ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทั้งสองตกลงกันเดินกลับไปที่หอพักด้วยกัน ระหว่างทางนั้นเรย์ได้เจอออกัสเดินตัดหน้าไป เขากำลังคุยเรื่องเรียนกับไทเกอร์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะนัดกันมาติวข้อสอบ เสียงนั้นเป็นเสียงที่เบาทำให้ทั้งสองฟังไม่รู้เรื่องสักเท่าไร เมื่อพวกเขาแยกทางกันออกัสเดินมาหาเรย์ ส่วนไทเกอร์เดินออกไปข้างนอก
“ว่าไง..ฉันเห็นแม่บอกว่าเธอชอบฉันเหรอ..อืม..อยากคบกับฉันไหมล่ะ..ฉันอยากได้คนมาพูดใส่มันพอดีเลย”
“ว่าแต่มันที่ว่าเนี่ยคือใครเหรอ..(ออกัสทำหน้าหงุดหงิด)..อย่าหน้าเสียไปเลย(เรย์แตะไปที่บ่าเขา)..มีอะไรบอกเราได้..เราจะไม่บอกใคร”เขาเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่สายตาของเธอ
“มันที่ว่าเนี่ย..คือผู้หญิงคนนี้(เขายื่นรูปถ่ายให้เธอดู)..มันน่ารำคาญมาก..ฉันกำลังอ่านหนังสือก่อนสอบที่ห้องสมุด..คิดว่าจะจดสรุปไปด้วย..มันยังมาขอถ่ายรูปแถมยังแอบมองด้วย..ดีแล้วที่เธอมา..เธอสวยมาก..ผมชอบผู้หญิงแบบนี้ที่สุด..แต่มีเรื่องหนึ่งผมขอร้อง..อย่าทำเหมือนผู้หญิงคนนี้..ช่วยเข้าใจผมหน่อยว่าผมก็มีสอบเหมือนกับคุณ วันก็วันเดียวกัน”
“หึ..ไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวเราไปห้องสมุดกัน..ฉันชอบเขียนอยู่แล้ว..อันที่จริงเธอชวนไทเกอร์มาด้วยก็ได้นะ...เขาก็เก่งพอๆกับเธอเลยนี่”ออกัสถอนหายใจ ราวกับรู้ว่าเขามาไม่ได้แน่นอน
“จะให้ชวนมันก็ได้อยู่หรอก..แต่ไทเกอร์ยุ่งมากนะ”
“ทำไม..เขาทำงานพาร์ทไทม์เหรอ”
“ไม่ใช่..เขาน่ะต้องไปที่ร้านเครื่องดื่ม..เพราะว่าต้องไปร้องเพลงและดีดกีตาร์ในร้านอาหารตอนกลางคืน งานเลิกประมาณห้าทุ่ม”ออกัสผงกหัวลง เพราะได้ยินว่าไทเกอร์มีแฟนเป็นไออุ่น ขณะนั้นไออุ่นชักรู้สึกสงสัย
“แล้วในคืนออกเดตวันนั้น..ทำไมถึงมาได้ล่ะ”
“วันนั้นน่ะยังไม่ได้ทำงานเสริม..ก็เลยไปกับเธอได้..ร้านของเขานัดไปแค่วันจันทร์..พุธแล้วก็ศุกร์”
“โอ้โหแย่เลย..หล่อแถมยังเก่งอีก”เรย์เหมมือนจะนึกอะไรออกจึงถามไปอีก
“เออ..ถ้าฉันจะถามอีกหน่อยจะได้ไหม..อีกสองเดือนจะมีกีฬาสีแล้วไทเกอร์ได้ลงอะไรไหม”
“เห็นมันบอกว่าจะลงแข่งบาสเกตบอล..แล้วก็ฟุตบอล”
“โอ้โห..ลงแข่งสองอย่างเลย..ถ้ามันแข่งเวลาเดียวกันจะทำอย่างไรล่ะ”
