ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เธอเห็นไทเกอร์กำลังจับมือเธอแล้วร้องไห้ เขายังอยู่ในชุดนักบิน ตอนนี้เขาได้เป็นผู้ช่วยนักบินเต็มตัวแล้ว ไออุ่นลุกขึ้นมาเขาดีใจแทบจะขาดดิ้น เขาสวมกอดเธอแน่นที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมา
“เอ่อ..มันแน่นเกินไปแล้ว..เอาออก”เขาเลิกกอดเธอ
“เป็นไงบ้างไออุ่น..ไม่เจอกันนานมากเลยนะ..ตอนนี้ผมกำลังจะได้เป็นกัปตันแล้ว..มั้งนะ..เพราะอีกสี่เดือนผมจะสอบแล้ว”เขายกมือไออุ่นขึ้นมา อาหารเย็นเริ่มเสิร์ฟ ไทเกอร์รีบนำเอาเข้าปากเธอ แต่เธอบอกไม่รับเพราะปวดท้องมากไม่รู้เป็นอะไร
“เดี๋ยวก่อน..พาฉันเข้าห้องน้ำหน่อย”
“ได้..ผมพาไปนะ..เป็นอะไรเปล่า..ฉันไม่รู้..ฉันปวดท้อง..ปวดหนักมาก”เธอพาไทเกอร์เข้าห้องน้ำไปด้วย เขารู้สึกไม่โอเคนิดหน่อยเพราะยังใส่ชุดนักบิน กางเกงขายาวทำให้เปียกน้ำ แต่ก็ไม่เป็นไรสำหรับเขามันโอเคเพราะได้หยุดพักงานแล้ว ตอนนี้สามารถไปเที่ยวกับเธอได้แล้ว ขณะนั้นเขานั่งรอเธอบนพื้น จนเสร็จสิ้นไออุ่นลุกขึ้นมากดชักโครกเธอเห็นเลือดหยดออกมา
“หือ..ประจำเดือน..ฮือ..ทำไมมาตอนนี้”เธอเกาหัว ไทเกอร์พาเธอออกไปนั่งบนเตียงเดิม เขานำเท้าของเธอมาวางไว้ในกะละมังเช็ดเท้าให้เธอ จากนั้นเขาให้เธอนอนราบเช็ดตัวให้เธอดีขึ้น
“คุณไม่ทำงานเหรอ”
“เขาให้ผมพักหยุดยาวแล้วเดือนหนึ่ง..เราไปเที่ยวกันไหม”
“อ๋อ..มิน่าล่ะ..ไปก็ได้..ไปไหนดีล่ะ”
“ไปเมืองที่มีแต่เราสองคนสามารถอยู่ได้อย่างโรแมนติก..ไม่มีใครก้างขวางคออีก..คิดว่าที่ไหนดีล่ะ”
“คิดว่าคงเป็น..โรงแรม..โรงแรมที่มีสระน้ำ..เอาไหม”
“โรงแรมได้นะ..แต่ฉันอยากเที่ยว”
“งั้นก็..ไปเที่ยวนี่กัน..คาเฟ่..ร้านกาแฟ..ถ้าเธอเอาขาตั้งกล้องไป..จับเวลาถ่ายรูปจะดีมาก”
“งั้นไปสวนด้วยเลยไหม..อาจจะถ่ายรูปสวย”
“เอาสิ..ฉันพร้อม..อยากออกจากโรงพยาบาลล่ะ..แต่เธอช่วยซื้อมาให้หน่อยสิ..ฉันกลัวเปื้อนที่นอนเขา”เขาพยักหน้าตอบรับ จากนั้นเขาถอดชุดคลุมนักบินโยนลงบนเตียงเธอแล้วออกไปซื้อให้ทันที
เธอหยิบชุดนักบินมาไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นจริงกับเธอ ในฝันนั้นแอบสงสารแอร์โฮสเตสที่ถูกโยนทิ้ง แต่มันก็ดีที่เขาแสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริง ไม่สนใจสายตาคนอื่น
“เอ๊ะ..หรือว่าทุกครั้งที่เขาขึ้นเครื่องบินเขาไม่กินข้าวเลย..จริงเหรอ..แล้วเขาอยู่มาได้ไง”เธอนั่งคิดไปพลาง ไทเกอร์เคาะประตูห้องเข้ามา ไออุ่นรีบเปลี่ยนชุดทันที
“เธอ..เราขอถามอะไรได้ไหม..ที่ผ่านมาเธออดข้าวมาตลอดเลยเหรอ”
“ใช่..แล้วคุณไปไหนมา..ผมอยากให้คุณทำอาหารให้..น๊า..ทำให้ผมได้ไหมก่อนไปทำงาน”
“หา..ถ้าคุณบินตอนเที่ยงคืนฉันต้องตื่นมาทำให้เหรอ”
“คุณก็ทำตอนเย็นไง..ไม่ยากเลย”
“โอเค..เอาแบบนั้นก็ได้..คงจะรักฉันมากล่ะสิ..ให้ฉันไปเป็นฝ่ายทำอาหารของบริษัทเธอไหมล่ะ”
“ได้อยู่นะ..ฉันจะบอกให้ทุกคนรู้เลยว่าถ้ามีแฟนฉันทำ..ฉันกินแน่..เธอบอกมาด้วยนะว่าวันนี้ทำอะไร..บอกมาทุกวันนะ”เขาเข้ามานั่งใกล้เธอมากขึ้นทุกทีจนเผลอโอบกอดเธอไปด้วย
“แหม..เลือกได้ด้วยเหรอ”
“เลือกได้สิ..ทำไมจะเลือกไม่ได้”
ทั้งสองเดินทางไปสวนสาธารณะใกล้สนามบินและที่พัก ที่นั้นเธอได้ถ่ายรูปในสวนไปกับเขา ทั้งให้อาหารปลา ถ่ายรูปกับดอกไม้สวยๆ
“ดีนะ..ที่เราได้มาเจอกันแล้ว..มันนานมากเลยนะ”ไออุ่นควงแขนเขาแล้วแนวตัวเธอชิดที่ไหล่ของเขาด้วยไหล่ที่อ่อนนุ่ม เขายิ้มเขินอย่างมีความสุข
ในเวลาต่อมาเขาพาเธอกลับหอพักของเขา เมื่อเข้ามาเธอเปลี่ยนเป็นชุดสายเดี่ยว เนื่องจากเธอเห็นอะไรบางอย่างของเขาจนอดใจไม่ไหว คิดว่าอยากทำมานานแล้ว
“ฉันขอ..ดูหน่อยได้ไหม”
“หา..ดูทีวีเหรอ..เดี๋ยวเปิดให้นะ”เขาหยิบรีโมทขึ้นมา ยังไม่ทันไรเธอล้วงไปที่กางเกงเขา
“อะไรเนี่ยไออุ่น”
“สิ่งที่ฉันจะทำคืออันนี้..ไม่ใช่ทีวี”เธอล้วงไปในกางเกงของเขา จับแท่งเอ็นขึ้นแล้วบีบหลายรอบเหมือนตุ๊กตาที่บีบแล้วมีเสียง เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องอวดโอย
“พอแล้วเธอ..มันเจ็บไปหมดแล้ว”
“ทำไมล่ะ..ฉันหิวมานานแล้วนี่..ตอนฉันกำลังเขียนนิยายฉันก็คิดถึงคุณนะ”ไออุ่นจูบไปที่แท่งเอ็นของเขา”
“เอ่อ..ไออุ่น..เราจะไม่ไปเที่ยวกันเหรอ”
“ไปสิ..แต่วันนี้ขอทำให้สบายใจสักหน่อย..พรุ่งนี้ค่อยไป”เขาแสดงท่าถอดเสื้อให้เธอเห็น จับเธอผูกมัดไว้กับเตียง
“ฉันก็อดมานานแล้วเหมือนกัน”เขาจูบที่ปากเธออย่างร้อนแรง หย่อนลงมาที่หน้าอกแล้วขึ้นไปที่ปากอีกครั้ง
“คุณอยากถ่ายให้พวกแอร์โฮสเตสดูไหมล่ะ..จะได้รู้ไปเลยว่าคุณมีแฟนแล้ว จะได้ไม่มากวนใจคุณอีก”ไออุ่นเลียริมฝีปาก เธอคิดว่าอยากให้เขาจูบอีกครั้งหนึ่ง ท่าของเธอทำให้เขาอดใจไม่อยู่
“มันไม่ได้ผลหรอก..เราต้องแต่งงานกัน..มันจะได้ไม่ต้องมาขวางเราอีก”ทันใดนั้นเองเขาเปิดชุดนอนสายเดี่ยวของเธอแล้วเลียไปที่กลีบกุหลาบทันที หลังจากนั้นเขาเสยนิ้วชี้ทำเป็นแหย่เข้าไปในช่องสวาทของเธอ ทำให้เธอร้องครางออกมาในที่สุด
