เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ผู้แต่ง
อิชงเรื่องย่อ
เป็นเมียน้องแล้ว เป็นเมียพี่อีกคนจะเป็นไรไป
ชาย-หญิง,ครอบครัว,จิตวิทยา,รัก,ดราม่า,นางเอกน่าสงสาร,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,ฝาแฝด,แก้แค้น,ชายหญิง,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนั้นฉันแค่เข้าใจผิด18
เอาคืน
บรรยาย First person
#พักพิง
"ไอ้พิง!"
"หื้ม ว่าไง?"
"มึง ทิ้งไอ้กีต้าร์แบบนั้น มันจะดีเหรอว่ะ?"
ฉันลังเลใจอยู่ไม่น้อยที่ปล่อยให้ ผู้ชายคนนั้น รอฉันอยู่ที่ มหาลัย แต่ตัวฉันกลับรีบหนีออกมากับเพื่อนข้างนอก โดยไม่ได้เอ่ยบอกเขาสักคำ
ความรู้สึกผิดประเดประดังเข้ามาในโสตประสาทอย่างหนักหน่วง แต่ฉันก็ยังนิ่งเฉย เพราะอย่างไรเสีย เดี๋ยวก็มีผู้หญิงคนอื่นมาพาเข้าไปจากตรงนั้นเองอยู่ดี
"ไม่เป็นไรหรอก วาวา คนแบบนั้น ทิ้งไว้บ้างก็ดี"
"เอ้า ถ้ากลับบ้านไป ไม่ทะเลาะกันตายห่าเลยเหรอ?"
"ก็อาจจะมีแหละ แต่อาจไม่รุนแรง"
แต่แล้ว เสียงรถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง ก็หยุดลงตรงหน้าฉัน ก่อนที่กระจกรถจะเปิดออก
"อ้าว! สาวๆ ทิ้งไอ้เปียโนไว้ที่มหาลัยแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคับ"
"ไม่เสือกได้ไหมคะ ไอ้คัง"
วาวารีบแทรกพูดขึ้น แต่เธอก็ต้องชะงักไป ราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนหันมาถามฉันอย่างสงสัย
"เดี๋ยวนะ เปียโน นี่ใครว่ะ?"
ฉันและคังทำสายตาเลิกลั่กใส่กัน ก่อนที่คังจะรีบตอบวาวาออกไป อย่างรวดเร็ว
"อ๋อ มันเป็นชื่อเรียกของไอ้กีต้าร์อีกชื่อน่ะ ทำไมเหรอจ๊ะ สงสัยเก่งนะเราน่ะ"
"เอ๊ะ! ทำไมมึงชอบเสือกจังว่ะ กูถามไอ้พักพิง ไม่ได้ถามมึง"
"ก็อยากตอบอ่ะ มีไรป่ะ!"
วาวาและคังยืนเถียงกันสักพัก ก่อนที่รถคันหรูอีกคันจะขับมาจอดต่อภายรถของคัง ก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถลงมา พร้อมทำหน้าหัวเสียใส่ฉัน
"ว่าไง?"
"ว่าไง อะไรของนาย?"
"ก็เธอหนีมา ทำไมจะไปอ่อยใคร แค่ฉันไปด้วย มันลำบากใจเธอเหรอ!?"
ฉันทำหน้าตาเลิกลั่กก่อนจะเหลือบสายตามองค้อนคัง เพื่อนของเขา เพราะฉันไม่คิดเลยว่า เขาจะบอกเพื่อนได้เร็วขนาดนี้ แถมยังถ่วงเวลาทะเลาะกับ ยัยวาวา เพื่อให้พวกเรายืนรอ เปียโนอยู่ตรงนี้อีก
"นี่ ไม่ต้องไปมองค้อนไอ้คังเลย"
เขายืนหน้าเข้ามาใกล้ฉัน พร้อมตอบเสียงเรียบ "สงสัยต้องติด GPS เข้ากับตัวเธอแล้วล่ะ ถ้าดื้อแบบนี้"
"โรคจิต!"
"ขอบใจมากไอ้คัง เดี๋ยววันนี้กูจะพาเมียไปปาร์ตี้กับพวกมึงด้วย เจอกันที่งานนะเพื่อน"
คังยกยิ้มมุมปากขึ้น พร้อมโบกมือบ๊ายบาย ก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
"ว่าแต่ สาวๆ จะไปไหนกันเหรอ?"
"ไปทำโครงงาน ที่หอสมุดสาธารณะ นายมีอะไรกับยัยพักพิง"
เพื่อนฉันพูดแทรกขึ้น มือก็กำแขนฉันไว้อย่างแน่นหนา เพราะรู้ดีว่าฉันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย
"นี่ วาวา ฉันเป็นผัวของเพื่อนเธอนะ ไม่ได้เป็นยักษ์เป็นมารที่ไหนซักหน่อย ทำไมต้องกำแขนพักพิงแน่นขนาดนั้นด้วย"
"ก็..."
