ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในที่สุดเดินทางมาถึงวันสอบสักที เป็นช่วงสอบกลางภาค ไออุ่นและเรย์เดินมาที่ตึกคณะ ลมพัดโชยเย็นสบาย เรย์มองนาฬิกาข้อมือของเธอ เวลายังเหลืออีกหนึ่งชั่วโมง ระหว่างนั้นเธออ่านหนังสือไปกับไออุ่นก่อน
ขณะนั้นเองไทเกอร์เดินมาขอนั่งด้วย เขายิ้มให้ไออุ่นด้วยสายตาที่อ่อนโยน สื่อถึงการดูแลเธออย่างเต็มที่
“ไออุ่น..นับจากนี้ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..เราจะผ่านไปด้วยกันนะ..ถ้าผมได้ทำงานผมจะเอาคุณไปอยู่ด้วย..ไปเช่าหอพักแถวนั้นกัน”เขาจับมือเธอที่นุ่มนวลแล้วจูบเข้าไป ทำให้คนที่กำลังรอขึ้นลิฟต์ ทั้งนักศึกษาและอาจารย์ต่างหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปพร้อมกันและยิ้มตอบรับดีใจไปกับเขา ในเมื่อเวลานานผ่านไปครึ่งชั่วโมง เรย์รู้สึกอยากจะอาเจียนเนื่องจากเห็นคู่รักกำลังหวานกันอยู่ในขณะที่เธอนั่งอ่านหนังสือ
“อุ๊ย..ฉันขอโทษ..ไม่ขึ้นสอบกันเหรอ..จะสายเอานะ”ไทเกอร์เบี่ยงสายตามาที่เรย์
“เออ..ใช่..ไป..รีบขึ้นกัน”เธอรีบวิ่งไปพร้อมกับไออุ่น ไออุ่นหันมาโบกมือลาไทเกอร์อย่างหวานซึ้ง
“โอ๊ย..พอเถอะ”เรย์ดึงแขนไออุ่น
“นี่แล้วออกัสของเธอไปไหนแล้วล่ะ”ไออุ่นถามเรย์บ้าง
“เขา..ไม่รู้สิ..ไม่มาหาฉันด้วย..สงสัยเข้าสอบไปแล้วมั้ง”เรย์ตอบอย่างช้า เธอแสดงสีหน้าอันโศกเศร้าราวกับดอกไม้เหี่ยวเฉา
“ไม่เป็นไร..ฉันเข้าใจ..ขึ้นลิฟต์กันเถอะ”ในระหว่างที่เธอพาเรย์ขึ้นลิฟต์ไทเกอร์วิ่งเข้ามาเพื่อจะบอกคำตอบกับเรย์
“ฉันลืมบอกไป..ที่ออกัสไม่มามันป่วยนะ.เมื่อคืนนอนดึกมากจนตีห้ายังไม่นอนเลย..ฉันบอกให้พักมันก็ไม่ฟัง..เอาแต่งาน..จะให้เสร็จให้ได้..เธอช่วยไปห้ามมันหน่อย..มันไม่ฟังฉันเลย”
“ได้สิ..สอบเสร็จวันนี้ฉันจะไปนะ”เรย์ปาดน้ำตาของเธอที่ไหลออกมาได้นิดหน่อย แต่เมื่อได้ยินคำพูดของไทเกอร์เธอก็ดีใจแล้วที่เขาไม่เป็นอะไรมาก
ช่วงแห่งการสอบ...
สอบเสร็จแล้วทั้งช่วงเช้าจนเย็นพอดี พวกเธอไม่ไปไหน กินข้าวเที่ยงโดยการสั่งอาหารมา เรย์จึงขอรีบกลับไปดูออกัส คิดว่าวันนี้คงเป็นเหมือนเดิม เนื่องจากเห็นไทเกอร์มารับไออุ่นตามปกติ
“ฝากดูแลออกัสด้วยนะ”เธอยิ้มตอบรับเขาอย่างดี ไทเกอร์ขับมอเตอร์ไซค์ของเขาออกไปจนถึงหอพัก
“เฮ้อ..เมื่อไรจะสอบเสร็จสักที..ฉันจะได้บ้าผู้ชายบ้าง”ไทเกอร์ได้ยินเธอพูดแบบนั้นจึงถามขึ้น
“อะไรนะ..เธอจะไปบ้าผู้ชายที่ไหน”
“ฉันหมายความว่า..เมื่อไหร่ฉันจะได้ปลดปล่อยสักที..เพราะถ้าฉันบ้าผู้ชายตอนสอบมันไม่ได้แน่..มันจะสอบไม่ได้เลยแล้วไม่ผ่านด้วย..ฉันเลยไม่มีอารมณ์บ้าผู้ชายเลยไง”
“ฮ่า..ฮ่า..นี่แค่เริ่มต้นเอง..สอบแค่ห้าวันเองนะ..อดทนหน่อยน่า..เจ้าตัวดี”เขาลูบหัวเธอระหว่างเธอนอนทับบนเตียง
“ฉันจะรอเอานะ”เธอนอนเท้าคางและทำหน้าบูดบึ้งตึงไปที่เขา
“ฉันขอจับเธอหน่อยสิ”เธอมองเขา จากนั้นมองไปที่หน้าอกลงมา
“เฮ้ย..ใจเย็นๆ..ไหนคุณบอกว่ามันไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือไง..อดทนหน่อยนะ”
