ผู้แต่ง
อรอรเรื่องย่อ
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ยอดสวาทจอมเถื่อน ,อรอร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยอดสวาทจอมเถื่อน“นายพูดมากไปแล้วแซคกี้ แค่นี้แหละ” แต่โรมันยังไม่ทันได้ตัดสาย ก็ได้ยินเสียงรถจักรยานยนต์เร่งเครื่องมาแต่ไกล มันแผดเสียงเสียจนนึกเป็นห่วงน้องชายบุญธรรมขึ้นมาทันใด
“แซคกี้ ระวังตัวด้วยนะ” แต่คำเตือนของโรมันช้าเกินไปสำหรับอดีตบอดี้การ์ดหนุ่มที่เหลียวไปมองทางด้านหลังเพราะเสียงเร่งเครื่องยนต์ดังใกล้เข้ามาในระยะประชิดตัว แต่ด้วยสัญชาติญาณของการป้องกันตัว เขารีบล้มตัวลงพลางหยิบปืนในอกเสื้อขึ้นมายิง กระสุนแล่นออกจากรังเพลิงอย่างรู้หน้าที่และแม่นยำ มันทำให้ผู้ทำหน้าที่บิดเครื่องยนต์ผงะหงาย แต่ผู้ซ้อนท้ายก็ยิงสวนกลับมาเช่นกัน
เปรี้ยง เปรี้ยง!
แซคคิโอผงะหงายนอนลงไปกับพื้นหลังกระสุนเจาะเข้าที่หัวไหล่กับรู้สึกเจ็บที่สีข้าง แต่เขาก็ไม่อาจไว้ใจคนร้ายเมื่อมันยังเดินถือปืนเล็งมายังเขา
ปริ้น ปริ้น!
เสียงกดแตรดังลั่นมาจากเจ้าของรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ที่แล่นด้วยความเร็วสูง พุ่งตรงมายังคนร้ายที่ยืนอยู่กลางถนนเพื่อต้องการช่วยเหลือเหยื่อบนพื้น แซคคิโอใจหายวาบเมื่อนึกเป็นห่วงพลเมืองดีกลัวจะโดนคนร้ายยิง แต่เขาก็ผิดคาดเมื่อมือปืนรีบวิ่งกลับไปนั่งซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์แล้วเร่งเครื่องออกจากบริเวณนั้นในทันที
เสียงเปิดประตูและปิดดังปังทำให้แซคคิโอต้องเหลียวมองไปยังพลเมืองดีที่เดินแกมวิ่งตรงมาหาเขาด้วยสีหน้าท่าทางร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด
“เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” น้ำเสียงที่ถามร้อนรน แต่แซคคิโอก็ลงความเห็นว่าเป็นเสียงของนางฟ้าผู้มาช่วยชีวิตเขาได้อย่างทันเวลา ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจับจ้องใบหน้ารูปไข่ขาวนวลที่ล้อมกรอบด้วยผมเส้นยาวตรงสีน้ำตาลสวยราวแพรไหม จนเขานึกอยากจะจับเล่นเพราะเชื่อว่ามันคงนุ่มมือ คิ้วโก่งได้รูปสวยกับแผงขนตาที่งอนยาวราวขนตาปลอม ดวงตาสีน้ำตาลแลดูหวานซึ้งยามสำรวจไปตามตัวของเขาด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะแตะมือลงบนแก้มที่สากไปด้วยไรเคราเขียวครึ้มของเขา
“คุณ ไม่เป็นไรใช่ไหม ทำไมเงียบไป”
คนโดนยิงถึงกับอึ้งพูดไม่ออก เพราะพลเมืองดีที่กำลังช่วยเขาอยู่นี้คือหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะชมโฉมอยู่เมื่อครู่นี้ หรือนี่คือบุพเพสันนิวาสที่ชักนำให้เขามาเจอกับนางฟ้าผู้ใจดี
“คุณ เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“ไม่ครับ ไม่มาก แต่ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ผมที” แซคคิโอรีบบอกหลังพยายามจะพยุงตัวขึ้นก็ทำได้ไม่ถนัด ทำให้พลเมืองดีต้องแตะลงบนหน้าอกของเขาแทน
“อย่าเพิ่งค่ะ นอนเฉยๆ ฉันจะห้ามเลือดให้คุณก่อนแล้วจะโทรเรียกรถฉุกเฉินให้มารับ” พลเมืองดีดึงผ้าไหมพรมเนื้อบางจากคอของตัวเองมากดลงบนสีข้างที่เลือดไหลซึมเปื้อนเป็นวงกว้างมากขึ้น ก่อนจะจับมือหนาของคนโดนยิงให้มากดแผลที่สีข้างเอาไว้
“กดไว้ก่อน ฉันจะหาผ้ามาห้ามเลือดตรงหัวไหล่ให้” บอกแล้วก็ล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่สีขาวสะอาดออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทสีน้ำตาล แล้วกดลงแผลตรงหัวไหล่ให้อย่างมีน้ำใจ
