ผู้แต่ง
อรอรเรื่องย่อ
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ยอดสวาทจอมเถื่อน ,อรอร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยอดสวาทจอมเถื่อนลลิลลิตาฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของแซคคิโออย่างแรงด้วยความโมโหที่โดนเขาจูบ เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนไหนแตะเนื้อต้องตัว เพราะตั้งใจไว้ว่าจะเก็บไว้ให้ผู้ชายที่เธอรัก นั่นก็คือเจ้าบ่าว แต่ผู้ชายคนนี้ถือสิทธิ์อะไรมาทำกับเธอแบบนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นผู้ต้องสงสัยที่เธอจำเป็นต้องหลอกล่อให้เขาตกหลุมพรางก็ตาม
“คุณคิดดีแล้วเหรอที่ตบผม” คนโดนตบถามเสียงเรียบ แก้มด้านข้างเป็นรอยปื้นแดงก่ำ
“ทำไมต้องคิด ในเมื่อคุณจูบฉัน”
“แต่ผมเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของคุณ หรือจะพูดง่ายๆก็คือ ผัว ผมเป็นว่าที่ผัวคุณ”
“กรี๊ด อีตาบ้า ผัวบ้าผัวบอ หน้าด้านที่สุด ฉันไม่เป็นเมียคุณเด็ดขาดเข้าใจไหม” ลลิลลิตาสติขาดผึงเพราะโมโหเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้ เธอโผนเข้าทุบตีว่าที่เจ้าบ่าวตรงแผงอกล่ำอย่างคนขาดสติ มือเรียวบางทั้งหยิกทั้งข่วนทุบตีอย่างไม่ยั้ง แต่คนโดนทุบก็ดูจะไม่สะทกสะท้านกลับปล่อยให้คนขี้โมโหได้ทุบตีจนพอใจ ก่อนจะรวบข้อมือเรียวบางไว้แน่น
“อาละวาดพอหรือยัง”
“ไม่พอ คุณมันบ้า คนบ้า หน้าด้านที่สุด จะบอกให้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนจะแต่งงานกับคุณเพียงเพราะเคยช่วยเหลือกันครั้งเดียวหรอก”ลลิลลิตาบอกด้วยเสียงหอบเหนื่อย พยายามยื้อยุดฉุดมือตัวเองออก แต่กลับโดนคนอยากเป็นสามีกระชากให้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนที่โอบรัดร่างเพรียวไว้แน่น ก่อนจะฉกปากลงบดเบียดกลีบปากอย่างเร่าร้อน จนเธอต้องเผยอเปิดเพื่อให้ลิ้นร้อนได้แทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดดูดดุนสั่งสอน หญิงสาวครางสะท้านเมื่อฝ่ามือหนาเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้ลงบนอกอวบจนร่างเพรียวตัวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนล่ำ
“นางฟ้า จะหยุดอาละวาดหรือยัง”
“คนบ้า หน้าด้าน ฉันไม่เข้าใจ คุณทำแบบนี้ทำไม” คนในอ้อมแขนถามเสียงหอบเหนื่อยเพราะความโมโห อีกทั้งยังแรงทุบตีที่เธอใส่ไม่ยั้ง แต่คนตัวโตกลับไม่มีความเหนื่อยหอบให้เห็นเลยสักนิดแถมอ้อมแขนของเขายังเต็มไปด้วยความเร่าร้อนราวกับมีประจุไฟฟ้าช็อตให้เธอต้องหมดแรง
“เพราะคุณคือนางฟ้าของผม”
“ไม่จริง ไม่ใช่ คุณเข้าใจผิด”
“ไม่ คุณคือนางฟ้าของผม เพราะฉะนั้นคุณต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น” นิ้วแข็งแรงดันปลายคางให้แหงนเงยขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลมีหยาดน้ำใสปริ่มเต็มและเต็มไปด้วยแววตัดพ้อต่อว่าจนแซคคิโอนึกสงสาร แต่เขาก็สลัดความคิดนั้นทิ้งแล้วโน้มใบหน้าลงชิด ทาบทับกลีบปากหอมละมุนแล้วบดขยี้แรงขึ้นเมื่อหญิงสาวต่อต้านด้วยการดิ้นรนผลักไส อีกทั้งปากก็ยังเม้มสนิทไม่ยอมให้เขาได้รุกล้ำได้อีก
