ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เสียงนี้..ฉันเคยได้ยินนะ”
“หึ..มันแน่นอนอยู่แล้วนี่..เธอมีสาวรุมตอมเป็นผึ้งขนาดนั้น..ทำไมจะจำเสียงไม่ได้”เรย์พูดขณะกอดอกและมองตาเหลือบใส่เขา
“งั้น..เสียงใครล่ะ..ช่วยบอกหน่อย”
“เท่าที่ฉันจำได้..ผู้หญิงคนนี้มาหาฉันบ่อยมาก..จนฉันเนี่ยรำคาญ”
“โอ้..ช่างน่าสงสาร..ไหนบอกมาซิ..ฉันจะไปจัดการ”ไออุ่นลุกขึ้นเหนือหัวเขา ไทเกอร์จับมือเธอแล้วจูบที่มือบอกไปว่า
“ชื่อ..เมล่อน..ฉันเกลียดมันมากตอนขอฉันถ่ายรูป ฉันแทบไม่อยากจะถ่ายกับมันซะด้วยซ้ำ...แต่สุดท้ายต้องยอมถ่าย..เดี๋ยวคนอื่นจะไม่ชอบได้”ไทเกอร์เผยยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ราวกับแฝงอะไรไว้ ไออุ่นมองสายตาเขารู้สึกเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่คนธรรมดา ในความคิดของเธอมันสื่อให้เห็นว่าเขาเริ่มเผยความจริงมาทีละอย่างเพื่อให้กับคนที่สนิทเท่านั้นที่ได้เห็น
ไออุ่นกลับมานั่งที่เดิม ไทเกอร์ขอตัวออกไปก่อนเพราะว่ามีการบ้านให้ทำกะทันหันทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้ในตอนนี้ ขณะนั้นเองระหว่างที่ไทเกอร์ออกไปเมล่อนก็เดินมาตัดหน้าเขาพอดี เธอควงแขนเขาแล้วเดินไปหาเด็กสาว
“สวัสดีจ้า..ฉันเองแหละที่โทรหาเธอ..ทำไมต้องแย่งแฟนคนอื่นด้วย”
“ฉันไม่ได้แย่ง..เขาเป็นคนขอฉัน..เพราะฉันเป็นคนเก่าที่เขาเคยรักมาก่อน..อ้อ..แล้วพวกเราก็เคยทำอะไรมาด้วยกัน..ทั้งไปเที่ยว..ไปนั่งร้านกาแฟ..เล่นเกมด้วยกัน..แล้วเธอล่ะเคยทำอะไรกับเขาบ้าง..ถ้าเป็นแฟนกับเขาจริง..คุณต้องพูดให้ได้นะว่าเคยทำอะไรกับเขามาบ้าง..สำหรับเธอคงจะมีแค่ถ่ายรูปสินะ..ช่วยไม่ได้”ไออุ่นเดินเฉิดฉายอย่างสวยงามเข้าไปหาชายหนุ่มพร้อมควงแขนเขาแล้วปัดมือเมล่อนออกไป เรย์ได้เห็นความกล้าของเธอมากขึ้นเธอยกนิ้วหัวแม่โป้งให้ไออุ่น
“ทำได้ดีมากไออุ่น...คราวนี้จะบอกว่าอย่างไร..จะบอกว่าฉันเคยถ่ายรูปกับเขา..แค่นี้เหรอ”เมล่อนทรุดเข่าลงต่อหน้าเขา เธอยอมแพ้ เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่กำลังจะร้องไห้เลย
“อ่าว..ร้องไห้ทำไม..สนุกไม่ใช่เหรอที่แกล้งเพื่อนฉัน..เธอไม่ต้องมาร้องเลย..ฉันรู้นะว่าเอชอบเขา..ขอแค่แฟนคลับจะได้ไหม..เรื่องความรักของเขาก็ให้เขาเลือกเองจะดีกว่า..ฉันรู้นะว่าเขามีความสามารถหลายอย่าง ผู้หญิงทุกคนล้วนชอบเขาอยู่แล้ว..ดังนั้นถือว่าฉันขอเถอะนะ”เรย์นั่งลงไปที่พื้นเช่นเดียวกับเมล่อน เรย์พูดกับเธอด้วยสายตาที่บอกแต่ความจริงจากนั้นเมล่อนลุกขึ้น
“ไม่เป็นไร..ฉันก็อยากมีแฟนบ้าง..อยากมีแฟนที่มีความสามารถแบบนี้ทุกอย่างยังดีกว่ามีแฟนไม่ทำอะไรเลย”
“บางคนเก่งมันก็จริงนะ..แต่เก่งอย่างเดียวไม่พอหรอก..ต้องดูแลได้ด้วย..อีกทั้งยังต้องช่วยกันทำงานด้วย..เธอไม่เห็นเหรอ..ความรักต้องมีการพิสูจน์กันไปนานๆนะ..ไม่ใช่เห็นหล่อ..มีความสามารถเอาเลย”
