ใช่แล้ว คุณนั่นเอง คุณคือคนที่ฉันกำลังตามหาคนที่เคยแกล้งฉันสมัยเรียน ทำไมกันล่ะ อะไรทำให้เราสองคนต้องจากกัน
รัก,ตลก,ชาย-หญิง,ไทย,รั้วโรงเรียน,รัก,รักเก่า,รักเดียวใจเดียว,รักหวานแหวว,รักโรแมนซ์,รั้วโรงเรียน,รักโรแมนติก,รักตั้งแต่เด็ก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนนี้เวลาตีสาม เธอตื่นขึ้นมาก่อนที่จะลุกเธอได้เห็นไทเกอร์กอดเธอแบบเหนียวแน่น เธอเอามือเขาออก ลุกขึ้นมาดื่มน้ำในตู้เย็นที่อยู่ตรงหน้า เธอดื่มอย่างกระหายมากจนต้องยกขวดขึ้นดื่ม สึยงแกร็กของขวดน้ำทำให้เขาตื่นขึ้นมา
“ไออุ่น..ทำอะไรน่ะ..ทำไมไม่เปิดไฟล่ะ”เขาตื่นขึ้นด้วยแววตาที่ยังเบลออยู่ ชายหนุ่มชยี้ตาเห็นเธอกำลังนั่งเขียนนิยายใจจดใจจ่อ
“นี่เธอลุกขึ้นมาทำงานตอนตีสามเนี่ยนะ”
“ทำไม..ฉันนอนไม่หลับ”
“เป็นอะไรไปล่ะ..คนดีของผม”เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ แต่เธอกลับขึ้นเสียงใส่เขา แต่สิ่งนั้นเขาไม่โกรธ เขายังเอาหน้าเข้าไปหาเธออีกรอบ
“ช่วยฉันหน่อยสิ”
“ว่าแล้วเชียว..คิดคำไม่ออกเหรอ”
“ไม่ใช่..ฉันแค่..ไม่..ฉันไม่มีแรงบันดาลใจอะไรเลยวันนี้..วันนี้เครื่องบินไม่ออกบ้างเหรอ”เธอปิดตาเหมือนว่าจะร้องไห้ ไทเกอร์เข้าไปนั่งคุกเข่าพร้อมเอามือเธอออก
“ฉันลืมไปว่า..วันนี้เลิกบิน..ด้วยเหตุผลที่ว่าสภาพอากาศทุกเมืองมันไม่ดี”เขาเดินออกจากตัวเธอไป จากนั้นก็เปิดม่านเพื่อจะให้เธอได้ดูเครื่องบินที่จอดอยู่เป็นสิบลำ
“ทำไมเธอไม่เปิดดูล่ะ..ม่านนี้เปิดได้นะ..เห็นไหม..วิวสวยมาก”เขามองกลับไปหาเธอ เธอกลับทำคอตกใส่เขา
“ไออุ่น..เป็นอะไรเปล่า”ไทเกอร์จับไหล่เธอเหมือนเขารู้ว่าเธอมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แต่ไม่อยากบอก
“ฉันโดน..จะเรียกว่าโดนเอาเปรียบก็ได้”ความสิ้นหวังเกาะกุมหัวใจของเธอราวกับเงามืดที่คืบคลานเข้ามา เขารีบเข้าไปโอบกอดเธอโดยทันที สุดท้ายเธอร้องไห้ออกมา
“บอกฉันได้ไหมล่ะ..ว่าใครทำเธอ”
“ไม่มีใครทำหรอก..ฉันฝันร้าย..เลยตื่นมาจะดีกว่าหลับไปสะอื้นไป”
“เฮ้อ..ไออุ่น..เธอคงจะคิดมากสินะ..สวดมนต์บ้างนะ..จะได้ไม่ใครรุมตอมเธอในฝัน..เอาอย่างนี้ใครคนนั้นพูดอะไรก็เงียบไป..อย่าไปสนใจ..จงอยู่กับสิ่งที่เราชอบ..มันจะดีที่สุด”ไทเกอร์ลูบหัวเธอเบาๆ เขากลับไปนอนบนเตียงอีกครั้งเนื่องจากยังง่วงอยู่
หกโมงเช้าเสียงเครื่องบินดังขึ้นราวกับผ่านตึกไป ไออุ่นเปิดม่านดูปรากฎว่าเครื่องบินทุกลำเริ่มทยอยออกเดินทาง เธอดีใจสุดฤทธิ์ที่ได้เห็น ในม่านนั้นเธอกำลังเชียร์ให้นักบินปลอดภัย
“อะไร..อะไร..เกิดอะไรขึ้น..เฮ้อ..เธอจะไม่ให้ฉันพักบ้างเหรอเนี่ยไออุ่น”เขาลุกขึ้นมาหยีตา เดินมาหาเธอ ผลักเธอลงบนเตียง คิ้วเขายกขึ้นเล็กน้อยแสดงความสนใจอย่างเต็มที่ ศีรษะเอียงน้อยๆมองเธออย่างหวานซึ้ง นิ้มือของเขาเล่นกับเส้นผมเธอโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนก้อนเมฆ เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่แตะลงพร้อมกัน
“โอ๊ย..ต้องทำอาหารอีกแล้ว..กินอะไรดีล่ะ”
“ให้ผมไปช่วยคุณทำไหม..สนุกดีออก”
“ก็ได้นะ..ตามมาสิ”เขาเดินตามเธอไปที่ห้องครัว จากนั้นเขาใส่ผ้ากันเปื้อนเหมือนกับเธอแล้วยังไม่ทันไรเขาเดินไปโอบกอดเธอ เธอยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข
“พอเถอะ..เตรียมของได้แล้ว..ตู้เย็นโน่น”เขาหยิบเครื่องต้มยำออกมาจากตู้เย็นราวกับมีความรู้
“เธอรู้ได้ไง..เคยทำเหรอ”
“ไม่เคย..แต่ฉันจำได้..เคยเห็นเธอทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย..เธอทำกินทุกวันเลย..ชอบเหรอ”
“ฉันชอบซดน้ำน่ะ”
“อ๋อ..เลยทำใช่ไหม..มาฉันช่วย..ทำยังไงก่อน”หลังจากนั้นเธอสอนเขาทีละขั้นตอน มีเล่นกันบ้างระหว่างทำอาหาร เธอสนุกกับเขาอย่างบอกไม่ถูก
อาหารใส่ถ้วยเรียบร้อย
“ว้าว..น่ากินมาก..ว่าแต่อย่างเดียวเหรอ”
“อย่างเดียวแหละ..เราอยู่กันแค่นี้”
“ฉันว่า..ฉันอยากจะทำอะไรใหเธอกิน”เขาเดินไปหยิบกระทะโดยไม่บอกเธอว่าจะทำอะไร เธอยืนรอไปชั่วครู่รวมทั้งกอดอกดูเขาทำ
“อ่า..เสร็จแล้ว..ข้าวห่อไข่ไง..ใส่ผักด้วย..ฉันว่าเธอน่าจะชอบ”
“น่ากินมาก..ฉันชอบที่สุด..มากินกันเถอะ..สายแล้ว”ทั้งสองถอดผ้ากันเปื้อนนั่งกินกันด้วยสีหน้าที่ยิ้มให้กันแบบมีความสุข
กินเสร็จไทเกอร์ได้ช่วยเธอล้างจาน เก็บกวาดเช็ดโต๊ะเรียบร้อย ไออุ่นมองเห็นในสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“นี่เธอเป็นผู้ชายเปล่าเนี่ย”เขาหันขวับมาหาเธอทันที
“ก็ใช่สิ..ทำไมเหรอ..จะให้ดูใบเกิดไหมล่ะ”
“มันไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปเลยด้วยซ้ำ”
“น่าจะเป็นเพราะ..เราติดแม่ตั้งแต่เด็ก..มั้งนะ”
ทั้งสองทำความสะอาดกันจนเสร็จ ไทเกอร์คิดว่าจะชวนเธอออกไปข้างนอกแต่กลับเห็นว่าเธอชมเครื่องบินจนหลับ เขาตัดสินใจไม่รบกวนดีกว่า ทันใดนั้นไออุ่นตื่นขึ้น
“อ้าว..ฉันคิดว่าเธอจะพาฉันไปเที่ยว..แอบได้ยินน่ะ”
“หึ..ไม่ได้หลับจริงล่ะสิ..ไปกันไหมล่ะ..ไปเที่ยวกัน”
“เที่ยวไหนล่ะ”
“เที่ยวงานที่เธอชอบไงล่ะ..งานดูเครื่องบิน..ได้เจอนักบินด้วยนะ”
“โอ้โห..จริงไหมเนี่ย”
“ผมพูดเล่นมั้ง..ไปไหมล่ะ”เธอพยักหน้าตอบรับเขาทันที ขณะนั้นเองเธอขึ้นรถไปกับเขา งานนั้นถูกจัดไม่ไกลจากสำนักงานของไทเกอร์ ห่างกันแค่ห้ากิโลเมตร
“มาถึงแล้ว..ว้าว..ลำใหญ่มาก”เธอวิ่งเข้าไปหาเครื่องบินลำนั้นอย่างดีใจ เธอหยุดหน้าเครื่องบินเพราะมีที่กั้น เธอหันไปมองมีนักบินคนหนึ่งกำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง เธอมองเขาอย่างเหม่อลอย ไทเกอร์เห็นดังนั้นจึงจับเธอไปที่อื่นเนื่องจากความหึงหวงของเขา
