ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอทั้งสองกินข้าวเสร็จจึงลุกออกมาจากร้านอาหารจากนั้นทั้งคู่ขับรถไปที่หอพักของไออุ่น
“ไปก่อนนะ…พรุ่งนี้เจอกันใหม่”เธอโบกมือให้ไทเกอร์พร้อมทั้งส่งยิ้มอย่างร่าเริง
เธอเดินขึ้นไปอย่างไม่ลังเล สีหน้าเธอเกิดอาการดีใจที่ได้เจอเขาอีกครั้ง เธอกระโดดโลดเต้นไปจนถึงห้องของเธอ และขณะนั้นเองเรย์อยู่ในห้อง เธอตกใจต่อหน้าเรย์
“อะไรล่ะไออุ่น ร้องเพลงไปมาดูมีความสุขจังเลยนะ”
เรย์ยิ้มปากกว้างแต่ดวงตาเธอแสดงถึงความอิจฉาเธอมาตลอด แต่ไม่เคยเกลียดไออุ่นไปมากกว่านั้น จากนั้นเรย์ให้ไออุ่นเข้าห้องมา เธอกระโดดลงเตียงราวกับอยู่บนสวรรค์
“ว้าว…ไปกินข้าวกันมา..สนุกเลยล่ะสิ…เขินใช่ไหมล่ะ”
“จะไม่ให้เขินได้ไง..หล่อขนาดนั้น”ไออุ่นเอาหมอนจิกปากแล้วยกเข้ามาอมไว้ในปากดิ้นไปมาบนที่นอน เมื่อเรย์เห็นคิดว่าอยากมีบ้างแต่อดใจไม่ได้เพราะกลัวไออุ่นจะไม่สนใจการเรียน นางจึงเข้าไปบอกโดยการโน้มตัวไปที่เตียง
“นี่เธอไม่กลัวเหรอ”
“กลัวอะไรล่ะ”
“เธอไม่รู้เหรอ..ถ้าติดแฟนมากๆจะไม่ดีเอานะ เธอต้องแบ่งแยกบ้าง”
“ทำไมฉันต้องแบ่งแยกด้วย…ไม่ต้องมาเตือนฉัน..ปีนี้ฉันมั่นใจว่าเกรดเฉลี่ยฉันต้องดีแน่นอน”ไออุ่นลุกขึ้นมากำหมัดที่มือแน่น
“เอาเถอะ…ตามใจเธอนะ”
เมื่อถึงเวลาช่วงเย็นใกล้มืดแล้ว ทั้งสองเตรียมเข้านอน ไออุ่นเริ่มคุยกับไทเกอร์ผ่านทางออนไลน์ เรย์นั่งมองเธออย่างหวงแหนเหมือนเธอเคยรักไออุ่นมาก่อน เธอเข้ามานั่งใกล้ไออุ่น คงกลัวว่าเขาจะคุยอะไรกัน เธอเข้าไปดูโทรศัพท์อย่างใกล้ชิดเห็นคุยกันอย่างวาบหวิว เธอคิดว่าไออุ่นไม่เหมือนเดิมแล้ว เมื่อก่อนเธอชอบผู้หญิงเพราะเธอแพ้คนสวยง่าย แต่ตอนนี้กลับไปรักผู้ชายที่เคยรักมาก่อน สำหรับเรย์คิดว่ามันดีแล้วที่เธอทำแบบนั้น ขณะนั้นเองนางชะโงกหน้าไปดูโทรศัพท์ของเธออีกครั้งเพราะเธอเอาหลบไป สักพักไม่นานไออุ่นเริ่มรู้สึกรำคาญ บอกว่าเธอยุ่งเรื่องส่วนตัวมากเกินไปเธอปิดโทรศัพท์ทันทีและแกล้งนอนหลับ ในเวลาต่อมาเรย์ลุกไปเข้าห้องนํ้า ไออุ่นตื่นขึ้นมาเธอคิดว่าเมื่อกี้ทำร้ายจิตใจเพื่อนมากไปจึงลุกขึ้นไปดู ยังไม่ทันไรเธอได้ยินเสียงเรย์ร้องไห้ในห้องนำ้
“เรย์..เป็นอะไร”
