ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ณ วันเกิดของ กีต้าร์
คลื่น~ คลื่น~ คลื่น~ !!
"ฮัลโหล พักพิง"
"คะ กีต้าร์ เตงอยู่ไหน?"
เสียงเพลงและเสียงคนดังสนั่นผ่านมือถือเข้ามา จนแทบจะไม่ได้ยินเสียงพูดของคนปลายสาย ฉันทำได้เพียงแค่ขมวดคิ้ว และเอามือถือแนบหูฟังอย่างใจจดจ่อ
"ผมอยู่กับพวกเพื่อนๆ มหาลัย ที่ร้านเหล้า วันนี้ อาจจะกลับประมาณ ไม่น่าเกิน 5 ทุ่มนะคับ"
" 5 ทุ่มเลยเหรอ?"
ฉันเปรยตามองเค้กวันเกิดที่อยู่บนโต๊ะอาหารอย่างน้อยใจ แต่เพราะฉันรักเขาไปแล้ว และวันนี้ก็วันเกิดของเขาด้วย ฉันเองก็ไม่อยากจะทะเลาะ อะไรที่ปล่อยผ่านได้ก็ควรทำ
"ใช่ครับ พอดี วันเกิดน่ะ พอเพื่อนๆ รู้ว่าเป็นวันเกิดผม เขาก็ดึงผมมาเที่ยวด้วยเลย ขอโทษนะ ที่ต้องกลับดึก"
"ไม่เป็นไรคับ เตง เที่ยวให้สนุกนะ เราโอเค"
"ขอบคุณนะ ที่เข้าใจ"
"อื้ม เที่ยวเผื่อเราด้วยนะ"
"คับ"
เมื่อวางสายจากเขา น้ำตาแห่งความน้อยใจของฉันก็ไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่ฉันน้อยใจเขาขนาดนี้เลยเหรอ ทำเซอร์ไพรส์เอาไว้ขนาดนี้ แต่เขากลับไปเที่ยวกับเพื่อนซะงั้น
ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยๆ เขาก็บอกอยู่ว่าจะกลับบ้าน ไม่เกิน 5 ทุ่มหนิ อย่างไง ก็รอให้เขามาก่อนแล้วกัน ค่อยจุดไฟให้เขาเป่าเค้ก ก็ยังได้
เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันก็เอา เค้ก ปิดฝาไว้ แล้วเอาไปแช่ตู้เย็น เหมือนเดิม ก่อนจะไปนั่งรอเขาบนโซฟา ห้องรับแขก ที่อยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าบ้าน
5 ทุ่ม
ติ๊งต๊อง คลื่น~ คลื่น~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น จนฉันสะดุ้งสุดตัวตื่นขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้
"5 ทุ่มแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีก"
ฉันลุกขึ้นเดินไปยังประตูหน้าต่างอย่างงัวเงีย เพื่อไปส่องดูว่ารถของเขาเข้ามาหรือยัง แต่เปล่าเลย มันเงียบมาก มันไม่มีแม้แต่วี่แววของรถคันไหน เข้ามาเลย แม้แต่ผ่านถนนหน้าบ้านก็ยังไม่มี
"5 ทุ่มแล้วนะ ทำไมยังไม่กลับมาอีก เราอุตสาห์นั่งรอ หรือว่าเมากันนะ"
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วกดโทรมาเขา ด้วยความเป็นห่วง บวกกับมันใกล้จะเลยเวลาที่เขาบอกไว้แล้ว
"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้"
"ปิดเครื่องเหรอ นี่วันเกิดนายนะ ทำไมถึงต้องปิดเครื่องด้วย"
ฉันเปรยตามองนาฬิกาบนโต๊ะ ห้องโถงอย่างรู้สึกน้อยใจ ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา เหมือนอย่างเก่า ด้วยหัวใจที่เจ็บปวดผสมผสานกับความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ จนเผลอหลับไปอีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว
เช้าวันรุ่งขึ้น
ติ๊งต๊อง คลื่น~ คลื่น~
ถึงเวลาที่ฉันจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไป มหาลัยแล้วสินะ แล้วเขาเองก็ยังไม่กลับมา จะทำไงดีนะ จะรอเขา หรือ ตามเขาดีนะ แต่ที่แน่ๆ ฉันเองก็ไม่รู้จักเพื่อนๆ เขาสักคน
เพราะฉันเป็นคนไม่ค่อยเข้าสังคม เขาเองก็ไม่เคยพาฉันไปแนะนำให้เพื่อนคนไหนรู้จักเลยด้วยซ้ำ แบบนี้ฉันจะไปตามเขาอย่างไงกัน
ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจมากยิ่งขึ้น นี่สินะ ผู้ชาย ต้องเที่ยวต้องเข้าสังคม สนุกสนาน อยู่กับเพื่อนๆ แล้วแบบนี้ จะพยายามแต่งงานกับฉันทำไมกัน ช่างมันเถอะ เดี๋ยวเขาก็คงกลับมา ไปอาบน้ำแต่งตัว ไป มหาลัยดีกว่า
ปึก! เสียงประตูรถปิดลง พร้อมชายร่างใหม่ ในชุดเที่ยวจากเมื่อคืน เดินตรงเข้าบ้านมา ในขณะที่ฉัน อาบน้ำแต่งตัวกำลังจะออกไปมหาลัยแล้ว
"อ๋อ กำลังจะออกไป มหาลัยแล้วเหรอ วันนี้ให้คนขับรถไปส่งนะครับ เราไม่ไปอ่ะ พอดี เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย"
ฉันไม่ได้อ้าปากเอ่ยพูด หรือ ถามอะไรออกไป ได้แต่เก็บความน้อยใจเอาไว้ ไม่ให้มันพรั่งพรูออกมา
"อื้ม ได้สิ เราไปเรียนก่อนนะ เตง"
"คับ บาย"
ฉันเดินเข้าไปหาเขาเพื่อที่จะเข้าไปหอมแก้ม แต่เขากลับเดินหลบฉัน พร้อมกับเดินผ่านตัวฉันไปอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจจนน้ำตาคลอออกมานั่น ไม่ใช่ที่เขาเดินหนีฉัน
แต่เป็นรอยลิปสติก และกลิ่นน้ำหอม ที่ติดอยู่บนตัวเขาต่างหาก ที่ทำให้ฉันถึงกับทำตัวไม่ถูก และได้แต่ยืนมองเขาเดินผ่านตัวฉันไปอย่างเฉยชา ก็แค่นั้น
แต่ฉันก็ยังพูดปลอบใจตัวเอง ว่าเขานั้น เมา ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับใครสักหน่อย
ตอนเย็นหลังกลับมาจาก มหาลัย
ฉันตรงกลับบ้านมาทันที โดยไม่ลืมที่จะ ซื้อกับข้าวของโปรดเขา ติดไม้ติดมือเข้ามาด้วย เพราะต้องการจัดโต๊ะอาหาร และเอาเค้กจากเมื่อคืน มาให้เขาเป่าด้วย
แต่แล้ว ฉันก็ต้องรู้สึก เสียใจอีกครั้ง เมื่อเห็นเค้ก ปอนด์ใหญ่ ที่ซื้อไว้ให้เขา ถูกทิ้งไว้ในถังขยะ
"ป้านายคะ ป้านาย"
"คะ....คะ คุณพักพิง"
"ทำไมเค้กวันเกิดของกีต้าร์ ถึงอยู่ในขยะละคะ?"
"อ่อ คุณกีต้าร์ เห็นว่ามันละลายแล้วค่ะ เลยให้ป้าเอามาทิ้ง"
"อ๋อ ขอบคุณค่ะ ป้านาย"
"แต่ป้า ซื้อปอนด์ใหม่มาให้ แล้วนะคะ อยู่ในตู้เย็นเหมือนเดิมเลยค่ะ"
"เหรอคะ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ"
ฉันรีบตรงไปที่ตู้เย็น พร้อมกับหยิบเค้ก และกับข้าว ใส่จานไว้รอ กีต้าร์อีกครั้ง อย่างไรเสีย วันนี้ กีต้าร์ก็คงจะมากินกับฉัน
คลื่น~ คลื่น~
"อืมมม~ ฮัลโหล ว่าไง พิง?"
"กีต้าร์ ลงมาที่ห้องอาหารหน่อยสิ"
"อื้มๆ ได้ เดี๋ยวลงไปนะคับ"
กีต้าร์ที่ตื่นจากที่นอน ยังงัวเงียแต่ก็ยอมเดินตรงมายังห้องอาหารตามที่ฉันบอก ก่อนที่ฉันจะจุดเทียนวันเกิด และถือเค้กมาหยุด อยู่ตรงหน้าเขา
"Happy Birthday to you คับ ที่รัก"
ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเขา ทำให้ฉันรู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูก ถุงแม้ว่าฉันจะรู้สึกเสียใจในตัวเขาเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมที่จะกลับบ้าน
"โห่! นี่เค้กวันเกิดเหรอ น่ารักจัง งั้นเราขอพร และเป่าเลยนะ"
"อื้ม ค่ะ"
กีต้าร์ เอามือประสานกันพร้อมกับหลับตาลง และเป่าเค้กที่อยู่บนมือของฉันอย่างอ่อนโยน เขาทำทุกอย่างราวกับฉันเป็นเจ้าหญิงจริงๆ
"อยากรู้ไหม เราขอพรอะไร?"
"นั่นมันพรวันเกิดเตงนะ จะมาบอกเราทำไม"
ฉันเขินจนต้องรีบหมุนตัว เอาเค้กมาวางไว้บนโต๊ะในทันที ก่อนที่มือใหญ่ จะขยับเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง
