“โหวเยว่ซิน” โชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้ไม่อาจแปรเปลี่ยน
รัก,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,จีน,ย้อนยุค,แค้น,เกิดใหม่,เกิดใหม่ในร่างคนอื่น,จีนโบราณ,รัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ลิขิตรักแห่งดวงจันทร์
“โหวเยว่ซิน” โชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้ไม่อาจแปรเปลี่ยน
โชคชะตาที่มิอาจขวางกั้นนำพาให้มาเจอกับเรื่องสุดแปลกที่ไม่อาจจะคาดถึง แสงแห่งจันทร์นำทางให้เธอเริ่มต้นชีวิตใหม่เพื่อกลับมาทวงความยุติธรรมคืน แต่เรื่องราวนั้นกลับเต็มไปด้วยกลิ่นของความแค้น จากคนแปลกหน้าก็แปรผันกลายเป็นคนรัก เรื่องรางสุดแสนจะวุ่นวายนี้เธอจะผ่านมันไปได้อย่างไร
“เฮือก..” เสียงลมสายใจอันแผ่วเบาของหญิงสาวที่นอนราบลงกับพื้น ร่องรอยของเลือดที่หยดอยู่บนพื้น บนตัวของเธอเต็มไปด้วยเลือดชุดที่สวมใส่นั้นฉีกขาด เธอพยายามลากร่างไปยังหน้าต่างบานหนึ่งที่มีแสงสว่างของดวงจันทร์ส่อง เธอใช้ลมหายใจเพียงสุดท้ายของเธออธิฐานกับเเสงจันทร์นั้น ก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจ หยดน้ำที่รินไหลออกจากนัยต์ตาของเธอ ความทุกข์ทรมานของโชคชะตาที่เธอได้รับมันช่างแสนทรมานเหลือเกิน
“ใยพวกเจ้าถึงต้องทำกับข้าถึงเพียงนี้… ชาตินี้ข้ามันอ่อนแอนักที่ยอมให้พวกเจ้าถึงเพียงนี้ หากสวรรค์มีตาให้ข้าได้กลับมาใช้ชีวิตอีกครั้ง ข้าขอเป็นคนที่เข็มแข็งกว่าเดิม ข้าขอสาปแช่งให้พวกเจ้าไม่ตายดี”
ลมหายใจที่จางหายไปอย่างแผ่วเบา เธอได้จากโชคชะตาที่โหดร้ายนี้ไป เมื่อแสงจันทร์ส่องที่ร่างของเธอ ในห้วงพวังแห่งฝันการจากลาและการเริ่มต้นใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง…
หญิงรูปร่างบาง งดงามดุจดั่งภาพวาดสวมชุดอาภรณ์ที่ทำจากผ้าไหมชั้นดี ห้องนอนกว้างใหญ่ตกแต่งด้วยดอกไม้นาชนิด หอมกลิ่มจากเกสรผสมผสานระว่างกำยานที่จุดเพื่อให้ผ่อนคลาย ข้าวของที่ถูกแกะสลักและสั่งทำโดยเฉพาะบ่งบอกถึงฐานะทางสังคมของคนผู้นี้ว่าไม่ธรรมดา รูปวาดเรียงรายจากกระดาษสั่งทำงดงามจิตร ชายผ้าที่หน้าต่างบิดปลิวดังสายลมทั่วทุกทิศ ปรากฎเรือนร่างของหญิงคนหนึ่งบนเตียงนอนแน่นิ่งปลายนิ้วค่อยขยับในตาเริ่มเคลื่อนย้าย เธอเริ่มลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองรอบข้างในสถานที่ไม่คุ้นเคย ห้องที่ถูกออกแบบแตกต่างออกไปราวกับไม่ใช่ที่เธอเคยพำนักพักพิง สาวใช้ที่ดูไม่คุ้นตาเอาซะเลย ที่นี้ที่ไหนกันหรือเธออยู่ในห้วงของความฝัน เธอครุ่นคิดแล้วสับสน
“คุณหนู คุณหนูเจ้าคะ ท่านฟื้นแล้ว”
“เจ้าเป็นใคร เป็นสาวใช้คนใหม่หรือ”
“ข้าน้อย ซูลี่ ไงเจ้าคะ คณหนูลืมกันแล้วหรือเจ้าคะ”
“ข้าจะรีบไปแจ้งฮูหยินและใต้เท้า” เสียงพูดแทรกขณะที่หญิงผู้หนึ่งพึงสับสน
“เจ้ารีบไป เร็วเข้า”
“อื้ม!”
ตึก ตึก ตึก… เสียงเร่งของฝีเท้าหนึ่งที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเรือนทางทิศบูรพา นัยต์ตาที่รนราน ลมหายใจถี่ไม่เป็นจังหวะ
“ฮูหยินๆๆ ฮูหยินเจ้าคะคุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะ”
“เร็วเข้า! พาข้าไปห้องของคุณหนู และรีบส่งคนไปแจ้งใต้เท้า เร็วเข้า”
เมื่อฮูหยินมาถึงยังเรือนของหญิงสาว ก็เร่งรีบฝีเท้าโผล่กอดอย่างรัดแน่น ก่อนที่จะลูบที่หัวของเธอผู้นั้นอย่างอ่อนโยนและทะนุถนอม
“รีบตามหมอมาเร็ว ไหนเจ้าเป็นยังไงบ้างมาให้แม่ดูหน่อย”
“ที่นี่ที่ไหน แล้วท่านเป็นใคร?” ใบหน้าอันแสนงุนงงปรากฎขึ้นอีกครั้ง นัยต์ตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ข้าก็คือแม่ของเจ้าไงละ เจ้าดูรอบๆสิ ที่นี้ก็คือเรือนเยว่ฮวาของเจ้ายังไงละ”
“แล้วข้าคือใครกัน?”
“เจ้าก็คือบุตรสาวของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย นามว่า โหวเยว่ซิน อย่างไรเล่า”
นี้ข้าอยู่ในร่างคนอื่นงั้นหรือ...