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน..เธอไม่สนใจฉันแล้วนี่”หญิงสาวยังนั่งร้องไห้ต่อ คราวนี้เสียงเธอดังมากขึ้นและไม่ยอมเปิดประตูให้ ไออุ่นอ้อนวอนขอร้องให้เธอเปิดออกมาแต่สุดท้ายประตูไม่เปิด
ไออุ่นเสียงเงียบไปพักหนึ่ง เรย์เลิกร้องไห้ เธอเปิดประตูออกมาเห็นไออุ่นนั่งคุกเข่าต่อหน้าซึ่งทำให้เรย์ตกใจที่เห็นไออุ่นทำเพื่อเธอ เธอดึงมือไออุ่นลุกขึ้นมา
“พอได้แล้ว…เลิกทำเถอะ..ฉันยกโทษให้..ฉันน่ะก็อยากมีแฟนเหมือนเธอนะ..มีแฟนผู้ชาย..เอาจริงๆฉันชอบนะ”ดูจากแววตาแล้วไออุ่นเดาว่าเธอเหมือนจะชอบใครสักคนแต่ไม่กล้าบอก
“เรย์..เธอแอบชอบใครอยู่หรือเปล่าเนี่ย”ไออุ่นลุกขึ้นมากอดอก ส่วนเรย์นั่งอยู่ที่พื้นแล้วก้มหน้าเหมือนไม่อยากจะพูดออกมา
“เธอรู้เหรอ”เรย์เงยหน้าขึ้นมา
“นี่ฉันอ่านนิยายฆาตกรรมมาตั้งหลายเล่ม ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะว่าเธอคิดจะทำอะไร”ไออุ่นกอดอกอีกครั้งเพื่อยืนยันความมั่นใจของเธอ
“จะว่าไปช่างมันเถอะ..ถ้าเธอชอบคนไหนบอกฉันมาได้..ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
“จริงเหรอ…จริงไหม”เรย์จับมือเธอ จากนั้นเรย์ลุกขึ้นมา
“จริงๆแล้วเธออยากรู้ไหมว่าฉันชอบใคร..ฉันบอกไปอย่าเพิ่งตกใจนะ”
“อื้ม..ไม่ตกใจ..เชื่อใจได้เลย”ไออุ่นเตรียมจ้องมาที่หน้าเรย์ เธอทำปากขมุบขมิบเหมือนเคี้ยวหมาก แต่สุดท้ายเรย์พูดออกมาแล้วทำให้เธอตกใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเรย์จะชอบเพื่อนของไทเกอร์นั่นคือ ออกัส
“โอเค..ฉันจะไม่บอกใคร..ว่าแต่เธอจะบอกเขาเมื่อไหร่ล่ะ”
“วันเสาร์ได้ไหม”เรย์พูดด้วยนำ้เสียงที่ดูอ้อนวอนเป็นพิเศษ
“ได้สิแต่เธอระวังไว้นะ”
“ทำไมอีกล่ะ”
“คนชอบไทเกอร์เยอะมากก็จริงนะ..เธอรู้ไหมเพื่อนเขาน่ะสาวจีบเต็มกว่าอีก..แถมยังเรียนเก่งอีกด้วย..กีฬานี่คือที่หนึ่ง“
”โธ่..นึกว่าจะหล่อรองลงมาจากเขาซะอีก..แต่ช่างเถอะ..ถ้าเขาชอบฉันมากกว่าก็ดีสินะ..อุ๊ย..พูดแล้วยิ่งเขิน“เรย์หุบยิ้มและเอามือปิดปาก เมื่ออกาศเริ่มมืดทั้งคู่เริ่มนอนกันอย่างสบาย ไม่มีใครมากวน คืนนั้นทั้งสองต่างฝันหวานกันอย่างมีความสุข