“อ่าวแล้วทำไมไออุ่นจึงเชื่อใจเขาล่ะ”
“คือว่าฉันน่ะเคยคบกันมาแล้ว..แต่ตอนนั้นน่ะเท่าที่ฉันจำได้ มันมีบางคนทำให้เราเลิกกัน..เกิดจากความเข้าใจผิด..เท่าที่ผ่านมาฉันจำได้เสี้ยวหนึ่งเขาเคยแกล้งฉันก็จริง..แต่พอเขาโตมาเขาช่วยฉันได้เยอะมากในเรื่องเรียนและช่วยเหลือเรื่องอื่นๆ”
จู่ๆเมื่อเมล่อนได้ยินคำพูดนั้นของไออุ่นเธอถึงกับยืนขึ้นมา กัดฟันอยู่ข้างในปากเหมือนจะหมั่นไส้ไออุ่น ไม่นานเพื่อนไทเกอร์มาตามให้ไปทำงาน เรย์เงยหน้าขึ้นมา สายตาเธอมองไปที่ออกัสแล้วตกใจราวกับไม่เคยเห็นเขาหล่อขนาดนี้ เธอหงายตึงเกือบจะลงไปที่พื้นแต่โชคดีที่ตกไปโดยมีม้านั่งประคองอยู่ เมล่อนหันหลังไปแล้วยิ้มพยักหน้า เธอรู้สึกเปรี้ยวปากอย่างพูดไม่ถูก
“อู้วว..ฉันว่าคราวนี้ฉันได้แฟนแน่เลย..ไปดีกว่า..ฉันเอาเพื่อนไทเกอร์ก็ได้”เมล่อนเดินสะบัดหันหลังไป เรย์เดินตามไปกระชากหัวเธอกลับมา
“เขาเป็นของฉัน..คนอย่างเธอมันไม่คู่ควรกับเขาหรอก..ออกไป”เธอเดินเชิดไปหาเขาอย่างไม่เกรงกลัว เพราะไม่มีใครเคยชอบเขาเนื่องจากเขาเป็นคนที่ใกล้ชิดไทเกอร์มากที่สุดก็จริง แต่เขาใส่แว่นตาไว้ตลอดจึงทำให้สาวๆไม่ค่อยชอบเด็กเนิร์ดและเงียบขรึมสักเท่าไร
ทั้งสองคนต่างตามกันหยุมหัวกันไม่เลิก ไออุ่นรีบเข้าไปห้ามเมล่อน สุดท้ายทั้งสองคนกลับได้เลือดกลับมาโดยออกที่ปลายจมูกของแต่ละคน
ทันใดนั้นเองครูเดินมาเห็นพอดีจึงขอให้ทั้งสองไปให้ปากคำที่ห้องพักครู กลายเป็นว่าไออุ่นต้องนั่งรอหน้าห้อง
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงทั้งสองยังไม่ออกมาจากห้องพักครู ไออุ่นรอจนปวดแข้งปวดขา เธอลุกขึ้นจากม้านั่งหน้าห้อง เดินวนไปรอบๆไปยังห้องริมสุด เรย์ออกมาแต่เมล่อนยังอยู่ข้างใน ไออุ่นรีบเข้าไปสวมกอด เธออยู่ในท่าร้องไห้และทรุดเข่าลงพื้นตรงหน้าห้องพอดี
“ไม่เอาๆ เรย์..ลุกขึ้นมา..อย่าร้องสิ..เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งไม่ใช่เหรอ..เธออย่าไปยอมมันสิ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น..ฉันดีใจ..ฉันชนะมันแล้ว..ฉันเล่าให้ครูฟังว่ามันเริ่มก่อนที่จะหยุมหัวฉัน(เธอปาดน้ำตาจนหมด จากนั้นลุกขึ้นมานั่งที่ม้านั่งข้างงหน้าห้องแต่เธอรู้สึกไม่อยากให้ใครรู้ไปทั่วจึงพาไออุ่นไปคุยกับเธอในที่ลับ เธอเดินไปกับไออุ่น พาไปที่สวนของมหาวิทยาลัย
ทั้งสองนั่งกลางสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ มีสระน้ำอยู่ตรงกลางสวน สภาพอากาศยังแดดส่องไม่เลิก ไม่มีทางที่ว่าแสงแดดจะหายไป เรย์หาที่นั่งเป็นใต้ต้นไม้ ตรงนั้นมีแต่ต้นไม้ใหญ่ทำให้สามารถหลบแสงแดดได้ง่ายขึ้นแต่ในที่เธอนั่งแดดแยงเข้ามาในตาของทั้งสอง
“ร้อนไหมน่ะ..แดดส่งหน้าเธอแล้วนะ”ไออุ่นถามเชิงเป็นห่วงเรย์
