“บ้า ทุเรศที่สุดไอ้คนเฮงซวย ก็ลองดูสิ ฉันจะกัดลิ้นของคุณให้ขาดเลย”
“ไม่เป็นไร ผมใช้ลิ้นกับส่วนอื่นของคุณก็ได้”เจ้าของเรือนกายล่ำบอกหน้าตาเฉย พลางแสร้งไล่สายตาสำรวจเรือนร่างงดงามด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ตรงไหนก่อนดีนะ!”
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,เจ้าบ่าวจอมมาร,อรอร,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“บ้า ทุเรศที่สุดไอ้คนเฮงซวย ก็ลองดูสิ ฉันจะกัดลิ้นของคุณให้ขาดเลย”
“ไม่เป็นไร ผมใช้ลิ้นกับส่วนอื่นของคุณก็ได้”เจ้าของเรือนกายล่ำบอกหน้าตาเฉย พลางแสร้งไล่สายตาสำรวจเรือนร่างงดงามด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ตรงไหนก่อนดีนะ!”
ผู้แต่ง
อรอร
เรื่องย่อ
โรมัน เวย์ริงตันซีอีโอแห่งเวย์ริงตันกรุ๊ปผู้นำทางด้านโทรคมนาคมแห่งประเทศเอสเตน่า เขาตกปากรับคำจากบิดาบังเกิดเกล้าให้เข้าสู่ประตูวิวาห์กับว่าที่เจ้าสาวซึ่งเป็นทายาทของตระกูลรัทเทอร์ฟอร์ด เรื่องจะไม่ยุ่งถ้าว่าที่เจ้าสาวจะไม่คิดหนีออกจากกรงทอง ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่รู้เรื่อง วิธีเดียวที่จะมัดเธอให้อยู่หมัด ว่าที่เจ้าบ่าวจึงต้องทำตัวจอมมาร ด้วยการจับเธอให้นอนอยู่ภายใต้อกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแล้วเรียนรู้บทรักที่ร้อนแรงจากเขาแทน
ดานิกา รัทเทอร์ฟอร์ด ทายาทสุดรักสุดหวงของสเตฟาน รัทเทอร์ฟอร์ดผู้ปฏิเสธการเป็นเจ้าสาวของผู้ชายที่เธอปรามาสว่าเขาสิ้นคิดเพราะหมดหนทางที่จะหาเจ้าสาวด้วยตัวเอง จึงคิดหนีออกจากกรงทองที่สวยหรู และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการผจญภัย เมื่อผู้ที่ช่วยเหลือเธอนั้นคือโจรร้ายกำมะลอที่พาเธอหนีการไล่ล่าจากเหล่าบอดี้การ์ดและเจ้าหน้าที่ตำรวจ เขาพาเธอหนีมาได้อย่างหวุดหวิด แต่เธอไม่อาจหนีจากกรงเล็บของเสือร้ายที่เริ่มต้นสอนบทรักที่เร่าร้อนให้กับเธอในคืนแรกที่เจอกัน
“คุณจะทำอะไร”คนใต้ร่างแข็งใจถามเสียงสั่นด้วยความหวาดระแวง
“เมคเลิฟ”โรมันบอกเสียงทุ้ม นัยน์ตาสีฟ้าส่องประกายหวานละมุนยามบอกตัวเองว่าขอเป็นคนเห็นแก่ตัวก่อนจะเข้าพิธีวิวาห์ด้วยการสอนบทเรียนรักให้สาวน้อยร้อยชั่งคนนี้สักบทสองบท
“ไม่นะ คุณมันบ้า ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ไหนๆทำไปแล้ว ผมก็จะทำอีก”บอกแล้วก็ตรึงสองมือไว้กับข้อมือเรียวสวยให้เหยียดขึ้นเหนือศีรษะ พลางแทรกตัวมาอยู่ตรงกลางเรียวขาสองข้าง
“บ้า ทุเรศที่สุดไอ้คนเฮงซวย ก็ลองดูสิ ฉันจะกัดลิ้นของคุณให้ขาดเลย”
“ไม่เป็นไร ผมใช้ลิ้นกับส่วนอื่นของคุณก็ได้”เจ้าของเรือนกายล่ำบอกหน้าตาเฉย พลางแสร้งไล่สายตาสำรวจเรือนร่างงดงามด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ตรงไหนก่อนดีนะ!”
