ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทั้งสองได้ขับมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งดูแล้วจากสภาพของร้านมันคือบาร์ เรย์อดสงสัยไม่ได้ว่ามาถูกทางไหม ออกัสเป็นคนแชร์แผนที่นั้นให้เธอ ทั้งสองลงไปถามเจ้าของร้านแต่กลับเจอพนักงานแทน ทางพนักงานบอกว่าเรื่องการขอเจอเจ้าของร้านเป็นความลับ ไออุ่นเริ่มตากระตุกข้างขวา เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ดีซะแล้ว
“อ้าวไออุ่น..กลัวอะไรเข้ามา”เรย์ลากเธอไปที่โต๊ะที่พนักงานแนะนำ ทั้งสองนั่งที่โต๊ะข้างหลังโซฟาใหญ่ หรูหราไฮโซ เวทีอยู่ข้างหน้าโซฟา ผู้หญิงทุกคนต่างใส่ชุดที่วาบหวิว ส่วนคนที่เป็นเด็กเอ็นใส่แค่ชุดชั้นใน ไออุ่นมองไปรอบๆราวกับว่ามันคือสถานที่ปลดปล่อยจริง ทั้งพนักงานก็ยังใส่ชุดแบบเธอแต่คนละสี
เรย์และไออุ่นเริ่มสั่งอาหาร เมนูอาหารที่เธอเห็นมันล้วนเป็นเครื่องดื่มที่ทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยทั้งนั้น แล้วอาหารมีแค่กับแกล้มง่าย อย่างเช่น ข้าวเกรียบปลา และไส้กรอกไข่ดาว
“งั้นฉันขอเครื่องดื่มอันนี้ค่ะ..แล้วก็ข้าวเกรียบปลา”เรย์สั่งไปแค่ไม่กี่อย่างเพื่อจะเหลือไว้ให้ไออุ่นสั่งบ้างแต่เธอก็ไม่อยากสั่งอะไร เธอขอแค่น้ำเปล่า จากนั้นพนักงานเดินกลับไป ไออุ่นมองไปรอบร้านหลายครั้ง เธอเห็นแต่เด็กเอ็นทั้งข้างบนและข้างล่างเวทีเต็มไปหมด และบนเวทียังไม่เห็นมีไทเกอร์มาร้องเพลงสักทีหรือว่าวันนี้ไม่ใช่วันของเขา
“อะไรน่ะไออุ่น..มองหาอะไร..ไม่เมื่อยคอบ้างเหรอ”
“ไม่หรอก..ฉันแค่แปลก..วันนี้วันพุธนะ..ไทเกอร์ไม่มาเหรอ..ฉันงงมาก”
“ใช่..วันนี้วันพุธ..อ่าว..แล้วเมื่อไรไทเกอร์จะมา..เราโดนออกัสหลอกหรือเปล่าเนี่ย”เรย์นั่งเท้าคางไปพักหนึ่ง อาหารที่สั่งได้มาถึงโต๊ะเธอแล้ว
“มากินอาหารกันดีกว่า..นี่เฮไม่คิดจะสั่งเครื่องดื่มแบบฉันบ้างเหรอ”เรย์มองไปที่ใบหน้าเธอ ไออุ่นตกใจนิดหนึ่ง เธอไม่พูดอะไรเอาแต่หยิบข้าวเกรียบเข้าปากแล้วซดน้ำในแก้วไป
ทันใดนั้นเองเรย์เริ่มเกิดอาการหมุนเวียนศีรษะ ไออุ่นรู้สึกท่าไม่ดีจึงเรียกรถแท็กซี่เพื่อให้เธอกลับไปก่อน ขณะนั้นไออุ่นเข้ามาอีกครั้ง โต๊ะเดิมที่เธอนั่งถูกทำความสะอาดไปแล้ว เธอเดินไปเลือกที่นั่งเองด้วยความละเมอ ทันใดนั้นเองเธอล้มนอนลงไปบนโซฟา