“นั่นแหละ..ฉันรอมันตัดสินใจอยู่ว่าจะเอาอะไรดี..มันบอกว่าอยากให้แฟนมันเลือกให้..ว่าไงล่ะไออุ่น..จะเลือกอะไร..ฉันจะได้ไปบอกมัน..เอ๊ะ..ไม่ต้องหรอก..ให้คุยกันเองดีกว่า”
“จะคุยกันตอนไหน..ไออุ่นมีเรียนทุกวันนะ”เรย์หันซ้ายขวาไปที่ไออุ่นและออกัส
“ไม่หรอก..เราอยู่ปีหนึ่งเอง..วิชาที่เรียนไม่มากเท่าไร..ฉันพอจะคุยกับเขาได้นะ”เด็กสาวพยักหน้า เรย์ตัดสินใจยอมรับคำพูดเธอ ออกัสยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
“งั้นก็ดีเลย..เอาไว้ฉันจะบอกเพื่อนฉันนะ”เขายิ้มปลื้มปริไม่หยุดแล้วเดินจากไป ทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่หอพัก
พอมาถึงหอพัก เรย์กระโดดลงที่นอน ถอนหายใจให้รู้ว่าเหนื่อยล้า ไออุ่นไม่สนใจเสียงร้องเธอ เด็กสาวนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ เธอมองรูปถ่ายที่รู่นที่มันหลงเหลือจึงเก็บมาใส่กรอบรูป เธอหยิบขึ้นมา สงสัยว่าเขาคือผู้ชายคนไหน แต่มันก็ดูไม่ออกอยู่ดีถ้าเทียบกับตอนนี้
เรย์ลุกขึ้นมาจากเตียงนอน หวังว่าจะดูรูปกับเธอแต่เธอหึงหวงไม่ให้ดู บอกว่าเป็นความลับสำหรับเธอกับเขา เรย์หน้าเสียไปพักหนึ่ง หันหลังกลับไปนั่งบนที่นอน
“เธอคิดว่าเขาเก่งทุกอย่างจริงเหรอ..หรือเขาแค่อวดดี”ไออุ่นพูดขึ้นมา เรย์ตกใจว่าเธอคุยกับใคร
“เธอหมายถึงใครกัน”เรย์ทำหน้าเลิ่กลั่ก สายตาเธอมองซ้ายขวา
“ฉันหมายถึง ไทเกอร์น่ะรวมถึงออกัสด้วย..ทั้งคู่เขาเรียนเก่งจริงเหรอ..นี่เขาดูเก่งทุกอย่างจนเราจะยอมแพ้ได้แล้วนะ”ไออุ่นเดินมาหาเรย์แล้วนั่งคุยกันบนเตียงนอน
“จริงๆคนเราน่าจะมีจุดอ่อนนะ อย่างเช่น กลัวผีอะไรประมาณนี้”
“โอ๊ย..มันไม่น่าเป็นไปได้นะ..ดูสิ..พวกเขาดูมีความมั่นใจในตัวเองมาก..ไม่เกรงกลัวใครเลย”หญิงสาวพูดแล้วจากนั้นเธอผงกหัวลง คิดว่าคงไม่ดีถ้าจะคบคนที่ดีเกินไป
“ฉันว่ามีบางสิ่งที่ดูแปลกนะ..เธอลองคิดย้อนกลับไป..มีบางอย่างที่แปลก..ลองทายซิว่าอะไร”ไออุ่นกำลังทำท่านึกคิด เธอลุกจากเตียงนอน เดินไปเดินมารอบห้อง แล้วหยุดชั่วขณะที่โต๊ะเขียนหนังสือของเรย์
“ฉันคิดออกแล้ว..ตอนนั้นใช่ไหม..ที่เขายิ้มแปลกๆใส่ฉัน..รอยยิ้มเขาเหมือนอะไรสักอย่าง”
“ใช่สิ..ฉันว่านะ..มันเหมือนพวก..ชอบเข้าร้านเครื่องดื่มตอนกลางคืนเป็นที่สุด..ให้ฉันเดานะ..เพลล์บอย”ไออุ่นเริ่มสงสัยเพราะเธอไม่คุ้นคำนี้มาก่อน เธอคาดคะเนว่าเรย์อาจจะหมายถึงผู้ชายมาเฟียหรือไม่ก็เสี่ยหรือที่เรียกว่า เจ้าพ่อ
