ผู้แต่ง
อรอรเรื่องย่อ
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ยอดสวาทจอมเถื่อน ,อรอร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยอดสวาทจอมเถื่อน“ตอนนี้มันติดฝนกันอยู่ในรถที่สุสานแกรนเด้ครับเจ้านาย”
นาโช่รายงานไปทางโทรศัพท์มือถือ เขากับชิโลห์รับหน้าที่ตามดูพฤติกรรมของแซคคิโอกับลลิลลิตาเพื่อรายงานให้แดเนียล กอนซาโล่ทราบถึงความคืบหน้าของคนทั้งสอง โดยมีรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ขับตามรถสปอร์ตคันหรูของชายหนุ่ม ซึ่งกว่าเขาจะขับตามทันก็ทิ้งช่วงยาว แต่โชคดีที่เจ้าของรถคันหรูไม่ได้ขับเร็ว ทำให้เขายังตามได้ทัน
“ท่าทางไอ้แซคคิโอมันเป็นยังไง แกคิดว่ามันจะติดใจนางลิลลี่ไหม”
“มันนั่งเฝ้าตั้งแต่ที่ร้านยันเลิกงาน แล้วนี่มันก็พามาหลุมฝังศพไอ้สเตฟาน ผมไม่แน่ใจว่ามันพามาทำไม แต่มั่นใจว่ามันติดใจลิลลี่แน่นอน”
“ถ้าติดใจถึงขนาดแต่งงานกับนางลิลลี่ก็ดีเลย ถือว่าโชคเข้าข้างฉันแล้ว” แดเนียลกระหยิ่มยิ้มย่องกับแผนสำคัญที่วางไว้ เป้าหมายของเขาก็แค่ต้องการให้แซคคิโอรู้จักกับลลิลลิตานางเด็กลูกครึ่งไทย-อิตาลีที่สวยคมราวนางฟ้านางสวรรค์ เพื่อจะได้ใช้เป็นบันไดไปสู่เงินทองกองมหาศาล ถึงแม้จะเป็นแค่น้องบุญธรรมของโรมัน เวย์ริงตันแต่เขาก็เชื่อว่าแซคคิโอจะต้องมีเงินหมุนในบัญชีระดับร้อยล้าน
เพราะเท่าที่นักสืบบอกเขามา แซคคิโอถูกวางตัวให้เป็นผู้ช่วยผู้บริหารของบริษัทรัทเทอร์ฟอร์ด กินเงินเดือนหนึ่งแสนยูโรกับเงินปันผลที่จะได้จากหุ้นในมือที่ถือครอง จากการโอนให้ของอดีตนายเก่าอย่างสเตฟาน รัทเทอร์ฟอร์ด ส่วนเรื่องการตามหาตัวร็อคโคนั้นเป็นแค่มูลเหตุเพื่อหาเรื่องให้นางลูกคนใช้อย่างเพียงเพ็ญร่วมมือด้วยมากกว่า เพราะพ่อของมันก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน
“หมายความว่าเจ้านายจะใช้ลิลลี่เป็นตัวรีดไถเงินจากไอ้แซคคิโออย่างนั้นเหรอครับ” คำถามของลูกน้องทำให้คนเป็นนายหัวเราะชอบใจ
“เออสิวะ ฉันจะใช้ลิลลี่เป็นนางนกต่อหลอกล่อเอาเงินจากแซคคิโอมาให้ฉัน แค่นี้ก็ไม่ต้องทำอะไรกินแล้ว”
“แล้วลิลลี่มันจะยอมเหรอครับ”
“ต้องยอมสิ เพราะพาสปอร์ตแม่มันอยู่กับเรา ถ้ามันอยากได้คืนก็ต้องเอาเงินมาไถ่” แดเนียล กอนซาโล่หัวเราะเสียงดัง ไม่ได้บอกนาโช่ว่าเขามีของบางอย่างที่เด็ดกว่านั้นเอาไว้ขู่กรรโชก นั่นก็คือคลิปที่เขาเคยถ่ายเอาไว้ตอนที่เขาข่มขืนเพียงเพ็ญหลังจากเมียเขาหอบผ้าหนีไปจากบ้านหลังนี้ แล้วจิมมี่กับลูกมันไม่อยู่ เขาจำได้ว่าตอนนั้นเพียงเพ็ญมีน้ำมีนวลมากกว่านี้จนเขาอดใจไม่ไหว พอถ่ายแล้วเขาก็เอาคลิปนั้นไว้ขู่อีกต่อ ห้ามไม่ให้บอกจิมมี่ไม่อย่างนั้นเขาจะข่มขืนลลิลลิตาด้วย นี่จึงเป็นสาเหตุที่เพียงเพ็ญไม่กล้าลาออกจากที่นี่ แต่พอมันเป็นไม่สบายจนผ่ายผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เขาก็เลยไม่มีอารมณ์พิศวาสด้วย