เช้าวันรุ่งขึ้นเรย์ตื่นมาตามด้วยไออุ่น ไม่นานเสียงโทรศัพท์ไออุ่นดังขึ้น เรย์ยังอยู่ในท่าง่วงซึม ส่วนไออุ่นลุกไปหยิบโทรศัพท์ที่ข้างหัวเตียง เธอมองไปที่โทรศัพท์ มันขึ้นเป็นเลขเบอร์โทรซึ่งเธอคิดว่าอาจจะเป็นเบอร์คนที่รู้จักเธอ และขณะนั้นเองเด็กสาวรับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ..นี่คุณรู้ไหมว่าคุณน่ะแย่งแฟนฉัน”ไออุ่นตกใจกับเสียงที่ได้ยิน คำพูดนั้นทำให้เธอกำลังคิดว่าไทเกอร์แอบนอกใจ แต่เธอก็ไม่เชื่อคิดว่ามีคนแกล้งจึงท้าต่อไป
“แล้วคุณแน่ใจได้อย่างไรคะ..ว่าฉันแย่งแฟนคุณ..มีหลักฐานไหมคะ”เธอใช้นำ้เสียงเข้มกับเขา ซึ่งเธอว่าจะใส่อารมณ์ระดับนางมารเพื่อให้คนในสายยอมเธอ สุดท้ายก็ไม่สำเร็จเขาโต้ตอบอีกครั้ง คราวนี้เป็นนำ้เสียงที่หนักแน่นกว่าครั้งก่อน จากนั้นเธอวางสายไปกับคำพูดอะไรบางอย่าง เด็กสาวร้องไห้ออกมาและปิดหน้าตา เรย์ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เห็นว่าเธอเป็นอะไร เรย์จึงถามเธออย่างทะนุถนอม
“อะไร..ไออุ่น..มันพูดว่าอะไร”
“มันพูดว่า…มันจะไปบอกให้คนในมหาวิทยาลัยรู้ให้หมดว่าฉันชอบไปแย่งสามีชาวบ้าน…ฉันหมายถึงสามีของคนอื่น…มันจะจริงไหม..ฉันกลัวเพื่อนจะเกลียดฉัน”หญิงสาวร้องไห้ออกมามากขึ้น เธอว่ามันไม่น่าเกิดขึ้นแต่เช้าเลยเพราะวันนี้เธอมีตารางเรียนตอนเช้า
สักพักเรย์ได้บอกให้ไออุ่นไปอาบนำ้แต่งตัวเพื่อที่จะได้ดีขึ้น เธอเดินโซซักโซเซระหว่างเข้าห้องนำ้ โชคยังดีที่มีเพื่อนเข้าใจเธอ เรย์ช่วยประคองเธอจนถึงห้องนำ้ เวลาผ่านไปสิบนาทีไออุ่นออกมาจากห้องนำ้ ท่าทางเธอจะดูสดชื่นแล้ว เธอรีบแต่งตัวและเรย์ก็รีบไปอาบนำ้ทันที
พอทั้งสองแต่งตัวเสร็จ เตรียมกระเป๋าเรียบร้อย ทั้งคู่ออกไปรอรถโรงเรียน ทันใดนั้นเองพวกที่รอรถต่างมองมาที่เธอด้วยความไม่ชอบ ไออุ่นสีหน้าไม่ดี เธอมองไปที่เรย์แล้วถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรย์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นข่าวหนึ่งกระจายไปทั่ว ข่าวนั้นคือข่าวที่ไออุ่นรับโทรศัพท์แต่เช้า เธอคิดว่าไม่น่ารับสายนั้นเลย สิ่งนี้ทำให้เธอไม่อยากรับเบอร์แปลกอีกต่อไป
“ฉันนี่ไม่น่ารับเลยนะ..ดูสิ..มันเอาจริงด้วย..นี่ฉันแย่งแฟนเขาจริงเหรอ”
“ถึงแม้เธอจะรับหรือไม่รับสายมัน มันก็จะเป็นข่าวอยู่ดี..เอาล่ะไออุ่น..ไม่ต้องพูดอะไรมาก..ปิดหน้าไว้(เรย์ยื่นเสื้อกันหนาวสีแดงอมชมพูของเธอให้ ไออุ่นสวมใส่มันแล้วรูดซิปไปจนถึงคอ)..ปิดไปอย่างนี้จนกว่าจะถึงห้องเรียน”เธอพยักหน้าตอบรับ ทุกคนยังมองเธอและต่างกระซิบหูกันไปต่างๆนานา