“ไม่จริงหรอก ถ้าคุณพ่อรักหนูจะต้องไม่บังคับเรื่องนี้สิ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่จะไปกับคุณหนูเอง”
“ไม่เอา ขอหนูไปตามลำพังดีกว่า แล้วจะติดต่อกลับมา”
“โธ่ คุณหนูขา แล้วคุณหนูจะไปทำอะไรคะ จะไปอยู่ตรงไหน ลำบากเปล่าๆ อย่าไปเลยนะเชื่อพี่เถอะ”คนเป็นพี่เลี้ยงพยายามเกลี้ยกล่อม แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อนายน้อยคนสวยยังคงจัดเก็บข้าวของที่จำเป็นลงกระเป๋า รวมถึงเสื้อโค้ทเนื้อบางที่ยังไม่มีโอกาสได้คืนเจ้าของ
“ถ้าพี่แนนซี่ จะช่วยละก็ ขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าบอกคุณพ่อจนกว่าวันพรุ่งนี้ แล้วถ้าท่านถามก็บอกว่าไม่รู้เรื่อง พี่แนนซี่จะได้ไม่มีความผิด โอเคไหม”
“แต่พี่เป็นห่วงคุณหนูนะ”พี่เลี้ยงเสียงเครือ เมื่อดูเหมือนว่าคนเป็นนายจะจริงจังกับเรื่องหนีออกจากบ้านเป็นอย่างมาก
“หนูไม่ได้ไปลำบากนะ เงินเก็บของตัวเองก็มีเยอะแยะ หนูจะใช้มันตอนที่ต้องหางานทำเลี้ยงตัวเอง แล้วก็ไม่ต้องกลัวถ้าได้ที่อยู่ถาวรแล้ว หนูจะส่งข่าวให้รู้ว่าอยู่ที่ไหน ขออย่างเดียวอย่าบอกคุณพ่อ”
“ฮือๆ คุณหนูจะทิ้งพี่ไปจริงๆ เหรอ”แนนซี่ร่ำไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เพราะทั้งรักและห่วงกลัวจะไปลำบาก ทั้งที่รู้ว่าหญิงสาวมีเงินมหาศาล แต่ชีวิตที่ไม่มีบอดี้การ์ดเดินตามดูแลความปลอดภัยให้ หรือไม่มีคนคอยทำงานแทนให้ มันไม่ง่ายเลยหากต้องอยู่ตามลำพัง
“พี่แนนซี่ร้องไห้ทำไมนะ เดี๋ยวคุณพ่อก็ได้ยินหรอก เงียบเลยนะไม่อย่างนั้นหนูจะไม่กลับมาจริงๆด้วย”คำขู่ของนายสาวทำให้คนเป็นพี่เลี้ยงต้องหันไปหยิบกระดาษเช็ดหน้ามาซับน้ำตาจนแห้ง
“ทีนี้ก็ไปดูทีวีในห้องโน้น อย่าเพิ่งกลับห้องจนกว่าหนูจะไปจากที่นี่แล้ว”
“ทำไมล่ะคะ”
“ป้องกันพี่แนนซี่ไปบอกคุณพ่อน่ะสิ”
“โธ่ คุณหนู ดิฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกค่ะ”คนเป็นพี่เลี้ยงแก้ตัวเสียงเครือ ก่อนจะเดินไปนั่งบนพรมหนาหน้าเตาผิง ทำทีเป็นสนใจเรื่องราวบนจอทีวีขนาดใหญ่บนผนังปูนที่ฉาบเรียบแล้วทาสีนวล แสงไฟจากเพดานสาดส่องให้เห็นว่าร่างเพรียวระหงเดินไปเดินมาเพื่อจัดการกับข้าวของส่วนตัว ทำให้สาวใหญ่มีโอกาสได้ใช้โทรศัพท์มือถือแล้วพิมพ์ข้อความส่งข่าวให้ประมุขของบ้านได้รับรู้ และหาทางแก้ไขได้ทันเวลาอย่างเร็วที่สุด