“อีกอย่าง แม่ของมันป่วยออดๆ แอดๆ ต้องใช้เงินรักษาตัว ถ้ามันไม่ยอมก็ถือว่าเนรคุณ”
“เจ้านายช่างฉลาดหลักแหลมเหลือเกิน”
“เออสิวะ ตอนนี้ฉันลุ้นให้ไอ้แซคคิโอมันจับลิลลี่เชือดบนเตียงไปเลย แล้วฉันก็จะถือโอกาสรีดไถเงินจากอีเด็กลูกครึ่งนั่น แล้วพอมันไม่มีเงินให้มันก็ต้องไปขอผัวมันมาให้เรา”แดเนียลวาดฝันอย่างสวยหรู เพราะรู้ว่าลลิลลิตานั้นรักแม่ยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด เขาเชื่อว่าหญิงสาวจะยอมทำทุกอย่างเพื่อความสุขของเพียงเพ็ญ
“เจ้านายอย่าลืมส่วนแบ่งค่าแรงผมนะครับ”
“เออ จะลืมได้ยังไง รอให้ได้เงินก่อนเถอะ”
“ถ้าอย่างนั้นเจ้านายจะให้ผมเฝ้าต่อไหม”
“ไม่ต้อง ปล่อยมัน ปล่อยให้แซคคิโอมันอยู่ตามลำพังกับลิลลี่ มันจะทำอะไรก็ช่างหัวมัน” คนเป็นนายสั่งเสียงห้วนก่อนกดวางสาย พลางยิ้มมุมปากกับแผนการที่แยบยลของตัวเอง ในเมื่อร็อคโคพลาดหวังจากดานิกา รัทเทอร์ฟอร์ด เขาก็จะส่งลูกคนใช้อย่างลลิลลิตาไปเป็นเหยื่อล่อให้ไอ้แซคคิโอ มันมาติดกับแทนเพื่อชดเชยกับวันเวลาและเงินทองที่เสียไปในการตามหาตัวร็อคโค
อย่างน้อยก็ควรจะได้เงินค่าไถ่พาสปอร์ตกับคลิปเด็ดคืนสักร้อยล้านก็ยังดี ถ้าไอ้แซคคิโอมันจะกินเหยื่ออย่างลลิลลิตาตามที่เขาต้องการ
เพียงเพ็ญถึงกับน้ำตาร่วงอยู่ตรงหน้าประตูห้องที่แง้มไว้เพียงนิด หลังเผอิญได้ยินคนเป็นนายคุยโทรศัพท์กับทางปลายสาย ทำให้เธอต้องหยุดชะงักมือที่กำลังจะยกขึ้นเคาะขออนุญาตยกถาดกาแฟเข้าไปให้ แล้วเงี่ยหูฟังเมื่อได้ยินชื่อของบุตรสาวที่ถูกใช้ให้เป็นนางนกต่อเพื่อตามหาว่าตอนนี้ร็อคโค กับจิมมี่สามีของเธอนั้นอยู่ที่ไหน หญิงรับใช้ได้แต่เม้มปากกลั้นสะอื้นในความเลวของแดเนียลที่ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาเปรียบ เพราะนับจากข่มขืนเธอเมื่อหลายปีก่อนพร้อมทั้งยังอัดคลิปไว้ขู่กรรโชกอีก เธอก็แทบไม่มีความสุข เพราะรังเกียจตัวเองที่ไม่มีค่าพอสำหรับสามี แต่เธอก็พูดไม่ได้เพราะกลัวลูกจะเดือดร้อนอีกคน จึงได้แต่ทนกล้ำกลืนเพื่อรอที่จะหาโอกาสไปให้พ้นจากประเทศนี้ แล้วกลับไปเริ่มต้นใหม่ที่เมืองไทยกับลูกสาวที่แสนดีของเธอ
คิดมาถึงตรงนี้ทำให้นึกเป็นห่วงลูกสาวว่าจะเจอคนเลวๆ อย่างแดเนียล กอนซาโลอีกคน จนเกิดอาการกระวนกระวาย ในใจร้อนรุ่มเพราะความสงสารบุตรสาว หญิงรับใช้กำลังจะหมุนตัวกลับไปพร้อมกับถาดกาแฟ เพื่อจะหาโอกาสโทรบอกให้ลูกยกเลิกแผนการทั้งหมด เพราะไม่อย่างนั้นอาจเดือดร้อนกว่าเดิมก็เป็นได้
“เพ็ญ กาแฟฉันอยู่ไหน ทำไมยังไม่เอามาให้ซะทีเว้ย” เสียงคนเป็นนายตะโกนออกจากห้องทำให้ร่างผอมบางของเพียงเพ็ญสะดุ้ง ถาดวางถ้วยกาแฟที่ถืออยู่แทบจะหล่นจากมือ แต่ยังมีสติประคองไว้ได้ทัน หญิงรับใช้จึงต้องรีบยกแขนเสื้อป้ายน้ำตาทิ้ง จากนั้นจึงเปิดประตูเข้าไปแล้วบอกตัวเองว่าจะหาโอกาสโทรบอกลูกทีหลังให้ได้