ไม่นานชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ซึ่งตรงนั้นเป็นที่ประจำของเขาแต่กลับกลายเป็นว่าเห็นผู้หญิงนอนอยู่ ท่าทางเธอจะง่วงนอนมาก พนักงานกำลังจะเอาเธอออกแต่ชายหนุ่มบอกว่าให้เอาไว้เพราะเขาอยากทำอะไรกับเธอไปมากกว่านี้ ว่าแล้วเขาจับมือเธอมาไว้ที่คอของเขา จากนั้นเขาถอดหน้ากากออก ใบหน้านั้นเผยให้เห็นความหล่อเหลา ไออุ่นลืมตาตื่ขึ้นมาเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน เธอมองคล้ายๆว่าอาจจะเป็นไทเกอร์ ยังไม่ทันไรเขาสั่งให้พนักงานผู้ชายตบหน้าเธอแล้วสลบลงไป
เขาให้พนักงานลากเธอไปที่ห้องนอนของชายหนุ่ม ขณะนั้นเขาเดินตามพนักงานไปด้วย ชณะเริ่มแผนการไออุ่นตื่นขึ้นมากะทันหันในช่วงที่เขาถอดหน้ากากพอดี แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจอะไรแล้ว ปล่อยให้เธอรู้ไปดีแล้ว
“นี่คุณ..อะไร..นี่มันอะไรกัน”
“หยุดพูดได้ล่ะ..เอาหน้าเธอมา..หน้าเธอนี่สวยนะ..แต่งตัวเป็นเหมือนกันนี่..ไหนลองถอดชุดสิ”
“ไทเกอร์ใช่ไหม..ทำไมต้องทำขนาดนี้ล่ะ..ฉันไม่ชอบร้านอาหารแบบนี้เลย”ไออุ่นพูดแล้วร้องไห้ออกมา ไทเกอร์มองไปที่สายตาเอด้วยความลึกซึ้ง มุมปากเขาเลิกยิ้ม เขารู้สึกสงสารที่เธอมาเจออะไรแบบนี้
“เอาล่ะ..ฉันจะถอดก็ได้..ฉันทำได้แค่คนเป็นแฟนกันเท่านั้นแหละ”เธอถอดชุดเดรสนั้นโยนลงข้างล่าง ให้มันเหลือแต่ชุดชั้นในแต่สำหรับเขามันไม่พอ เขาถอดชุดเธอออกไปหมด ส่วนเธอก็นอนลงบนเตียงไปโดยอัตโนมัติ
“อะไรกัน..ฉันเห็นเธอดูเรียบร้อย..แต่ทำไมถึงเปรี้ยวขนาดนี้”เขาไม่สนใจคำพูดอะไร เขาโน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธอ ลูบแขนเธอ๔ไปถูมาจนเอสลบลงด้วยรอยจูบ จากนั้นเขาไกลลงไปจนถึงท่อนล่าง เสียงเธอร้องออกมาอย่างช้าๆทำให้เธอรุ้สึกว่าไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้มาก่อน
เช้าวันต่อมาเธอตื่นมาในคราบนอนอยู่คนเดียวในห้องเขา จะว่าไปวันพฤหัสบดีเธอมีเรียนตอนเช้า เธอมองหานาฬิกาจนพบ ยังเป็นรเวลาเจ็ดโมงเช้าซึ่งนั้นก็ยังทันอยู่ ไทเกอร์โยนชุดนักเรียนผู้หญิงให้เธอ นั่นเป็นเสื้อเชิ้ตของเธอจริง เธอรีบใส่มันอย่างรวดเร็ว
“คุณไปเอาเสื้อฉันมาจากไหน”
“เพื่อนคุณเอามาให้”เขาพยักหน้าแล้วเรียกลูกน้องของเขาให้เปิดประตูออกมา เรย์กำลังก้มหัวลง ไออุ่นเห็นเรย์ยืนอยู่หน้าประตู
“รีบใส่เถอะไออุ่น เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ”ว่าแล้วไออุ่นเตรียมตัวใส่ทุกอย่างจนครบชุด จากนั้นไทเกอร์พาทั้งสองไปที่มหาวิทยาลัย ไออุ่นมองเขาตาไม่กะพริบ เธอไม่คิดว่าเขาจะมาส่งถึงที่
“นี่มันอะไรกัน..ไหนเล่ามาซิ”ไออุ่นหันหน้าไปหาเรย์ เธอกำลังจับหน้าผากดูเหมือนเธอจะปวดหัวยังไม่หาย
“ฉันไม่รู้(เธอส่ายหน้า)..ฉันปวดหัวมาก..คงเรียนไม่ไหวแน่”เธอยังคงกดหน้าผากอยู่จนเดินไปถึงห้องเรียน