ภายในเพนท์เฮ้าส์ที่หรูหราด้วยเฟอร์นิเจอร์สไตล์โมเดิร์นที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสลับดำ พื้นเป็นไม้ลงชแล็คสีน้ำตาลจนขึ้นมันเงา มีกระจกสีชาแผ่นใหญ่และสูงจากพื้นจรดเพดานเป็นผนังกั้นระหว่างระเบียงกว้างกับห้องนอนที่มีเตียงหลังใหญ่วางตั้ง ตรงกลางของห้องโถงวางแกรนด์เปียโนหลังใหญ่สีดำ ริมผนังมีเครื่องเสียงชั้นดีราคาแพงเปิดคลอ เมื่อเจ้าของห้องยืนอยู่ในห้องน้ำที่กว้างขวางมีพื้นกระเบื้องเป็นสีขาวส่วนผนังเป็นกระเบื้องสีดำ ตรงหน้ากระจกปรากฏเรือนกายล่ำที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าคมเข้มรกครึ้มไปด้วยหนวดเคราที่ไม่ได้ดูแลมาหลายวัน มือหนาจัดแจงบีบน้ำยาโกนหนวดทาไปตรงบริเวณสองข้างแก้ม พลางฮัมเพลงโปรดคลอ ก่อนจะมีรอยยิ้มตรงมุมปากเมื่อนึกถึงการต่อปากต่อคำกับว่าที่เจ้าสาว
“อึ้ง พูดไม่ออกละสิ พอบอกว่าจะเร่งวันแต่งงานให้เร็วขึ้น อยากรู้นักว่าจะอาละวาดใส่แนนซี่มากแค่ไหน เสียดายว่าวันนั้นไม่ได้ขอเบอร์โทร ไม่อย่างนั้นคงจะได้โทรไปถามอาการของคนไม่อยากแต่งงานบ้างหรอก”ว่าที่เจ้าบ่าวพูดพึมพำอย่างมีความสุข มือหนากำลังจะหยิบเครื่องโกนหนวดไฟฟ้าขึ้นมาถือ แต่ก็ต้องชะงักกับเสียงกดกริ่งที่ดังขึ้น
“ใครมาป่านนี้”โรมันต้องวางเครื่องโกนหนวดลงแล้วเอื้อมไปกดเครื่องอินเตอร์คอมภายในก่อนจะส่งเสียงถามไป
“ใครครับ”
“พ่อเอง ขอเข้าไปหน่อย”
คนเป็นลูกต้องรีบกดรหัสเปิดประตูห้องพักสุดหรู ก่อนจะคว้าหยิบผ้าขนหนูพันกายท่อนล่างแล้วเดินออกมารับผู้เป็นพ่อตรงโถงห้องรับแขก
“คุณพ่อ เกิดอะไรขึ้นหรือครับ”
“ทำอะไรอยู่ วันนี้ไม่ออกไปดื่มหรือไง แล้วเธียรี่ล่ะ”
“คุณพ่อถามทีหลายข้อแบบนี้ ผมไม่รู้จะตอบข้อไหนก่อนดีเลย”
“ข้อไหนก็ได้ ตอบมาเถอะ”คนเป็นพ่อเดินมานั่งบนอาร์มแชร์สีน้ำตาลไหม้ด้วยท่าทางหนักใจอย่างเห็นได้ชัด
“เธียรี่ผมไล่ให้กลับบ้านไปแล้วครับ แต่ผมไม่ตอบแล้วดีกว่า ตอนนี้ผมอยากรู้ว่าคุณพ่อมีธุระอะไร ถึงมาหาผมที่ห้องด้วยตัวเองแบบนี้”
“ธุระเรื่องหนูดานิกา”
คนเป็นลูกเลิกคิ้วสูง พลางสบตารอฟัง เขาเชื่อว่าต้องเป็นธุระสำคัญไม่อย่างนั้นพ่อของเขาจะไม่มาด้วยตัวเองแบบนี้ เพราะส่วนมากจะคุยกันทางโทรศัพท์มากกว่า
“เกิดอะไรขึ้นครับ หรือว่าดานิกาขอให้คุณอาสเตฟานยกเลิกการแต่งงานสำเร็จ”ถามแล้วก็หัวเราะขำกับคำถามของตัวเองว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริง เขาจะตัดสินใจในเรื่องนี้อย่างไรต่อ
“ถ้าสเตฟานยอมเชื่อลูก พ่อก็คงไม่ต้องมาเองหรอก แต่ที่มาก็อยากจะถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าลูกยังยินดีจะแต่งงานกับหนูดานิกาอยู่ไหม”
“ทำไมเหรอครับ”
“ลูกยังไม่ได้ตอบคำถามพ่อเลย”
“ผมจะไม่ตอบจนกว่าจะได้เหตุผลจริงๆ ก่อนครับ”
