ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชื่อของฉันนั้นมีชื่อว่า ไออุ่น ฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่ง คณะศิลปกรรม ฉันเป็นคนที่อ่อนโยน มีเมตตา มีรูปร่างที่ผอม น่ารัก แถมยังขี้เล่นอีกต่างหาก
ฉันได้เข้ามาอยู่ในมหาวิทยาลัย อยู่ในหอพักกับเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย เธอมีชื่อว่า เรย์ ซึ่งเธอได้อยู่ห้องเดียวกับฉันเช่นกัน
เมื่อถึงเวลาเรียนพวกเราสองคนมักจะไปเรียนด้วยกัน ระหว่างเรียนนั้นฉันได้มองไปทางกระจกของประตู เห็นผู้หญิงกำลังรุมล้อมผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาเขาหล่อมาก เดาได้ว่าเขาน่าจะเป็นดาวเด่นของมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ หลังจากนั้นไออุ่นมองเขาจนเคลิ้ม
“ไออุ่นคะ..ตอบครูได้ไหมเอ่ย..ศิลปะ..คืออะไรคะ”คุณครูกำลังส่งสายตาไปที่เธออย่างอ่อนหวานแต่เธอกลับไม่สนใจ เพื่อนที่นั่งข้างๆ เรย์ตะโกนเรียกเธอจนเสียงแหบแห้ง
“หา..เออ..มาค่ะ”ไออุ่นตกใจลุกขึ้นจากโต๊ะ เพื่อนทั้งห้องมองไปที่เธอพร้อมทั้งหัวเราะออกมา เด็กสาวคอตกเมื่อเห็นแบบนั้น แต่ครูก็ยังยิ้มร่าเริง
“เอาล่ะ..เอาล่ะ..ศิลปะคืออะไรคะ..ตอบได้ไหม”
“เอ่อ..คือ..”เธอพลิกหน้ากระดาษหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ แก้มของเธอเริ่มแดงทำให้เธอไม่มีสมาธิจนเธอก็ได้พลิกไปมาจนถึงหน้าสุดท้าย จากนั้นเรย์ทนไม่ไหวจึงช่วยเปิดหาคำตอบโดยการบอกให้เธอเปิดไปที่หน้าแรก สุดท้ายเธอได้เจอคำตอบ เด็กสาวตอบตามที่หนังสือเขียนมา
“ศิลปะ คือ การวาดค่ะ”หญิงสาวหลับตาปี๋ เพื่อนในห้องเงียบกริบเพื่อรอคำตอบจากเธอ กลายเป็นว่าสคุณครูก็ยังยิ้มร่าเริง จากนั้นเขาก็ให้คะแนนกับเธอหนึ่งคะแนนและยังให้เพื่อนปรบมือ
ไออุ่นหายใจแรงแทบจะพูดไม่ออก เธอหันไปมองเรย์ด้วยสายตาที่อ้อนวอนแต่เรย์กลับไม่สนใจ เพราะเธอจะรู้สึกรำคาญกับผู้หญิงที่ไม่สนใจเรียน นับได้ว่าเรย์เป็นเด็กสาวที่ดุดันมากก็ว่าได้ เธอเป็นเด็กสาวผมยาวสวย ชอบถักเปียมาเรียนเป็นประจำ
เมื่อเลิกเรียนทั้งสองเตรียมกลับหอพักด้วยกัน ไออุ่นเดินตัวสั่นมาตลอดทาง ถึงห้องเธอรีบโยนกระเป๋าลงบนเตียงอย่างไม่สนใจใคร เธอมีอาการเหงื่อแตกเยอะกว่าปกติเหมือนไปเห็นอะไรมา เรย์สงสัยเธอจึงเข้าไปถามอย่างไม่ลังเล
“เป็นอะไรน่ะไออุ่น..หนาวเหรอ..ฉันเห็นเธอเป็นตั้งแต่ออกมาแล้วนะ”
“ฉันไม่ได้หนาว..ฉันแค่..”เด็กสาวยังตัวสั่นไม่หยุด
“อ๋อ..นี่หรือว่า..แอบชอบใครล่ะสิ”
“ไม่นะ..ฉันแค่เห็นผู้หญิงมารุมเขาเต็มไปหมด..มันก็เลยทำให้คิดว่าเขาคือใครนั่นน่ะสิ”เธอเลิกตัวสั่น หลังจากนั้นเธอลุกขึ้นจากเตียง เดินวนไปวนมารอบห้อง ทำท่าทางครุ่นคิดไม่หยุด ไม่นานเธอก็หยุดเดิน
