ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันถัดมาเรย์รีบมารอแต่เช้าที่ท่ารถ เวลานั้นคือแปดโมงเช้าซึ่งเวลานัดคือเก้าโมง เธอลองหาอะไรกินเล่นรองท้องรอไปก่อน ในระหว่างแวะร้านสะดวกซื้อนั้นเธอได้เจอกับไออุ่นเข้า สีหน้าเธอดีใจ เรย์เห็นไออุ่นแต่งชุดสวยจนอยากใส่บ้าง แต่คิดว่าใส่ไม่ได้แน่นอน เธอใส่ชุดกระโปรงยีนส์กับเสื้อยืดสีขาวลายการ์ตูน รองเท้าผ้าใบ ส้วนเรย์ใส่ชุดสวยไม่แพ้เธอ เรย์ใส่ชุดเสื้อสีม่วงมีแขนกางออกมาเหมือนปีกแล้วใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น ไทเกอร์หลงในความสวยของเธอทั้งสอง
“เอาล่ะ..ไปกันยัง”
“ไปกันเลยก็ได้..รอฉันจ่ายเงินก่อน”เรย์ออกไปข้างนอกเพื่อรอพวกเธอ หลังจากนั้นทั้งคู่เดินขึ้นรถเมล์ไป
เมื่อมาถึงสวนสนุก ไทเกอร์เห็นว่ามันเปลี่ยนไปเยอะมากเหมือนอย่างที่เรย์พูดไม่มีผิด เครื่องเล่นที่ทำให้ดูเสียวมากขึ้นเหมาะสมกับวัยรุ่นที่ชอบท้าทายลองของ รวมทั้งมีบ้านผีสิง มีแล่นเรือดูป่าธรรมชาติ
“เลือกอะไรก่อนดี...ไปบ้านผีสิงกันไหม”
“ถ้าตอนนี้อาจจะยังไม่สนุก..ดูสิ..ยังไม่มีเพื่อนเข้าไปเลย..เราไปเล่นเครื่องเล่นปลาหมึกยักษ์กันเถอะ”ทั้งสามวิ่งไปเล่นปลาหมึกยักษ์ตามที่ไทเกอร์บอก ตั๋วนั่นอยู่ในราคาแพงมาก เรย์ยอมอยู่ข้างล่าง และให้ไทเกอร์กับไออุ่นไปแทน
เรย์ได้แต่นั่งดูพวกเขาทั้งสอง ขนมสายไหมเดินตัดหน้าเครื่องเล่น คนขายแต่งตัวเป็นตัวตลก เธอเห็นมันช่างน่ากินจึงบอกเขาหยุดตรงนั้น เธอซื้อม้วนใหญ่ที่สุด
เครื่องเล่นหยุดลง ไออุ่นเดินมาขอกินบ้าง คนอื่นที่เล่นด้วยลงตามมาซื้อกัน จากนั้นไทเกอร์คิดว่าจะไปแล่นเรือต่อ เรือสามารถนั่งได้สี่คน ทั้งสามคนดีใจ พวกเขารีบก้าวเข้าเรืออย่างรวดเร็วโดยไม่รอช้า
เรือมุ่งหน้าไปทางขวา หมอกควันปกคลุมทางเข้า โชว์ให้เห็นอีกโลกหนึ่งที่มีป่าไม้เขียวขจี มีช้างแมมมอธอหนึ่งตัวขยับได้ ลิงเกาะตามกิ่งไม้ ถัดไปเป็นเข้าสู่ถ้ำเสียงดังเปรี้ยงเหมือนถูกผีหลอก ไออุ่นจับแขนไทเกอร์แล้วหลับตาปี๋คิดว่าจะไม่ลืมตาเด็ดขาด
“ไออุ่น..ลืมตา..ลืมตาได้แล้ว..ไม่มีอะไรแล้ว”เธอลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆเห็นทางสว่างขึ้น
“ใกล้จบแล้วสิ..ใช่ไหม”เธอหันหน้าไปถามเขา เรย์ยังอยู่ในท่าสั่นกลัว ทันใดนั้นเองเสียงสิงโตดังออกมา ไออุ่นกรี๊ดอย่างแรงเหมือนจะลุกออกจากเรือแต่ลุกไม่ได้เพราะต้องรอให้จบเกม จากนั้นเสียงฉลามจากด้านซ้ายดังขึ้นมาอีก ไออุ่นกลัวสุดขีด และแล้วทั้งสามได้เห็นผู้คนยืนมองคิดว่าน่าจะจบเกมแล้ว เรย์และไออุ่นถอนหายใจ