“มืออีกข้างผมยังกดได้อยู่นะถ้าคุณจะโทรแจ้งเก้าหนึ่งหนึ่ง” คนโดนยิงยังมีอารมณ์ขัน ทำให้ใบหน้าสวยหวานเจือรอยยิ้ม มือเรียวสวยแม้จะไม่ได้ทาเล็บเหมือนสาวๆ ทั่วไปกลับใช้มันกดโทรศัพท์แจ้งไปยังเบอร์เก้าหนึ่งหนึ่ง ในขณะที่มือซ้ายก็กดห้ามเลือดให้เขาตรงหัวไหล่
“ใจเย็นๆ นะ ไม่ต้องกลัว ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณจนกว่ารถฉุกเฉินจะมา” หญิงสาวบอกอย่างมีน้ำใจ ก่อนจะหันไปแจ้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับทางปลายสายอย่างละเอียด
“ขอบคุณ” แซคคิโอต้องข่มความเจ็บปวดตรงหัวไหล่กับสีข้างเพื่อรอให้รถพยาบาลฉุกเฉินมารับ ทำให้เขามีโอกาสได้สำรวจหน้าตาของพลเมืองดีที่กำลังพูดคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด
“สวย สวยเหมือนนางฟ้า”คนเจ็บพึมพำคำจำกัดความให้กับพลเมืองดีที่เพิ่งจะเก็บโทรศัพท์แล้วหันมายิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน
“อดทนหน่อยนะคะ เขาบอกว่ารอไม่เกินห้านาที”
“ขอบคุณ ผมชื่อแซคคิโอ เวย์ริงตัน” แซคคิโอยื่นมือข้างที่ว่างให้พลเมืองดีจับอย่างยินดี
“ฉันชื่อลลิลลิตา ภานุศรี” หญิงสาวจับมือหนาเขย่าพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้เกิดรอยบุ๋มตรงสองข้างแก้ม แซคคิโอต้องเผลอยิ้มตามด้วยความชื่นชม เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นลักยิ้มผู้หญิงแบบใกล้ชิดขนาดนี้ น่าจะเป็นสาวลูกผสม สวยแปลกตาเหลือเกิน คนโดนยิงนึกสงสัยจนต้องถามออกไป
“ชื่อกับนามสกุลคุณแปลกมาก คุณคงเป็นลูกครึ่ง”
“ฉันเป็นลูกครึ่ง แม่ไทย พ่ออิตาลี”
‘นั่นไง มิน่าล่ะ ถึงได้สวยคมเข้มขนาดนี้’ คนเจ็บบนพื้นนึกชมก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มออกไป
“ชื่อคุณแปลกและยาว แต่ผมว่าเพราะและเหมาะกับตัวคุณมากๆ”
“ขอบคุณค่ะ เรียกฉันว่าลิลลี่ก็ได้”
“ครับลิลลี่” คนถูกยิงรับปากเสียงเบา แต่กลับคิดในใจว่าชื่อนางฟ้าเหมาะที่สุดสำหรับพลเมืองดีแสนสวยคนนี้
“ผมต้องขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยชีวิตผม แต่คุณใจเด็ดมากๆ ที่จะขับรถชนคนร้าย ทีหลังอย่าทำนะ เพราะมันจะยิงสวนใส่คุณจนตายได้”
“ตอนนั้นฉันไม่ทันคิดอะไรหรอก กลัวคุณตายมากกว่า”
“รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากเลยที่คุณจะสละชีวิตเพื่อผม”
“ฉันเชื่อว่าถ้ากลับกัน คุณก็คงทำเหมือนฉันเช่นกัน” คนพูดยิ้มหวานจนดวงตาคู่สวยหวานเปล่งประกายสดใส อีกทั้งเรียวปากสีชมพูยังแย้มยิ้มจนเห็นรอยบุ๋มบนแก้มที่แดงระเรื่อราวสีของกุหลาบจนแซคคิโอไม่คิดจะละสายตาจากรอยยิ้มนั้น เขานึกถึงเพลง “Can't take my eyes off you” ขึ้นมาทันที
“You're just too good to be true
Can't take my eyes off you
You'd be like heaven to touch
I wanna hold you so much
At long last love has arrived
And I thank God I'm alive
You're just too good to be true
Can't take my eyes off you”
