอาคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -19 ผู้หญิงของน้องกู/ของกู,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -20 หวง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -21 ห้องนอน Nc,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -22 พิสูจน์สิ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -23 เริ่มปรากฎ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -24 ความสงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -25 ความจริงถูกเปิดเผย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -26 คลี่คลาย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -27 พฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -28 จากใจคนแพ้,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -29 เหตุการณ์วันนั้น ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -30 ลังเล,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -31 ผิดหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -32 ความหวัง,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -33 ขอคืน,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -34 สงบ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -35 งงงวย/สงสัย,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -36 ตาม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -37 มีอะไรจะคุยกับฉันไหม,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -38 ฉันโง่เหรอ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -39 ไม่ยอมปล่อย NC,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -40 เราไม่เหมือนกีต้าร์ตรงไหน ,ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด -41 ไม่ใช่แค่อาบ NC

เนื้อหา

0 บทนำ


"อย่านะ!" 

"พี่ผลักมันเลย" 

"ไม่!!!!! อ๊ากกกก!" 

โครม!!!

ร่างใหญ่ในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ถูกรถคันหรูชนอัดเข้าร่างอย่างเต็มแรง จนตัวลอยขึ้นไปกระแทกกับกระจกหน้ารถเข้าอย่างจัง 

รถที่ชนต้องหยุดลงกระทันหัน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มือของคนขับเย็นเฉียบใบหน้าซีดเผือด จนต้องรีบลนลานลงจากรถ เพื่อมาดูคนเจ็บ

ปัง! 

"ไอ้เหี้ย มันตายเปล่าว่ะ?" 

"หุบปาก! พวกมึงเงียบไว้ อย่าให้ใครรู้ ทำตัวให้ปกติที่สุด" 

เด็กในกลุ่มทั้ง 5 คนยืนมุงดูภาพของชายหนุ่มถูกรถชนไปต่อหน้าต่อตาอย่างนิ่งเฉย มีเพียงคนที่ขับรถเพียงคนเดียว ที่ยังลนลานขาดสติ 

"มึง กูแค่ตั้งใจชนเบาๆ เองนะ แล้วจะทำไงดี" 

ชายร่างสูงนิ่งเงียบ จ้องมองดูภาพชายที่นอนแน่นิ่งบนกระโปรงรถอยู่ตรงหน้าอย่างคิดวิเคราะห์  ก่อนจะเริ่มทำการจัดฉาก 

"เดี๋ยวกูจัดการเอง" 



************************



ปัจจุบัน

แกร๊ก!!! แคร่ง!!!

“ออกไป!”

“กินข้าวซะ ฉันไม่ได้มีเวลามาง้อเธอมากมายหรอกนะ”

“กูบอกให้ออกไป!”

ร่างบางนั่งกอดเข่า แผ่นหลังพิงผนังห้องอย่างหมดความหวัง นัยน์ตาแผ่รังสีความเกลียดชังออกมาอย่างรุนแรง

“เธออยู่ที่นี่มา 1 อาทิตย์แล้วนะ ถ้าเธอจะไม่กินข้าวกินน้ำแบบนี้ เธอจะตายเอานะ”

ท่ามกลางน้ำตาที่ไหลผ่านกระทบแก้มขาวเป็นทางยาวนั้น เธอแผ่รังสีความโกรธแค้นชิงชังคนตัวใหญ่ออกมา จนเขารู้สึกได้

“ที่ผ่านมายังไม่พอใจอีกเหรอ จะทำแบบนี้ทำไมอีก ยังไม่พอใจอีกใช่ไหม?”

มือเรียวกำจานข้าวขึ้น ฟาดใส่หัวของคนตัวใหญ่ ที่นั่งคุกเข่าเอาข้าวและน้ำมาให้เธออย่างเต็มแรง

เพล้ง!!! จนจานข้าวแตก บาดใส่หัวของเขา ก่อนที่ตัวเธอจะรีบเด้งตัวลุกขึ้น พยายามพุ่งตัววิ่งหนีออกจากห้องมืด ที่มีโซ่เส้นหนาล่ามติดขาไว้อยู่

แคร่ง! ตุบ!

เธอล้มตัวลงอย่างแรง เพราะถูกแรงของโซ่หนา รั้งขาเอาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งพยายามดึงโซ่เส้นหนาออกจากขา ของตัวเองอย่างแรง ราวกับว่าสิ่งที่พันธนาการอยู่นั้นเป็นเพียงความฝัน

“ฟังฉันก่อนได้ไหม อย่าดื้อได้ไหม?”

“ไม่!……”

“sorry! ไม่ใช่สิ ฉันแค่เข้าใจผิด ฉันขอโทษ ให้อภัยฉันเถอะนะ!!”

"ไม่! ไม่มีวัน"

"ไปตายซะ!!!" 

********************