“จบสักทีสินะ”ทั้งสามลุกออกจากเรือเพื่อให้คนที่มาต่อคิวได้นั่งต่อ ขณะนั้นเองยังไม่ทันจะไปบ้านผีสิงไออุ่นปวดหัวอย่างรุนแรง เธอหน้าซีดล้มลงกับพื้นไปชั่วขณะเหมือนคนชักเกร็ง
ไออุ่นตื่ขึ้นมา เธอถูกพบว่าอยู่ในโรงพยาบาล มองออกไปทางนอกหน้าต่างเห็นสวนสนุกที่ไปมาเมื่อเช้า เธอคาดว่าน่าจะอยู่โรงพยาบาลตรงข้าม ไทเกอร์เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเธอตื่นขึ้น เขาเข้าไปถามเธออย่างสงสัย
“นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย”เธอจับที่หัวเหมือนจะรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย
“เธอสลบไป กินน้ำหน่อยไหม..เธอทำท่าเหมือนชักเกร็งเลย..นี่ดีนะหมอบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก”เธอหยิบน้ำจากไทเกอร์มากินเหมือนหิวมานาน จากนั้นวงางแก้วลง
“เธอมีอะไร..ทำไมถึงสลบไป..มีโรคประจำตัวอะไรเปล่า”
“ไม่..ฉันไม่มี..ฉันแค่นึกอะไรออกว่า..เราเคยไปเที่ยวที่สวนสนุกด้วยกัน..ไม่ใช่ที่นี่..แต่เป็นงานวัด..ตอนนั้นจัดงานวัด มีทั้งของกินมากมาย มีเครื่องเล่นรวมทั้งล่องเรือที่ไม่มีใครเคยเล่นมาก่อนโดยไม่คิดว่าวัดจะหาแบบนี้มาได้..ตอนนั้นเราสองคนเล่นกัน..มันสนุกมากเลยนะว่าไหม”เธอพูดไปร้องไห้ไปต่อหน้าเขาที่เห็นความสงสารเธอ
“ก็นี่ไง..เราได้ทำแล้ว..ไม่จำเป็นต้องย้อนไทม์แมชชีน..เรามารถกลับมาใหม่ได้..ไปในที่นั่นซ้ำยังได้เลย..ได้นึกถึงวันวาน..ได้นึกถึงรักแรกของเราด้วยว่าเคยทำอะไรกันบ้าง”จากนั้นเรย์เดินมาเยี่ยมเธอ เห็นว่าไออุ่นฟื้นแล้วเธอดีใจคิดว่าจะเป็นอะไรไปซะแล้ว
“เล่นบ้านผีสิงเป็นไงบ้าง”
“สนุกสิ..ผีน่ากลัวมาก”
“เธอเล่นคนเดียวเหรอ”
“เล่นกับออกัส..นี่เขากลับมาแล้ว..ฉันเจอเขาในบ้านผีสิง..เขาถูกขังในนั้น..และบังคับให้เล่นเป็นผี”
โอ๊ย..อะไรเนี่ย..เอาเพื่อนฉันไปทำโน่นนี่..บ้าบอ..ไอ้พวกนี้..เป็นแค่แฟนคลับไม่ได้เหรอวะ”ไออุ่นลุกจากเตียงพร้อมกับด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว ทุกคนที่มาเยี่ยมตกใจ
“ไม่ได้หรอก..ไอ้พวกนี้เวลามันเห็นคนที่ชอบมีแฟนก็รู้สึกอยากจะเตะผู้หญิงคนนั้นให้น่วม”เรย์บอกกับเธอ
“เอ้อ..แล้วออกัสหายดีแล้วเหรอ”
“ใช่..ฉันหายดีแล้ว..นี่แล้วฉันขอโทษเธอด้วยนะที่ทำให้เธอเห็นแบบนั้นจนอยากทำกับไทเกอร์บ้าง..จริงๆน่ะไทเกอร์ชอบผู้หญิงนิสัยดี เรียบร้อย แต่เธอมาทำแบบเรย์ก็อย่าเลย มันจะเสียวเอาเปล่า”
“อ่าว..ก็ลองแล้วมันสนุกดีนี่”
“แต่เธอต้องดูแฟนเธอด้วยนะ”ออกัสช่วยเตือนเธอด้วยความหวังดี