“หา..เพลล์บอย..คืออะไรกัน..ผู้ชายขี้เล่นเหรอ”
“ความหมายมันก็ประมาณนั้น..อันที่จริงมันแปลว่า..ผู้ชายเจ้าชู้”
“ไม่เอาน่า..เขาไม่ขนาดนั้นหรอก”
“ฉันไม่รู้จะเรียกยังไง..เรียกไม่ถูก”
“ถ้าเรียกว่า..มาเฟียล่ะ”
“เธอจะบ้าเหรอไออุ่น..เขาไม่ได้ทำงานแบบนั้นสักหน่อย”
“ไม่รู้สิ..เห็นรวยขนาดนั้น..ไม่มาเฟียก็เจ้าพ่อ”ไออุ่นเอานิ้วประสานกัน เธอกลัวว่าเรย์จะพูดจาแรงออกมาใส่เธออีก จึงพูดเบาๆไป
เรย์มองหน้าเธอด้วยสายตาที่ไม่รักดี ไออุ่นก้มหน้าลง ผลสุดท้ายเรย์ก็ไม่ได้ทำอะไร เธอเดินออกไปไกลจากตัวเธอ
“เธอบอกมาเดี๋ยวนี้นะ..เธอเคยเป็นเด็กเอ็นกับใครมาก่อนเหรอ..ถึงได้รู้ขนาดนี้”เรย์หันหลังมาหาเธอด้วยท่ายืน
“ฉันน่ะ..ไม่เคยเป็นเด็กเอ็นหรอก..ก็แค่เคยบ้าผู้ชายเท่านั้น..เอาจริงคือฉันชอบนะ”ไออุ่นยิ้มหันหน้ามาหาเรย์
“โธ่..ฉันขอโทษ..ไม่ได้โกรธเธฮหรอก..ไปๆไปหาข้าวกินกันดีกว่า..วันนี้ไปหาไทเกอร์กันไหม..ที่ร้านอาหารนั้นไง”เรย์ยกแขนเธอขึ้นมายังกับว่าจะขอร้องเธอ
“แต่ว่า..ราคามันจะไม่แพงเอาเหรอ..มันอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากเลยนะ”ไออุ่นสีหน้าซีดเซียว ในขณะที่เรย์ส่งยิ้มให้เธอ
“ถ้ามันแพงเรากินแค่สองอย่างพอแล้วหารกัน..โอเคไหม”ไออุ่นตอบตกลง จากนั้นทั้งคู่ลุกขึ้นไปแต่งตัว เรย์หยิบชุดที่เซ็กซี่ที่สุด เมื่อไออุ่นเห็นเธอถึงกับตกใจว่าต้องใส่ขนาดนี้เชียวหรือ ยังไม่พอเรย์ชวนเธอใส่ชุดแบบนั้นทำให้ไออุ่นไม่สบายใจ
“เราจะไปกันยังไง..ฉันเสียวมากนะ..แต่งตัวแบบนี้”
“ไม่ต้องห่วง..มีฉันเป็นเพื่อน..ฉันมีรถเช่า..แล้วตอนนี้ฉันเรียกรถเช่ามาแล้วด้วย”เรย์พาไออุ่นมองลอดออกไปตรงกำแพง รถสีแดงคันนั้นเป็นรถที่เช่ามาถึงแล้ว ไออุ่นสงสัยว่าเธอไปขอมาตอนไหนแต่เรย์ก็ไม่ได้ให้คำตอบเธอ เอาแต่ยิ้มใส่เธอ
“เราลงไปข้างล่างกันเลยไหม..”เรย์มองชุดไออุ่น เธอขดตัวเหมือนหนาวเนื่องจากไม่เคยใส่อะไรแบบนี้มาก่อน ชุดของเธอนั้นเป็นชุดกอดอก ทรงเดรส ความยาวแค่ต้นขาไม่ถึงเข่า ไออุ่นกลัวขณะก้มลง ส่วนชุดของเรย์นั้นเป็นชุดกอดอกเช่นเดียวกับไออุ่น
“เธอไม่ต้องกลัวนะ..ทุกคนที่นั้นอาจจะอยากแค่มาระบายความเครียด..คงไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น”
จากนั้นเรย์พาไออุ่นไปที่รถ เรย์เป็นคนขับ ไออุ่นยังอยู่ในท่ารุกรี้รุกรน เธอกลัวว่าจะโดนผู้ชายมาเห็นเธอในสภาพแบบนี้