คนเป็นพ่อหัวเราะพอใจในคำตอบของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“ก่อนอื่น พ่อต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้พูดความจริงกับลูกก่อนหน้านี้ จริงๆ แล้วที่อยากให้ลูกหมั้นหมายกับหนูดานิกานั้น เป็นเพราะพ่อกับสเตฟานเคยสัญญากันไว้ตอนเป็นหนุ่มว่าถ้ามีลูกชายกับลูกสาวก็อยากให้แต่งงานกัน เราสองคนคุยกันเรื่องนี้ตลอดว่าจะบอกลูกของเรายังไงดี สุดท้ายก็ลงตัวที่ให้บอกว่าเป็นเรื่องของธุรกิจกันไป ตอนลูกรับปากว่าจะแต่งกับหนูดานิกา พ่อก็ดีใจที่ไม่ต้องผิดคำพูดกับเพื่อนเพียงแต่ว่าเมื่อกี้สเตฟานโทรมาบอกว่าหนูดานิกาวางแผนจะหนีออกจากบ้าน เพราะไม่อยากโดนบังคับให้แต่งงานกับลูก สเตฟานก็เลยกลุ้ม คิดไม่ออกว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี อีกอย่างที่เขาเป็นห่วงก็คือ หนูดานิกาจะไม่มีใครดูแล กลัวจะไม่มีใครรักจริงมากกว่ารักมรดกกองมหาศาลที่จะได้ครอบครองหลังสเตฟานเสียชีวิต”
“คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ”
“สเตฟานเป็นมะเร็งอยู่ได้อย่างมากหกเดือนต่อจากนี้ จริงๆ เขาก็รักษาตัวมาตลอด แต่ตอนนี้เริ่มเอาไม่อยู่ ก็เลยเริ่มกังวล เขาอยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝากับใครสักคนที่ไว้ใจได้ว่าจะไม่พาชีวิตลูกเขาลงเหว นั่นก็คือลูกของเพื่อนอย่างพ่อ”
โรมันแทบจะถอนหายใจออกมาดังๆถ้าจะไม่เกรงใจว่าจะทำให้ผู้เป็นพ่อหนักใจตามไปด้วย
“คุณอาสเตฟานคงอยากให้ผมรับปากว่าจะดูแลดานิกาอย่างดีใช่ไหมครับ”
“นั่นก็ด้วย แต่ตอนนี้สเตฟานไม่อยากบังคับใจหนูดานิกา อยากให้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการเต็มใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับที่ดานิกาจะไม่คิดแบบนั้น แล้วอยู่ๆต้องมาแต่งงานหลังเรียนจบโดยที่ยังไม่เคยรู้จักว่าที่เจ้าบ่าว อีกอย่างเท่าที่ผมเห็น ดานิกาน่าจะหัวดื้อไม่น้อย วันนี้เธอก็โทรมาหาผมบอกให้ช่วยยกเลิกการแต่งงานเพราะเธอไม่ได้รักผม”
“แล้วลูกตอบไปว่ายังไง”
“ผมก็พูดแหย่กลับไปว่าจะเร่งวันแต่งงานให้เร็วขึ้นครับ”
คนเป็นพ่อหัวเราะเสียงดังพลางหยิบไปป์จากกระเป๋าใบเล็กที่ถือติดมือมาด้วยขึ้นจุด ก่อนจะบอกออกไป
“มิน่าล่ะ ยายหนูดานิกาถึงได้คิดจะหนีออกจากบ้านคืนนี้เลย”
“อะไรนะครับคุณพ่อ”โรมันถามเสียงดังด้วยความลืมตัว แล้วเดินกลับเข้าไปห้องอาบน้ำเพื่อใช้ผ้าขนหนูเช็ดน้ำยาโกนหนวดออก เพราะหมดอารมณ์จะโกนมันทิ้งเมื่อว่าที่เจ้าสาวกำลังคิดจะหนีเจ้าบ่าวอย่างเขาได้ลงคอ
“เรื่องนี้แหละที่พ่อต้องมาบอกลูกด้วยตัวเอง ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน คุณอาสเตฟานรออยู่ข้างนอกพร้อมกับทนายความของเราทั้งสองฝ่าย เราจะลงนามเซ็นสัญญาร่วมทุนกันคืนนี้เลย เพื่อเป็นการยืนยันว่าเวย์ริงตันกับรัทเทอร์ฟอร์ดจะเป็นทองแผ่นเดียวกันแน่นอน”