“แต่มันไม่ไหวแล้วนี่..เฮ้อ..ไปอาบน้ำดีกว่า”เธอลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำทันที หลังจากนั้นเขาเผลอยิ้มดูจากท่าทางเขาอยากใกล้ชิดอย่างที่เธอคิดเหมือนกัน
เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำไทเกอร์ก็จัดเซตชุดใหญ่ไฟกะพริบทันที เขาถอดเสื้อผ้าส่วนบน ดึงตัวเธอมากระทบที่กายเขา สายตาเธอตกใจที่เห็นเขาเปลี่ยนไป เธอจ้องหน้าเขาเหมือนโดนยาที่ทำให้เหม่อลอย ต่อมาเขาจับเธอโยนลงบนเตียงพร้อมทั้งถอดกางเกง เธอผล็อยหลับไปเหมือนโดนยานอนหลับ เขาจูบที่ต้นคอลมาเรื่อยๆจนถึงช่องสวาทแล้วกลับไปที่เดิม เธอไม่รู้เรื่อง คาดคะเนว่าเธอคงจะเหนื่อยจากการสอบจึงหลับไป ดังนั้นไทเกอร์หยุด เขาเดินไปอาบน้ำอย่างไม่กวนเธออีก
“เธอคงจะเหนื่อยสินะ..ใช่สิ..สอบทั้งวันเลยนี่”จู่ๆเหงื่อเธอออกมาจากต้นคอไหลมาถึงหน้าอก ไทเกอร์ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไทเกอร์..ช่วยฉันหน่อย..ฉันหิวเหลือเกิน..มันไม่ไหวแล้ว..ขอหน่อยนะ”เขาถอยห่างออกมาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร เธอลืมตาขึ้นทีละนิด แววตาเยิ้มเหมือนมีน้ำตาเยอะ เขาเอาหน้าไปใกล้เธอเพื่อมองดูว่าเธอเป็นอะไร ยังไม่ทันไรเธอดึงเขาเข้าจูบบริเวณปากของเธอ จูบไม่นานเธอเอามือที่จับปากเขาออก
“โอ๊ย..ทำไมวันนี้เหนื่อยจัง..ข้อสอบวันนี้มันยากที่สุดเลย..อย่ายุ่งกับฉันนะ..ฉันไม่อยากบ้าผู้ชาย..ตอนนี้”ไทเกอร์ได้ยินคำนั้นเขาเข้าใจแล้วว่าเธอคงเพลียมากพอแล้ว ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เธอนอน ปิดไฟให้ หลังจากนั้นเขาปิดประตูปิดม่าน ขึ้นเตียงไปโอบกอดเธอ เขาคาดคะเนว่าเธออาจจะฝันร้ายอยู่เพราะเธอทำตาหยีแถมยังร้องไห้ด้วย เขาเข้าไปใกล้เธอให้มากที่สุดจนทั้งคู่หลับไป
วันต่อมาไออุ่นตื่นขึ้นมาเธอมองไปรอบๆเห็นไทเกอร์ถือผ้าขนหนูอยู่ คิดว่าเขายังไม่อาบน้ำ เธอจึงปลุกเขา เขย่าตัวเขาอย่างแรง
“คุณ..ทำไมนอนนี่ล่ะ..เมื่อคืนไม่อาบน้ำเหรอ”
“ใช่..ขอโทษนะ..เมื่อคืนดูเธอจะฝันร้ายมาก..ฉันเลยกอดเธอน่ะ”
“อ่าวเหรอ..งั้นกอดอีกทีนะ..กอดอีกก็ได้..ฉันไม่ว่าคุณหรอก”เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง จูบเบาๆที่ขมับ จู่ๆทันใดนั้นเองเธอเผลอร้องไห้ขึ้นมา เธอกอดเขาอย่างแน่น
“เป็นอะไรไออุ่น..ฉันแน่นไปหมดแล้ว”เขาจับแขนเธอเพื่อให้เอาออกแต่เธอกลับรั้งไว้
“ตอนกอด..ฉันคิดถึงตอนนั้นมาก..ตอนที่เราอยู่ด้วยกันครั้งแรก”
“นี่เธอ..จำได้หมดแล้วใช่ไหม”
“จำได้หมด..ขอบคุณนะที่ทำให้ความทรงจำนั้นกลับคืนมา..มันช่างเป็นช่วงที่สุดเลย..อยากกลับไปตอนนั้นมาก..ถ้าทำตอนนี้ก็ดีสิ”
“ไม่เอาน่า..คนเก่ง..ผมไปอาบน้ำก่อนนะ”เขาเอามือเธอออก รอยยิ้มของเขาที่เปล่งประกายส่งมาให้เธอรู้ว่าเขาไม่จากไปไหนแน่
“ไหน..ลองสิ”เขาจูบไปที่แก้มเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เธอเอามือลูบที่หน้าอย่างตกใจ
พอทั้งคู่แต่งตัวเสร็จ เวลาตอนนี้เป็นแปดโมงเช้า ไทเกอร์เริ่มสตาร์จรถเพื่อไปส่งเธอ พวกเขายิ้มให้กัน ไทเกอร์จูบปากเธอไปอีกครั้งอย่างเบา ไออุ่นแอบเขินแล้วหุบยิ้ม
“ไปแล้วนะ”
“เฮ้ย..เบาๆ..พอเถอะ”