หลังจากนั้นออกัสและเรย์ขอออกไปก่อน ปล่อยให้ไทเกอร์ดูแลเธอไป ไม่นานหมอเข้ามาตวจบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมากแล้วแค่สลบไปเท่านั้น กลับบ้านได้เลย หมอบอกให้เธอเตรียมถอดชุดคนป่วยแล้วใส่เสื้อตัวเดิมซะ เธอไม่รีรออะไรไออุ่นถอดเสื้อคนป่วยแล้วสวมใส่ชุดเดิมทันที จากนั้นเธอเดินออกไปกับไทเกอร์ พยาบาลยืนรอเธอหน้าห้องบอกด้วยความภักดี บริการเธออย่างดีตั้งแต่หน้าห้องจนถึงรถเมล์ แถมยังบอกด้วยว่าควรขึ้นรถคันไหนกลับไปจะดีกว่า
ทั้งคู่กลับรถเมล์คันเดิม เวลานั้นห้าโมงเย็นได้เวลามื้อเย็นพอดี ทุกคนต่างเลิกงาน ในรถไม่เยอะเท่าไรเพราะเป็นวันเสาร์ อาจมีคนทำงานวันเสาร์บ้าง ทั้งคู่ได้นั่งแต่คิดอยากจะยืนมากกว่าเพราะคนแก่เยอะมาก คิดว่าน่าจะไปหาหมอตรวจสุขภาพแต่เช้าแล้วกลับมาเพราะไออุ่นได้เห็นในโรงพยาบาลที่เธออยู่เมื่อกี้ต่างมีคนแก่มากมาย พวกเขากำลังรอคิวรับยาอยู่ไม่น้อยแถมยังมีคนสองคนขึ้นรถเมล์มาพร้อมเธอ คาดเดาได้ว่าบ้านเขาน่าจะอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย แต่เมื่อกระเป๋ารถเมล์ถามคุณยายได้บอกว่าลงตลาดสด ซึ่งตลาดสดตั้งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรงพยาบาล เดินไปแค่ห้าร้อยเมตรก็ถึง อาจเป็นเพราะยายเดินไม่ไหวจึงต้องอาศัยรถ
รถเมล์เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วซึ่งเป็นสถานีสุดท้าย ทุกคนลงหมดคัน ไออุ่นเดินลงมาตรงประตูมหาวิทยาลัยพอดี
“กินมื้อเย็นไหม”
“กินร้านสะดวกซื้อในมหาวิทยาลัยละกัน..คราวหลังฉันไม่ไปแล้วนะ..เหนื่อยล่ะ..ปล่อยให้เรย์ไปเถอะ..ยังไงออกัสก็หายดีแล้ว”ไทเกอร์ยอมฟังคำจากปากเธอและเขายอมทำตามนั้น
เขาพาเธอไปร้านสะดวกซื้อในมหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงเธอซื้อไปไม่กี่อย่าง เธอซื้อแค่ไข่ตุ๋นกับข้าวต้มหมู แต่ไทเกอร์กลับซื้อของเยอะมากกว่าเธอเหมือนจะเก็บไว้กินเช้า
หลังจากนั้นพวกเขาเดินกลับหอพักกันอย่างร้อนรน ดูท่าทางจะหิวมากกว่าปกติ เมื่อมาถึงหอพักทั้งคู่ต่างกินข้าวแล้วคุยกันสารพัด ดูหนังตลก ฟังเพลงไปบ้างนั่นทำให้เธอมีความสุขไม่เบา เธอคิดว่าการไปสวนสนุกครั้งนี้ทำให้เธอรู้ว่าไม่ควรจะไปพื้นที่ที่เป็นความทรงจำของเรามาก่อน เพราะมันจะทำให้ปวดหัวถึงขั้นรุนแรงมาก
เธอหันกลับมามองไทเกอร์ เห็นแววตาของเขาอยากจะสื่ออะไรถึงเธอ เมื่อเธอถามไปเขากลับก้มหัวลงและกินข้าวต่อ ไออุ่นรู้สึกไม่หิวสักเท่าไรดังนั้นเธอเก็บใส่ตู้เย็น หลังจากนั้นเธอล้มลงนอนเตียงไป
“ดูท่าทางเธอจะเหนื่อยนะ”ไทเกอร์หยุดกินข้าว หันมาคุยกับเธอด้วยสายตาที่อ่อนหวาน
“ก็เหนื่อยสิ..แหกปากกลัวๆ..อยู่เนี่ยแหละ..ไม่เหนื่อยได้ไง”เธอเอาผ้าห่มมาปิดหน้าเพื่อให้รู้ว่าจะนอนแล้ว ตอนนั้นเองเขาคิดจะพูดอะไรขึ้นมาแต่เธอดันหลับไปแล้ว เขายิ้ม ลูบหัวเธอเหมือนรักจริงแถมยังจูบที่หน้าผากเธอด้วย