“ใช่..ถ้าจะย้ายที่จะย้ายไปไหนล่ะ..ไม่มีที่แล้ว..ดูสิ..คนเต็มเลย”ไออุ่นมองไปรอบสวน จากนั้นเธอเดินไปที่ข้างหน้าสวนซึ่งมีพื้นที่ว่างอยู่แถมยังหลบแดดได้ดีด้วย เรย์ตามเธอไป ณ จุดนั้น ทั้งคู่นั่งลงบนพื้นหญ้า
“อ่ะ..มีอะไรพูดมา..ฉันอยากรู้ล่ะ”ไออุ่นจ้องหน้าไปที่เรย์ตาไม่กะพริบ เรย์ถึงกับพูดอะไรไม่ถูก
“เธออย่าจ้องหน้าฉันใกล้สิ..ฉันกลัวนะ”
“ฮ่า..ฉันขอโทษนะ..รอคำตอบมานานนี่..เธอไม่ตอบสักที..แล้วพาฉันมาไกลมาก..ร้อนนะโว้ย”
“เอาล่ะ..ฉันน่ะจะบอกอะไรให้นะ..ครูคนนั้นที่เรียกฉันคือแม่ของออกัส..เธอบอกว่าถ้าชอบลูกเขาก็ดีเลย..ฉันอึ้งมาก..แถมยังบอกอีกว่าจะได้ช่วยพูดระบบนางมารให้คนบางคนได้..จะได้ให้มันเลิกยุ่งกับเขาสักที..เพราะเห็นเขาบ่นตลอดตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาเขาแทบจะไม่มีอารมณ์เรียนเลย..เธอว่าเขาน่าจะหมายถึงเมล่อนไหม”ไออุ่นอึ้งกับคำพูดของเธอ เรย์เท้าคางรอคำตอบจากเธอ
“ฉันคิดว่า..น่าจะใช่นางแหละ..เพราะนางชอบกวนประสาทผู้ชาย..ถึงแม้เขาจะเรียนอยู่ก็ตาม..ผู้ชายคนไหนที่หล่อรวย ตรงสเปคมันเลย..แล้วออกัสกับไทเกอร์รวยเหรอ..ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย”ไออุ่นพูด
“ใช่..เธอคิดถูก..เขาฐานะดีทั้งคู่..มันไม่น่าเชื่อเลย”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้..เธอ..คนรวย..คนจน..บนโลกนี้มีทุกอย่าง”
“นั่นน่ะสิ..งั้นตอนนี้ก็แปลว่าเธอมีแฟนรวยแล้วล่ะสิ”เรย์เผยรอยยิ้มออกมาจากนั้นแก้มเธอแดง ไออุ่นดันแก้มแดงตามเธอไปด้วยอีกคน
“จะบ้าเหรอ..ไม่เอาสิ..”ไออุ่นปิดปากและตีมือเรย์ ไม่พอเธอยังหันไปเด็ดหญ้าในสวนไม่หยุด
“อืม..ทำไมเธอถึงพูดคำนั้นไปล่ะ..จำได้แล้วเหรอ”
“คำพูดไหน”ไออุ่นท่าทางสงสัย
“คำพูดที่ว่าเขาเคยทำอะไรกับเธอมาบ้างในตอนนั้น..ความทรงจำเธอกลับมาแล้วเหรอ”เรย์สีหน้าดีใจ แต่ไออุ่นกลับหันหน้าไปอีกทางแล้วพูด
“พอฉันเห็นหน้ามัน..ฉันก็นึกออกทันที..พูดแล้วก็หมั่นไส้ว่ะ..อยากเตะมันเหลือเกิน”ไออุ่นพูดอย่างเชื่องช้า เธอเริ่มสีหน้าไม่ดี เรย์พยายามชวนคุยเรื่องอื่น
“เอาล่ะ..ไม่เอา..ถ้าครูมาเห็นอีกมันจะแย่เอานะ..เธอไม่รู้เหรอ..ว่าไทเกอร์น่ะครูทุกคนแทบจะเรียกว่าเป็นลูกเขาทั้งนั้น..กลายเป็นว่าเขาเป็นเด็กดีเด่นของคณะไปแล้ว”ขณะที่เรย์พูดจบไออุ่นเงยหน้าขึ้นมาเหมือนสะดุ้ง เธอไม่คิดว่าไทเกอร์จะดีอะไรขนาดนั้น
“อะไรวะ..หล่อไม่พอ..แถมยังป็นขวัญใจของอาจารย์อีก..โอ๊ย..ฉันจะบ้า..ไม่ไหวมั้ง..ผู้ชายแบบนี้..จะเก่งเกินไปแล้ว”เธอส่ายหัวไม่หยุด เรย์รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่แล้วจากนั้นเรย์หัวเราะออกมา
“หัวเราะอะไรน่ะเรย์..ฉันไม่ตลกด้วยนะ”ไออุ่นกอดตัวเอง ดูท่าทางเธอจะหนาวหรือกลัวอะไรบางอย่าง ส่วนเรย์ก็ยังหัวเราะไม่หยุด ไออุ่นคาดคะเนว่าเรย์น่าจะคิดถึงเหตุการณ์ที่ไออุ่นกับเขาชอบกันมาก่อน