“นี่ถ้าเธอไม่ไหว..กลับไปนอนก่อนก็ได้”เรญืเงยหน้าขึ้น เธอเริ่มอาการไอหลายครั้ง เหมือนโดนยาแรง เธอมองเห็นภาพเบลอ เห็นผู้ชายโชว์ร่างซิกแพคที่นุ่มนวลจนกระทั่งเธออยากเข้าไปจับ ไออุ่นรีบพาเธอไปที่ห้องพยาบาลเพื่อให้นอนพัก แล้วเลิกเรียนจะมารับ ไออุ่นกลับไปที่ห้องเรียนและบอกครูถึงเรื่องเมื่อคืน แน่นอนว่าครูไม่ทำโทษไทเกอร์เพราะว่าเป็นขวัญใจของมหาวิทยาลัยไปแล้ว เธอรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก
หลังเลิกเรียนเธอมารับเรย์ที่ห้องพยาบาลแล้วพากลับหอพักตามปกติ สีหน้าเธอแสดงถึงความโมโหเป็นอย่างมาก ไม่รู้จะจัดการกับเขายังไงดี ได้แต่กำหมัดไว้อย่างแน่น เรย์สงสัยว่าเป็นอะไร เธอมองกลับมาที่หญิงสาวด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม
“เป็นอะไรไออุ่น..นี่ฉันจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลย..เออ..แล้วรถที่เช่าล่ะอยู่ไหนแล้ว”
“รถที่เช่ายังอยู่ที่เดิม..ไว้ฉันจะเรียกแท็กซี่นะ..แล้วเธอไปเอา..ว่าแต่คืนวันไหนล่ะ”
“ฉันบอกเจ้าของว่าจะคืนภายในวันนี้ ตอนห้าโมงเย็น”เรย์ชักกระตุกที่มือ เธอรู้สึกกลัวว่าจะไปไม่ทัน
“จะทันไหมเนี่ย..เรามีเรียนตอนบ่ายอีกนะ”
“ฉันว่าน่าจะเลิกไวนะ..เพราะเราเจอครูใจดี”ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกัน
“แล้วนี่เราจะกลับมาทำไมเนี่ย”
“กลับมาส่งเธอนอนพักผ่อน..เดี๋ยวตอนเย็นถ้าเธอไหวก็ไปกัน”เรย์หยิบผ้าห่มมาคลุมนอนทั่วตัวเธอแล้วหลับไป ไออุ่นปิดไฟ เดินออกไปรอรถโรงเรียน
เมื่อรถมาเธอวิ่งไปห้องเรียนอย่างรวดเร็วแต่ในขณะนั้นไออุ่นได้เดินชนกับรุ่นพี่สูงใหญ่คนหนึ่ง ดูท่าแล้วเขาจะไม่สนใจเธอ ไม่มีการหันมาขอโทษ เขามัวแต่คุยกับเพื่อนของเขาทำให้ไออุ่นเกลียดเข้าเส้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแต่ก็ได้มีชายหนุ่มมาขวางเธอไว้อีกแล้ว
“เฮ้ย..ออกไปได้ไหม..ฉันจะถ่ายแล้วเอาหลักฐานนี้ไปประจาน..ถอยไปนะ”เธอเงยหน้าขึ้นมาพบว่าเป็นไทเกอร์กำลังจับมือเธอที่เธอกำลังจะทำร้ายเขาอยู่
“พอเถอะนะ..ไออุ่น..มันไม่มีใครเชื่อเธอได้หรอก”ชายหนุ่มยิ้มด้วยความสะใจ เธอปัดแขนตัวเองออกจากมือเขา มองเขาด้วยแววตาที่สื่อถึงความสงสารทิ้งท้ายไว้แล้วเข้าห้องเรียนไป
พอครูเข้ามาสอน ครูคนนั้นเห็นไทเกอร์ก็ดีใจที่เจอเขา เขาทักทายครูอย่างสุภาพราวกับคนละคน ไออุ่นมองมาหาเขาด้วยสายตาที่โกรธแค้น จากนั้นเมื่อครูเข้าห้องเธอหันกลับไปที่กระดานโดยไม่ให้เขารู้ว่าเธอแอบหึงหวงเขาแต่สุดท้ายเขาก็ดูออกแล้วเดินจากไป