แต่มีหรือที่เหยื่อตัวน้อยที่แสนจะไร้เดียงสาจะสู้แรงพยัคฆ์หนุ่มได้ ลิ้นร้อนจึงถูกส่งเข้าไปในโพรงปากอีกครั้งแล้วกวาดรวบลิ้นเล็กดูดดุนราวกับจะสูบอากาศออกจากร่าง จนมือเรียวบางที่พยายามทุบผลักไสอ่อนแรงลงแล้วหมดสติอยู่ในอ้อมแขนของแซคคิโอ ทำให้เขาต้องกอดประคองให้เอนตัวลงนอนบนเบาะหนังที่เขาปรับระดับลง ใบหน้านวลเนียนขาวซีด เส้นผมสีน้ำตาลตกระอยู่แถวหน้าผากและผิวแก้ม นิ้วแข็งแรงจึงเกลี่ยไล้ออกให้อย่างแผ่วเบา ก่อนเลื่อนลงมาแตะกลีบปากหวานหอมที่เขาติดใจ
“ไม่ได้อยากทำอย่างนี้หรอกนะนางฟ้า แต่คุณดิ้นรนหาเรื่องใส่ตัวเอง” แซคคิโอพูดพึมพำกับคนหมดสติ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง เขาเข้าเกียร์เหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปยังเพนท์เฮ้าส์หรูที่เขาได้เป็นรางวัลจากอดีตเจ้านายผู้ล่วงลับ ถึงแม้เขาจะมีบ้านหลังเล็กเป็นสัดส่วนที่พี่ชายร่วมโลกมอบให้ไว้พำนักส่วนตัว อยู่ในภายในอาณาบริเวณที่กว้างขวางของคฤหาสน์เวย์ริงตันก็ตาม แต่เขาก็ชอบที่ยืนหยัดอยู่ในพื้นที่ของอดีตเจ้านายอย่างสเตฟาน รัทเทอร์ฟอร์ดมากกว่า
โรมันต้องเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูห้องทำงานที่เปิดกว้าง ภรรยาคนสวยอยู่ในชุดนอนคลุมท้องสีฟ้า ว่าที่คุณแม่เดินอุ้ยอ้ายเข้ามาในห้องทำให้เขาต้องลุกไปประคองแล้วพามานั่งบนโซฟาตัวยาว
“ตื่นมาทำไมดึกๆ ทูนหัว”
“ฉันเห็นไฟในห้องทำงานเปิด เลยเดินมาดู วันนี้ทำไมดึกนักล่ะคะ”
“พอดีมีเอกสารของรัทเทอร์ฟอร์ดที่ผมต้องดูนิดหน่อย ไม่อยากให้พลาดตอนประชุมผู้ถือหุ้นประจำปี ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าเหมือนคุณมีเรื่องจะคุยกับผม” ว่าที่คุณพ่อก้มลงสนใจเอกสารใหม่อีกครั้ง
“แซคกี้ทำงานเป็นยังไงบ้างคะ”
“ก็โอเค สนใจเรียนรู้งานดี ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง”
“ตั้งแต่เขาไปเป็นน้องบุญธรรมของคุณ ฉันเลยไม่ค่อยได้คุยกับเขา”
“จะคุยอะไร ผมว่าคุณเตรียมตัวเป็นคุณแม่ให้พร้อมดีกว่านะ” โรมันเงยหน้าขึ้นบอกภรรยาหน้าตาเฉย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ ที่ดานิกาตวัดค้อนส่งมาให้
“ฉันรู้มาว่าคุณสั่งห้ามแซคกี้โทรมาคุยกับฉัน”
“ใครนะช่างฟ้อง ผมจะไล่ออกจากงานให้หมดเลย”
“พี่แนนซี่เล่าให้ฟัง แล้วถ้าคุณไล่พี่แนนซี่ออกละก็ ฉันก็จะหอบลูกกลับไปรัทเทอร์ฟอร์ด” คนเป็นภรรยาบอกด้วยอาการแสนงอน จนร่างสูงต้องละจากงานบนโต๊ะแล้วลุกเดินมาหาว่าที่คุณแม่ตรงโซฟา
“ทูนหัวจะทิ้งผัวได้ลงคอเชียวเหรอ” โรมันทรุดเข่าลงตรงหน้าตักภรรยา พลางจุมพิตลงบนครรภ์หกเดือนอย่างอ่อนโยน
“ลูกชายครับ ดูคุณแม่สิ หาเรื่องว่าพ่ออีกแล้ว”