‘เขาไม่อาจละสายตาจากเธอผู้แสนงามได้เลยจริงๆ เพราะหญิงสาวทำให้เขารู้สึกว่าสวรรค์อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม จนเขาอยากจะโอบกอดเธอไว้เพราะรู้สึกว่ากำลังได้พบกับรักแท้ จนต้องนึกขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าที่ทำให้เขามีชีวิตมาจนถึงวันนี้ โอ้นางฟ้า ผมไม่อาจละสายตาจากคุณได้เลย’ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ คนถูกยิงบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนแทบจะลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากการโดนยิงเลยด้วยซ้ำ
“หน้าฉันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ” คนถามยิ้มขัดเขินกับแววตาสีน้ำเงินเข้มที่เปี่ยมด้วยความจริงใจอย่างล้นเหลือยามทอดมองใบหน้าของเธออย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน จนหัวใจของลลิลลิตาเต้นระรัวหวั่นไหวเพราะยังไม่เคยมีชายหนุ่มคนใดมองเธอด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน
“ผมกำลังนึกถึงเพลง“Can't take my eyes off you” ผมว่าเนื้อหาของมันในตอนนี้ตรงใจของผมมากๆ ผมไม่อยากละสายตาจากใบหน้าคุณเลย”
“นี่ขนาดคุณโดนยิง ยังปากหวานได้ขนาดนี้ ถ้าปกติ คุณคงหว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงไปทั่ว”
“จะเชื่อไหมว่าผมยังโสด”
“พูดแบบนี้จะจีบฉันใช่ไหม” หญิงสาวถามเสียงหวานพลางลุกยืน เมื่อรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลแล่นมาถึง
“ถ้าคุณจะอนุญาตให้ผมรู้จักคุณมากกว่านี้”
“ฉันมีคนรักแล้วค่ะ”
“ผมไม่เชื่อ”แซคคิโอพูดสวนออกไปทั้งที่ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวพูดจริงหรือไม่ แต่ในใจตอนนี้ของเขามันเริ่มทุรนทุรายเกรงจะไม่ได้เจอนางฟ้าของเขาอีก
“ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ฉันมีงานต้องทำ โชคดีนะคะ”
“เดี๋ยวสิ คุณไม่ไปส่งผมที่โรงพยาบาลเหรอนางฟ้า”
“ฉันสายแล้วค่ะ”
“แล้วผมจะติดต่อคุณได้ยังไง อย่าเพิ่งไปได้ไหมอยู่ก่อน” คนเจ็บร้องขอแม้กระทั่งถูกบุรุษพยาบาลจัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้
“คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม ถ้าเชื่อ ก็หาฉันให้เจอ”
“ลลิลลิตา ช่วยทิ้งเบอร์โทรไว้ให้ผมด้วย”คำขอของแซคคิโอไม่ได้ผล เมื่อเขาถูกพาขึ้นรถฉุกเฉิน ก่อนจะชะเง้อมองผ่านออกไปทางประตูด้านหลังที่กำลังจะปิด ใบหน้ารูปไข่สวยหวานส่งยิ้มมาให้อย่างหวานหยดและดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยมองมาอ่อนโยน จากนั้นประตูก็ปิดสนิททำให้เขานึกหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ ได้แต่ตั้งใจไว้ว่าถ้าหายจากอาการบาดเจ็บเมื่อไร เขาจะตามหานางฟ้าใจดีของเขาให้เจอให้ได้
รอยยิ้มบนใบหน้าสวยหวานนั้นจางหายไปแทบจะพร้อมๆ กับรถฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่แล่นออกจากสุสานไป ร่างเพรียวเหลียวไปมองยังถนนที่ทอดยาวซึ่งคนร้ายเพิ่งจะขับขี่รถจักรยานยนต์หนีไป จากนั้นจึงเดินกลับไปขึ้นรถยนต์คันเดิมแล้วขับออกจากบริเวณนั้นไปด้วยท่าทางหนักใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เจ้าของรถขับออกทางประตูด้านหลังที่ติดกับสันเขา เธอแล่นรถมายังจุดนัดพบซึ่งเป็นที่เปลี่ยวและห่างไกลจากผู้คน เนื่องจากตรงนั้นเป็นป่าต้นเมเปิ้ลที่ยืนต้นสูงหนาแน่นจนใบเบียดชิด รถจักรยานยนต์จอดอยู่ใต้ต้นเมเปิ้ลริมทางของถนนลาดยาง ชายฉกรรจ์ที่ถูกแซคคิโอยิงนั้นกำลังถอดเสื้อตัวนอกออกจนเห็นเสื้อเกราะตัวใน จากนั้นถอดเสื้อกันกระสุนออกสำรวจตามร่างกายหลังถูกทายาทคนใหม่ของเวย์ริงตันยิงใส่