“ทำอะไรชักช้าไม่เคยทันใจเลย มีแต่ต้องเรียกต้องตะโกน ไอ้ที่จะวางเตรียมไว้เลยน่ะไม่มีหรอก”
เพียงเพ็ญได้แต่ก้มหน้าก้มตาฟังเสียงบ่น บอกตัวเองว่าเธอคงมีกรรมถึงได้ต้องมาตกระกำลำบากอยู่ที่นี่
“หนาวไหม เอาเสื้อผมห่มไปก่อน” แซคคิโอถอดเสื้อหนังออกส่งให้หญิงสาวที่นั่งกอดอกตัวสั่นอยู่บนเบาะด้านข้างเพราะเสื้อผ้าที่เปียกโชกจากสายฝนที่ตกกระหน่ำระหว่างวิ่งกลับมาที่รถ
“ฉันบอกคุณแล้วว่าฝนจะตก ฝนจะตกคุณก็ไม่เชื่อ” ลลิลลิตาต่อว่าเสียงสั่นที่เกิดจากความหนาวเย็น เธอรับเสื้อมาห่มตัวแต่มันก็ช่วยไม่ได้มาก
“เอาน่า เดี๋ยวถึงบ้านก็อุ่นแล้ว” มือหนาจัดแจงสตาร์ทเครื่องยนต์ แต่เครื่องก็ไม่ติดขึ้นอย่างที่เขาต้องการ
“เวรแล้วสิ”
“อย่าบอกว่าเครื่องไม่ติดนะ รถก็ใหม่ขนาดนี้”
“ผมก็ไม่อยากให้เป็นอะไรหรอกนะ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะจอดทิ้งไว้ในโรงรถเป็นเดือนหรือเปล่า แต่ผมเพิ่งเอาออกมาวิ่งวันนี้”
ลลิลลิตาฟังแล้วอยากจะเป็นลม กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอเมื่อมองฝ่าสายฝนที่ตกกระหน่ำออกไปยังบริเวณสวนของสุสาน มันมีแต่ความมืดกับเงาทะมึนของต้นเมเปิ้ลที่สูงใหญ่และมันเอนลู่เพราะแรงลมที่พัดกระโชกจนเธอนึกกลัวว่าจะมีสิ่งไม่มีชีวิตมาปรากฏร่างให้เห็น
“แต่ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะไม่ปล่อยให้นางฟ้าต้องหนาวตายอยู่ในรถคันนี้แน่ๆ”
“ค่ะ! ถ้าฉันตาย ฉันจะมาบีบคอคุณให้ตายไปด้วยกัน” หญิงสาวประชดด้วยความหมั่นไส้
“แสดงว่าคุณรักผมจริง ถึงขนาดไม่ยอมตายคนเดียว ต้องมาพาผมไปอยู่ด้วย” เจ้าของรถพูดเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย
“ฉันว่าคุณเข้าข้างตัวเองมากไปแล้ว จะทำอะไรยังไงก็ทำสิ ฉันหนาวมาก แล้วฉันก็กลัวด้วย”
“ขอผมโทรหาคนมาช่วยก่อน” มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงยีนที่เปียกชื้น แล้วสัมผัสลงบนหน้าจอ ปรากฏว่าจอดำมืดสนิทจนหญิงสาวที่มองอยู่ถึงกับหนักใจหน้าเสียแทบจะร่ำไห้ออกมา
“มือถือเสียอีกเหรอ”
“ท่าทางจะเสีย ผมก็ลืมไปว่ากางเกงเปียกลืมเอามือถือออก” เจ้าของโทรศัพท์เอ่ยด้วยท่าทางหนักใจก่อนถามออกไป
“มือถือของคุณล่ะ โทรหาใครมาช่วยได้ไหม”
“ไม่แน่ใจเหมือนกัน เมื่อกี้กระเป๋าก็เปียก” มือเรียวสวยรีบหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กมาเปิด หญิงสาวถึงกับเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งอกที่มันเปิดแล้วติด นิ้วเรียวสวยกดโทรหานาโช่ลูกน้องของแดเนียลที่เธอเชื่อว่าเขาต้องอยู่ในบริเวณใกล้กับเธอ
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก” เป็นคำพูดจากต้นทางของเครือข่ายที่บอกมาให้เจ้าของโทรศัพท์ได้ยิน
“ติดไหม”
“เขาปิดเครื่อง”
“ใคร?” เสียงถามเข้มขึ้นมาทันที ทำให้หญิงสาวต้องขมวดคิ้วมุ่นไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น