“เรย์..ผู้ชายคนนั้นคือใคร..เธอรู้จักไหม”
“สักครู่นะ..ฉันรู้สึกว่าจะเห็นแว็บหนึ่ง..ไม่รู้ว่าเป็นคนที่รุ่นพี่เคยบอกไว้ไหม เขาบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นหนุ่มฮอตที่สุดในมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ รูปร่างสูง หุ่นดี แถมมารยาทดีอีกต่างหาก ดูรวมๆแล้วเขาเป็นนักบินได้ตามที่ทุกสายการบินต้องการเลย”
“โอ้โห..จะบ้าตาย..ขนาดนั้นเชียว..แล้วเขาชื่ออะไรล่ะ..ฉันอยากรู้จักเขาแล้วล่ะสิ”ไออุ่นยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที เรย์สังเกตได้ว่าเธอตกหลุมรักเขาเข้าซะแล้ว
“เขาชื่อ..ไทเกอร์..อยู่สถาปัตย์”
“อะไรนะ..โธ่..ตึกอยู่ไกลจากเรามาก..ฉันควรไปหาเขาอย่างไรดี..อ้าว..เขาอยู่สถาปัตย์แล้วทำไมมาตึกเราได้ล่ะ”
“อาจเป็นเพราะว่า..สถาปัตย์มีวิชาเรียนคล้ายกับเราก็เลยมานี่นะ”
“อ๋อ..เป็นวิชาพิเศษประมาณนั้น”
“ใช่..อ้อ..จะบอกอะไรให้..เราสามารถคุยกับเขาได้เพราะเราห่างกับเขาแค่หนึ่งปี อายุพอกัน”
“เธอหมายถึงว่า ฉันอายุยี่สิบ เขายี่สิบเอ็ดเหรอ”
“ถูกต้อง..แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอก..ผู้หญิงมารุมขนาดนั้น”เรย์ทำปากบูดเบี้ยวใส่เธอ
“ทำไมล่ะ..มันไม่ดีเหรอ..ถ้าได้เป็นแฟนก็ดีนะ..ฉันคิดว่าทุกคนจะรู้จักฉันไปด้วย”ไออุ่นเผยรอยยิ้มกว้างออกมา ลักษณะท่าทางคงจะตื่นเต้นน่าดู
“เขาจะเกลียดเธอซะมากกว่า”
“ทำไมล่ะ”
“เธอไม่รู้เหรอ..ถ้ามีเพื่อนคนหนึ่งที่เราสนิทกับเขามาก วันหนึ่งเขาไปสนใจแฟน ติดแฟน ไม่สนเพื่อน ไม่สนใจว่าใครจะชอบ เธอดูแต่ละคนนะความสัมพันธ์มันเปลี่ยนไปเลยนะเว้ย”เรย์ทำสีหน้าจริงจังแต่ไออุ่นก็ไม่ฟัง เด็กสาวได้แต่นั่งเขินตรงหน้าโต๊ะพร้อมทั้งจับผม
“เอาเถอะ..เราไปหาผู้ชายคนนั้นกันไหม”
“แหม..พูดยังกับรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ไหนยังนั้นแหละ”
“ก็รู้น่ะสิ..นี่มันมีคนโพสต์ว่าตอนนี้เขากำลังออกไปซื้อกับข้าว เพิ่งเดินลงมาจากลิฟต์หอพัก เขาเดินมากับเพื่อน ไปกันไหม”เรย์ไม่สนใจคำพูดของเธอ ปล่อยให้เธอพูดไปเพราะคิดว่ามันไร้สาระ
“โอ๊ย..ฉันไม่ไปหรอก..ไปยืนรอเขาน่าเบื่อจะตาย..เธอไปคนเดียวเถอะ..ได้ข่าวดีเมื่อไหร่บอกด้วยนะ”ไออุ่นเห็นท่าทีแปลกของเรย์จึงคิดว่าเธอมีความลับอยู่ว่าเธอคงชอบเขาเช่นกัน
“โอ้โห..แม่คุณ..ชอบเขาละสิ..ฉันดูออกนะ”จู่ๆใบหน้าของเรย์ก็แสดงอาการออกมา แก้มเธอแดงก่ำ เธอพยายามจะหุบรอยยิ้มแต่มันก็ห้ามใจไม่ได้
“มาเถอะ..ไปกัน..เร็ว”ทั้งสองรีบไปที่หอพักข้างนอก ตึกหอพักนั้นเยอะมากทำให้เธอสับสน เธอลองไปตามที่โพสต์บอก ทั้งสองนั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปจนถึงจุดหมาย
เสียงร้องของสาวๆดังจนทนไม่ไหว ทุกคนที่มากินอาหารเย็นต่างอยากซื้อกลับไปกินในห้องของตนเอง ไม่มีใครนั่งในร้านอาหารแถวนั้นสักคน ช่างน่าสงสารพวกที่อยากปาร์ตี้ข้างนอก แต่ดันต้องมาทนเสียงฟังจากใครก็ไม่รู้ ทั้งสองรู้สึกไม่สบายใจ เสียงดังและทุกคนก็ขวางเขาจนเขาไปซื้อข้าวไม่ได้
เหล่าแฟนคลับบางคนได้ไปซื้อข้าวในร้านที่เขารีวิวมาว่ามันอร่อย แต่เขาดูจะไม่ต้องการอยากกินตอนนี้ โชคดีที่เขาชวนเพื่อนลงมาด้วย เพื่อนจึงให้คำตอบกับแฟนคลับทุกคนไปว่า
“เอ่อ..ทุกคนครับ..ฟังครับฟัง..ผมรู้นะครับว่าคุณชอบเพื่อนผม..ส่วนของกินที่ซื้อมาให้ขอบคุณมากครับ..ตอนนี้ผมต้องขอโทษด้วยเพราะว่าวันนี้เพื่อนผมไม่อยากกินสิ่งที่คุณให้มา เอาเป็นว่าผมขอร้องนะครับอย่าทำแบบนี้เลย..ผมขอเวลาส่วนตัวกับเพื่อนสักหน่อย..ไม่ใช่เจอตรงไหนก็กรี๊ดอย่างเดียวเลยนะครับ..ถือว่าผมขอร้อง”จากนั้นแฟนคลับทุกคนเงียบ ไออุ่นกำลังจะซื้อชานมที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหอของเขา ชายหนุ่มมองมาที่เธออย่างไม่ลังเล ดูเหมือนเขาจะเจอคนที่ใช่
“ไปเถอะเพื่อน..ฉันพูดให้แฟนคลับฟังหมดแล้ว..หวังว่าเขาคงเข้าใจ” ชายหนุ่มคนนั้นยื่นมือออกมาแสดงท่าทางว่าหยุด เขาเดินไปหาหญิงสาวคนนั้น ซึ่งก็คือไออุ่น เธอกำลังนั่งดื่มชานมที่ร้านอย่างฟิน เขาเปิดประตูร้านเข้ามา แฟนคลับมองไปที่เขาตาไม่กะพริบ ไออุ่นหยิบรูปขึ้นมาดู รูปนั้นเป็นรูปรุ่นสมัยตอนมัธยมปลาย เธอไม่ได้คิดอะไรมาก แค่อยากรำลึกความทรงจำเฉยๆ
จู่ๆผู้ชายดันมานั่งข้างเธอ แฟนคลับต่างมองมาที่เธอ เรย์อยู่ในท่ามึนงงไปกับเขา เพื่อนของเขามาขอโทษแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมไป
“ไหนบอกว่าจะไปซื้อข้าวไง..ไม่ไปแล้วเหรอ”
“ไม่ไป..ฉันจะอยู่นี่จนกว่าอีพวกนี้มันจะไป”เขาพูดขึ้นอย่างสุดแรงเหวี่ยง อาการน่าจะโมโหมาก จู่ๆไออุ่นก็แทรกขึ้นมา
“อ้าวคุณ..มีคนชอบก็ดีแล้วนะ..ดีกว่ามีคนเกลียด”ชายหนุ่มยังหน้าตาหงุดหงิด เขายื่นแขนมาโอบตัวเธอแล้วจูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างไม่สนใจใคร ไออุ่นรู้สึกท่าไม่ดี เธอร้องไห้ออกมาเพราะไม่เคยโดนแบบนี้มาก่อน หลังจากนั้นเธอก็บอกให้เรย์ชวนเธอกลับหอพัก
“เดี๋ยวก่อน..คุณจะไปไหน..คุณลืมรูปน่ะ..อ๋อ..แล้วคุณรู้ไหม..ผมคือผู้ชายในรูปนี้..คนไหนไม่รู้ลองเดาเอา..แต่ผมจะบอกอะไรให้..ผมชอบคุณตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะ”เธอหยิบรูปจากเขาคืนมา จากนั้นเธอก็วิ่งไปที่วินมอเตอร์ไซต์อย่างฉับไว เธอคงกลัวสุดขีด สิ่งนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ชอบเขาอีกเลย