“ไม่ต้องมาทำไขสือเลย ฉันรู้นะว่าคุณไม่ชอบแซคกี้เท่าไร”
“โมเน่ ถ้าผมไม่ชอบแซคกี้ ผมจะให้เขามาเป็นน้องบุญธรรมทำไม เขามีสิทธิ์ในกองมรดกของเวย์ริงตันตามกฎหมายด้วยเลยนะ หรือแม้แต่ในพินัยกรรม พ่อก็เรียกทนายมาแก้ไขเพิ่มเติมให้”
“แล้วทำไมต้องห้ามเขาคุยกับฉัน เราโตมาด้วยกันนะโรมัน เสมือนพี่น้อง แล้วฉันก็รักคุณ ไม่ได้รักแซคกี้” ดานิกาต่อว่าด้วยความหมั่นไส้ หลังรู้เรื่องจากพี่เลี้ยงที่สามีห้ามแซคคิโอคุยกับเธอเกินความจำเป็น
“ฟังแล้วชื่นใจจังเลยทูนหัว” ว่าที่คุณพ่อแนบศีรษะลงบนครรภ์หกเดือนของภรรยา มือหนาก็ลูบไล้เบาๆ
“ชื่นใจ ก็ต้องเชื่อใจฉันด้วย ฉันอยากให้คุณเชื่อมั่นในความรักที่ฉันมีให้นะคะโรมัน”
“จ้ะที่รัก ผมมั่นใจขึ้นเยอะเลย” บอกแล้วก็เงยหน้าขึ้นยิ้มกับว่าที่คุณแม่คนสวย
“แล้วยังจะห้ามแซคกี้คุยกับฉันอีกไหมคะ”
“โอเค ผมไม่ห้ามก็ได้ เดี๋ยวผมจะให้เขาโทรคุยกับคุณได้ตามปกติ แต่อายุครรภ์หกเดือนนี่ปลอดภัยแล้วไม่ใช่เหรอที่รัก”
เรียวคิ้วสวยขมวดมุ่นสงสัยเมื่อก้มลงสบตากรุ้มกริ่มของสามีที่แสนดี
“ยังไงคะ”
“ก็ผมไม่ได้มีอะไรกับคุณเลยนะโมเน่ ตั้งแต่คุณท้องได้สามเดือนแล้วแพ้หนัก คุณห้ามผมยุ่งด้วยจนกว่าคุณจะอนุญาต แล้วนี่คุณท้องหกเดือนแล้ว ไม่อยากให้ผมเพิ่มวิตามินให้ลูกบ้างเหรอ”
“อุ๊ย ฉันง่วงแล้วสิ” คนง่วงนอนแสร้งยกมือขึ้นปิดปากหาว แต่แท้ที่จริงเธอเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาเพราะสามารถแกล้งสามีได้สำเร็จ หลังจากที่เขาจัดหนักจัดเต็มก่อนที่จะตั้งครรภ์ถึงสี่เดือน พอเธอแพ้ท้องเลยหาโอกาสพักบ้าง ไม่นึกเลยว่าสามีจะอดทนได้ขนาดนี้
“ง่วงก็ไป ผมนอนด้วย” โรมันลุกยืนแล้วช้อนร่างหอมกรุ่นไว้ในวงแขน
“แล้วคุณไม่ทำงานต่อแล้วเหรอ”
“ไม่ มีอย่างอื่นที่ทำแล้วสนุกกว่างานเยอะเลย”
“อะไรเหรอคะ” คนถามเสียงใส แววตาซุกซนจนโรมันต้องจดจมูกลงบนหน้าผาก
“ร่วมรักกับคุณไงทูนหัว”
“โรมัน แต่ฉันยังไม่ได้อนุญาตคุณเลยนะ”
“ไม่รู้ละ ผมปล่อยให้คุณเดินยั่วผมไปมาเป็นเดือนแล้ว คราวนี้ผมจะลงโทษคุณ” ร่างสูงอุ้มพากลับเข้าไปยังห้องนอนที่กว้างขวาง และหอมกรุ่นไปด้วยน้ำหอมปรับอากาศกับอุณหภูมิที่เย็นกำลังพอดี
“คนใจร้าย ทำคนท้องได้ลงคอ” ว่าที่คุณแม่ต่อว่ายิ้มๆ พลางขยับถอยหลังไปนอนบนฟูกหนา โดยมีเรือนกายสูงล่ำเคลื่อนตัวลงหยัดแขนเหนือร่างที่หน้าท้องนูนเด่นอย่างชัดเจน เหมือนกับทรวงอกก็เต่งตึงเต็มที่สำหรับการเตรียมตัวเป็นคุณแม่
“ผมจะฉีดยาเพิ่มวิตามินให้ลูกสักสองเข็มใหญ่ ส่วนคุณ ผมจะใช้พี่บิ๊กเบิ้มลงโทษที่แกล้งให้ผมอดอยากปากแห้งเป็นเดือน” มือหนาบีบลงบนปลายจมูกโด่งด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะปลดสายเสื้อนอนลงจากไหล่จนเหลือร่างเปลือยเปล่าที่แม้หน้าท้องจะนูนเด่น เขาก็ยังมองว่าเป็นสิ่งสวยงามที่สุดในชีวิตของเขา
โรมันจึงบรรจงสร้างพลังมหัศจรรย์ให้กับภรรยาคนสวยอย่างทะนุถนอม แล้วพากันไปแตะสายรุ้งด้วยกันอย่างมีความสุข