“ฉันจะแก้ข่าวให้เธอนะ..แต่เธอต้องไปถามแฟนเธอก่อนนะ ตรวจสอบก่อนว่านอกใจหรือเปล่า..ถ้าไม่ได้นอกใจฉันจะแก้ข่าวให้”รถเมล์มาพอดี เธอพยายามไม่พูดอะไรมาก ขณะนั้นทั้งสองขึ้นรถเมล์ไป
เมื่อมาถึงห้องเรียน เรย์สั่งให้เธอถอดเสื้อกันหนาวออก แต่เพื่อนทุกคนในห้องเรียนยังมองหน้าเธอตาไม่กะพริบ
“ไออุ่น..อย่าไปสนใจ..ทำหน้านิ่งไป..มองกระดาน..อย่าสนใจพวกมัน”เธอพยักหน้ารับคำตอบจากเรย์ทุกอย่าง จากนั้นคุณครูเข้ามาสอน ในระหว่างที่สอนเพื่อนๆต่างมองมาที่เธอไม่เลิก จู่ๆไออุ่นรู้สึกอยากร้องไห้แต่มันทำไม่ได้เพราะเธออยู่ในคลาสเรียนและครูคนนี้ดุมาก เธอจึงอดทนโดยการกลั้นนำ้ตาเธอไว้แต่สุดท้ายนำ้ตามันก็คลอเต็มตาทำให้เพื่อนที่นั่งทั้งข้างหน้าและข้างหลังเริ่มพูดคุยกัน
“นี่หยุด..พวกเธอไม่สงสารเพื่อนบ้างเหรอ”เรย์ส่งข้อความไปในข้อความกลุ่ม เพื่อนทุกคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นพวกเขาเห็นข้อความนั้นแล้วนั่งเรียนตามปกติ
เลิกเรียน เรย์ให้ไออุ่นโทรหาไทเกอร์ให้มาเคลียร์ที่ใต้ต้นไม้ สักพักไทเกอร์ก็ลงมาหาเธอทันที เขารีบวิ่งลงบันไดอย่างรีบร้อนเพราะดูท่าเขาจะเป็นห่วงเธอมาก
“มีอะไร..เกิดอะไรขึ้นกับไออุ่นเหรอ”
“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ..นี่ฉันถามจริง..เธอได้นอกใจเพื่อนฉันบ้างเปล่า..เมื่อเช้าไออุ่นรับสายเบอร์แปลก..ไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ใครเธอจึงรับสายคิดว่าเป็นเบอร์ของคนรู้จัก บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”เรย์เม้มปากเม้มคอท่าทางเธอจะหมั่นไส้เขาไม่เบา ไทเกอร์นั้นมองไปที่ไออุ่นแล้วหลับตาและจ้องหน้าเธอ
“ฟังฉันนะ..ฉันไม่เคยนอกใจเธอเลยนะไออุ่น”เขายืนยันคำพูดโดยดูจากท่าทางแล้วไม่มีความพิรุธ เรย์กับไออุ่นขอคุยกันสักพัก หลังจากนั้นเธอได้โทรไปที่เบอร์เดิม
“คุณคะ..ฉันไปแย่งแฟนคุณตอนไหนคะ”หญิงสาวในสายหยุดไปชั่วขณะเหมือนคิดคำพูดอยู่
“ตอนบ่ายไงคะ..ฉันเห็นเต็มสองตาเลย”
“บ่ายวันไหนคะ..ถ้าเมื่อวานฉันไม่ว่างค่ะ”
“ไม่รู้ล่ะค่ะ..คุณแย่งแฟนฉัน..ฉันจะเอาเรื่องคุณ”
“ก็มาสิคะ..ถึงยังไงแฟนฉันนั่งอยู่นี่..และเขายังยืนยันว่าไม่ได้นอกใจฉัน..อยากคุยกับเขาไหมคะ”ในขณะนั้นเธอเปิดเสียงลำโพงไว้ เมื่อไทเกอร์ได้ยินเขาก็คิดออก