"ถึง พวกเรากลับบ้านไป พวกเราก็นอนด้วยกัน อยู่ด้วยกันอยู่ดี"
"อ๋อเหรอคะ?"
วาวา รีบดึงแขนเสื้อฉันขึ้น พร้อมถามเปียโนออกไปในทันที เพราะเธอรู้สึกหัวเสีย ที่เห็นร่องรอยฟอกช้ำจากแขนของฉัน
"แล้วนี่อะไรว่ะ ไอ้กีต้าร์?"
"แผลนี่คืออะไร บอกอยู่บ้านเดียวกัน นอนด้วยกัน แล้วแขนเพื่อนฉันทำไมเป็นแบบนี้"
"วาวา พอเถอะ"
เปียโนขมวดคิ้วแน่น ราวกับกำลังหาคำมาแก้ตัว แต่ที่ไหนได้
"อ๋อ ก็ฉันก็เล่นท่ายากกับเพื่อนเธอไง มันก็อาจจะชนตรงนั้นตรงนี้บ้าง เป็นเรื่องปกติ ว่าแต่เธอเถอะ ยังไม่มีแฟนหนิ คงหงุดหงิดที่เห็นเพื่อนมีผัวล่ะสิ หึหึ"
อกอี่พิงจะแตกตาย! เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไง ว่าฉันเล่นท่ายากกับเขา แถมยังพูดกันเสียงดังอยู่ข้างถนนแบบนี้ พวกเขาอาจไม่อาย แต่ฉันนี่สิอาย อายจนอยากจะเอาปี๊บคลุมหัวอยู่แล้ว
"วาวา ฉันว่าเรารีบไปทำโครงงานกันเถอะว่ะ จะได้รีบทำให้เสร็จเร็วๆ"
พูดจบ ฉันก็จูงมือ วาวา เดินตรงไปยังรถคันหรูของเปียโนในทันที ช่างมันเถอะ อย่างไรเสีย วาวาก็คิดว่า เปียโน เป็น กีต้าร์อยู่ดี ถึงพูดอะไรไปตอนนี้ คงมีแต่จะทำให้ วาวา หัวเสียจนระเบิดอารมณ์ออกมาเป็นแน่
ณ หอสมุด
"สวัสดีครับ พี่วาวา พี่พักพิงคนสวย"
"สวัสดีจ้า"
ฉันรีบรับไหว้รุ่นน้องที่มาทำโครงงานกลุ่มเดียวกันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่คนร่างสูง จะเอามือมาเกี่ยวคอฉัน
"เมียจ๋า ให้ผัวช่วยทำอะไรไหมจ๊ะ เมียจะได้รีบกลับบ้านกับผัวเร็วๆ ไง"
เขาพยายามแสดงความเป็นเจ้าของฉัน ต่อหน้ารุ่นน้องทุกคน ที่มาทำโครงงานกับฉัน แต่ถึงกระนั้น ฉันก็ไม่สนใจเขาหรอก เพราะถึงอย่างไรเสีย เขาก็แค่อยากมาสร้างความวุ่นวายให้กับฉันเท่านั้น
"สะ...สวัสดีคับ รุ่นพี่"
"สวัสดีคับ รุ่นน้องทุกคน"
ขนาดน้องๆ ยกมือไหว้ขนาดนี้ ไอ้บ้านี่ยังไม่ยอมเอาแขนออกจากคอฉันเลย แถมยังขยับแขนไปมา เพื่อให้ตัวฉันเข้าไปใกล้เขาอีก จนฉันต้องกระซิบให้เขาเอาแขนออก
"นี่ เอาแขนออกจากคอฉันได้ไหม ฉันจะได้รีบนั่งทำโครงงาน"
เขายกแขนออกอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมมานั่งอยู่ข้างฉัน เพื่อดูว่าฉันกำลังทำอะไร ก่อนจะจับกระดาษมาช่วยฉันระบายสีทำโครงงาน
ดูๆ ไปแล้วเขาก็เป็นคนน่ารัก และมีน้ำใจเหมือนกันนะ ถ้าไม่ติดที่อารมณ์ร้ายไปหน่อย ก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนนึงเลย แต่น่าเสียดาย ที่ใจของฉันมีให้แค่กีต้าร์เพียงคนเดียว
"จ้องหน้าฉันแบบนี้ จะอ่อยเหรอ?"
นั่นไง ไม่ใช่แค่อารมณ์ร้ายนะ ยังปากเสียอีกต่างหาก คนอะไร แค่เขามองหน้าก็หาว่าเขาอ่อยหลงตัวเองชะมัด
"ไม่ใช่ซักหน่อย ฉันแค่จะดูว่านายระบายสีสวยไหมต่างหาก จะได้ไม่อายพวกน้องๆ มัน"