“มันไม่ไหวแล้ว..พอเถอะ”เธอเอาเชือกออก ลุกขึ้นจากเตียงแต่เขาก็ยังพาเธอกลับมาโอบกอดที่เตียง
“ทำไม..เสียวมากนักเหรอ..เอาอีกไหมล่ะ”เขาใช้นิ้วชี้แหย่ไปที่ร่องสวาทของเธออีกครั้งหนึ่ง
“ไม่..ฉันจุกแล้ว..ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ”เขาหัวเราะสนุกสนานร่าเริงไม่หยุด
“ปิดห้องน้ำให้ดีล่ะ”เขาเผยรอยยิ้มออกมาแบบมีความสุข ไออุ่นนั่งคิดถึงรอยยิ้มของเขาตอบลูบขาเธอ มันทำให้จิตใจเธอกลับมาอีกครั้ง
ขณะนั้นเองเธอรีบไปนั่งเขียนนิยายของเธออย่างที่เธอชอบต่อ
“เป็นไง..มีอารมณ์แล้วเหรอ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่กระปรี้กระเปร่าและดูมีพลัง เธอเหลือบมองหันกลับไปทำให้เธอแอบหัวเราะใส่เขาเล็กน้อย
“ใช่น่ะสิ..พอได้เจอเธอเนี่ยฉันก็...คิดออกเลย..ชอบมาก..อยากลองอีก”
“โอ้โห..ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว..ขอพักก่อนเถอะ”
“ไว้ไปทำที่โรงแรมกันต่อนะ..เจ้าพ่อนักบิน..อ้อ..ไม่สิ..เรียกอะไรดีล่ะ..เรียกไม่ถูกเลย”เธอจูบไปที่หน้าผากเขา แต่ยังไม่ทันไรเขารู้ทันเหมือนแกล้งหลับ เขาจับเธอมานอนด้วย
“ทำไม..คิดถึงผมเหรอ”เธอยังไม่ทันตอบ เขาจูบที่ริมฝีปากเธอไปแล้ว จากนั้นทั้งคู่นอนกอดกันกลมเกลียวใต้ผ้าห่ม
หลังจากนั้นต่อมาทั้งคู่ได้ไปเที่ยวกันอย่างที่ตั้งหมายไว้ ทั้งสองได้ถ่ายรูปกันโดยไม่มีใครมาห้าม เมื่อรู้สึกเหนื่อยก็เข้าสถานที่พัก เธอนอนล้มลงบนเตียงคนแรก
“เป็นไงบ้าง..วันนี้”
“ก็สนุกดีนะ”ศีรษะเธอเอียงไปด้านข้างเล็กน้อย นิ้วมือเคาะเบาตามจังหวะเสียงหัวเราะ
“ผมอาจจะอยู่ได้ไม่นาน..งานเข้าอีกแล้ว..เฮ้อ”คำพูดของเขาแฝงไปด้วยความผิดหวัง
“มีแฟนเป็นนักบินนี่..ไม่ง่ายเลยนะ”เธอพูดพึมพำในใจเบาๆและปลอบตัวเองไปด้วย เพราะไม่อยากร้องไห้ออกมาให้เขาเห็น แต่เธอก็รู้ว่าต้องอดทนไว้
“บอกได้เลยว่า..เธอต้องอดทน..เอางี้ก็ได้นะ..ถ้าฉันไม่อยู่..วันไหนที่เธอทำงานแล้วอยากจะร้องไห้มาระบายที่สนามบินได้นะ..ในสนามบินก็จะมีผู้คน..มีกัปตันเดินเยอะแยะไปหมด..ถ้าเธอเห็นคงดีใจแน่”
“ใช่..ได้เห็นเขาก็นึกถึงเธอแล้วล่ะ..ขอบคุณนะ”
“เอาน่า..ผมไปอาบน้ำก่อนนะ..หรือคุณจะไปก่อน”
“ไปเถอะ..ฉันง่วงนอน”ว่าแล้วเขาในขณะที่เขายังไม่หยิบผ้าขนหนู เธอคว่ำหน้าลงเตียงจนหลับไปซะแล้ว
